Begrip van de dag

Begrip, van de dag (205) Castelo Branco- Portugal

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

 

20160713_104128

 

 

CASTELO-BRANCO- PORTUGAL

 
De planning voor vandaag is om alle musea die we gisteren en eergisteren niet gezien hebben goed te maken in Castelo Branco. Op voorhand weten we niet echt wat het stadje op dit terrein te bieden heeft, maar we gaan ‘in the blind’ met uitzondering van het museum van de heilige kunst, dat hebben we wel gezien na Fatima. Het eerste bezoek brachten we aan de bisschoppelijke beeldentuin uit de 18e eeuw. Een beauty van een tuin waar de uitdaging bestond om de foto’s zo stabiel mogelijk te maken. Ik vind dat best lastig met een hoesje om je mobiel dat je in balans moet brengen. Verder is de beweging op de knop meestal van dien aard dat je het toestel toch even beweegt en de compositie is uit balans. Buiten een sikkeneurige juffrouw die ons slechts vier euro liet betalen en een tuinman die het liefst door je heen wilde lopen, was het de vier euro meer dan waard. We waren ongeveer de enige, maar toen we weggingen moest een stel Portugese kleuters rondgeleid worden. Ik was blij voor ons zelf, maar vond het sneu voor de kinderen. Er tegenover was in het eveneens mooie stadspark een speeltuin, dat is toch veel interessanter voor die koters.

 

20160713_131544

 

Bij het tweede museum waren ze mogelijk nog onvriendelijker en verveelder, maar ze lieten ons toe. De leider van het stel liep zelfs naar de meterkast om de lampen overal aan te doen. Een tijdelijke expositie moest de historische steentjes en gebruiksvoorwerpen opleuken. . We besloten lopend het kasteel op de berg te beslechten op het heetst van de dag. Tussendoor wel bankjes gevonden in de schaduw om toch nog iets van een siesta gevoel te krijgen. Een mooi uitzicht over de stad kregen we als beloning en het kasteel van de Tempeliers, met Moorse invloeden. Onderweg zagen we het volgende museum dat bezocht moest worden te weten Fundacao Manuel Cargaleiro. We hadden geen idee, het had een historisch museum kunnen zijn, maar ook over de plaatselijke folklore. De buitenkant gaf niets prijs, maar wij waren dan ook zulke sukkels die niet wisten wie Manuel Cargaleiro was.

20160713_104840

 

Hoogst vriendelijk werden we ontvangen, de prijs sloeg nergens op want wederom twee euri per peroon en bovendien een bevlogen gids die in goed verstaanbaar Engels ons alle geheimen ontrafelde van misschien wel de grootste nog levende kunstenaar van Portugal. Hij is in de omgeving van Castelo Branco geboren en schijnt een mondiale reputatie te hebben die zijn weerga niet kent. Tegels en tegelschilderijen van Cargaleiro vinden zijn oorsprong in de pottenbakkunst uit de omgeving vermengd met invloeden van bijvoorbeeld Dali en vele anderen schilders en poëten. Een zin aan hem gelieerd en te vinden in zijn werken vond ik prachtig: Esta era a porta da vizin ha que eu nonca congé ci. (Dit is de deur van de buurman die ik nooit ontmoet heb) Manuel Cargaleiro, die naam moet ik maar eens onthouden.

Begrip, van de dag (204) Coimbra-Portugal

/ sprakeloosid / 1 reactie

20160712_134142

 

 

COIMBRA – PORTUGAL

 

Na een donkere parkeerplaats te hebben beslecht, bleken we midden in de stad Coimbra terecht te zijn gekomen. Om half elf ’s ochtends al. Dat impliceert dus al een rit van meer dan een uur, ontbijten in Fatima en uitchecken in het hotel annex Dominicanerklooster, een aanrader overigens. We worden oud, we hebben haast, dat wil zeggen op vakantie een gat in de dag slapen vinden we zonde. Tja, en misschien kun je dan ook concluderen dat een gat in de nacht zuipen er niet van gekomen is. Uitrusten en bijslapen ondanks dat je in Portugal bent is het devies. Overdag met het levenstempo van de Portugezen heeft ook wel iets fysiek temporiserends. De geest volgt hopelijk vanzelf.20160712_135732

Coïmbra blijkt de derde stad van Portugal te zijn na Lissabon en Porto.Buiten de parkeerproblemen heeft het iets overzichtelijks. Gewoon lekker rondslenteren, een kerkje bezoek, koffie met pasteitjes nuttigen en weer slenteren. Veel harder kan trouwens ook niet, want wat alle grote steden in het land gemeen hebben, is een enorm stijgingspercentage en dus ook afdalingsperikelen. Mijn stappenteller maakt overuren, maar daarmee kunnen we ook een biertje meer drinken.

20160712_134857

De musea laten we links liggen, we overwogen nog de Universiteitsbibliotheek in te gaan, het staat immers op de werelderfgoedlijst. De rij voor de kassa was niet uitnodigend. Misschien later, mogelijk dat we een van onze zonen kunnen overhalen er een paar maanden te studeren. Een reden om terug te komen. Mogelijk zingen ze dan net als de studenten uit de stad prachtige liederen om het winkelend publiek te vermaken. Tenminste ik denk dat het studenten zijn die hiermee hun geld verdienen. Ik had soortgelijke groepen al eerder in Lissabon gezien. Close harmony, strijkinstrumenten en dans en trommelen, echt fijn .entertainment. Ik geef altijd, want romantisch als ik ben denk ik dat de arme Portugese student zo zijn studie moet bekostigen. Misschien is het gewoon een hoogstaand culturele uitingsvorm waarvoor ze ziel en zaligheid weggeven.

 

Begrip, van de dag (203) Fatima-Portugal

/ sprakeloosid / 2 reacties

 

20160711_105824

 

FATIMA-PORTUGAL

 

Om nu te zeggen dat ik iets met Maria heb, durf ik niet te beweren. Mijn eigen Maria natuurlijk, maar verder niet. Nu wilde mijn eigen Maria naar Fatima om daar onze vakantie te beginnen. Ik vond (en vind) het best. Ik ben er nooit geweest, het weer is er hetzelfde als in de rest van Portugal en een hotel was gemakkelijk te vinden. Gekscherend heb ik het na de eerste indrukken een oude wijvenvakantie genoemd. Niet om denigrerend te doen, maar slechts een feitelijke constatering. Zeker vijftig procent van de toeristen, pelgrims zo u wilt, was de zestig gepasseerd en van vrouwelijke kunne.

Het hele circus in Fatima is gebaseerd op een Maria-verschijning in 1917. Drie herderskinderen waren de gelukkige, Jacinta en Francesco Marto en hun nicht Lucia dos Santos. Voor de eerste twee werd de Spaanse Griep al snel het wederzien met moeder Maria. Lucia werd zuster en bijna honderd. In het midden van het stadje is een enorm plein met daaromheen een basiliek en andere grootste kerkelijke gebouwen. Ondanks het feminiene karakter van Maria heeft de grootsheid en de leegte van het plein bijna een communistisch, misschien wel mannelijk karakter. En niet alleen het wonder Maria heeft zich in Fatima geopenbaard, ook is hier hartstochtelijk gebeden voor het einde van het communisme. En ook dat is gelukt en als eeuwig bewijs is een stukje van de Berlijnse muur onderdeel van de Fatima cultuur geworden.

 

20160711_130346

En als we het over de katholieke kerk hebben en zeker over een Mariaverschijning is de commercie nooit ver weg. Tientallen, misschien wel honderden, winkeltjes met prullaria van allerlei snit. Rozenkransen, beeldjes en andere noodzakelijkheden voor een fijne pelgrimage. De winkeltjes worden veelal bemand door jongeren die weinig interesse vertonen in hun koopwaar. Het lijkt wel of hun leven op on-hold staat. De jeugdwerkloosheid in Portugal is enorm, maar op basis van de relatief beperkt aantal toeristen moeten ze het daar niet hebben. De stad staat vol met megalomane hotels die leeg lijken of zelfs gesloten. Om de stad liggen parkeerplaatsen voor duizenden, totaal ongebruikt te wezen. De middenstanders lijden wat af, net als de pelgrims die een deel van de route op het heilige plein of naar de plek van de Mariaverschijning knielend doen. Maar overal was het relatief rustig.  Er moet snel weer een wonder gebeuren om Fatima commercieel weer interessant te maken. Het feit dat de Portugezen Europees kampioen zijn geworden doet hier niets aan af, ook dat is een wonder, maar niet genoeg.

Begrip van de dag (202) Alles voor de kunst

/ sprakeloosid / 1 reactie

kuiten

 

ALLES VOOR DE KUNST

 

Voor de kunst mag veel, tenminste dat zeggen de scheppers ervan. Nu wil ik mezelf in de veste verte geen kunstenaar noemen. Een blogjespoeper hooguit, maar wel een schepper dus. Ik ga niet heel ver, maar vandaag durfde ik de privacy te schenden. De stewardess heb ik stiekem van achteren genomen. Niet met de bedoeling om haar heel vunzig up-skirt te fotograferen. Dat durf ik echt niet. Bovendien zou zo’n foto mijn bedoelingen echt niet verduidelijken.

 

Het beroep van stewardess is ondanks de realiteit vaak nog omkleed met een aura van mondaine vrouwen met een sexy uitstraling. Ze zijn in de volksgedachten hautain en gewillig tegelijk. Ze worden gezien als topmodellen die het net niet gemaakt hebben, rondborstig en een slanke taille met mooie billen die nimmer te dik zijn. Dat laatste was vandaag niet het geval, naast een aantal stewards, werd ik steeds geconfronteerd met de heupen van de twee vrouwelijke leden van het vrouwelijke cabinepersoneel. Nu weet ik dat bij Ryanair de stoelen dicht op elkaar gezet worden en het gangpad misschien wel iets smaller is dan bij andere luchtvaartmaatschappijen, maar bij iedere ronde werd ik geconfronteerd met het zachte vrouwenvlees van de twee.

 

Terwijl ik zat te lezen en heel zedig niet steeds opkeek, wist ik na een half uur wie van de tweede mijn schouder beroerde. De een net iets vol slanker dan de ander. Het beroep van stewardess krijgt daarmee toch weer wat sexy allure. Want niet alleen ik, maar alle passagiers zullen een aantal keren met de bilpartij geconfronteerd worden. Zullen alle passagiers even netjes omgaan met dit gegeven. Hoe zullen de dames zelf deze onbedoelde maar duidelijk aanwezige intimiteit opnemen. Beroepsgedeformeerd als ze zijn, misschien geheel neutraal. Het is in ieder geval mooi dat the girl next door nu ook gewoon stewardess kan worden. En om dat te bewijzen moest ik deze foto wel  maken, vandaar.

Begrip, van de dag (201) Soms

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Soms

 

 

SOMS

 

Heel soms mag je je er met een Jantje van Leiden van afdoen. Nummer 201 is weinig tekst, maar de foto moet het doen. Nee, geen hoogstandje, maar wel diep groen met mijn eigen groene vingers in elkaar gezet. Idyllisch zou je het bijna kunnen noemen. Eigenlijk helemaal geen reden om op vakantie te gaan. Dat doen we dan weer wel. Om op het einde van dit jaar het 365e begrip af te hebben, is een gemakkelijk begrip toegelaten. Mijn dierbaren in het groen.

 

 

Begrip, van de dag (200) Volwassen gedrag

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

20160708_222225

 

VOLWASSEN GEDRAG

 

Nog een paar uur en ik ben vader van louter volwassen kinderen. Mijn jongste wordt 18 jaar. Toen het nog zo’n hanteerbaar kereltje was, die over je heen kroop, op je rug danste of met een soepele zwaai op je nek te zetten was, waarschuwde ik hem al. Of beter gezegd hij moest een belofte doen, namelijk nooit groot te worden. Hij beloofde het plechtig terwijl we verder stoeiden. Hij heeft zich er niet aan gehouden. Slechts luttele centimeters kleiner dan ik en gelukkig tientallen kilo’s lichter is ie toch 18 aan het worden. Hij is bezig zijn appel- en worteltaart te bakken voor morgen. Zijn meissie is al gearriveerd om er om 12 uur bij te zijn. Officieel is hij straks volwassen.

Natuurlijk blijven het je eigen kleine purken, zeker zolang ze nog thuis wonen. Misschien dat het anders wordt als ze echt uitvliegen en je ze niet dagelijks meer mee maak. Zo lijkt het me best treurig als je moet toezien dat je zoon van vijftig, te dik en al heel behoorlijk grijs is. Ook die is ooit een kleine purk geweest, maar ik mag aannemen dat mijn ouders in mij de volwassen kerel zien en niet meer dat kleine ventje van vroeger. Volwassen worden is trouwens een heel raar fenomeen. Ik was altijd in de veronderstelling, naïef als ik was, dat volwassen gedrag vooral het uitblijven van kinderachtig gedrag zou zijn. Ik kon niet wachten om 18 te worden. Niet om mijn rijbewijs te halen of om naar dubieuze films te mogen. 18 worden betekende vooral niet meer omgeven te zijn door kinderachtigheid.

We zijn nu 32 jaar verder, maar al in de eerste jaren van volwassenheid of wat er voor door moet gaan, wist ik het al wel. Kinderachtigheid is nog alom vertegenwoordigd, ook in mijn zogenaamde volwassen leven. Misschien kun je zelfs stellen dat het niet minder is geworden. Nu wil ik ook niet pleiten dat we ter compensatie het kind in ons moeten houden. Daar wordt de wereld ook echt niet beter van, maar dat is nog altijd beter dan kinderachtigheid. Ik weet niet hoe mijn jongste dit ervaart, volgens mij is hij veel stoerder dan ik me voelde op mijn 18e. Maar misschien is dat wel eigen aan 18, stoer en volwassen gedrag vertonen, maar eigenlijk nog het liefst een kleine purk zijn. Een kleine purk die niet de stukjes van zijn vader leest.

 

 

Begrip, van de dag (199) Zo zijn vrouwen

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20160707_221607

 

 

ZO ZIJN VROUWEN

 

Ja hoor, dan is er een keer een fijne voetbalwedstrijd en dan is er weer een vrouw in de buurt die alle aandacht opeist. Zo zijn vrouwen nu eenmaal. Stereotypisch denken? Nee, hoor want het bewijs is vanavond weer geleverd. Een goed voetballend Duitsland en een iets minder goed Frankrijk in de eerste helft, een aangenaam spektakel. En zoals het altijd gaat, dan winnen de Fransen. Nu ja, het spreekwoord gaat iets anders, maar dat was pas op het einde van de tweede helft. Ik was nog intensief aan het kijken en keuvelde met mijn zoon over allerlei voetbalwetenswaardigheden. Het opzichtig drentelen begon al vroeg. Dat was al een aanwijzing.

Eerst bij mijn zoon liggen en aandacht vragen, maar al snel was ik aan de beurt. Precies in het gezichtsveld keek ze me indringend aan op een wijze van “Nu gaan we het er maar eens over hebben, ik wil een goed gesprek!’ Op het moment dat ik terugkeek of beter nog, langs haar een probeerde te kijken, keek ze weg. Maar iedere keer als ik weer een nieuwe positie had gevonden, manifesteerde ze zich weer als een verwijtende dame die haar natuurlijke aandacht opeist. Natuurlijk vanuit het vrouwelijke gezichtspunt, want er is niets natuurlijks aan het storen van een voetbalkijkende man. Een goed gesprek is trouwens sowieso niet aan een man besteed, mannen voelen het wel aan. Een blik, een enkel woord of een gebaar zegt meer dan een oeverloos gesprek zoals vrouwen dat wensen. Issues worden dan meestal gemaakt, niet opgelost.

Om niet meteen in oorlog te geraken, dwong ik haar tot een liggende, misschien ietwat onderdanige positie en beroerde haar warme oren, betaste haar mond, kriebelde haar borstkast en voor het ruigere werk klopte ik haar op de flanken. Maar dat houd je als man nooit lang vol, zeker niet als er een mooie wedstrijd gaande is. Zodra ik stopte, likte ze dwingend mijn hand, dicteerde met haar poot waar ik wezen moest en als dat niet hielp ging ze weer rechtop zitten. Tja, en dan kon ik weer opnieuw beginnen. Om de wedstrijd te volgen moest ik weer opnieuw paaien en aaien, want ik was me ten volle bewust dat je in deze gemoedstoestand van de vrouw in kwestie nooit kan winnen.

 

 

Begrip, van de dag (198) Ik wil met vakantie

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

 

IK WIL MET VAKANTIE

 

Natuurlijk wil ik op vakantie, wie niet? En zoals altijd wegen de laatste loodjes het zwaarst op het werk en ook de boel thuis moet een beetje netjes achter blijven. Hoewel, na 21 jaar zonder kinderen die deels thuis blijven, geeft een bepaalde spanning of een huis dat netjes achtergelaten is, ook netjes aangetroffen wordt bij thuis komst. We zullen zien, daar maak ik me nu nog niet druk om.

Er is echter een klein probleempje, dat het komende uur opgelost kan worden. Ik wil niet in Portugal zijn, want daar gaat de reis heen, als de Portugezen de finale moeten spelen aankomende zondag.

Twee jaar geleden was ik in Berlijn toen de Duitsers wereldkampioen werden in Brazilië. Dat vond ik niet zo heel erg, want ze waren over de hele linie genomen gewoon de beste met goed voetbal. Maar wat moet ik met de Portugezen? Ik vind Portugal misschien wel het leukste land van Europa, maar dat voetbal van die gasten. Afgrijslijk veel viespeukerij in het spel van dit team, maar ook van hun voorgangers. Ronaldo ten spijt, maar mannen als Sanchez en Fonte mogen toch helemaal niet meer op mijn beeldscherm te zien zijn na een pogingen tot zware mishandeling.

Kan ik mijn antipathie tegen het Portugese team voor me houden? Ik hoop het wel, maar meejuichen dat gaat echt niet. Dus ik op dat Wales ze afdroogt vanavond. Trouwens, mocht Portugal kampioen worden met mijn aanwezigheid in de land, dan voorzie ik een trend die ik misschien in geld kan uitdrukken. Laat mij op vakantie gaan in een deelnemend land en de kans op een kampioenschap voor dat land is zeker. Ik wil in 2018 best wel naar Chili of de Verenigde Staten op kosten van een bijgelovige voetbalbond. Kampioenschap is dan verzekerd leert de recente ervaring. Zo zie je maar weer, om in voetbaltermen te blijven. Ieder nadeel heb zijn voordeel.

Begrip, van de dag (197) Carnaval des Idiots

/ sprakeloosid / 2 reacties

 

 

CARNAVAL DES IDIOTS

Relativering en luchtigheid op de dagelijkse sleur of zo u wilt, de harde werkelijkheid even ontvluchten, dat is het doel van carnaval. Je uitdrukken in overdrijvingen, stereotyperingen en andere hyperbolen is de functie van sprookjes en fabels. Uitvergroten en daarmee onbelangrijk maken is één van de functies van humor. Een groepje fundamentalisten is bezig de volgende stap te zetten om de toch al beperkte humor in Nederland verder uit de maatschappij te persen. Carnaval Festival en Mr. Cannibale, van misschien wel ’s werelds mooiste pretpark, liggen wat hun betreft onder vuur.

Nadat we tot vervelends toe ieder jaar het onwaardige geouwehoer rondom 5 december moeten aanhoren, tegenwoordig begint dat al ongeveer op 31 december het jaar ervoor, wisten ze een maand geleden hele foute verbanden te leggen over een standbeeld van een donkere vrouw in de Keukenhof. Vandaag is het sprookjespark in Kaatsheuvel aan de beurt. Laten we het Carnaval Festival eens nader beschouwen, een mondiale aaneenschakeling van stereotyperingen te zien onder het genot van een ongelooflijk aanstekelijk muziekje. Je zou de briefschrijvers bijna discriminatie en racisme verwijten door één stereotypering eruit te halen en te verbijzonderen.

Dan zouden ze ook letterlijk kleur moeten bekennen en echt rigoureus te werk gaan. Lekker op alle slakken zout leggen, dan is ook echt alle humor weg in ons land. Holle Bolle Gijs deugd niet vanwege het obesitasprobleem, om maar eens in Eftelingsfeer te blijven. Om maar te zwijgen van veel seksistische uitingsvormen in sprookjes van stoere prinsen en zwakke prinsessen. Een aantal jaren geleden pleitte ik gekscherend al voor het opheffen van het Caraïbisch Carnaval in Rotterdam want te veel gericht op de exploitatie van het vrouwelijke lichaam. Natuurlijk is dan onzin, laat ze lekker zwaaien met hun billen, maar met net zoveel recht en net zo weinig te rechtvaardige argumenten moet dat Carnaval in Rotterdam verboden worden net zoals Zwarte Piet, het beeld in de Keukenhof en nu de attracties in de Efteling. Wanneer komt er eens een einde aan dat Carnaval des Idiots?

 

 

Begrip, van de dag (196) Je rijnste poep

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

 

JE RIJNSTE POEP

 

Help, groot alarm het deugd niet in de verpleegtehuizen. Dit kopte de grote kranten en ook ieder radiojournaal opende met deze dramatische constatering. Deskundigen werden ingevlogen, een Kamerdebat was snel aangevraagd en politici wisten de weg naar Hilversum om ach en wee te roepen. Een VVD’er proclameerde sluitingen van de slechte verpleegtehuizen, ze moesten maar leren van die huizen die het (op papier) wel goed doen. En het wachten was natuurlijk op de open deur van de grote roerganger in deze zaken, staatssecretaris Van Rijn. Ondanks de publiekelijke oorvijg van zijn bloedeigen vader een goed jaar terug, waste hij zijn handen in onschuld. De Trouw citeerde hem:,,Ik zie geen verband met mijn beleid om ouderen langer thuis te laten wonen.”

Hoewel je dit antwoord mijlenver zag aankomen, ben ik over zoveel onnozelheid toch weer geschokt. Waar komt het dan wel door? Omdat er bij het ene tehuis toevallig een groep deskundigen is die denkt, laten we er een gevaarlijk smeerzooitje van maken? Of dat de bestuurslaag en de Raad van Toezicht in die tehuizen bewust de andere kant uitkijkt, terwijl ze hun Balkenende-plus gages toucheren? De financiële verantwoording is openbaar, dus bij te veel aan overhead en salarissen had al lang ingegrepen moeten worden. Van Rijn, je praat poep van het zuiverste soort. Natuurlijk, ligt het aan je eigen beleid (en dat van je voorgangers mede ondersteund door onruststoker Wilders.) Als mensen langer thuis moeten blijven, zonder de juiste WMO zorg, dan komen ze dementer, zwakker en zieker binnen. Als er jaar in jaar uit bezuinigd is, dan ziet de zorg er echt anders uit hoor, mijnheer Van Rijn.

Het ene verpleegtehuis is het andere niet. De lokale omstandigheden zijn anders, de personeelssamenstelling is niet gelijk of de dynamiek maakt dat er niet overal 100% gelijk gewerkt wordt. Dat heb je op scholen, bij de politie, de verschillende kabinetten en dus ook in verpleegtehuizen. Stel dat de goede vroeger een acht of van mijn part een negen hadden en de slechtere een mager zesje, dan mag je ervan uitgaan mijnheer Van Rijn dat met bezuinigingen en ander zogenaamd participatiemaatregelen een substantieel deel onder de ondergrens komt. Ja, mijnheer Van Rijn zo werkt dat nu eenmaal en daar helpt geen rechtbreiend HKZ of anderszins theoretisch kwaliteitsonderzoek aan. Je laat de bejaarden in de poep zitten, maar je praat zelf je reinste poep. Schandalig! Iets met parallelle processen wellicht?