,, Even de vakantie afmaken aan de Tegelersee.” Wat een branie en wat een spatjes zou je zeggen en ja, het is eigenlijk heel verwend. Heden zomer hadden we doorgebracht in Berlijn en Leipzig en het was goed, meer dan goed. Ik vind Berlijn leuk en kom er graag. Afgelopen zomer was dat al weer voor de vijfde keer. De bedoeling was alle uiteinden van de stad te ontdekken en het was zeer geslaagd vonden wij. In het Noordoosten bezochten wij de Weissensee, bekend van de gelijknamige successerie. Vervolgens naar de Wannsee met de beruchte villa van de nazi-kopstukken uit de Tweedewereldoorlog. Dat was in het zuidwesten van Berlijn. In het zuidoosten bezochten wij de Müggelsee alwaar de Hauptmann von Köpenich zich onsterfelijk belachelijk heeft gemaakt.

De laatste uithoek, namelijk het noordwesten, waren we niet aan toe gekomen. Nog geen twee maanden later deed de kans zich voor. Een workshop voor de wederhelft in Berlijn, en ik kan naar de Tegelersee. Hoewel er veel gedoe is rondom vliegvelden in Berlijn die het wel of niet doen, die gesloten worden of juist niet, was vliegveld Tegel niet het doel. Het ging mij om een wandeling, een soort Berlijns klompenpad. Het was mij al snel duidelijk dat de grootsteedse allure ver te zoeken was in en rondom Tegel. Het was groen. Eigenlijk is Berlijn sowieso wel een groene stad en een stad met veel gezichten. Bijna iedere kilometer is de sfeer en uitstraling anders. Zo ook Tegel en de nabij gelegen Tegelersee. Je had niet eens meer het gevoel in Berlijn te zijn, maar een dagje uit, naar water en bossen. Bij het zesde bezoek kan ik dus ook Berlijn-Tegel op mijn lijstje afvinken.

En er is vast nog veel meer in Berlijn voor een zevende, achtste, negende of nog meer bezoeken! Berlijn leeft, Berlijn is een stad waar de geschiedenis uit iedere stoeptegel komt, maar ook waar de mondiale actualiteit altijd te voelen is. Toch is het op veel plaatsen heel relaxed, bijna niet grootstedelijk. Tijdens de wandeling rondom de Tegelersee was de uitzondering, want de Berlijners die wilden ontspannen in het bos waren niet geneigd om een collega wandelaar een blik te gunnen of te groeten. Dus de grote stad zit misschien toch nog wel in hen. Of misschien vinden ze de city-jungle veilig en het grote enge bos een spannende uitdaging. Of misschien ben ik wel een Sallandse boer? Maar dan wel eentje die genoot van de lichtshows die avond in Berlijn.