Hoe kijk jij naar de wereld? Is dat het zelfde dan ik? Zie jij het wel goed of ben ik abuis? Meer realisme! Velen vinden dat wenselijk, maar dan wel hun eigen kijk op de werkelijkheid. Maar wat is realisme? Willen we wel realisme of steken we liever onze kop in het zand? En dat is dan ook weer een nieuwe realiteit. Voor de mensen die nu wegswipen of anderszins heel verveeld worden omdat dit een politiek of maatschappelijk verhaal gaat worden, geen zorgen. Als het al ergens naar toe leidt dan is het misschien kunst?

Werk van de Duitse Cornelius Völker

Sinds nog niet zo lang geleden weet ik dat het (sur)realisme in de kunst meer is dan Carel Willink. ‘More realism’ in het museum in Gorssel met de toepasselijke naam More. En met een paar colleges kunstgeschiedenis ervaar ik met meer kennis, een andere realiteit om naar kunst te kijken. Kunst is vaak heel veel, soms bijna niet te behappen, niet rationeel en ook niet emotioneel. Nu weet ik dat als je een centimeter voorsprong hebt op een bepaald kennisgebied kun je veinzen een college te geven over wat je zojuist gezien hebt in dit prachtige museum. Maar zo zit ik niet in elkaar. Dus geen politiek epos èn geen kunstzinnige beschouwing over het realisme!

Op de voorgrond het beeld in marmer van Thom Puckey met het werk van Katinka Lampe op de achtergrond.

Geen politieke en geen kunstzinnige beschouwing! Wat dan wel? Een blogje over filosofische verwarring wat nu echt is en wat niet, wat realistisch is en wat (net) niet; of meer in hedendaags jargon: fake (nieuws) of de realiteit, mijn realiteit. Mijn realiteit is dat het museum niet verveelde en waarvan ik verwacht terug te komen. Een feit is ook dat ter vervolmaking een prachtige foto van mijn eega in het restaurant niet wordt geplaatst. Ze geeft geen toestemming, ik zie blijkbaar een andere realiteit. Een selfie als bewijs dat ik er geweest ben is voor mij dan weer een te confronterend realisme en dat ga ik ook niet doen. Dit blogje is misschien niet meer dan een egodingetje onder het mom, kijk mij, ik was er ook.

Hieronder dan nog drie andere foto’s van deze museumwandeling:

1. Lara de Moor, met het buiten museale realisme van dat moment. (Weet niet van wie het beeld buiten is)
2. stukje eigen fotografische kiekjeskunstzinnigheid met volgens mij weer werk van Cornelius Völker op de achtergrond.
3. Katinka Lampe omdat dit weer zo realistisch is. Beide vonden we dat dit een passend schilderij was voor onze werk in de reclasseringsomgeving, tenminste zo ervaren wij deze realiteit.