Je kunt je afvragen of een wandelroute een beoordeling moet hebben, maar één ding is zeker, bij prettig weer is de kans op een goed cijfer zeker hoger. Maar weer of geen weer, de entree naar de parkeerplaats van het Heyrderpad was echt een voorbode voor een prachtige wandeling in Hierden, nabij Harderwijk op de Veluwe. Na maanden van herfstachtig weer, zonder dat het echt koud was, maar wel veel regen, leek het vandaag zowaar zomer te gaan worden, zo vlak voor 21 juni. De kans is echter aanwezig dat op het moment dat u dit leest, de herfst al weer ingezet is. Over één of twee dagen? Iets met klimaat zeggen ze? Op weg naar het begin van mijn 118e klompenpad hoor ik op de autoradio dat de laatste ministers zich melden bij de formateur. De klimaatsverandering kan dus aangepakt worden, gelukkig. En passant hoor ik dat Nederland ver in de Europese achterhoede loopt als het gaat om de biologische landbouw. Dit ligt niet aan de boeren, maar gebrek aan stimulans van beleidsmakers en investeerders. Caroline gaat het oplossen, vast en zeker. Tot die tijd geniet ik van de klompenpaden die wel mede mogelijk zijn gemaakt door o.a. heel veel boeren, ook hier in Hierden.

Wat valt moet ook ergens heen, de beken stromen onvervalst als ruige bergriviertjes alsof ik in Zwitserland ben. Nu nog op zoek naar de Edelweis.

Hollandsche luchten verraden dat een plensbui nooit uitgesloten is, maar vandaag in ieder geval niet. Het Heyrderpad had ik juist gekozen met de gedachte dat het ondanks de regen het niet heel drassig zou zijn. Ik had het goed in geschat.

Kasteel de Essenburgh, een prachtige entree en toeristische trekpleister. Er is ook een Norbertijner order aanwezig en Oekraïners worden er gehuisvest.

Een van de cultuur historische hoogtepunten van deze wandeling was het voormalige station Hulshorst. Een prachtig gebouw die hier en daar nog zijn gelijke had in Nederland. Gerrit Achterberg maakte er een gedicht over. Ik ga het niet duiden, daar ligt niet mijn sterkste kant. U doet er maar wat mee, net als met mijn stukje. Een blogje dat bijna reclame dreigt te worden van de plaatselijke VVV.

Hulshorst

Hulshorst, als vergeten ijzer
is uw naam, binnen de dennen
en de bittere coniferen,
roest uw station;
waar de spoortrein naar het noorden
met een godverlaten knars
stilhoudt, niemand uitlaat,
niemand inlaat, o minuten,
dat ik hoor het weinig waaien
als een oeroude legende
uit uw bossen: barse bende
rovers, rans en ruw
uit het witte Veluwhart.

– Gerrit Achterberg, uit: Verzamelde Gedichten, 1972.