Ik zal er maar voor uit komen, na 66 klompenpaden is dit het eerste pad dat ik een beetje had voorbereid. Dat wil zeggen met de app de avond ervoor heb ik eens gekeken wat ik kon verwachten. Meestal is de enige voorbereiding de startplek inkloppen op mijn gps en starten maar. Onderweg tijdens het wandelen kijk ik wel wat ik tegenkom en dat is ook leuk, want anders houd je het geen 66 paden vol. Vandaag dus een beetje minder verrassing omdat ik wist dat ’t Meijerink zou tegenkomen (zie boven) en als ik op het goede tijdstip was geweest mogelijk de ijsvogelvlinder zou kunnen tegenkomen in het Zompbos. Een wat volgevreten kleine libelle zag ik aan voor zo’n zeldzaam exemplaar, maar ik was er in ieder geval op alert. Ook kon ik me een voorstelling maken van de waterhuishouding voor de arme boeren langs de IJssel in vroeger tijden. Ze waren nog wel eens de klos. Kortom ik was voorbereid op een aantal zaken.

De fysieke voorbereiding was echter wat minder. In overleg heb ik mijn vakantie vervroegd om te voorkomen dat fysiek en mentaal het bakje zou overlopen. Dus buiten het feit dat wandelen altijd een therapeutische en/of introspectieve dimensie heeft, was dat nu zeker. Echter de nacht ervoor slecht geslapen, de rust en reinheid waren ver te zoeken, maar al lopende kom je wel over je vermoeidheid heen. Je zou het eigenlijk iedere dag moeten doen voor de regelmaat. Een andere voorbereiding had ik per ongeluk wel getroffen. Ik was een paar kilo’s lichter dus bij een van de doorgangen kon ik passeren, dat was dan wel weer een gelukje.

Onderweg kwam ik nog een bouwval tegen waar romantische en handige geesten heil in zagen om het op te knappen. Het zal vast heel mooi kunnen worden.

Wat ik wel zag is een spreekwoord tegen de scheur aan en als dat je levensmotto is, dan zal hier over een aantal jaar een prachtig boerderijtje staan. ,,Ai d’r bint, muj d’r we’n” Met zo’n uitspraak kan ik weer verder, dit geeft op veel gebieden voldoende stof tot nadenken. Ik denk dat ik het in de toekomst nog wel eens zal gebruiken.

En dan wil ik aan het eind van dit blogje ook nog een interactief elementje toevoegen. Langs een van de weteringen, die onlangs ongetwijfeld hoger heeft gestaan, kwam ik schelpjes tegen. Zouden die door het hoge water meegevoerd zijn naar het achterland van de IJssel? Wat zijn het voor een schelpdieren? Geef gerust antwoord via dit blog. Bij voorbaat dank.

Voor mee foto’s zie ook Instagram account titiissprakeloos

Wat van ver komt is lekker en mooi. Soms is dat waar zoals bijvoorbeeld eten uit India of Thailand, of folkloristische dansen van de Masai of Bali, of een onbereikbare vakantieliefde of…..Maar soms is het om de hoek ook heel aardig en dan druk ik me over het Staickheimerpad nog zachtjes uit. Montferland en het Bergsche Bos, we kennen het wel. Een paar keer paar jaar maken we een rondje met onze hond en dan vaak hetzelfde rondje. Maar met de opening van een nieuw klompenpad wist ik, deze is van mij. Dan zit ik precies op de helft van de 132 dus ik heb enig recht van vergelijken. Allemachtig, wat een mooi pad en wat is de veelzijdigheid toch dicht bij huis.

Ik kan me in superlatieven uitlaten, maar enthousiast ben ik wel over de afwisseling van de wandeling in ’s Heerenberg en Stokkum. En het geeft meteen houvast en vertrouwen voor eventueel een vakantie in Nederland. Er is genoeg dat heeft dit klompenpad, maar ook die andere 65 me inmiddels wel geleerd. Natuurlijk is het reliëf hier ter plekke niet het Alpengebied, is het uitzicht dankzij het heiige weer niet zoals boven op een bergtop, maar mooi is het wel, zeker voor een zondagsmiddagwandeling.

Ik denk dat de foto’s het werk maar moeten doen. Zondagmiddag waren we niet de enige op het pad, maar ik denk op een doordeweekse dag dat je in alle rust kunt genieten van bos, berg en boerenlandschap. Een dagje uit of zelfs een vakantiewaardige omgeving bij mij in de achtertuin waarvan ik niet weet of het Achterhoek is of De Liemers. Volgens de kaarten die ik heb ingezien is het De Liemers, maar de Achterhoekse Vlag is veelvuldig aanwezig. Ze voelen zich waarschijnlijk Achterhoeker en wat maakt het uit, mooi is mooi, Achterhoek of Liemers, maakt niet uit. En even voor de goede orde, ik word door de plaatselijke Horeca niet betaald om mensen en masse dit pad op te sturen. Maar als ze achteraf een bijdrage willen sturen, be my guest.

Meer en andere foto’s zie ook Instagram account titiissprakeloos

Ik ben vandaag naar de documentaire Lourdes geweest. Heel indrukwekkend en gestileerd gemaakt ook voor iemand die wat minder spiritueel is aangelegd. Maar wat heeft zo’n opmerking nu te maken met een sfeerverslag van een klompenpad? Misschien helemaal niets, maar voor mij is de documentaire een prachtige kapstok om een kort sfeer verslag te maken van het Dorenweertsepad. U doet het er maar mee en anders hebben we altijd nog de foto’s. Voor mensen die sceptisch zijn over de katholieke kerk of de commercialisering van Lourdes raad ik aan om even over hun schaduw heen te stappen (daar is ie, de eerste link met het klompenpad). Een absolute aanrader, Lourdes. Ik was er met mijn moeder en peettante, beide al flink op leeftijd, beide verpleegkundigen en beide netjes katholiek opgevoed, maar voor zover ik weet geen van beide belijdend meer. Met twee oudere zusjes was ik dus op pad.

Nu wil het toeval, ik kende ‘Lourdes’ nog niet, dat ik het pad liep met drie nichtjes, de jonge zusjes zullen we maar zeggen, tot slechts 7 jaar jonger dan ik, maar om nu te zeggen ‘mijn nichten’ klinkt zo bot. Door de stukjes over klompenpaden, en misschien vooral wel de foto’s, waren ze geïnteresseerd. Op 26 juni 2021 liep ik dus met de jonge zusjes het Goddelijk mooie pad in Doorwerth (2^e link met Lourdes?). Ik had ze nog gewaarschuwd, als je iets raars doet of zegt kan dat wel eens de link worden om over te schrijven. Ik had het vast gedaan, maar toen had ik Lourdes nog niet gezien. En daar zit de finale link, want wat ben ik toch dankbaar dat ik voldoende gezond van lijf en leden ben om in goed gezelschap zo’n wandeling te mogen maken. Dat besef je na het zien van Lourdes.

Ik heb geen specifieke moeder Maria tik of het moet mijn moeder zijn die ook van doopnaam Maria heet. Je zult mij ook niet horen zeggen dat, want iedere vrouw is immers een beetje moeder Maria zeggen de gelovigen, dat ik vandaag met twee ‘Maria’s’ naar Lourdes ben geweest en afgelopen zaterdag met maar liefst drie ‘Maria’s’ de Dorenweertsepad-processie heb gelopen. Ook heet geen van de vijf dames Bernadette. Ik heb slechts vandaag een indrukwekkende documentaire gezien en afgelopen zaterdag een heel fijne wandeling. Ja en een van de foto’s gemaakt door ‘een van de Maria’s’ heeft dan wel weer zeer spirituele alures. (de derde link tussen Lourdes en het Dorenweertsepad)

Nawoord:

O ja, de oer-Maria van de vijf Maria’s, onze oma en moeder, is ook ooit op later leeftijd naar Lourdes geweest. Ze vroeg mijn moeder nog om een passende broek om op een ezel te kunnen zitten voor meer spirituele beleving, dat kon er blijkbaar. Mijn oma was niet slank en droeg alleen maar jurken. Ik geloof dat mijn opa het geen goed idee vond dus het is er niet van gekomen.

Voor meer foto’s zie ook Instagram titiisprakeloos

Wat zal het pad in Driebergen-Rijnsburgen me brengen? De dagen ervoor had het flink geregend en de voorspelling voor de nieuwe week is ook niet best. Snel een klompenpadje meepikken is het devies. Driebergen, ik ken het niet hoewel een oom en tante jarenlang in de plaats gewoond hebben. Als peuter heb ik er zelfs gelogeerd, maar dat weet ik vooral van de foto’s waarop ik best vrolijk oogde. En dat was ik vandaag eigenlijk ook wel. Al was de start van het Aderwinkelpad langs een drukke weg, er was voldoende te bekijken en eenmaal buiten de bebouwde kom werd het snel rustig. Iedere wandelaar werd zelfs tot kunst en introspectie verleid middels een heus gedichtenbankje. Het gedicht van de week was van J.C. Bloem – Nachtegalen.

Ik heb van ’t leven vrijwel niets verwacht

’t Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen

Wat geeft het? In de koude voorjaarsnacht

Zingen de onsterfelijke nachtegalen

En dit bracht verplichtingen met zich mee voor de wandeling al heb ik geen dichterlijke gaven en heel vaak begrijp ik een gedicht niet, tenminste de eerste twee lagen wel, maar als het verder gaat, haak ik af. Dus ik beperk me tot rijmen, maar tijdens de wandeling is het er niet van gekomen. Al prees ik me gelukkig met de dag die niet regenachtig was. Er was ook buiten Driebergen-Rijnsburgen veel te zien en het was vooral heel groen, dankzij de regen natuurlijk. Veel kiekjes kunnen maken.

En bij het terughalen van de foto’s en het zoeken naar een passende verhaaltje, rammelde er zowaar een rijmpje uit. Let wel, een rijmpje.

De dampige regenlucht van de dag ervoor

Vergezelt me door de hemels groene aarde

In de lege zondag kuier ik gedachtenloos door

Immers de dag van morgen heeft vandaag geen waarde

Meer foto’s op Instagram titiissprakeloos