Voordat alle vrijwilligers in Klarenbeek en omstreken schrikken en hun vrije weekend gaan spenderen aan het mooi maken van het Klarenbeeksepad, dit is niet nodig. Er is helemaal niets mis met dit klompenpad. Alle lof voor dit klompenpadteam en als ze de credits willen hebben voor het uitzonderlijke fijne weer op 8 november, dan mag dat van mij ook. Met plezier heb ik een aantal kilometers in alle rust gelopen rondom Klarenbeek.

De achterstalligheid ligt vooral bij mij. Op 8 september 2019 liep ik dit pad met mijn partner. Welgeteld mijn tweede klompenpad en ik durf te beweren dat de charme van dit pad ongetwijfeld heeft bijgedragen aan mijn enthousiasme voor klompenpaden. Omdat ik me later heb voorgenomen om van ieder pad een verslagje te maken met foto’s en verder ook nog foto’s ook op Instagram te plaatsen (account titiissprakeloos) moest dit pad nog even in de herhaling. En dat is echt geen straf.

Al lopend moet ik denken aan een van de grootste dichters van Nederland en bedenk een parodie op zijn , denkend aan Holland…..

Lopend door Klarenbeek, zie ik oneindig groene kleuren, in verstild herfstlandschap. Ik stoei met mezelf of ik het woord traag moet toevoegen, maar uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat grasland en herfstbomen niet traag kunnen zijn. Ook niet statisch natuurlijk, want de vorige keer in september zag het er anders uit en ik kan u verzekeren dat april in Klarenbeek weer een geheel ander decor zal geven. Never een dull moment op een klompenpad.

En dat brengt me bij het volgende onderwerp, want ook dit pad heeft een primeur. Dit is het eerste klompenpad dat ik geheel alleen loop, mijn maatje de sigaret heb ik thuisgelaten. Ze zeggen dat een ex-roker zeeën van tijd krijgt om te vullen omdat hij niet meer hoeft te roken. Nu is het slechts mijn tiende dag, maar enige creativiteit is wel belangrijk om je dwangmatigheid rondom het roken te pareren. Dus we gaan maar eens overpeinzen of grasland traag kan zijn. Of ik verbaas me over details van het klompenpad die ik van twee jaar geleden heb onthouden. Het geheugen is toch een raar soort iets, net zoals verslaving trouwens. De mens moet nog veel leren van zijn eigen hersenactiviteit en in mijn geval dus ook afleren. Met de landelijke omgeving van Klarenbeek is er in ieder geval voldoende afleiding om de donkere (rook)krochten van mijn verslaafde brein af te leiden en te denken aan andere zaken. Dus dit is de tweede uitleg van het achterstallig onderhoud op het Klarenbeeksepad, mijn eigen achterstallige onderhoud welteverstaan. Ik vrees echter dat er onvoldoende klompenpaden zijn om dat naar volledige tevredenheid te bewerkstelligen.