Ook in Duiven is altijd wat te doen, maar de stoplichten werken hier niet meer echt mee, want het dorp gaat mee in de rotonde-mode. Niet rood en groen van de stoplichten kleuren de dag, maar de plaatselijke kunst geeft kleur aan deze zondag. Afgelopen weekend en dit weekend hielden vijftien lokale kunstenaars Open Huis in het heilige der heilige, hun atelier. Hier zomaar in Duiven blijken minimaal vijftien kunstenaars te zijn. Veel aandacht in de media is er niet geweest. Niet interessant genoeg voor de media, te weinig kunstminnend publiek in Duiven of gewoon cultuurarmoede in het algemeen? Misschien wel alle drie, maar ik was blij dat zo maar op een zondag, de dag nadat de wereld toch niet is vergaan, de mogelijkheid zich voordeed. Niet naar ‘de grote stad’ voor een beetje kunst. Het is elders niet altijd beter.

Dareo

Voor een routefolder moeten we  (samen met partner) naar het Horsterpark, gelegen tussen Westervoort en Duiven, om te beslissen welke kunstenaars we gaan bezoeken. Ter plekke is het een drukte van belang in verband met een groot paardenfestijn en het circus Renz. Ik zei u al, in Duiven is altijd wat te doen. De drukte ontlopend, besluiten we meteen het verstgelegen adres aan te doen. De kunstroute onder de naam DAREO beslaat namelijk meer dan twintig kilometer, dus allemaal lukt zeker niet. DAREO is een mooie naam, dat zal ik thuis even googelen voor de achterliggende gedachte. Dit had ik me kunnen besparen, want even een momentje van oplettendheid en ik zou hebben kunnen weten dat het staat voor Duivense Atelierroute en Omstreken. Het staat op de folder, Dareo dus.

Tegen de wind in fietsen we er naar toe. Niet als kenners, niet als specifieke liefhebbers, maar gewoon verheugd dat er op een steenworp afstand ook nog mensen bezig zijn met andere zaken dan hardselling business en plat vermaak. Gewoon even een beetje cultuur snuffelen en het maakt ons niet uit of dit nu met kapitalen geschreven wordt of niet.

Huet Suet-Art

In het buitengebied, voorbij Groessen, ingeklemd tussen de rivier en de Betuwelijn, heeft Brigitte Sueters-van Huet haar atelier. Haar website belooft intuïtieve en expressieve werken. We worden bij binnenkomst naar haar hal/trappenhuis gedirigeerd voor een eerste indruk. Daarna zou ze uitleg geven en desgewenst vragen beantwoorden. In haar atelier vertelt over haar inspiratiebronnen en dat komt neer op het vertalen van emoties naar kunst. Afgelopen jaar heeft ze bijvoorbeeld meegedaan aan een competitie om een doodskist te bewerken naar de fictieve ‘bewoner’ van die kist. De dood als een emotie in het dagelijks leven brengen, een thema dat vaak niet besproken kan worden. Voor Brigitte Suesters-van Huet is het een artistieke uitdaging.

In haar atelier heeft ze overigens voor de Dareo een interactief klusje voor bezoekers ten behoeve van het goede doel. (onderzoek naar borstkanker). Ze vraagt iedere bezoeker een stukje van het klaarstaande doek te beschilderen. Kennis van zaken of anderszins artistieke gaven zijn niet noodzakelijk. De kunstenares vindt het zelf interessant om te zien met welke energie mensen aan de slag gaan. In onze aanwezigheid zijn er uiteraard ook vriendelijke weigeraars. Zelf ben ik niet zo goed om energie te onderscheiden in de ‘klodders’ van de gasten. Beter ben ik in het psychologiseren van de productie van de verschillende nieuwbakken kunstenaars. En al is het psychologie van de koude grond, ik verf mijn zwarte blokje in het midden van het ‘goedendoelendoek’. U doet er maar wat mee.

Al met al duurde het bezoek iets langer dan gedacht, dus we moeten al schrappen in ons lijstje van kunstenaars. We besluiten te gaan ‘gluren bij de buren’. Een drietal kunstenaars op een steenworp afstand van ons huis bezoeken we. We wisten echt niet dat ze er waren. Zo zie je dat een dorp als Duiven ook al heel goed is om in de anonimiteit te kunnen verdwijnen.

Marga van Haren

De folder van Dareo laat een overzicht van alle deelnemende kunstenaars zien. Bij ons boven de bank in de huiskamer hangt een schilderij dat gelijkenis vertoont met het werk van Marga van Haren. Onze nieuwsgierigheid is gewekt. En inderdaad een scala aan Afrikaanse menselijke objecten in haar werk. Marga van Haren schildert graag donkere mensen. Misschien om de kleuren, misschien weet ze het ook niet, ze is immers nooit in Afrika geweest. De statige figuren in haar schilderijen kunnen me heel erg bekoren. De figuren verdwijnen soms bijna in de achtergrond, andere zijn weer opzichtig fleurig. Naast verf, gebruikt Marga van Haren ook textiel in haar werken. Ook opgedroogde verf weet ze weer te gebruiken, bijvoorbeeld ten behoeve van een halsketting zodat haar werk nadrukkelijk driedimensionaal wordt. Tot volgende weekend is zij ook te bewonderen in Pannerden (Schoolstraat 20). Voor ons een reden om er even naar toe te gaan, maar zeker ook een aanrader voor alle mensen die niet in de buurt wonen. Volgende week naar Pannerden, fiets mee om een eindje te fietsen in de Liemers en en passant een snufje kunst meepakken. Op haar website is een goed overzicht te zien. Zelf raakte ik er even van in verwarring omdat haar achternaam op de site in Van Kerkhoff is veranderd. Ik herken haar werk wel, dus ze is het echt.

 

 

Lisette van Oorschot

Op nog geen 100 meter is de volgende Duivense kunstenaar te bewonderen, een heuse goudsmit. Ik weet het vrouwelijke woord van smit niet, maar Lisette van Oorschot heeft zich bekwaamd in het bewerken van edelmetalen, goud en zilver. Onverwacht in de eigen wijk, is een kunstenares aanwezig die mijn mogelijkheden om een cadeau voor iemand uit te kiezen enorm heeft vergroot. Lisette van Oorschot maakt o.a. hangers met thema’s op verzoek voor heel betaalbare prijzen. Voor €25,- euro kun je al bij deze enthousiaste kunstenares terecht. En daar ben ik dan weer enthousiast over. Over de achtergrond van dit metier vind ik het moeilijker om iets te zeggen dan bij beelden of schilderijen. Ook het fotograferen van de kleinnoodjes is voor mij als blogger iets te hoog gegrepen. Zij is net als Marga van Haren een heuse garagekunstenaar. Haar goudsmederij Appendiamo (wij hangen) is ook virtueel te bezoeken. Aldaar is haar werk beter te bekijken en oordeel zelf.

 

Madeleine Corbey

Voor de organisatie van Dareo is Madeleine Corbey mede verantwoordelijk. Ook zij heeft haar garage, tuin en zolder verbouwd tot het alelier Allegro. Vooral sculptures en beeldhouwwerken maakt deze kunstenares. De verschillende soorten steen, maar ook papier (pulp-art) gebruikt ze als materiaal voor haar werken. In de tuin staat zelfs een vrouwelijk naakt van kippengaas. In vroeger tijden heeft zo ook meer ‘platte werken’ gemaakt vertelt haar partner, wijzend op een schilderij dat al vijftien jaar nog steeds niet af is. Madeleine Corbey schudt wel de hand met ons, maar in verband met de aanwezigheid van andere belangstellenden, worden wij te woord gestaan door haar partner. Hij is goed op de hoogte van de ontwikkelingen in het werk van zijn eigen kunstenares, de gebruikte materialen en inspiratiebronnen. Hij is echter niet alleen haar partner, maar onderhoudt ook haar website.

Met twee minuten fietsen zijn we weer thuis en kunnen de indrukken verwerken. En zoals ik al vermeldde, een kenner ben ik niet. Kunst vermaakt mij vaak voor het moment. Ik kan genieten van het enthousiasme van mensen die gaan voor hun passie en hierover met plezier vertellen. Maar het meest ben ik onder de indruk dat zoiets veel dichter bij huis is dan ik dacht. Er zou eigenlijk een permanente (gemeentelijke) ruimte moeten zijn voor lokale kunstenaars om die kunst te promoten. Ook in Duiven voldoende lege (kantoor)ruimtes voor een doorlopende expositie. Het is maar een ideetje.

Een klein kunstzinnig fotootje van de blogger tijdens de Dareo route