Ik durf te stellen dat ik niet slim ben op het gebied van multimedia, privacy en moderne informatiestromen en vooral de gevaren voor de mensheid die mijn onnadenkendheid op dit gebied met zich meebrengt. Met Snowden, Julian Assange, Wikileaks, afluisterpraktijken van de NSA, maar ook de Nederlandse overheid, krijg je wel het gevoel dat er iets mis is in de mondiale samenleving. Maar ook op kleinere schaal wordt er al gigantisch veel misbruik gemaakt van persoonlijke gegevens in de marketing. Is de mens nog wel vrij in zijn eigen privédomein? Nu hoor ik tot die groep mensen die geneigd is te zeggen: ,, Ik heb niets te verbergen, dus ze zoeken het maar uit.” Ik weet dat dit hopeloos blond is en mensen die dit echt geloven hebben een IQ van een zilvervisje. En zoals bekend is, zullen zilvervisjes alle crisissen overleven inclusief een nucleaire. Misschien is dat ook wel met de onnozelen en totaal onwetenden. Ik ben slechts onverschillig, hoewel mij steeds vaker een unheimisch gevoel bekruipt.

Gisteren heb ik een daad van verzet gepleegd. Na de eerste verbazing over de enorme geldelijke overname van Whats App door Facebook, schud ik mijn blonde hoofd. Als ik dan ergens lees dat het niet meer alleen om winst gaat, maar vooral ook over het behouden of vergroten van je territorium, en daarmee macht, wordt het al enger. Ik zit op Facebook en ik heb WhatsApp. Het eerste is vooral om mijn eigen blogjes als deze te promoten en WhatsApp is gewoon goedkoper dan een SMS bundel van je telefoonprovider. Ik ergerde me al om die terugkerende vraag van Facebook om mijn telefoonnummer (voor mijn eigen privacy?) te moeten invoeren, maar nu hebben ze hem toch klaarblijkelijk.

Er is een alternatief voor WhatsApp en dat blijkt een ‘open source’ (?) vanuit Rusland te zijn. Mijn gevoel zegt dat of je nu door de kat of de hond gebeten wordt, het maakt weinig uit. Het is echter wel een fijn idee ‘het grootkapitaal’ van Facebook eventjes te neppen. Ik weet ene ‘lul de behanger uit Duiven’ zal het verschil zeker niet maken, maar het voelt wel lekker.

Mijn jongste zoon weet in no time de app van Telegram te installeren. In de snelle conversatie met mijn sociale omgeving zul je mij niet meer horen zeggen ‘We Whatsappen nog wel’, maar ik ga over tot ‘We telegrammen nog wel.’ En dat klinkt dan weer lekker ongelooflijk ouderwets, alsof je terug bent bij af. Na 24 uur Telegram constateer ik dat mijn sociale omgeving, of in ieder geval de mensen van wie ik het telefoonnummer heb, allemaal nog vastzitten aan WhatsApp. Jammer. Nu las ik dat de Piraten Partij een soort van hulp aanbied voor mensen die moeten afkicken van WhatsApp. Misschien een goed initiatief. Misschien is het sowieso wel een goede zaak om bij de volgende verkiezingen op deze Partij te gaan stemmen. Veel politieke alternatieven zijn er trouwens niet en zeker op dit gebied is een stem op de Piraten Partij wel het bewijs dat ik toch niet zo heel blond ben. Hun tweet viel me in ieder geval op en was daarmee een blogje waard in mijn serie TOPTWEETS. Dit blogje promoot ik dan wel weer via de sociale media zoals Facebook. Misschien zal dit later tegen me gebruikt worden, maar dat is later, hoewel later blijkt allang begonnen……….