Italië

Normaal toekomstkabaal

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20200508_210835

Werkcolumn d.d. 14 mei 2020 bij de tamtam van reclassering het Leger des Heils

En dan ben je ineens columnist bij de tamtam. Het is augustus 2019. Je zit boordevol ideeën over wat gezegd moet worden, welke misstanden besproken en waar een kwinkslag thuishoort. Wat loopt er niet goed in de organisatie, welke beleidsgebieden kunnen, of sterker, moeten gehekeld worden en waar kan een stukje lichtvoetigheid dienen om een glimlach of een denkmoment te creëren? In gedachten had ik al een stukje over de schuldenindustrie en de dakloosheid in Nederland. Twee onderwerpen waarbij het niet normaal is hoe dat in Nederland geregeld is, of was?

Maar toen kwam de corona. Het is columnistonwaardig om corona te vermijden in je stukjes, je moet je richten op de actualiteit van de dag. De wereld is veranderd, in onze gedachten, in onze alledaagse werkelijkheid en misschien wel het meest in onze toekomstverwachtingen. We moeten naar het nieuwe normaal van anderhalve meter in de maatschappij. Het nieuwe normaal! Het nieuwe normaal suggereert dat er ook sprake is van het oude normaal. En ja, er is een oude toestand van voor de corona, laten we 1 maart als scheidslijn gebruiken. Alles voor 1 maart was het oude normaal. Het normaal van dakloosheid, het normaal van vluchtelingen, het normaal van president Trump met zijn fakenews en niet te vergeten het normaal van de schuldenindustrie in Nederland. Hoe normaal was het oude normaal vraag ik me dan wel eens af?

Hoe definiëren we dan het nieuwe normaal, waar moeten we naar toe en wat moeten we bereiken? Als dat het oude normaal is, zijn er genoeg argumenten te bedenken dat zoiets niet wenselijk is. Maar wie of wat bepaalt het nieuwe normaal? Is dat premier Rutte, zijn dat de wetenschappers van de RIVM of toch op de achtergrond de ongrijpbare multinationals die geen belasting betalen, om maar iets ouderwets normaals te noemen. Of zijn wij dat misschien allemaal bij elkaar in welke sociale setting dan ook? Samen polderen we naar het nieuwe normaal, iets van wat we nu nog niet weten wat dat is. Maar kunnen ze in Italië, China of Brazilië ook zo goed polderen? Ik vraag het me ten zeerste af. Zelfs in Nederland zal de normale nieuwe toekomst niet zonder slag of stoot tot stand komen. Economie en gezondheid wedijveren om het belangrijkste ingrediënt te worden en daar zijn de meningen nog niet over uit. Niet in Nederland, niet in Europa en zeker niet in de geglobaliseerde wereld als geheel. Wat is dus normaal en wat is er nieuw aan dat normaal?

Deze laatste vraag is dus de grote blackbox van de toekomst. Ik heb er geen antwoord op, niemand trouwens, maar we hebben het er allemaal over. Even koesterde ik nog de hoop dat de etymologie me verder zou helpen, maar nee. Bij het afbreken van het woord nor-maal dacht ik heel even dat het woord normaal helemaal niets te maken heeft met normering. Nor-maal is dus eigenlijk gevangeniseten. Maar helaas, etymologisch is het norm-aal, waarbij aal niet een vis is, maar komt van het Latijnse alis. Dit is niet letterlijk te vertalen, het wordt slechts gebruikt als achtervoegsel bij leenwoorden uit andere talen. Zo is puberaal geen jonge vis zoals u weet.

Tussen u en mij, bilater-aal dus, vind ik deze column al geslaagd omdat ik weer iets nieuws heb geleerd over de aal in de Nederlandse taal. Maar ik ben nog geen klap verder over wat dat nieuwe normaal is. Is dat een samenleving zonder dakloosheid, zonder ongelijkheid en zonder schulden? Een soort fili-aal van de hemel? U mag het zeggen, ik weet het niet.

Het tijdperk van de tuimelaar

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

NIJNTJE

De hele mieterse bende rondom corona is te vergelijken met een tuimelaar. Als rekwisiet uit de jeugdjaren van onze kinderen bewaren we de Nijntjetuimelaar van Dick Bruna op onze slaapkamer. Gisteravond bij het inslapen keek ik ernaar. In een flits had ik een kapstok om de toekomst te duiden, de tuimelaar. Niet dat daarmee de toekomst duidelijk wordt, want spelend met het ding valt het op dat een tuimelaar de neiging heeft om op dezelfde plek tot stilstand te komen. Maar wordt er iets ruiger gespeeld, dan kan de nieuwe plek gradueel verschillen. We zouden dat evolutie kunnen noemen. Wordt er te ruig omgegaan met de tuimelaar dan komt Nijntje minder snel tot rust en vaak op een heel andere plek. Nijntje staat in mijn brainwave voor de wereldorde. Er zijn heel wat spelers die Nijntje graag een zwieper willen geven. Individuele landen, bondgenootschappen, multinationals en diverse belangengroeperingen. Een ieder wil Nijntje van zijn plek hebben richting de eigen positie. De ene groep wil zo snel mogelijk de status quo van voor het Corona-tijdperk in ere herstellen. De economie repareren en doorgaan waar we gebleven waren.  Anderen zien de pandemie als aanleiding om een schonere, betere, eerlijker en rechtvaardiger samenleving tot stand te brengen. Stof tot discussie, ruzie en verdachtmakingen zijn al aan de orde van de dag. Terwijl Nijntje nog tolt en blijft tollen, gaat de pandemie gewoon zijn gang met alle gevolgen van dien.

20200404_215536

 

Aan de hand van drie opmerkelijke thema’s wil ik de instabiliteit van Nijntje aantonen in de wetenschap dat er veel meer spelers zijn die Nijntje willen beroeren. Als eerste noem ik de kwestie Hoekstra/Rutte tegen het Italiaanse volk. De tweede actualiteit is de zaak Kelder versus bijna iedereen. De derde is de verdeling van de Europese steunmaatregel versus……ja versus wie?  Ik kon er met mijn verstand niet bij. Ik geloof dat Pieter Omzigt (CDA) vragen gaat stellen in de Tweede Kamer.

 

BOTTE BOEREN

In een reflex, of zijn het ingesleten gewoontes van calvinistische cententellers, leek het woord solidariteit niet meer in het woordenboek van Wobke Hoekstra en premier Rutte te staan. Ontdaan van ieder greintje empathie strooide onze politieke elite zout in de wonden van de hele Italiaanse natie. Een wond die Corona heet en zijn weerga niet kent in de recente geschiedenis. Ik ga nu niet dimdammen over begrotingstekorten en creatief boekhouden in Italië. Over hoe Italië bestuurskundig werkt weet ik te weinig. Wat ik wel weet is dat er nu een groot probleem is bij een bondgenoot. Dan rest maar één ding, samenwerken. Hoekstra haalde bakzeil na de kritiek en bood zijn excuses aan. Hoewel wij wijzen met het vingertje naar anderen, wordt ons nagewezen dat wij  een belastingparadijs creëren voor multinationals.  Wij zijn dus geen beter soort.  De Italiaanse politici proberen via Duitsland hun gelijk binnen te halen. Dit verdient ook geen schoonheidsprijs, maar mogelijk is het politiek wel handig. In Italië wordt al gesproken over een boycot van Nederlandse producten.

Nederland petst Nijntje op zijn kop en Italië beukt terug. Het zal iets doen met de Europese verhoudingen, nu maar ook op termijn. Waar komt de kindertuimelaar tot stilstand?

20200405_165933

MANNETJE KELDER

Gisteren ontplofte Twitter over de uitspraken van Jort Kelder gedaan bij omroep Friesland. Gechargeerd, we vernaggelen de economie voor tachtigers die hun hele leven gerookt hebben en bovendien te dik zijn. Over twee jaar gaan ze toch dood. Deze quotes overheersen op Twitter, al heeft hij meer gezegd. We moeten vooral denken, beweert Kelder, aan de allergrootste ramp die er dreigt, de stilstand van de economie. Bij Op1 kreeg hij een kans om zich te weren. Hij slaagde hierin niet. Met zijn drie huizen verliest hij bakken met geld in deze dagen. Wie niet Jort, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en menig timmerman zonder economische graad beseft heel goed wat het is zijn basis kwijt te raken. We acteren in een open economie, we zijn het buitenbeentje in de bestrijding van de coronacrisis en Jort schreeuwt zonder gevoel voor zijn omgeving. Moeten we de ‘Chinezen’ van Europa worden, dus voor het startschot snel beginnen om alvast een voorsprong te hebben? Zo ‘heurt’ het niet heer Kelder. Bovendien, het (gezamenlijke) proces is misschien wel de beste kans om de economie te redden. Iedereen begrijpt dat een publieke sector, zeker na Corona, belangrijk is en betaald moet worden.

Heel stiekem denk ik zou Jort niet de spreekbuis zijn van onze premier om met een proefballonnetje de stemming in het land te peilen?

Het type Jort Kelder zal met alle macht Nijntje zo snel mogelijk tot stilstand willen brengen om op de oude voet door te gaan. Er moeten vooral geen geluiden opwellen die vraagtekens zetten bij het grote graaien. De angst voor een rechtvaardige publieke sector en een fatsoenlijke belastingmoraal mag vooral niet te hard doorklinken. Er zouden eens privileges worden aangetast.

20200405_170031

DE WEG KWIJT

Terwijl Wobke in het stof bijt, de Italianen op zijn Mediterraans boos worden, komt Europa met een eerste noodplan. Wat schetst mijn verbazing, niet Italië en Spanje kunnen rekenen op de meeste ruimhartigheid. Nee Hongarije en Polen krijgen de hoofdprijs. Ik weet niet eens hoe de Coronacrisis daar huishoudt, maar dit stuit mij persoonlijk heel erg tegen de borst. Landen die marchanderen met de rechtsstaat worden beloond voor hun slechte gedrag. Onbegrijpelijk. Die fooi voor Nederland kan me niet schelen, we hebben diepe zakken zegt Wobke. Maar als we het dan toch over solidariteit hebben, dan graag naar Spanje en Italië, en ook de Grieken die al jaren ons ‘vluchtelingenprobleem’ oplossen. Er is niet gekeken naar het probleem, maar vooral naar bestaande stoffige procedures. ,,Dit gaat sneller!”, zegt voorzitter Ursela von der Leyen. Het gebaar is belangrijker dan effectiviteit. Dit is toch geld wegsmijten? Mijn motivatie voor Europa krijgt een optater.

 

Hier heeft Nijntje vooral werking op mij als Europeaan. Nijntje bevriest en ik weet nog niet wanneer ik een ongelooflijke zwieper wil geven. Maar wie ben ik, mijn zwieper zal niet zoveel gewicht in de schaal leggen.

Hoeveel dreunen zal Nijntje krijgen, van wie en wanneer?  En waar komt ze een beetje tot rust?

 

 

 

Uitgeschreven interview en geluidsfragmenten met Jort Kelder à https://www.quotenet.nl/zakelijk/a32028389/jort-kelder-over-corona-aanpak-we-zijn-80-plussers-die-te-dik-zijn-en-gerookt-hebben-aan-het-redden/?fbclid=IwAR1Odw64-sKEt69maC4skyl-d872PwNpFMN49fLiOQW2asNYn7c3EuBKb-Q

 

Van RTL Nieuws over de verdeling van de Europese gelden voor bestrijding van Corona https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/5077391/eu-coronavirus-covid-19-noodsteun-37-miljard-polen-hongarije

 

Europa aan de keukentafel

/ sprakeloosid / 2 reacties

Peinzen aan de keukentafel met een kop koffie boven de krant, al het wereldleed gecomprimeerd in één mensenhoofd! Kent u dat zou dominee Gremdaat zeggen? Ik kan dat volmondig beamen. Zo lees ik bijvoorbeeld dat het economisch beter gaat en dat onze coalitie-partijen een vrijage aangaan met alle gewilligen in ons Polderland om de belastinghervorming erdoor te krijgen. We gaan er in 2016 minimaal €800, – op vooruit. Het is me een feest, dolletjes! De cijfermeesters zullen dat wel kloppend maken voor 2016, daar twijfel ik niet aan. Maar economen hebben zo’n slecht kompas voor de toekomst en al helemaal geen gevoel voor de geschiedenis, maar dit terzijde. Kijken ze wel naar het heden? Aan de keukentafel zie ik allemaal beren op de weg, om te beginnen met de Russische Beer.
GEVAAR UIT HET OOSTEN
Hoe zou je dat anders moeten omschrijven? De Russen hebben het vast over het gevaar uit het Westen. Neem het ze eens kwalijk, maar mijn keukentafel staat nu eenmaal in het Westen. De hoogstaande Russische literatuur ten spijt, maar gechargeerd vinden we toch stiekem dat de communisten de Russen uit het feodale tijdperk hebben gehaald. Dit is niet volledig gelukt en onder Poetin vervallen ze weer terug naar de hun bekende mechanismes van horigheid en gehoorzamend aan maffialeider Vladimir. Zo kunnen we ons vijandsbeeld tenminste koesteren met de oorlogen in de Kaukasus, de inname van de Krim en de Russische ondersteuning van rebellen in de oostelijke Oekraïne. Wat we ook van ze mogen vinden, ze hebben wel hun mannetjes in de ruimte gestuurd en zijn in het bezit van gevaarlijke oorlogsraketten. En die beloven ze bovendien te gaan vernieuwen tegen de imperialisten uit het Westen. Op hun beurt sturen die wapens naar de Oekraïne, steunen groepen vrijwilligers in Polen en de Baltische staten verwelkomen de NATO strijdkracht, althans dat deel dat niet Russisch is. Onderzeeboten worden in de Oostzee waargenomen door de Scandinaviërs en de Finnen zijn bezig 900.000 militairen in te schrijven, voor het ooit zo ver mocht komen. Ondertussen boycotten we Russische producten om in ieder geval de economische oorlogsvoering niet te verliezen en natuurlijk om onze Oekraïense vrienden te helpen. Europese VVD-parlementariërs hadden immers beloofd dat Kiev nergens bang voor hoeft te zijn. Trouwens het gerucht gaat dat de boycot de zoon van de Amerikaanse vicepresident Bidon al miljarden heeft opgeleverd door de winning van schaliegas in de Oekraïne en laat het merendeel nu in het oostelijk deel van het land liggen. Ik weet niet of het waar is, misschien is het wel oorlogsretoriek om elkaar zwart te maken. En Poetin blijft soeverein aan de macht, terwijl Europa amper een lijn kan trekken tegen het gevaar uit het Oosten omdat ieder land zijn eigen belangen afweegt tegen de nadelen van een boycot.

GEVAAR UIT HET WESTEN
Is er dan gevaar uit het Westen? Daar zitten toch onze bevrijders en natuurlijke bondgenoten? Klopt, maar Amerika is ook het land van de Latino’s en de groeiende populatie van succesvolle Aziaten. Bij een veranderende demografische samenstelling kan de belangstelling voor Europa wel eens minder prominent worden. Voorlopig hebben we op militair gebied Uncle Sam nog hard nodig, al is het maar omdat we als Europa geen eenheid (willen of kunnen) vormen. Het gevaar uit het Westen, laten we omdat we toch in de dieren zitten ze maar (geld)wolven noemen. Gevaarlijke wolven die hun economische moraal middels TTIP proberen op te dringen. Hoe lang kan het verdeelde Europa standhouden, maar belangrijker nog, hoe lang heeft de grootste economie nog belangstelling voor een innige vriendschap terwijl ze wel varen bij een verdeel & heersstrategie en bovendien hun vizier gericht hebben op Zuid-Amerika, India en China?

AFRIKAANSE HONGERIGE LEEUWEN
Dit impliceert een eenheid op het continent, van Marokko tot Zuid-Afrika, die er uiteraard niet is. Gemakshalve generaliseer ik Afrika met de symbolische leeuw, maar dan wel een hongerige leeuw of in ieder geval een dier dat door een variatie aan gevaren op de vlucht is, op zoek naar betere bestaansgronden. Afrika is een continent dat boordevol grondstoffen zit, die begeerlijk worden afgenomen door de voormalige kolonisator (Europa) en de nieuwe kolonisators (Amerikaanse multinationals en China). Rijkdom is er wel, maar in veel landen heel ongelijk verdeeld al dan niet middels scheidslijnen die te maken hebben met oude stamverbanden. Locale machthebbers worden in het zadel geholpen (of gehouden) door de belangen van grote en machtige bedrijven. Honger, armoede, stammenoorlogen als gevolg van de ongelijke verdeling in Afrika zelf is een belangrijke drijfveer om te vluchten, te vluchten naar het luilekkerland dat Europa heet. Met gevaar voor eigen leven bevaren ze de Middellandse Zee, zich nog niet bewust van het kille onthaal. Maar zolang de mondiale ongelijkheid geografisch zo nabij is, zullen ze blijven komen.

HET KAMELENGEVAAR UIT HET MIDDEN-OOSTEN
Naast de ‘hongerige’ leeuwen uit Afrika worden de “kamelen” uit het Midden-Oosten over die zelfde Middellandse Zee gedreven op zoek naar geluk, maar vooral veiligheid. Op de vlucht voor oorlog, geloofsblindheid van velerlei soorten en op de achtergrond vooral ook mondiale machtspolitiek vanwege de aanwezigheid van olie. Wie nog weet, wie tegen wie strijd en door wie wordt ondersteund dan wel tegengewerkt, mag het zeggen. Ik zie dat niet meer en ik kan me voorstellen dat op het moment dat je er midden inzit er maar een ding geldt en dat is lijfsbehoud. Ook hier, nog meer dan in Afrika, is de tegenstelling tussen puissante rijkdom en totale havenots gigantisch. Met het gevaar van o.a. de Islamitische Staat als meest misselijkmakende toonbeeld van verdorvenheid puur sang, heerst er volledige perverse anarchie. Wie doet er wat aan? Europa? Inmenging vanuit het zogenaamde vrije Westen is mogelijk een van de grootste oorzaken van de middeleeuwse geweldsorgie in die contreien. Massale vluchtelingenpaniek is het gevolg, allen op zoek naar veiligheid. Europa lonkt, maar fort Europa geeft niet thuis en heeft al helemaal geen gezamenlijk (humaan) antwoord op de immense tragedie. We laten de Grieken en Italianen stikken met hun probleem en zien toe hoe Hongarije, na Duitsland de grootste vluchtelingenmassa herbergend, een nieuwe muur bouwt om in te dammen. De grens met het ‘niet’ Europese Servië is de sluiproute voor velen. Een vier meter hoge muur moet dit tegengaan.

DE APENROTS EUROPA
Gevaren komen van alle kanten, de beer, de wolf, de leeuw en de kameel. Allen willen ze op de Apenrots, maar Europa ziet heel goed dat het geen apen zijn. Ze vormen ieder op hun beurt een gevaar voor de orde op die apenrots. Orde op de apenrots? Is dat niet het grootste gevaar voor Europa. Aan mijn keukentafel denk ik dat wel. Er is helemaal geen orde, in ieder geval geen ordentelijke orde. Er wordt gemarchandeerd met gezamenlijke afspraken over vluchtelingen. De Engelsen gedragen zich nog steeds als eilandbewoners alsof ze nog in het tijdperk van de 100-jarige oorlog leven. De Grieken drijven we gewoon in de handen van Poetin met de bankenspelletjes die de gewone Griek moet bezuren. TTIP is vooral een machtig ondemocratisch middel voor groot-kapitalisten. (Wat gaan ze betalen aan de verschillende presidentskandidaten en hun campagnes? Ik heb al bedragen gehoord van meer dan 8 miljard om elkaar zwart te maken via de meidia.) Dat soort grappen willen we toch niet in Europa, als ze er al niet zijn door die onderlinge Europese broedertwisten? We oefenen nu nog wel in NAVO-verband in Polen en de Baltische Staten, maar als Poetin echt een speldenprik gaat uitdelen in bijvoorbeeld Estland, hoe solidair zijn we dan? En de onenigheid wordt alleen maar versterkt door mediageweld waarbij nationale staten vooral hun eigen deelbelang voorstaan en in hun midden extremisten verdere verdeeldheid zaaien en pleiten voor ommuring van hun eigen speeltuin met de idee dat je alleen wel verder komt. Nederland voor de Nederlanders is op de eerste plaats niet alleen racistisch, maar vooral oer- en oerdom. Mensen als Wilders en Le Pen en hun xenofobische vrienden voelen al dat gevaar rondom Europa heel goed aan, maar beseffen niet dat zij dat gevaar uiteindelijk alleen maar aanwakkeren. Of erger, misschien beseffen ze dat wel en gaat het hen om louter kortzichtig electoraal gewin.

Zoals gezegd, ik word niet vrolijk van al deze overpeinzingen, maar gelukkig wordt mijn gedachtestroom onderbroken door de chaos op de keukentafel. Het lijkt wel oorlog, ik moet eerst hier maar eens vrede stichten en in conclaaf gaan met de wanordelijke huishoudelijke elementen. Dat kan ik bevatten, niet al die gevaren die op me afkomen als solidaire Europese wereldburger. En gelukkig krijgen we volgend jaar ook allemaal nog een extra centje erbij, een doekje voor het bloeden om mijn zielenleed te stelpen.

Teruggevonden: In 2007 schreef ik over Beppe Grillo

/ sprakeloosid / 2 reacties

ORA ET LABORA en wel veel!!!!

0

zaterdag 22 september 2007 22:53 door sprakeloos

Weet je wat ik voel na een week werken, op zaterdag de boodschappen gedaan te hebben en bovendien de kinderen naar hun sportclub gebracht,  ter plekke blijven kijken en weer terug naar huis? Vermoeidheid. Misschien is dan de conclusie gerechtvaardigd om te stellen dat ik hard gewerkt heb? Tenminste dat is met een beetje eigenwaarde een oprechte conclusie. Dus ik mag me vereenzelvigen met de kritiek van de rechtse oppositie naar aanleiding van de kabinetsplannen die deze week gepresenteerd zijn. Als ik hen mag geloven wordt ik, de hard werkende Nederlander, genaaid, belazerd en bedonderd waar ik bij sta en waarschijnlijk alle drie tegelijk. Waarom voel ik me niet zo? Wel moe ja, maar niet belazerd door dit kabinet. Misschien omdat ik in een sector werk waar arbeidstekorten zijn?

Dat ‘betalen, betalen, betalen’ van belastingen is misschien wel goed, bijvoorbeeld voor de verpleegkundigen in ziekenhuizen die de veiligheid van hun patiënten voor een deel niet meer kunnen garanderen. Onze veiligheid welteverstaan, die van u, uw gezin en uw ouders. Maar daar wilde ik het eigenlijk niet eens over hebben. Het is slechts een bruggetje naar het volgende onderwerp, want ik ben onder voorbehoud eigenlijk best wel tevreden over dit kabinet. Wel moe natuurlijk.

Een volkje dat niet zo tevreden is, zijn de Italianen op dit moment. Een cabaretier, te weten Beppe Grillo, staat op dit moment sterk in de schijnwerpers. Als de verhalen waar zijn, schijnt de gevestigde orde aldaar op de grondvesten te schudden. En wat is die gevestigde orde? Maffiabazen zoals Berlusconi, zakkenvullende socialisten en hoerenlopende christendemocraten. Cocaïnegebruik schijnt meer regel dan uitzondering te zijn en het drugsgebruik is financieel ook nog makkelijk voor de heren en dames politici op te brengen. Het gerucht gaat namelijk dat Italiaanse parlementariërs al snel €15.000,- netto per maand incasseren, exclusief representatiekosten natuurlijk. Bovendien zou 10% een serieus strafblad hebben.

Nu zegt de Italiaanse premier Prodi, zelf vaak het doelwit van genoemde Beppo Grillo en door hem gekscherend Prodi Alzheimer genoemd, dat een bevolking de politieke constellatie krijgt die ze verdienen. ‘De politieke arena is een afspiegeling van de samenleving.’ De Italiaanse bevolking schrikt dus heel erg van hun spiegelbeeld, dat wil zeggen de misdragingen van de politieke kaste. Beppe Grillo maakt dat op een populistische wijze goed duidelijk.

Als Prodi gelijk heeft dan zijn wij in ieder geval een serieus hardwerkend volkje dat de neiging heeft tot enig sociaal beleid.
Maar, in alle eerlijkheid vraag ik me dan wel af wat het taalgebruik en de manieren van de oppositie zegt over een volk?

Kakelkrant van Sprakeloos 35: Race tegen de Klok van Berlosconi e.a.

/ sprakeloosid / 4 reacties

 

‘Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. De tijd van gaan voor Berlosconi is nu gekomen’ Tenminste dat is wat de Volkskrant deze ochtend kopte op de voorpagina. Er zijn nog wel wat mitsen en maren. Dus mijn eerste gedachte is, welke truc haalt Silvio uit om Italië en daarmee Europa verder te beschadigen? Ik weet het niet, ik ben namelijk erg slecht in trucs. Ik heb het al bij goocheltrucs waar bij mij de ergernis vaak wint van de bewondering. “Verdorie hoe doet die dat” of “GVD hoe bestaat het.” Vandaag was toevallig de rechtszaak tegen de illusionist Hans Klok die trucs zou hebben gestolen van zijn voormalige partner. Klok is blij met de uitspraak van de rechter die oordeelt dat de beklaagde deels gelijk heeft. In reactie hierop zegt Klok:

”Ik heb niets gestolen van Rafael en de rechter heeft dit nu bevestigd. Dat ik de uitvoering van de illusies in volgorde moet aanpassen maakt mij niet uit. Het belangrijkste is dat ik de illusies vrij kan blijven gebruiken.”

Voor de goede orde, ik heb geen oordeel over de uitspraak bij gebrek aan kennis. Maar als die grote illusionist uit Italië een van zijn trucs uithaalt, zijn we nog niet van hem af. Hij goochelt zichzelf weg en komt ergens anders weer tevoorschijn, geen rechter die hem tegenhoudt. Ook bij Berlosconi heb ik “Verdorie hoe doet die dat” of “GVD hoe bestaat het.” Maar bij hem gaat het niet meer over ergernis, maar over compleet ongeloof. Ik sta perplex dat de maffia zo’n grote bovengrondse rol speelt in Italië met een pedofiele seksmaniak als leider. Politieke commentaren spreken dat in Italië eigenlijk geen enkele partij de macht kan krijgen zonder dat de maffia zijn invloed laat gelden? En als bevriende natie kunnen we in Europa er niets van zeggen. Nederlandse politici zwijgen in alle toonaarden over de zwarte magie van de Italiaan, Angela Merkel moet zich laten welgevallen dat haar bips Silvio geen stijve bezorgt en zelfs Barak Obama krijgt de vraag of hij een fijne vakantie heeft gehad vanwege zijn kleurtje.

Ik kan er mee leven dat we met zijn allen in hetzelfde schuitje zitten en het zware economische weer moeten pareren, al is dat moeilijk. Maar als we de politiek van die intimiderende gek moet accepteren, heb ik mijn twijfels over Europa. Waar komt hij weer tevoorschijn en welke marionet zal hem tijdelijk vervangen? Hoe normaal gaan andere landen om met dit gegeven en in hoeverre brengt dit mafkezen in andere Europese lidstaten tot ideeën?

 

Om met staatssecretaris Fred Teeven, minister Opstelten en zelfs onze premier te spreken: ‘Als het moet, moet de dief fysiek hardhandig aangepakt worden.’ Want dat Berlosconi een dief is en zijn eigen land en Europa naar de knoppen helpt, moge duidelijk zijn. Dus wat let u leden van het kabinet Rutte, pak aan die man, neem je honkbalknuppel mee en matten maar.

Of ga ik nu te ver en moet ik constateren dat eigenrechter spelen al het begin is van een maffiastaat? Wat dat betreft staat de Klok op vijf voor twaalf, als onze eigen regeringsleiders dit al roepen.

Kakelkrant van Sprakeloos 26: De liefde voor de Huppelkut

/ sprakeloosid / 10 reacties

 

Er zijn van die dagen. Het is vrijdagavond en eigenlijk, na een dag veel achter het beeldscherm denk je, laat ik de sociale media, de sociale media maar. Bovendien kan de wereld ook wel één dag zonder een blogje van mijn hand. Ik kijk nog even naar het nieuws op nu.nl en ben terstond sprakeloos. Silvio Berlosconi laat weer van zich horen, en hoe.

Tja en als je na gaat denken over de Italiaanse wereldleider, beschermer van het grote Romeinse cultuurgoed en baas van ook alle weldenkende Italianen, dan prijs ik me gelukkig met Wilders. Die mafkees in Rome wil een naamsverandering van zijn partij. Na de populariteit van Forza Italia (Hup Italië) denkt hij met Forza Gnocca opnieuw aan de weg te timmeren. Nu is mijn Italiaans niet zo goed, maar als de genoemde site de vertaling geeft dat het HUP KUT betekent, dan heb ik niet het idee dat ik dit moet controleren. Erger nog, ik twijfel niet eens of dit nieuws mogelijk verzonnen is. Ik ben er van overtuigd dat de man zo knettergek is, om maar eens een Wilderiaanse term te gebruiken. ‘De Laars van Europa’, lijkt met Griekenland het drijfzand in te glijden en wat denk je, de premier van Italië laat zijn adoratie voor het vrouwelijk geslachtsdeel wereldkundig maken op deze manier. Want je denkt toch niet dat dit een vreemdsoortige actie ten behoeve van de vrouwenemancipatie is?

 

Ik heb een advies voor onze Europese testosteronkeizer. Hij moet de haren rond zijn mond laten groeien om zo een ‘mondbaardje’ te kweken, je weet wel, zo’n sprekende kut. Dan kan hij de hele dag in de spiegel praten, Forza Gnocca, Forza Gnocca. Forza Gnocca. Dat zal deze seksverslaafde narcist vast ontzettend geil vinden.

Ondertussen moet Geert Wilders maar even moeite doen om bij de plaatselijke Italiaan in Venlo te vragen wat ‘Doe eens normaal man’ in het Italiaans is. Want nu is er wel reden om dat te roepen.

De vertaalmachine zegt:

Prendere un altro ragazzo normale

Een goed fout lijstje

/ sprakeloosid / 2 reacties

Dit stuk schreef ik in februari 2009 op het volkskrantblog, is er veel veranderd?

Jarenlang heeft Nederland zichzelf geprofileerd als een gidsland voor de rest van de wereld. Als klein, maar belangrijk land moesten we een voortrekkersrol gaan vervullen. We waren immers groot genoeg om iets in de pap te brokkelen, maar niet groot genoeg om een bedreiging te vormen voor de grootmachten in Europa en/of de rest van de wereld. Nu dat kwam mooi uit, want het schizofrene karakter van enerzijds de dominee, anderzijds de koopman, zat ons toch al in het bloed.

Nu is Nederland, of we nu willen of niet steeds meer aan het opgaan in Europa. Ook de rest van de wereld, in positieve en negatieve zin, is akelig dichtbij aan het komen door de voortschrijdende globalisering. Het is het oude Europa geweest waardoor twee wereldoorlogen zijn ontstaan. En naast de bekende oorzaken (verdrag van Versailles, dood van troonopvolger van de Keizer in Sarajevo etc., etc, etc…) en de schuldvraag die wordt gelegd bij Nazi-Duitsland, waren natuurlijk ook tal van instabiele factoren in andere Europese landen aan te wijzen.

Dat doet bij mij de vraag opkomen, hoe zit dat nu in Europa? Hoe zit het met de losse onderdelen van de Europese Unie, de aparte lidstaten? Hoe stabiel zijn ze economisch en politiek? Die vraag is des te interessanter omdat we als Europa wel menen van alles te mogen zeggen over de rest van de wereld als het gaat om democratische normen en mensenrechten. Maar als we onszelf als Europeanen eens goed in de spiegel bekijken, wat zien we dan?

Voor mezelf heb ik eens een rijtje gemaakt van alle Europese lidstaten en een aantal landen die daar (nog) niet bijhoren. Op basis van wetenschappelijke inzichten of gedegen kennis? Wel nee, op basis van stereotypen, krantenkoppen en de waan van de dag.

Zo zie ik dus de verschillende Europese lidstaten op dit moment: (in alfabetische volgorde)

België: Ogenschijnlijk stabiel met belangrijke Europese instituties binnen de landsgrenzen, maar al jaren heel erg diep verdeeld. Vlamingen en de Walen vreten in hun strijd de schatkist leeg en de politieke instabiliteit is enorm met de afwezigheid van een serieuze regering. Voor de buitenstander is het onbegrijpelijk dat het nog zo’n welvaart heeft. Bovendien klagen ze op grond van hun eigen wetgeving alles en iedereen in de wereld aan die niet deugd.

Bulgarije: Corrupt en bureaucratisch of beter gezegd bureaucratisch en corrupt. Van enige economische ratio bij de overige lidstaten van Europa is geen sprake geweest bij hun toelating. Slechts lid geworden van de EU om Rusland te pesten en/of de Bulgaarse afkeer tegen moslims te misbruiken. Bovendien hebben ze geen humor want ze worden heel boos als een kunstenaar Bulgarije afbeeld als een Turks toilet.

Cyprus: Instabiel tot op het bot. Turken en Grieken die daar al decennialang een toneelstuk opvoeren en daarmee hun onderlinge rivaliteit aan de wereld tonen. Vast een mooi vakantie-eiland, maar voor een stabiele factor in Europa niets waard.

Denemarken: Een klein land met nuchtere mensen. Zelden komt het land in het wereldnieuws, maar als ze dit halen dan doen ze het ook goed. Geheel ten onrechte vinden allerlei geloofsfanaten het nodig om in Islamitische landen onnozelaars te laten figureren voor hun eigen haat. Denemarken deugt volgens hen niet. Ik vind Denemarken een oase van rust en een van de weinige stabiele factoren in Europa.

Duitsland: Een belast verleden, maar momenteel wel een premier (Angela Merkel) die goed ligt in Europa, maar minder in haar eigen land. Duitsland is economisch en politiek het belangrijkste land van Europa al zullen de Fransen dit beslist niet zo zien. Ook geografisch strategisch is het natuurlijk een land dat centraal ligt en waarbij de veelal kleinere buurlanden nauwlettend kijken wat hun grote buur aan het doen is.

Estland: Klein en onbeduidend in het grote geheel en voor mij als buitenstander vermoed ik dat de invloedsfeer van de Russen nog lang niet weg is. Vele Russen wonen er nog en dat loopt volgens mij niet lekker.

Finland: Al jarenlang voor mij het meest autonome land van Europa. Je hoort ze niet, je ziet ze niet en ze zijn er toch en doen lekker mee, economisch dan. Waar ze voor staan is me een groot vraagteken.

Frankrijk: Met Sarkozy krijgt Frankrijk weer het stereotype beeld van: La France, c’est le monde. Bij de wat nationalistische Fransen zal dat een positieve uitwerking hebben, maar het wekt wrevel, heel veel wrevel. Zo’n 200 jaar geleden is ook een heel klein Frans mannetje ten onder gegaan aan een overdreven compensatiedrang. Te grote bek, maar te weinig positieve daden.

Griekenland: Letterlijk aan de rafelranden van Europa. Een instabiele democratie bleek onlangs nog, waarbij het militaire verleden nog heel vers in het geheugen van de Grieken leeft. Door het jarenlange militaire bewind lijken de Grieken zich nu pas bewust te worden van burgerlijke vrijheden die ze mogelijk onvoldoende hebben. De jaren zestig moeten nog plaats vinden in Hellas.

Hongarije: Oorspronkelijk een land dat vanuit het Oostblok het meeste op het Westen gericht was. Af en toe hoor ik van dit land het een en ander over ernstig nationalistische politici. Roma in eigen land en Hongaarse minderheden in buurlanden (met name Roemenië) zijn dan het gespreksonderwerp. Stil, maar zeker niet heel stabiel.

Ierland: Een van de oudere leden van de EU. Heel lang het lelijke eendje van de Europese Gemeenschap, maar de laatste jaren economisch ontzettend gegroeid. Met de huidige crisis moet blijken hoe stabiel die groei is geweest. De kans op heel hard terugvallen is erg groot.

Italië: In de jaren ’90 leek Italië heel hard mee te doen met de rest van Europa. Het maffiatintje verbleekte of werd bestreden. Het aantal regeringswisselingen was nog buitenproportioneel, maar dit ter zijde. Recentelijk heeft Berlosconi weer de absolute macht. De wijze waarop hij de comapatiënte Eluana verdedigde en daarmee haar familie en de rechterlijke macht bruuskeerde was ongemeen gênant. Bovendien is Italië het land waarbij advocaten veroordeeld worden omdat ze zwijggeld hebben aangenomen van een president die vrijuit gaat. Italië stinkt op dit moment zoals bijna geen ander land in Europa. Wat dat betreft is de vuilnisproblematiek in Napels en omgeving maatstafgevend voor heel Italië.

Letland: zie Estland

Litouwen: zie Estland

Luxemburg: Een rijke oase van rust. Ik weet niet of de rijke belastingdeskundigen daar ook zo over denken, maar als de rest van Europa een kopie zou zijn van dit kleine hertogdom dan zou ik me geen zorgen maken.

Malta: Buiten het feit dat Britse gebruiken nog aanwezig zullen zijn, is er weinig opzienbarends over dit eiland te zeggen. Een duur maar mooi vakantieland?

Nederland: En nu even kritisch zijn. In de huidige omstandigheden mag het geen gidsland zijn. De onderbuikgevoelens komen nadrukkelijk naar boven. Op zichzelf is dat geen probleem, maar om dit nu als fatsoenlijke politiek te beschouwen i.t.t. de oude politiek gaat te ver. Toch is deze neiging er wel. Als Nederland relatief niet zo’n klein land zou zijn, denk ik dat de rest van Europa of de wereld zich ernstige zorgen zou maken. Waar gaat het heen?

Oostenrijk: In grootte heel erg onbeduidend en het oerconservatieve is gebaseerd op democratische principes dus wie kan daar iets verkeerd over zeggen? Zolang het grote buurland Duitsland stabiel is, kabbelt het lekker door in Oostenrijk zonder dat de rest van de wereld ervan opkijkt.

Polen: Oerconservatief tot zelf reactionair katholiek en dat is geen vrolijke duo, dat intens belijdende katholicisme en conservatisme. Een land met een getraumatiseerde geschiedenis en een land waar vele landgenoten hun geluk elders proberen te vinden. Hoe hartelijk zullen de denkbeelden over Europa zijn van al die Polen die misbruikt worden en mogen opzouten nu het slechter gaat met de economie. Zo lekker zitten die Polen toch al niet in Europa. Hun afkeer van de Russen is slechts het enige dat ze in staat stelt om uiteindelijk hun politieke onfatsoen jegens Europa in beetje in te binden.

Portugal: Arm, ondanks het jarenlange lidmaatschap van de EU. Wat ze fout doen, ik zou het niet weten, maar dat ze iets fout doen is zeker. Ook met de aanstormende crisis zal de lethargie weer opvallend zijn.

Roemenië: Net als Bulgarije nog lang niet klaar voor de EU en nu ze eenmaal binnen zijn, is de behoefte omdat alsnog te gaan worden niet meer aanwezig. De prikkel om ergens te komen is door de voormalige dictator Ceausescu er wel hardhandig uitgeramd. Hun grootste exportproduct is naast een opgepimpte Oostblok auto onmiskenbaar de Roma die het nog slechter hebben dan de Roemenen zelf.

Slovenië: Een soort milde kopie van Oostenrijk met een vleugje Italië en in het achterhoofd nog een pietsie Oostblok. Desalniettemin een land dat na de val van de muur zich snel ontwikkelde en het goed lijkt te doen.

Slowakije: Af en toe wat rechtse sentimenten en als het slechter gaat zullen die sentimenten luider worden of de roep om het socialisme zal nadrukkelijker tot uiting komen. Het steekt de Slowaken dat ze het minder goed doen dan hun voormalige landgenoten, de Tsjechen.

Spanje: Lijkt heel goed uit de Franco-tijd te zijn gekomen, zowel economisch als politiek. De Basken blijven een ‘pain in the ass’, maar mogelijk doemen zich er nog grotere problemen op. De economie doet het heel slecht en de werkeloosheid vliegt harder omhoog dan elders in Europa. Een ‘in-de-gaten-houdertje’ dat Spanje.

Tsjechië: Een relatief welvarend land in vergelijking tot veel andere Oost-Europese landen. Het neigt misschien wel tot arrogantie, zeker jegens de Slowaken, maar ook naar de rest van Europa. Hun kunstzinnig aanmatigende houding onlangs toen ze voorzitter werden van de EU sprak boekdelen.

Verenigd Koninkrijk: Een land dat nog steeds niet beseft dat de globalisering doorgaat en dat die luttele 32 kilometer die hen scheidt van Frankrijk en daarmee de rest van Europa echt niets voorstellen. Zorgelijk is dat in tijden van voorspoed de Labour-klasse groot blijft en dat er in dat land door de grote rijke bovenlaag nog nooit iets is ontstaan als het stimuleren van een echte arbeidersemancipatie. Nu het economisch slechter gaat zal de armoede in de Engelse steden als eerste hele nare plaatjes kunnen gaan opleveren.

Zweden: Eigenlijk een van de weinige landen, zo niet het enige land dat langdurig stabiel en welvarend is. Ook politieke problemen (moord op belangrijke politici) worden bijna rimpelloos opgevangen door de Zweedse maatschappij.

Ik vind het bovenstaande lijstje niet iets om echt vrolijk te worden. Als we daar de landen van het voormalige Joegoslavië en Albanië nog eens bij rekenen dan word ik niet zo vrolijk van Europa. Landen als Zwitserland, Noorwegen en IJsland kunnen dit gevoel niet compenseren, zeker IJsland niet.
Europa daar kom je verder mee.

(lees ook het positieve lijstje als vervolg hierop)

ALLE TUNESIËRS EUROPA UIT

/ sprakeloosid / 8 reacties

Graag zou ik pretenderen dat we allemaal wereldburgers moeten zijn. Maar ik zie hoe moeilijk het is om altijd maar verdraagzaam te zijn naar andersdenkende, al vind ik ‘multiculti’ nog steeds geen vies woord. Maar moeten we nu lijdzaam toezien hoe hele groepen vitale en sterke jonge mannen uit Tunesië vaste voet gaan zetten in Europa?

Ik ben een sterk voorstander om de stroom vluchtelingen, ik spreek vooralsnog alleen over Tunesiërs, in te dammen. En dan wel heel snel, voordat allerlei rechtse sentimenten de vluchtelingenstroom op hun eigen onsmakelijke wijze gaan agenderen.

Libische vluchtelingen naar Tunesië

Want laten we de feiten zoals ik ze voorgeschoteld krijg eens op een rijtje zetten.

  1. Tunesië moet zelf een onmogelijke taak verrichten om de oorlogsstroom uit Libië op te vangen, terwijl ze net de eerste schuchtere pasjes maken naar meer vrijheid.
  2. Het aandeel vrouwen en jonge kinderen die de overtocht moeten wagen naar Lampedusa (Italië) is verwaarloosbaar, dus is er sprake van acuut gevaar in Tunesië?; Of zijn er grote stromen politieke vluchtelingen? Volgens mij niet.
  3. Is de EU bereid de grote stroom samen met Italië te delen? Nee, een beetje geld sturen, dat nog wel, maar verder.
  4. Staat Italië bekend om de fijnzinnigheid waarmee vluchtelingen bejegend worden? Nee, integendeel, de meesten rest een illegaal verblijf in het land. Met als gevolg dat allerlei destructieve sentimenten in Italië en elders in Europa gratis argumenten krijgen aangereikt om tegen vreemdelingen te zijn.
  5. Mag ik de conclusie trekken dat de meeste ‘bootvluchtelingen’ een soms heel gevaarlijke bootreis hebben geriskeerd om hooguit een armoedig bestaan in de marges van de samenleving te kunnen opbouwen. Amper genoeg om moeder de vrouw in Tunesië een brief te sturen, laat staan de beloofde ‘melk en honing.’ En al spreek ik geen oordeel uit over deze zogenaamde ‘gelukszoekers’, ik denk dat er sprake is van een win-win situatie om alle Tunesiërs meteen terug te sturen naar hun eigen land. Winst voor de mensen zelf, al zullen ze dat niet als zodanig ervaren in eerste instantie. Winst voor de eilandbewoners van Lampedusa, want die 22km2 is amper toereikend voor 5000 eilandbewoners, laat staan voor grote groepen ‘gelukszoekers’ uit Tunesië. Winst voor Tunesië, want een land in opbouw zou gebruik moeten maken van jonge krachten in de bloei van hun leven. Winst voor een beetje frisdenkende Europeanen die Berlosconi in Italië of de PVV in Nederland geen munitie willen geven voor nog meer anti-moslimsentimenten.

 

Voornamelijk Tunesische vluchtelingen (nog) in Italië

Soms heb ik op een willekeurige middag een oplossing die zo aan de borreltafel gemaakt zou kunnen worden, maar wel een humanitaire oplossing volgens mij.

Hier is mijn borrelpraatoplossing:

Hoeveel zal de opvang van een vluchteling kosten qua politie, hulpverlening en controle? En dan te bedenken wat de maatschappelijke kosten zullen worden als ze massaal in de illegaliteit verdwijnen? Is €100, – per dag, per vluchteling een overdreven schatting? Ik hoorde zojuist dat er 7000 voornamelijk Tunesiërs op het eiland bivakkeren. Dus per dag zijn de kosten om en nabij de €700.000, -, laten we het gemakshalve afronden naar 1 miljoen en dat gedurende een jaar voor alleen deze groep van 7000. Europa bespaart 365 miljoen Euro door een duidelijk nee te zeggen. En wat doen we met dat geld? Investeren in Tunesië, het land een eerlijke toegang geven tot de Europese markt, de mensen ondersteunen met het opbouwen van eigen bedrijfjes en werken aan een hoger welvaartsniveau in het algemeen. Als dit gaat op basis van gelijkwaardigheid, denk ik dat de vriendschappelijke banden voor jaren gegarandeerd zijn.

Ach het is maar borrelpraat midden op de dag, ik pak mijn kopje thee en verbaas me hogelijk over mijn ‘rechtse’ praat: Alle Tunesiërs Europa uit, te beginnen op Lampedusa.