Actueel Sprakeloos

Politiek en maatschappij, je kunt niet met ze, maar ook niet zonder ze. Soms ben ik de perfecte struisvogel, op andere moment niet geheel ‘Weltschmerz’vrij. Soms boos, vaak verbaasd en altijd Sprakeloos.

Normaal toekomstkabaal

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20200508_210835

Werkcolumn d.d. 14 mei 2020 bij de tamtam van reclassering het Leger des Heils

En dan ben je ineens columnist bij de tamtam. Het is augustus 2019. Je zit boordevol ideeën over wat gezegd moet worden, welke misstanden besproken en waar een kwinkslag thuishoort. Wat loopt er niet goed in de organisatie, welke beleidsgebieden kunnen, of sterker, moeten gehekeld worden en waar kan een stukje lichtvoetigheid dienen om een glimlach of een denkmoment te creëren? In gedachten had ik al een stukje over de schuldenindustrie en de dakloosheid in Nederland. Twee onderwerpen waarbij het niet normaal is hoe dat in Nederland geregeld is, of was?

Maar toen kwam de corona. Het is columnistonwaardig om corona te vermijden in je stukjes, je moet je richten op de actualiteit van de dag. De wereld is veranderd, in onze gedachten, in onze alledaagse werkelijkheid en misschien wel het meest in onze toekomstverwachtingen. We moeten naar het nieuwe normaal van anderhalve meter in de maatschappij. Het nieuwe normaal! Het nieuwe normaal suggereert dat er ook sprake is van het oude normaal. En ja, er is een oude toestand van voor de corona, laten we 1 maart als scheidslijn gebruiken. Alles voor 1 maart was het oude normaal. Het normaal van dakloosheid, het normaal van vluchtelingen, het normaal van president Trump met zijn fakenews en niet te vergeten het normaal van de schuldenindustrie in Nederland. Hoe normaal was het oude normaal vraag ik me dan wel eens af?

Hoe definiëren we dan het nieuwe normaal, waar moeten we naar toe en wat moeten we bereiken? Als dat het oude normaal is, zijn er genoeg argumenten te bedenken dat zoiets niet wenselijk is. Maar wie of wat bepaalt het nieuwe normaal? Is dat premier Rutte, zijn dat de wetenschappers van de RIVM of toch op de achtergrond de ongrijpbare multinationals die geen belasting betalen, om maar iets ouderwets normaals te noemen. Of zijn wij dat misschien allemaal bij elkaar in welke sociale setting dan ook? Samen polderen we naar het nieuwe normaal, iets van wat we nu nog niet weten wat dat is. Maar kunnen ze in Italië, China of Brazilië ook zo goed polderen? Ik vraag het me ten zeerste af. Zelfs in Nederland zal de normale nieuwe toekomst niet zonder slag of stoot tot stand komen. Economie en gezondheid wedijveren om het belangrijkste ingrediënt te worden en daar zijn de meningen nog niet over uit. Niet in Nederland, niet in Europa en zeker niet in de geglobaliseerde wereld als geheel. Wat is dus normaal en wat is er nieuw aan dat normaal?

Deze laatste vraag is dus de grote blackbox van de toekomst. Ik heb er geen antwoord op, niemand trouwens, maar we hebben het er allemaal over. Even koesterde ik nog de hoop dat de etymologie me verder zou helpen, maar nee. Bij het afbreken van het woord nor-maal dacht ik heel even dat het woord normaal helemaal niets te maken heeft met normering. Nor-maal is dus eigenlijk gevangeniseten. Maar helaas, etymologisch is het norm-aal, waarbij aal niet een vis is, maar komt van het Latijnse alis. Dit is niet letterlijk te vertalen, het wordt slechts gebruikt als achtervoegsel bij leenwoorden uit andere talen. Zo is puberaal geen jonge vis zoals u weet.

Tussen u en mij, bilater-aal dus, vind ik deze column al geslaagd omdat ik weer iets nieuws heb geleerd over de aal in de Nederlandse taal. Maar ik ben nog geen klap verder over wat dat nieuwe normaal is. Is dat een samenleving zonder dakloosheid, zonder ongelijkheid en zonder schulden? Een soort fili-aal van de hemel? U mag het zeggen, ik weet het niet.

Doddendaelpad in Beuningen met verrassende wendingen

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20200509_110242

Wandelen is bewegen, is ontspanning, is inspanning, is nadenken, kortom een beetje retraite. En iedere wandeling is anders. Het weer, je eigen fysieke en mentale conditie en natuurlijk de omgeving biedt allerlei aanknopingspunten voor je eigen ontspanning, inspanning en daardoor het retraitegehalte. Daarom zijn klompenpaden een geweldige uitvinding die ik vorige zomer ontdekt heb en nu richting de twintigste wandeling ga. Deze keer is het Doddendaelpad in Beuningen aan de beurt.

20200509_144430

Als student in Nijmegen wist ik van het bestaan van Beuningen, maar ik moet u eerlijk zeggen, ik kan me niet heugen er ooit geweest te zijn geweest toen. Later, nog een tijdje in Nijmegen blijven plakkend en eenmaal in bezit van een auto, ben ik er wel eens geweest. Het heeft geen grootse indruk achtergelaten. Sterker nog, de weg van Nijmegen, langs Weurt, naar Beuningen vond ik nogal saai. Dat viel vandaag erg mee. Ik weet niet of dat komt omdat het lente was, de bomen in die dertig jaar meer gewicht aan de weg hebben gegeven of omdat ik een andere instelling heb gekregen. Kortom, de eerste hernieuwde indruk was niet verkeerd.

20200509_131846

Verandering van spijs doet eten. Dat geldt voor klompenpaden, maar ook voor wandelpartners. Meestal loop ik met mijn eigen meisje, maar vandaag liep ik met een vriend. Dat geeft meteen andere gesprekken, andere interesses en ook andere opmerkelijkheden in de wandeling. Buiten de gezamenlijke interesse in landschappen valt hem, net zo als mij, de inrichting meer op. We zien beide oude muurtjes en schuurtjes in het landschap of langs de Waal. We zien beide dat de rivier anders in het gareel wordt gehouden dan pakweg veertig jaar geleden. Er wordt gestreefd naar een meer natuurlijke oeverbeplanting en begroeiing terwijl de oude basaltstenen her en der nog langs de rivieroevers liggen.

20200509_134947

Beide waren we trouwens blij verrast dat we de primeur hadden dat er onderweg een cappuccino te koop was. Bij het landgoed Doddendael was er een drive-in, tevens walk-in, om koffie, drankjes en eten te kopen. Hiep-hiep-hoera de normalisering is ingezet. Of we nu naar het nieuwe normaal gaan of naar wat dan ook. Niets boven een goede cappuccino. Over het landgoed gesproken, nog even een saillant detail. Landgoed Doddendael, nooit van gehoord terwijl ik er hemelsbreed nog geen zeven kilometer vanaf heb gewoond. En elders in Nijmegen heb ik op een steenworp afstand gewoond van de straat Doddendaal. Er is nooit een lampje gaan branden. We mochten vanwege het coronavirus nog niet de binnenplaats op, maar wat een lieflijk stulpje.

20200509_120510

Het is mooi, bijna zomers weer. De zonnebrand had ik mee moeten nemen. De wandeling is verrassend mooi en veelzijdig, maar dat vonden wij niet alleen. Corona-technisch klopte het allemaal nog wel, maar het Doddendaelpad was wel een van de drukste die ik tot nog toe gelopen heb, zeker het stuk van Beuningen naar het genoemde landgoed. En zoals ik al zei, meer mensen en je hebt ook weer andere observatiemogelijkheden. Veelal vriendelijke medewandelaars, de wat oudere groep lijkt soms bedachtzamer wie ze tegenkomen. Of dat met corona heeft te maken of dat met het stijgen der jaren een door levenservaring opgebouwde mensenkennis meer wantrouwen met zich meebrengt. Ik weet het niet, het is zo maar een observatie. Mijn wandelgenoot, een vrij gezellige man wordt door de langkomende mensen weer op andere bezienswaardigheden  getrokken. Niet dat dit constant een gespreksonderwerp is, maar af en toe, al is het maar een kleine seconde, stokt het gesprek. Zijn aandacht ontsnapt even aan het ongetwijfeld interessante gesprek. Ik weet dat hij buiten de plantjes, de Waal met uiterwaarden, het coulissenlandschap en de oude gebouwen, ook let op wandelaarsters en wielrensters. Och het mag, zeker dit jaar waar rokjesdag niet officieel gevierd is volgens mij.

Het Doddendaelpad in meerdere opzichten verrassend en de moeite waard.

20200509_144057

Voor meer foto’s verwijs ik ook naar mijn Instagramaccount titiissprakeloos

Een vluggertje afwerken in Terwolde

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20200506_103917

Een vrije dag, een bezoek aan moeder in Coronatijd gepland en ergens halverwege is er nog een kort klompenpaadje gevonden in Terwolde. 7 kilometer slechts, dus die moet maar even ‘afgewerkt’ worden. Het jammere van coronatijd is dat alle gelegenheden om even een cappuccino te nuttigen dicht zijn. De zekerheid is wel dat bij café Chez Mamma een uitstekende brunch staat te wachten. Ik kan haar er niet voor bedanken middels een bezwete knuffel van het wandelen want de anderhalve meter geldt ook voor alleenwonende moeders van bijna 85 jaar.

20200506_105009

Terwolde heeft dus een wandeling van 7 kilometer, het Woldermarkerpad. Op deze zonnige doordeweekse lentedag kan ik met zekerheid vaststellen dat Mark Rutte tevreden zou zijn, dik tevreden. Naast wat plaatselijke fietsers heb ik welgeteld 1 wandelaar gezien, een overduidelijk collega-klompenpad gebruiker. Heerlijk rustig dus. Terwolde ken ik niet echt, maar het is een bijzonder aardig plaatsje met een aantal prachtige huizen. De wandeling start en eindigt bij de kerk die helaas niet open was. Er zouden mooie muurschilderingen naar boven zijn gekomen tijdens een recente restauratie. Naast de kerk staat een plaatselijke kunstwerk van de rustende landarbeider. Ik denk dat dit beeld symbool staat voor de beleving van het Woldermarkerpad, dorpse rust en landelijkheid. Dit laatste resulteerde bijvoorbeeld in vers gemaaid gras wat voor mij als hooikoortspatiënt in remmissie een aangename ervaring is. Wel de geuren, maar nu slechts een paar niesjes die geen gevaar opleveren voor de niet aanwezige medewandelaars.

20200506_105149

20200506_110608

Ik had één bijzondere ontmoeting op de Zeedijk. Het zal wel aan de naam liggen. Ik vraag me trouwens af waarom er in Terwolde een Zeedijk is. Misschien wel omdat ik een vluggertje in Terwolde had gepland? De ontmoeting was met een dagpauwoog, een beauty, die bijna de hele weg langs de wetering voor me fladderde. Hij ging zitten met gespreide vleugels op het paadje, waarschijnlijk om zijn vleugels in de zon te warmen. Maar op het moment dat er een brute klompenpadder aan komt lopen met zijn lompe wandelschoenen, vloog het dier weer op. ,,Stom beest, dacht ik, ,,Ga dan achter me liggen zonnen!” Meer nee, paar meter vliegen en het procedé herhaalde zich gedurende honderden meters. Het is maar goed dat zo’n fladderaar geen eendagsvlinder is, want dan heb je een wezenlijk deel van je leven gespendeerd aan zo’n wandelaar en de rest van je leven moet je van je trauma af zien te komen. Gelukkig kunnen dagpauwogen relatief oud worden, dus het beestje zal het wel leren.

20200506_111408

Een fijne wandeling al met al. Ik ben niet in de positie om een algemene uitspraken te doen over de kwaliteit van ‘vluggertjes’ maar deze in Terwolde smaakte beslist naar meer.

20200506_122434

Voor meer foto’s van deze wandeling verwijs ik naar mijn Instragram account: titiissprakeloos

De bevrijding begon in Nywele op het klompenpad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20200505_165938

Bevrijdingsdag en we hadden Nieuwaal uitgezocht als startpunt van de onze wandeling op het klompenpad. Lekker ver weg, een uur rijden en nog net in de provincie Gelderland. Nooit geweest al heb ik vroeger wel een liedje moeten leren op de lagere school over de toren van Zaltbommel. De spits dreef weg wat ik baarlijke nonsens vond, want hoewel mijn natuurkundig begrip beperkt was en is., een toren drijft niet weg. Dat kan niet. Maar goed je was 10 en ik zong dapper mee over die torenspits van Bommel……En op het eind van de wandeling zagen we hem in de verte. De toren, en inderdaad zonder spits. Ben nog trots op mezelf dat ik toen al dacht, dat kan niet. Waar die is gebleven weet ik niet, ik ga me er niet druk over maken. Ik had andere zaken aan mijn hoofd.

20200505_131326

Het Nywelepad begon met een uitdaging. Mogen we het pad wel of niet betreden. Of beter gezegd, kunnen we het pad wel of niet betreden. De start in de uiterwaarden begon met een test van gezondheid. Kun je de nauwe ingang slechten of niet? Het was krap bemeten en met enige zelfkennis moet ik toegeven dat ik geen jonge God meer ben die zich gemakkelijke kan buigen naar alle hoeken en gaten of in dit geval de scheidsrechterspoort die beslist of je te dik bent of niet. Of je dus mee mag wandelen of niet. Ik ga het niet noodzakelijk spannender maken, want de oplettende lezer weet het al. Op het einde van de wandeling had ik immers de torenspits, of beter gezegd het ontbreken ervan al benoemd. We konden er door, dus de bevrijding op 5 mei was voor ons ook een feit.

20200505_132030

Vandaag veel last van uit de foto lopend water, is best lastig met een mobieltje soms, foto’s maken

Links van ons schepen op de drukke Waal, rechts van ons de waaldijk en voor ons een groene oase met hier en daar wat paarden en de daarbij behorende vijgen. Een goed begin. Verderop meertjes, gevolgd door boerenlandschap, kassen in de verte en vooral heel veel fluitekruid en koolzaad. Nieuw polderlandschap, of beter in ere hersteld polderlandschap in de Bommelerwaard is in de maak. Dat beloofd echt wat te worden, bloemen en vogels waren er al volop. En ieder keer neem ik me voor een ‘determineerboekje’ te kopen, zo’n groene die ik vroeger op de middelbare school meedroeg tot de zesde klas. De belangstelling voor bloempjes is gebleven, de kennis helaas niet meer. Hard nodig want vandaag bleef ik mijn lievelingsboom, de kastanje, hardnekkig beuk noemen. En in dit soort gevallen is een boekje heel hard nodig.20200505_133442

De wandeling is coronaproof doorstaan, dat wil zeggen er waren weinig tegenliggers. Het was sowieso rustig. Ik vraag me wel eens af wat de mensheid doet als ze niet mogen feesten op 5 mei, maar klaarblijkelijk ook niet in grote getale de klompenpaden beklompen. Voor ons wel fijn voorlopig.

20200505_154024

20200505_171033

Voor meer foto’s ga ook naar het Instagram account van titiissprakeloos

1 mei Dag van Werk aan de Winkel

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

De dag waarvan je wist dat ie ging komen, 1 mei de Dag van de Arbeid, maar nu in Corona tijd. Ooit een dag opgericht door de Socialistische Internationale en voor het eerst gevierd in 1890 om de achturige werkweek af te dwingen, nu zien we het werken allemaal vanuit een ander perspectief. Werken thuis, heel hard werken in de zorg, hard werken om je zaak in stand te houden of werkeloos toe moeten zien hoe alles als sneeuw voor de zon verdwijnt. En dat is ook heel hard werken lijkt me. In coronatijd is er werk aan de winkel.

20200501_211620

Werk aan de winkel om de coronaschade op te ruimen? Misschien, maar veel meer is het nodig om de weeffouten van onze economie en ook het internationale bestel te herijken. En je kunt je afvragen of het wel weeffouten zijn en geen fatale constructiefouten die wij nu pas merken omdat we aan den lijve ondervinden dat alles niet zo vanzelfsprekend is en erger nog, niet logisch. Het is een open deur om aan te geven dat de publieke sector schandalig is verwaarloosd de afgelopen twintig jaar. We klappen onze handen blauw voor de zorgmedewerkers, maar is er de komende jaren geld voor een goede beloning? Het bedrijfsleven zegt altijd dat het geld verdient moet worden door hen. Voor een deel is dat waar, maar wat ze gemakshalve vergeten is dat goed onderwijs, zorg, rechtsspraak en infrastructuur toch het glijmiddel is voor de samenleving. Dus ook voor het bedrijfsleven. We hebben het dan nog niet eens over de klimaatgevolgen die een economie in een hypertoestand af weet te wentelen op de overheid en dus de belastingbetaler. Herstructurering op vele vlakken is een vereiste. En dat gaat niet van de een op de andere dag.

20200501_211340

 

En dan heb ik het nog helemaal niet over de internationale orde die ook aan herziening toe is. Globalisering is op veel fronten het toverwoord geweest voor het neoliberalisme, met de drogreden dat we allemaal rijk worden van vrije handel tussen landen en bedrijven. We weten al jaren dat dit onzin is, maar we voelden het niet omdat ook de meeste mensen in Nederland mondiaal gezien aan de goede kant van de verdelingsstreep hebben gestaan. Vraag maar eens in Bangladesh hoeveel profijt ze hebben gehad van de mondialisering van de economie. Overtuig eens een Afrikaanse gelukzoeker hoe profijtelijk de globalisering voor hen heeft gewerkt. Ik ken de antwoorden, maar weet niet de oplossingen. Werk dus aan de winkel.

De kramp waarin populisten schieten is natuurlijk ook een heel goedkoop riedeltje. Eigen land eerst en het liefst een autarkische maatschappij waarin we alles zelf maken en hebben. Olie, medicijnen, mondkapjes om maar eens een paar dingen te noemen. Er zal kritisch nagedacht moeten worden over goederenstromen. Wie verdient eraan? Wat kost het voor het milieu? En welke landen kunnen hun macht vergroten door andere landen afhankelijk te maken van bepaalde goederen. America first, Brasil primeiro of Nederland eerst. Met mannen als Trump, Bolsonaro of onze Baudet kunnen we de Internationale op een dag als vandaag bij het oud vuil neerzetten. En dan hebben we Poetin en Xi nog niet eens genoemd. Er zal iets moeten veranderen in plaats elkaar te bestoken met halve beschuldigingen en fakenews. Hoe ik weet het niet, maar dat er werk aan de winkel is moge duidelijk zijn.

 

Zelfs op kleinere schaal binnen Europa moet er gewerkt worden aan herstel. Maar herstel van wat in een sfeer waar over en weer beschuldigingen worden geuit. Italiaanse maffia profiteert van de coronacrisis, Nederland is hardvochtig en lomp, Frankrijk houdt essentiële goederen tegen voor andere lidstaten, Hongarije heeft overal schijt aan en Polen? En nog is Polen niet verloren, nog niet. Engeland gaat zich verder afscheiden middels de Brexit, maar hoe en met welke gevolgen is onduidelijk. Naast de socialistische Internationale kunnen we ‘Alle Menschen werden Brüder’ ook in het historische rariteitenkabinet zetten. Puinruimen en opnieuw formuleren hoe we ons als Europa gaan presenteren in de wereld. Een hele hoop werk aan de winkel.

20200501_211037

In navolging van Claudia de Breij die het Meezingplan voor 5 mei heeft gelanceerd, wil ik het Meedenkplan voor de Dag van de Arbeid introduceren in hopelijk het tijdperk van na de Corona. Te beginnen in Nederland. Wij hebben toch al een hele slappe cultuur als het gaat om de 1 mei viering. Ik stel voor dat we 1 mei 2021 bombarderen tot Dag van het Werk aan de Winkel. We starten die dag met een ander lied dan de Internationale om de slachtoffers van de Coronacrisis te herdenken. Van mijn part contracteren we Rachelle Hazes voor deze eerste herdenkings- en bevrijdingsdag die uiteraard een vrije dag gaat worden. Want naast herdenking moeten we ook ons zelf bevrijden van niet werkende oplossingen voor de publieke sector, de Europese order en uiteraard de internationale verhoudingen. Meedenken is daarbij van belang, niet vanuit rechtspopulistisch benepen perspectief, niet vanuit linkse betweterige dogmatiek en zeker niet vanuit de portemonnee van de zogenaamde 1 % van het grootkapitaal, wie dat ook mogen wezen.

 

Kortom, we gaan met zijn allen nadenken, luisteren naar elkaar en stapje voor stapje leren van de gemaakte fouten. Iedere jaar een Dag van Werk aan de Winkel op 1 mei. De winkel is dan de wereld. Lijkt me mooi, het is jammer dat ik niet het bereik heb van Claudia de Breij in de sociale media. En gezien de rotzooi die ze in het Twitterriool over haar heen krijgt is dat ook wel weer fijn voor mezelf. Ik kan er mee leven dat de Dag van Werk aan de Winkel er niet komt. Ik ben geen knip voor de neus waard als ik het niet voorstel middels dit blogje. Het is aan u.

Wc-papier hamsteren, wetenschappelijk verklaard

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20200422_203320

De tijd is er rijp voor. Een evaluatie is op zijn plek. Natuurlijk nog niet over de aanpak van het cononavirus. Doen we het naar behoren, wie moeten we kielhalen omdat er nog onvoldoende beschermende middelen zijn en waarom testen we nog niet op grote schaal? Dat zijn discussies voor later, maar een voor mij prangende vraag kan al wel belicht worden. Waarom is er een mondiale gekte ontstaan als het gaat om pleepapier? Die vraag intrigeert me mateloos. Met stijgende verbazing heb ik naar allerlei historische filmpjes gekeken van een maand geleden. Ja, ja, ‘time flies when you’re having lockdownfun’. Hedenochtend liep ik tevreden door de supermarkt met de constatering dat de logistiek voor wc-papier weer helemaal op orde is. Dat is het altijd geweest, maar een mondiale hysterie heeft mij even doen twijfelen. Waarom nu juist wc-papier?

Volgens een vluchtig niet wetenschappelijk onderzoek begrijp ik dat het in Japan begonnen is, in Australië is het helemaal misgegaan en werd de prijs van oude papier in één keer ranzig duur. Daarna was Europa en de VS aan de beurt. Een enkele rel en achteraf vooral niet uitgesproken schaamte is het gevolg. Een van de verklaringen zou zijn geweest kopieergedrag van mensen in paniek. Er is angst voor de onzekerheid die door het coronavirus is ontstaan. De mens heeft dan de behoefte te handelen om zichzelf en zijn naasten in veiligheid te brengen. Het idee dat je iets doet is van belang voor de psyche van de mens. Bovendien, als je rationeel boven de idioterie staat, maar je constateert dat de schappen leeg zijn en je verdenkt je buurman van irrationele gedragingen op dit gebied, dan zullen de meesten overstag gaan is gebleken.

Maar dan blijf ik bij de vraag, waarom wc-papier. Waarom geen kapperskits, of astronautenvoer of van mijn part bier of sigaretten. Wat is de preoccupatie met wc-papier. Flauwe grappen hierover zijn er legio. Eén verklaring vond ik dat bij een keer niezen er 25 omstanders het in hun broek doen van angst besmet te raken. Hij is flauw, maar heel objectief is de helpende werking van wc-papier voor een broek vol bagger heel beperkt. Maar hier komen we wel bij een pijnpunt als het over poep gaat. Dat is een weinig besproken onderwerp en ik zou dat graag zo willen houden. Maar in het kader van deze evaluatie moet ik maar even door de zure appel heen bijten. We zullen toch de psychoanalyse erbij moeten halen, want onze fascinatie voor wc-papier zullen we toch moeten verklaren met dr. Freud. De anale fase is een ontwikkelingsfase die we mondiaal niet goed hebben doorgemaakt, in ieder geval niet in de westerse wereld. Ik leer in mijn vluchtige onderzoek dat er fobieën zijn op dit gebied. Ooit gehoord van coprofobie of ryphofobie? Ik moet eerlijk bekennen van niet. Het eerste is de angst om te poepen, het tweede is een heftige afkeer voor alles wat met poep te maken heeft. Interessant. We schamen ons er niet voor om wc-papier te hamsteren, maar we praten niet graag over poepen. We hebben daarentegen wel een heel uitgebreid arsenaal aan woorden voor poepen heb ik ontdekt, de meest ken ik eigenlijk niet. (Synoniemen voor poepen)We mogen ons gelukkig prijzen met een premier die zijn anale fase redelijk stabiel is doorgekomen en publiek scandeert dat Nederland genoeg wc-papier heeft om 10 jaar te kunnen poepen. Dit is de redding voor Nederland geweest en we kunnen een beetje relaxen en dat is ook de reden geweest dat de schappen weer gevuld zijn. Hulde aan Mark Rutte.

Heb ik nog geen antwoord op de hamsterwoede van wc-papier behalve dat het iets te maken kan hebben met de anale fase. Met deze aanname ga ik verder en ik geef hierbij de Japanners de schuld van de hamsterwoede, zij zijn begonnen. Zij hebben vast geen premier Rutte en bovendien schamen ze zich zo voor allerlei menselijke geluiden en geurtjes waardoor maskerende muziek op iedere wc net zo noodzakelijk is als een wc-rol. In deze tijd hoeven we veel toch niet wetenschappelijk te verklaren en als je de beschuldiging weerspreekt beschuldig ik jou van fakenews. Geen enkel probleem.

En hoe zit het met mijn hamsterwoede? Valt wel mee, met een beetje geluk liep ik tegen een reclame=aanbieding aan bij de Lidl, 20 rollen per pak, twee voor de prijs van één. Met 40 extra rollen kan ons huishouden van momenteel 3 een hele tijd voort, nog steeds. Ik had trouwens ook gelezen dat je je IQ kunt bepalen met behulp van wc-rollen namelijk 150 – het aantal extra rollen. (40:3 personen = ongeveer 13) Met een IQ van 137 kan ik leven en is voldoende om een wetenschappelijke stukje te schrijven.

20200422_203330

Hieronder een link van Pieter Derks die een maand eerder al met dezelfde vraag worstelde maar geen antwoord had. En Kasper van der Laan die geen coprofobie heeft en het Nederlandse volk leert spaarzaam om te gaan met wc-papier.

https://www.nporadio1.nl/de-nieuws-bv/onderwerpen/531499-druktemaker-pieter-derks-wc-papier-hamsteren

 

 

Alles draait…….

/ sprakeloosid / 2 reacties

20200413_152041

Een eerste blik uit het raam en je ziet het niet, maar het is nog steeds lockdown en Corona beheerst nog steeds alles. Alles? Ja alles de politiek, de sociale verhoudingen, de vrijetijdsbesteding en misschien wel voor een lange tijd de psyche van de mens. Op een uitzondering na dat niet verandert, de eerste blik uit het raam blijft de eerste blik uit het raam en is bijzonder aangenaam. In korte tijd staan deze bomen,  voor in in het speelplantsoen, in bloei. Het gaat altijd heel snel en over een week is de schoonheid alweer verdwenen. De ochtend is goed begonnen dus.

20200413_152003

Het is niet zo dat ik daar speciaal nu van geniet, de bomenpracht bewonder ik al jaren achtereen. Maar ze zeggen dat je in de tijd van verstilling van de kleine dingen moet genieten. Een hele domme opmerking is dat trouwens, want je moet er altijd van genieten, nu, volgend jaar en alle daarop volgende jaren, zoals ik er in voorgaande jaren ook van genoten heb. Over verstilling gesproken, het achtergrond geluid is veel meer op de achtergrond. Auto’s, treinen en vliegtuigen moeten zich gedeisd houden. Drie decibels is het stiller dan in januari 2020 en dat schijnt best heel veel te zijn. Het heeft ook een nadeel. De altijd al irritante vinkenslag is daardoor nog nadrukkelijker aanwezig. Het overstemt zelfs de veel aangenamere geluiden van andere vogelsoorten. Ik heb ergens gehoord dat naarmate de dagen gaan lengen de vinkenslag mooier wordt. Het gebrek aan testosteron zorgt ervoor dat we in eerste instantie geconfronteerd worden met de mannetjesvink die nog niet klaar is voor het echte werk. Vandaag hoorde ik nog haperende en lelijke geluiden. Het  beestje is blijkbaar nog niet geil genoeg en zijn ‘gezang’ overstemt zelfs allerlei klussende buurmannen met hun mannelijkheid vergrotende machines. Ja dat gaat ook gewoon door merken we aan de drukte bij de bouwmarkten.

20200413_153015

13 april 2020

De ochtend is dus goed begonnen en volgens mij voor de derde keer in de laatste tien jaar vraag ik me af wat voor boom het eigenlijk is. En waarom dat is de psychologiseren we nog wel een keer. Maar wie het weet mag het zeggen.

Ter versterking van bovenstaande een nummer van Ellen ten Damme met misschien wel het allermooiste liedje van de laatste tien jaar, met een prachtige clip die in deze Coronatijd weer een heel andere dimensie krijgt. Alles draait….. Echt een aanrader!!!!!!!

En dat alles draait bewijst een foto van 12 april 2017

20170412_113620 1

Het tijdperk van de tuimelaar

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

NIJNTJE

De hele mieterse bende rondom corona is te vergelijken met een tuimelaar. Als rekwisiet uit de jeugdjaren van onze kinderen bewaren we de Nijntjetuimelaar van Dick Bruna op onze slaapkamer. Gisteravond bij het inslapen keek ik ernaar. In een flits had ik een kapstok om de toekomst te duiden, de tuimelaar. Niet dat daarmee de toekomst duidelijk wordt, want spelend met het ding valt het op dat een tuimelaar de neiging heeft om op dezelfde plek tot stilstand te komen. Maar wordt er iets ruiger gespeeld, dan kan de nieuwe plek gradueel verschillen. We zouden dat evolutie kunnen noemen. Wordt er te ruig omgegaan met de tuimelaar dan komt Nijntje minder snel tot rust en vaak op een heel andere plek. Nijntje staat in mijn brainwave voor de wereldorde. Er zijn heel wat spelers die Nijntje graag een zwieper willen geven. Individuele landen, bondgenootschappen, multinationals en diverse belangengroeperingen. Een ieder wil Nijntje van zijn plek hebben richting de eigen positie. De ene groep wil zo snel mogelijk de status quo van voor het Corona-tijdperk in ere herstellen. De economie repareren en doorgaan waar we gebleven waren.  Anderen zien de pandemie als aanleiding om een schonere, betere, eerlijker en rechtvaardiger samenleving tot stand te brengen. Stof tot discussie, ruzie en verdachtmakingen zijn al aan de orde van de dag. Terwijl Nijntje nog tolt en blijft tollen, gaat de pandemie gewoon zijn gang met alle gevolgen van dien.

20200404_215536

 

Aan de hand van drie opmerkelijke thema’s wil ik de instabiliteit van Nijntje aantonen in de wetenschap dat er veel meer spelers zijn die Nijntje willen beroeren. Als eerste noem ik de kwestie Hoekstra/Rutte tegen het Italiaanse volk. De tweede actualiteit is de zaak Kelder versus bijna iedereen. De derde is de verdeling van de Europese steunmaatregel versus……ja versus wie?  Ik kon er met mijn verstand niet bij. Ik geloof dat Pieter Omzigt (CDA) vragen gaat stellen in de Tweede Kamer.

 

BOTTE BOEREN

In een reflex, of zijn het ingesleten gewoontes van calvinistische cententellers, leek het woord solidariteit niet meer in het woordenboek van Wobke Hoekstra en premier Rutte te staan. Ontdaan van ieder greintje empathie strooide onze politieke elite zout in de wonden van de hele Italiaanse natie. Een wond die Corona heet en zijn weerga niet kent in de recente geschiedenis. Ik ga nu niet dimdammen over begrotingstekorten en creatief boekhouden in Italië. Over hoe Italië bestuurskundig werkt weet ik te weinig. Wat ik wel weet is dat er nu een groot probleem is bij een bondgenoot. Dan rest maar één ding, samenwerken. Hoekstra haalde bakzeil na de kritiek en bood zijn excuses aan. Hoewel wij wijzen met het vingertje naar anderen, wordt ons nagewezen dat wij  een belastingparadijs creëren voor multinationals.  Wij zijn dus geen beter soort.  De Italiaanse politici proberen via Duitsland hun gelijk binnen te halen. Dit verdient ook geen schoonheidsprijs, maar mogelijk is het politiek wel handig. In Italië wordt al gesproken over een boycot van Nederlandse producten.

Nederland petst Nijntje op zijn kop en Italië beukt terug. Het zal iets doen met de Europese verhoudingen, nu maar ook op termijn. Waar komt de kindertuimelaar tot stilstand?

20200405_165933

MANNETJE KELDER

Gisteren ontplofte Twitter over de uitspraken van Jort Kelder gedaan bij omroep Friesland. Gechargeerd, we vernaggelen de economie voor tachtigers die hun hele leven gerookt hebben en bovendien te dik zijn. Over twee jaar gaan ze toch dood. Deze quotes overheersen op Twitter, al heeft hij meer gezegd. We moeten vooral denken, beweert Kelder, aan de allergrootste ramp die er dreigt, de stilstand van de economie. Bij Op1 kreeg hij een kans om zich te weren. Hij slaagde hierin niet. Met zijn drie huizen verliest hij bakken met geld in deze dagen. Wie niet Jort, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en menig timmerman zonder economische graad beseft heel goed wat het is zijn basis kwijt te raken. We acteren in een open economie, we zijn het buitenbeentje in de bestrijding van de coronacrisis en Jort schreeuwt zonder gevoel voor zijn omgeving. Moeten we de ‘Chinezen’ van Europa worden, dus voor het startschot snel beginnen om alvast een voorsprong te hebben? Zo ‘heurt’ het niet heer Kelder. Bovendien, het (gezamenlijke) proces is misschien wel de beste kans om de economie te redden. Iedereen begrijpt dat een publieke sector, zeker na Corona, belangrijk is en betaald moet worden.

Heel stiekem denk ik zou Jort niet de spreekbuis zijn van onze premier om met een proefballonnetje de stemming in het land te peilen?

Het type Jort Kelder zal met alle macht Nijntje zo snel mogelijk tot stilstand willen brengen om op de oude voet door te gaan. Er moeten vooral geen geluiden opwellen die vraagtekens zetten bij het grote graaien. De angst voor een rechtvaardige publieke sector en een fatsoenlijke belastingmoraal mag vooral niet te hard doorklinken. Er zouden eens privileges worden aangetast.

20200405_170031

DE WEG KWIJT

Terwijl Wobke in het stof bijt, de Italianen op zijn Mediterraans boos worden, komt Europa met een eerste noodplan. Wat schetst mijn verbazing, niet Italië en Spanje kunnen rekenen op de meeste ruimhartigheid. Nee Hongarije en Polen krijgen de hoofdprijs. Ik weet niet eens hoe de Coronacrisis daar huishoudt, maar dit stuit mij persoonlijk heel erg tegen de borst. Landen die marchanderen met de rechtsstaat worden beloond voor hun slechte gedrag. Onbegrijpelijk. Die fooi voor Nederland kan me niet schelen, we hebben diepe zakken zegt Wobke. Maar als we het dan toch over solidariteit hebben, dan graag naar Spanje en Italië, en ook de Grieken die al jaren ons ‘vluchtelingenprobleem’ oplossen. Er is niet gekeken naar het probleem, maar vooral naar bestaande stoffige procedures. ,,Dit gaat sneller!”, zegt voorzitter Ursela von der Leyen. Het gebaar is belangrijker dan effectiviteit. Dit is toch geld wegsmijten? Mijn motivatie voor Europa krijgt een optater.

 

Hier heeft Nijntje vooral werking op mij als Europeaan. Nijntje bevriest en ik weet nog niet wanneer ik een ongelooflijke zwieper wil geven. Maar wie ben ik, mijn zwieper zal niet zoveel gewicht in de schaal leggen.

Hoeveel dreunen zal Nijntje krijgen, van wie en wanneer?  En waar komt ze een beetje tot rust?

 

 

 

Uitgeschreven interview en geluidsfragmenten met Jort Kelder à https://www.quotenet.nl/zakelijk/a32028389/jort-kelder-over-corona-aanpak-we-zijn-80-plussers-die-te-dik-zijn-en-gerookt-hebben-aan-het-redden/?fbclid=IwAR1Odw64-sKEt69maC4skyl-d872PwNpFMN49fLiOQW2asNYn7c3EuBKb-Q

 

Van RTL Nieuws over de verdeling van de Europese gelden voor bestrijding van Corona https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/5077391/eu-coronavirus-covid-19-noodsteun-37-miljard-polen-hongarije

 

Aprilwilletje

/ sprakeloosid / 3 reacties

DE BLOGGER

Teruggeworpen op jezelf klinkt zo melodramatisch in dit tijdperk en dat is voor de meeste ook niet waar. Of je woont met meerderen in huis en je mag/moet nog werken. Boodschappen doen is, mits aan de regels houdend, geen bezwaar. Zelf een frisse neus halen mag nog steeds.  Anders is er nog het onuitputtelijke reservoir aan sociale media. Natuurlijk is de afleiding minder of in ieder geval anders. We moeten eraan wennen.

Wat nog niet veranderd is, nog niet, is de hoeveelheid hedonistische filmpjes van vlotte, fitte en blitse mensen die van de nood een deugd hebben gemaakt. En ik begrijp best wel dat je vanuit je eigen kleine wereldje de rest van de wereld wil duidelijk maken dat je je redt en hoe je je vermaakt. Opvallend zijn de filmpjes van sporters die hun huis tot een parcours hebben omgedoopt. Ze hangen in de gordijnen, slechten de trap 150 keer en gebruiken hun partner om te powerliften. Ook de meditatiegoeroes zien hun kans schoon en roepen op om samen-apart te mediteren al dan niet via ZOOM.

Van mij is geen vlog te verwachten, geen bewegende beelden van een jonge God in wording, geen acrobatische zenhoudingen of wijsheden waarmee ik de mensheid deelgenoot wil maken. Maar ook ik ben een kind van mijn tijd, een tikje hedonistisch, dus een blog en geen vlog, dus niet vlot, fit en blits. Ik doe mijn beweeg- en meditatieoefeningen in één keer. Trouwens, het is mij opgevallen hoeveel niet geoefende mensen zijn gaan hardlopen in niet eigentijdse sportkleding. Een nieuw virus in de maak?

 

ZEN & BEWEEG

Hoe kom ik mijn tijd door, naast gewoon thuiswerken? Ik neem u mee in onderstaande foto.

20200330_114738

Mijn zolder en schuur zijn nog niet opgeruimd. Ik zie op tegen de lange rijen bij de vuilstort in deze dagen. Maar ik heb zo mijn projectjes in de tuin. Op de foto ziet u het meest verwaarloosde deel van mijn tuin en dat moet anders. Dat had ik al bedacht in het pré-Corona tijdperk. De zeer bejaarde coniferen heb ik een maand of twee geleden al gesloopt. Onlangs heeft de buurman de schutting gezet. Hij kon het alleen en moest ook wel vanwege de anderhalve meter eis. (daarvoor dank M.) Samen met een vriend heb ik een uit de kluitgewassen boom (laurier) aangepakt. Hij is gereduceerd in hoogte en breedte tot 30 procent van wat het was. Het ziet er niet uit, maar over vier weken zien we zonder kappers er allemaal een beetje uit zoals de boom. Het afval ziet u links op de foto. En met dat afval heb ik tussendoor zo mijn eigen bewegingsmomentjes. Het doel is om het laurierafval te decimeren. Het kan dan gemakkelijker in de gliko’s van mij of bij de buren. Het is monnikenwerk, maar je kunt je gedachten wel lekker laten gaan. Zo zat ik er vanmiddag nog met nieuws van mij bekende Coronaslachtoffers, hier en via Italië. Het komt wel dichterbij. Ik zit dat allemaal zo eens te overdenken op mijn krukje, even goed kijken, linksonder achter die kale takken. Dat is mijn mediteer en sportkrukje voor dit moment. Vandaag kreeg ik via de werkmail een gedicht van Judith Herzberg onder ogen, Hopen is een vorm van gekte, wanhoop ook. Ik probeer dat maar te doen, niet gek worden.

 

TOEKOMSTMUZIEK

En wat als alle laurier verwerkt is afgevoerd? De buurman merkte op, en je hoeft daar geen hogere school voor gehad te hebben, dat mijn zorgvuldig in elkaar geboetseerde border aan het verzakken is. Dat wordt nu pas zichtbaar. (zie foto) Dus de komende tijd is er nog wel werk aan de winkel en kan ik me als een verstandig, democratisch Nederlander gedragen. En anders….anders kan ik altijd nog een filmpje opnemen waarin ik accordeon speel.

20200330_114835

 

En hoe groeit de pioen (zie ook later is allang begonnen)

Hij lijkt al groter en ik zie wat knopjes.

20200331_145832

Later is allang begonnen

/ sprakeloosid / 1 reactie

Iedere dag heb ik wel 1000 vragen. Helemaal niets is meer zoals het was. In ruim drie weken is het perspectief van eenieder veranderd, al is het maar omdat het dagelijkse ritme vanuit een heel ander principe wordt gedicteerd. Social distance herbergt de twee-eenheid waar veel hulpverleners al mee te maken hadden, afstand en nabijheid. Er is echter één groot verschil, de afstand is gedefinieerd, anderhalve meter. Meer afstand naar de ander betekent meer jezelf tegenkomen. En dat is best eng. Alles staat relationeel op zijn kop. Thuis, je familie, je vrienden, je werk, je vrije tijd en bovenal je kijk op politiek en samenleving. Het is een ongeplande en misschien wel ongewenste herijking op het leven zelf. Alles is anders, maar ongewis. Daarom heb ik wel 1000 vragen, maar geen antwoorden.

20200330_151602

Om te beginnen is mijn partner gebombardeerd tot collega en we moeten samen nieuwe kantoorhumor ontwikkelen. Er gaan al geruchten dat er collega’s zijn die met geeltjes werken om de kopjes in de vaatwasmachine te krijgen. Ouders met kinderen ervaren nu dat hun prinsjes en prinsesjes niet zo koninklijk zijn, maar de etters waarvoor ze soms versleten werden door leerkrachten. Het bezoek aan je moeder wordt voorafgegaan door een pittige beslisboom om tot een verantwoorde conclusie te komen. Boodschappen doen wordt een uitje en iedereen wil ineens met de hond lopen. De stroom grappen, grollen en filmpjes neemt pandemische vormen aan. Wie maakt welke grappen, wie stuurt ze naar wie en wie komt een week later met een belegen filmpje die de rest van de wereld al gezien heeft. Een eldorado voor cultureel psychologisch en antropologisch onderzoek. Zullen de grappen de komende weken van inhoud veranderen? Zullen gezin, werk en de digitale wereld een andere dynamiek krijgen en zal de virtuele wereld echt de kinderschoenen ontgroeien? Vragen alom.

Dit is allemaal in de categorie klein leed en onbenulligheden. Het echte gevecht speelt zich af in de ziekenhuizen, maar ook bij de verzorgingshuizen, daklozencentra en niet te vergeten de thuiszorg en de schoonmaakbranche. De jarenlange veronachtzaming van de publieke sector laat zich gelden. En dan te bedenken dat het in veel andere landen erger is! Gaan we hiervan leren? Wijkt Nederland echt zo veel af van andere landen als het gaat om de virusbestrijding? Doen we het wel goed, of hebben die politieke vandalen toch gelijk? Zij dus, die zich in de Tweede Kamer misdroegen zoals tuig dat ambulancepersoneel in elkaar slaat? Waarom zijn er groepen mensen die zich niet aan de afspraken houden? Hoe zit het met de macht van de farmaceutische industrie? Hoe staat het nu met de Europese/mondiale solidariteit of is het spreekwoord ieder voor zich en God voor ons allen in gestaald ijzer gegoten? Virologische- en samenwerkingsvragen alom bij mij.

Maar ook hoe is nu de situatie aan de Turks-Syrische grens? Hoe ervaren de mensen die leven onder de rook van Schiphol de situatie? Weten we over drie maanden nog wel wat de Brexit inhield? Kan ik in augustus wel op vakantie om de mensen bij de Bulderbaan weer te treiteren? Krijgt fakenews er nog weer een dimensie in de overtreffende trap bij? Want hoe is de situatie in Iran, Noord-Korea of delen van Afrika? En als we het gevecht tegen het Corona-virus een oorlog noemen, wie presenteren zich later dan als verzetsstrijders, wie zijn de NSB’ers of zal het aantal helden exponentieel groeien? Wat zal dit doen met het mondiale geheugen van de wereld, wat zal er veranderen en wat blijft bij het oude?

Vragen alom over de onzekerheden die we in ieder geval in Nederland niet gewend zijn. Maar één ding is wel zeker, de samenleving en de wereldorde zullen als gevolg van Covid-19 veranderen. In zijn serie over Europa zegt Geert Mak het al, niets is zo moeilijk te duiden in de geschiedenis als je er zelf nog midden inzit. Maar ik weet wel, later is allang begonnen.

 

Onderschrift bij foto: Bij iedere (corona)column zal ik een foto maken van deze pioenroos, nu nog klein en onbeduidend. We zullen zien hoe ver we in de bloei en groei zullen komen.