Eigenlijk wilde ik in de 144 woorden helemaal niets zeggen omdat het vakantie is. Mijn streven is wel 52 keer een gros woorden maken. Deze keer wilde ik het grote niets beschrijven. Toch sijpelt er hier en daar wel wat nieuws via de mobiele telefoon door. De gewetensvraag, moet ik daar wat mee? Het antwoord is nee. Kan ik er wat mee en wil ik er wat mee? Je komt er achter dat ondanks flarden (ernstig) nieuws, dat je weinig achtergrondinformatie hebt om die flarden te vatten in een stukje. Zelfs in 144 woorden is dat niet gemakkelijk. Nu weet ik wel dat er hele volksstammen zijn die met een beperkte bagage aan kennis, hele wereldbeelden voor zoete koek slikken. Deze week laat ik de 144 woorden voorbijgaan. Of toch niet, hoe komt de Taliban aan de wapens trouwens? Bestaat het grote niets wel?