Vorige week rapporteerde grote Neef zijn bevindingen en vooral foto’s van het Klompenmakerspad in Oene. Ik was meteen enthousiast, want grote Neef heeft gezegd en zijn bevindingen hebben enige autoriteit bij mij. Een week later was het ‘monkey see, monkey do’. Hoewel apen, de eerste serieuze gast onderweg was geen aap. Een lieftalig knorretje eiste alle aandacht op. Ik ben sinds de film ‘The unbearable Lightness of Being, helemaal gek op varkentjes, en dan niet alleen op het bord. Als ik later groot ben en een grote boerderij zou hebben, wil ik een varkentje. Vandaag maar even geoefend. Deze zeug kwam meteen nieuwsgierig naar me toe. Ze liet zich even op haar kop aaien en verlangde mogelijk meer genegenheid van mij, echter meer had ik niet. Ik ben niet zo heel erg thuis in de psychologie van varkens en al schuimbekkend vond ik hem best wel een beetje viezig deze ‘Mefisto’. Maar wel lief volgens mij. De wandeling begon dus al goed al was er wel een handicap.

Het maken van foto’s leverde enige problemen op. Sinds enige dagen heb ik een nieuw toestel (mobiel) met wel vier camera’s verzekerde mijn jongste zoon. ,, Poeh hé” dacht ik. Voor dat ik alle mogelijkheden een beetje door heb en ook nog snel kan hanteren, zijn we vier generaties mobieltjes verder. Ik probeer dus maar wat met panorama, afstanden, dichtbij etc……Een beetje op goed geluk. Het Klompenmakerspad leent zich er wel voor om een beetje te experimenteren met knopjes. Bij de ene krijgt je een veel bredere opname dan bij de andere weet ik inmiddels. Nu moet ik het de volgende keer wel onthouden.


Grote Neef ziet me trouwens aankomen, zelf creatief en sterk met camera èn penseel, zit ik maar een beetje te schutteren. Al vind ik ze soms best geslaagd, maar technisch kan en moet het beter. Welk gedeelte van het genensoepje van mijn voorouders heb ik gemist denk ik wel eens. Ook heb ik niet het geduld om de foto’s te verwerken. Het zij zo, dit was mijn 49e klompenpad en dus nog 82 mogelijkheden op verbeteringen.

Meer foto’s zijn te zien, zo ziet u maar, ik schaam me er niet voor, op: Instagram onder mijn account titiissprakeloos
Dat varkentje kwam ik vorige week zondag ook tegen toen ik ditzelfde pad liep. Het was toen een stuk mistiger, leuk om te zien hoe het er met een zonnetje uitziet!
Leuk dat je ons knuffelvarkentje Tinus zo mooi op de foto hebt gezet! Ze is inderdaad erg lief en wordt graag geknuffeld. Aandacht van wandelaars krijgt ze dan ook graag!
P.s. Normaal kwijlt ze niet zoveel; dat doet ze vooral als ze berig is 😉
Mijn vrouw had een eigen foto en ook een gedichtje er bij
Ontmoeting in Oene
En het varken dat keek me aan
Met oogjes, slim en diep
Ik zag begrip en mededogen
En vooral nieuwsgierigheid
Van varkensvrouw naar mensenvrouw
Die ogen spraken zonder oordeel
Wat doe jij hier, wat zoek je hier?
Waarom lig jij niet net als ik
En rol je niet net als ik
Vol overgave in de modder?
En ik, ik dacht
Ja, wat doe ik hier en wat zoek ik hier?
En waarom
Lig ik niet net als jij
En rol ik niet net als jij
Vol overgave in de modder?
Heel mooi! En wat leuk dat onze varkens hiervoor een inspiratie mogen zijn!