VVD

Waarheen leidt de weg……voor de PvdA?

/ sprakeloosid / 3 reacties

Wie kent haar nog, Mieke Telkamp? In vroeger tijden was zij de vertolkster van de begrafenishit ‘Waarheen leidt de weg?’. Dit vraag ik me ook al jaren af bij de PvdA. De volgers van mijn stukjes kennen mijn haat-liefde verhouding met de partij. Hoewel de haat nooit groot is, moet gezegd worden dat de liefde altijd broos is. De overtuiging voor de sociaaldemocratie is trouwens onverminderd groot.

Na het verlies in maart 2017 bij de Tweede Kamerverkiezingen, besloot ik weer lid te worden van de sociaaldemocraten. Voor mij was dat de vijfde keer. Zeer snel stond ik op de lijst van de plaatselijke PvdA, maar ook de lokale verkiezingen waren andermaal geen succes voor de PvdA. Dat gold niet alleen voor mijn eigen woonplaats, maar eigenlijk voor heel Nederland een uitzondering daargelaten. De PvdA is niet hot, dat is wel duidelijk.

Een interne evaluatie zal volgen. Voor nu wil ik eigenlijk stil staan bij het groter geheel van de sociaaldemocraten in Nederland. Het navolgende is zeker geen wetenschappelijke beschouwing waar het allemaal mis is gegaan, wie de schuld moet krijgen en wat er beter moet gaan. Het wordt geen vooropgezet plan voor een sterfhuisconstructie zoals mogelijk de eerste zinnen doen vermoeden. Voor mij is het een kwestie van bij elkaar harken van een aantal harde feiten tegen de achtergrond van maatschappelijke veranderingen. Ik moet op het einde van dit betoog de volgende twee vragen zien te beantwoorden. Wie wil de PvdA bereiken? Wat staat voor de gemiddelde sociaaldemocraat centraal in zijn eigen politieke vergezicht. Als ik dit kan achterhalen, dan is de vraag ‘Waarheen leidt de weg’ een invuloefening.

 

Geschiedenis

Het gaat te ver om de hele sociaaldemocratische geschiedenis door te nemen in mijn betoog. Ik volsta met de uiterst belangrijke functie die de SDAP voor de Tweede Wereldoorlog had voor de emancipatie van de werkende klasse in materieel en immaterieel opzicht. Met de oprichting van de PvdA in de jaren veertig was het slechts een kwestie van uitbouwen van allerlei voorzieningen zodat iedereen in Nederland een fatsoenlijk inkomen zou krijgen, verzekerd was van goed onderwijs en goede zorg en een vredige oude dag. Mede geholpen door de economische vooruitgang in ons deel van de wereld konden veel idealen verwezenlijkt worden. Zeker ook omdat andere politieke partijen de sociaaldemocratische principes niets in de weg legden. Zij bouwden mee en ondersteunden de nivellering. Er was consensus over de opbouw van de verzorgingsstaat. Het politieke gekibbel ging voor een belangrijk deel over de snelheid van veranderingen en de mate van nivellering. Juist vanwege de consensus over deze sociaaleconomische vraagstukken ging het de PvdA voor de wind. Het electorale hoogtepunt was de overwinningsnederlaag in 1977. De PvdA van premier Joop den Uyl als premier won de verkiezingen ruimschoots. Met tien zetels winst kwamen de sociaaldemocraten op maar liefst 53 zetels. Ruim 1/3 van de Nederlandse kiezers koos voor de PvdA. Met recht een volkspartij die vervolgens niet in de regering kwam. In de jaren daarna lukte dat de PvdA nog maar voor de helft van de tijd. (Tegenover de VVD 75 % en het CDA 60%)

Van de drie grote traditionele partijen lukte het de PvdA dus het minst om regeringsdeelname te forceren en als ze dat dan wel lukte, met uitzondering van Paars 1, waren de gevolgen voor de daaropvolgende verkiezingen meestal desastreus. De laatste Tweede Kamerverkiezingen waren het absolute dieptepunt. De partij uit 1977 is niet meer. De trend gaf al wel een dalend beeld te zien, maar met 9 zetels doe je eigenlijk niet meer mee. Maar zoals we kunnen concluderen lukte dat de PvdA ook al minder dan de andere grote traditionele partijen.

Minder macht dus, minder kiezers dus en al die jaren staan voor iedereen. Als je sinds 1977 de verkiezingsslogans bekijkt dan komen de woorden samen, iedereen, allen etc. veel voor. Dat is ook niet vreemd voor de sociaaldemocraten, het past bij de idealen. Recentelijk is daar ‘verbinden’ bij gekomen. Ook dit past bij de traditie van iedereen en allen. Maar de grote vraag is mijns inziens ‘Wie is iedereen?’ Anno 2017 is dat nog maar 5% van de bevolking die iets met iedereen heeft of zich een onderdeel voelt van iedereen. Voor de PvdA er electoraal vooral te winnen bij die andere 95%. En wil die 95% nog wel verbonden worden.

Wie is de ander?

Het verval tussen 1977 en 2017 is enorm groot voor de PvdA. Tot 2012 is wel een neergaande lijn te zien voor de PvdA, maar vaak waren ze wel de nummer 1 of 2 van het land, soms nummer 3. Zoals gezegd relatief weinig regeringsverantwoordelijkheid, maar door vele populisten wel gezien als het kwaad van alles wat fout is gegaan in Nederland. Het gigantische verlies in 2017 tijdens de Tweede Kamerverkiezingen laat ik even buiten beschouwing, ik leg me toe op de trends die ik zie.

 

1977-2002

De diepe crisis van de jaren tachtig dient zich aan. Nederlanders hebben instinctief het gevoel dat het huishoudboekje op orde moet zijn en blijven. Bezuinigingen worden gewaardeerd door een groot deel van de Nederlanders. Het andere deel voelt die bezuinigingen in het loonzakje. De PvdA komt buiten een korte periode in 1982 voorlopig niet meer in de regering. De partij blijft met schommelingen onverminderd groot, vaak de grootste. Als de VVD en CDA in 1989 echt genoeg van elkaar hebben, krijgt de PvdA weer een kans. Economisch gaat het inmiddels beter en in 1994 komt er na Den Uyl weer een sociaaldemocratische premier. Bovendien wordt Kok premier van een coalitie die tien jaar daarvoor als onmogelijk werd gezien. Met Paars verliest het CDA de sleutelpositie en het Tweede Paarse kabinet krijgt een vervolg met 52 zetels voor de PvdA in 1998. Met de florerende economie kraaien ook de sociaaldemocraten victorie en neoliberale denkbeelden krijgen binnen de PvdA voet aan de grond. De attentie voor de tweedeling is er onvoldoende. Mensen die niet mee kunnen in het arbeidsproces of afhankelijk zijn van anderen voor een goed leven, worden onvoldoende gehoord door de PvdA. Sinds 1994 zit de SP reeds in de Kamer en kan ondanks het succes van Paars, of misschien wel dankzij het succes van Paars, groeien. Een deel van de vakbondsgeoriënteerde PvdA kiezers begeeft zich naar de SP en zullen daar ook blijven. De SP zal die positie wat betreft deze groep niet meer afstaan. De neoliberale wind legt de SP geen windeieren, de PvdA heeft te laat door dat zij een deel van de traditionele kiezer is verloren.

2002-2012

Met 9/11 nog vers in het geheugen, de groeiende afkeer tegen Paars en Europa in de ‘steigers’, verliest de PvdA in 2002, ze worden bijna gehalveerd. Een verlies dat anno 2017 als dragelijk gezien zou zijn, schudde toen heel lang na binnen de burelen van de PvdA. Ad Melkert werd hiervan het trieste boegbeeld na de ontmoeting met Pim Fortuyn. Xenofobische tendensen deden hun intreden in de Nederlandse politiek, zo werd dat tenminste gevoeld in die tijd. Met de kennis van nu moeten we constateren dat de kritiek van Pim Fortuyn mild was in vergelijking met de latere PVV. Mild of niet, Fortuyn en zijn kiezers werden weggezet door de politieke elite waaronder de PvdA. Er werd in ieder geval onvoldoende geluisterd naar de grieven en gevoelens van delen van het electoraat. Een belangrijk deel van de kiezers van Lijst Pim Fortuyn kwam vanuit de PvdA. Ongenoegens over de veranderende samenstelling in de samenleving werden al jaren gevoeld in de zogenaamde volkswijken in de steden. Die ongenoegens konden nu gekoppeld worden aan een partij.  Eerst de LPF, later middels een zich radicaliserende PVV. En het is niet zo zeer dat de gevestigde partijen het eens moeten zijn met de PVV, bij voorkeur niet. Het is vooral het ontbreken van een duidelijk antwoord op de foute retoriek of erger nog het ontkennen van de onderliggende problematiek. Het werd vooral gezien als een tokkieprobleem dat wel over zal waaien. Later komen termen als gemarginaliseerden meer in zwang.

Naast de problematiek rondom de al dan niet vermeende angst voor de Islam speelde ook de verdergaande globalisering een rol. Naast winnaars kende de globalisering ook verliezers. Deze verliezers, die vooral de economische crisis van 2008 voelden, kregen een stok om te slaan namelijk Europa. Europa als het kwaad van alles en daarmee alle partijen die het hoofd laten hangen naar Europa.  De pro-Europese elite gaf reden temeer om pro-nationalistische standpunten in de markt te zetten. De PVV is hierin geslaagd en krijgt daarmee sommige partijen mee in de slipstream. Denk aan Mark Rutte die voor binnenlands gebruik soms ferme anti-Europese uitspraken kan doen. Ook de SP laat de internationale solidariteit varen als het gaat om Europa of vluchtelingenbeleid. Frans Timmermans ten spijt, het lukt de PvdA onvoldoende om de voordelen van een sterk Europa duidelijk te maken aan de kiezer. Ze hebben er geen boodschap aan. Europa is voor de economische elite zoals multicultureel gedrag voor de culturele elite, ofwel de grachtengordel, is.

Toch zijn er twee oorzaken aan te wijzen die de teloorgang van de vaste achterban nog niet meteen zichtbaar maken. In 2006 wordt het gerommel van de LPF en Balkenende beloond met zetelwinst voor de PvdA. In de peilingen voorafgaand aan de verkiezingen in 2012 leek de PvdA af te stevenen op een nieuw diepterecord. Het premiersgevecht tussen PvdA en VVD, oftewel tussen Mark Rutte en Diekerik Samsom, bracht veel linkse kiezers toch nog op de been om voor de PvdA te kiezen. Omdat de PvdA met 38 zetels tweede werd en niet de premier leverde, was het wachten op de grote val.

2012-2017

In dit betoog ga ik geen rapportcijfer geven aan het kabinet Rutte 2. Ook in deze economische crisis komt de Nederlandse mentaliteit bovendrijven dat voor alles het kasboek op orde moet zijn. De zorg en vele andere overheidstaken worden verwaarloosd, de onvrede neemt toe. De PvdA heeft als deelnemer in de regering hier geen duidelijk antwoord op. Ze geven aan dat ze de scherpe randjes er wel hebben afgehaald, dat het zonder de PvdA voor velen aan de onderkant van de samenleving veel erger zou zijn geweest en bovenal dat ze verantwoordelijkheid hebben genomen voor een land in crisis. Misschien is dat zo. Tekenend is het ‘och en wee’ door vooral niet PvdA-politici en niet PvdA-stemmers dat de PvdA onevenredig is afgestraft. Ze deden het immers toch best goed, die bewindslieden. Ze zijn in ieder geval niet met bosjes weggestuurd zoals hun VVD-collega’s. Maar de marketing was slecht op orde met name in de Tweede Kamerfractie was er te weinig tegengeluid te horen. Het gevolg is dat een grote PvdA, slechts drie zetels minder dan de VVD, als bijwagen is gezien van een exclusief VVD-beleid. Ik denk dat de kritiek inhoudelijk soms terecht is, soms ook niet. Maar in een samenleving waar de afbrokkeling van de PvdA-achterban al tientallen jaren bezig is, sterker dan bij de andere traditionele partijen, is er weinig coulance voor de PvdA die de maatschappelijke verantwoordelijkheid wil nemen. Met hun 38 zetels zijn ze alleen politiek nog een machtsfactor zolang het kabinet niet valt, de kiezer is al uitgekeken op de sociaaldemocraten. Tekenend voor deze periode is dan ook nog de afsplitsing van de franchise-onderneming van de Turkse Erdogan. De hondstrouwe allochtone PvdA-kiezer krijgt een alternatief, onder het mom van solidariteit voor iedereen, maar ons eigen groepje eerst en meer. Buiten het feit dat het de PvdA niet te verwijten is dat DENK ontstond, is het wel veelzeggend zoals het gaat in het politieke klimaat. Iedereen moet gehoord en exclusief politiek bediend worden. Zo niet, dan richten we gewoon een eigen clubje op. In maart 2017 kwam de klap die iedereen verwachtte dan eindelijk.

Maatschappelijke tendensen

Hierboven wordt met zevenmijlslaarzen de afbrokkeling van het PvdA-electoraat beschreven. Naast deze politiek getinte argumenten zijn er ook maatschappelijke tendensen te benoemen die van invloed zijn op de aantrekkingskracht van de politiek in het algemeen en de PvdA in het bijzonder. Ik noem ze puntsgewijs in willekeurige volgorde.

  1. De toenemende individualisering van de maatschappij, een groot goed met name ook voor de sociaaldemocratie. Iedereen heeft recht op zijn stukje persoonlijke vrijheid. Als je het negatief zou bestempelen is de emancipatie voor grote groepen verwezenlijkt tot de eigen hedonistische bubbel. Is daarin nog wel plaats voor een collectief belang?
  2. De vervlakking en versnelling van het nieuws. Een stuk als dit, nog buiten de kwaliteit van mijn betoog, is voor de gemiddelde lezer veel te lang, zeker als het gelezen moet worden op een smartphone. We willen alles in hapklare brokken tot ons nemen en we hollen van hype naar hype zonder ons nog te herinneren wat de week ervoor heel belangrijk was. Zo worden politici ook benaderd en zo gedragen ze zich ook noodgedwongen. Of zoals onze Koning het ooit verwoorden dat we leven met ‘oneliners and soundbites’. De nuance is weg, het geduld om langer stil te staan bij een complex item of echt te luisteren naar het tegengeluid is er niet. De versnelling, mede ook door de sociale media, zorgt er ook voor dat kleine probleempjes opgeblazen worden en grote problemen soms niet gezien worden.
  3. De complexiteit van de samenleving is ook veel groter. We moeten wat vinden van elke brandhaard en we moeten solidair zijn met volken en landen waar we 20 jaar geleden het bestaan niet eens van kenden. Met het overspoelen van allerlei ellende zien we door de bomen het bos soms niet meer en hebben de neiging ons terug te trekken in onze eigen bubbel.
  4. Met name de sociale media zorgt wel voor een nieuwe manier van politiek bedrijven die (nog) niet past bij een traditionele parlementaire democratie. Referenda zijn hier een voorbeeld van, maar ook handtekeningenacties om gelijkgestemde te verzamelen om op één item een politiek machtsblok te gaan vormen. Met ‘de oplossing’ van het probleem is de groep vaak weer ter ziele. Individuen zoeken weer nieuwe uitdagingen, maar het grote geheel is soms ver te zoeken.
  5. Een ander en misschien wel het meest op sociaaldemocratische leest geschoeide opmerking is het feit dat nieuws steeds meer koopwaar is geworden. Als de zogenaamde Linkse Media al heeft bestaan, dan is die nu echt wel verdwenen. Zelfs de zogenaamde grachtengordelprogramma’s kunnen alleen nog maar bestaan bij die hapklare brokken en zullen die dan ook voortzetten om het eigen bestaan te kunnen verzekeren. Onafhankelijke media is nog een schaars goed. Ik heb het in deze nog niet over de (ver)vorming van hele samenlevingen als gevolg van gemanipuleerd nieuws of fakenews.
  6. Er is een toenemende tweedeling tussen stad en platteland, meer specifiek de Randstad en de rest van Nederland. De demografische en culturele verschillen zorgen voor een verschil in (politieke) waarden en normen.
  7. De sociaaldemocratie is internationaal aan het terugvallen. Zonder dat alle zusterpartijen in het buitenland één op één te vergelijken zijn met de PvdA, verliezen ze overal in Europa aan populariteit.

Het benoemen van bovenstaande zaken is niet uitputtend, maar het zijn wel maatschappelijke tendensen die van invloed zijn op de houding van de hedendaagse politici, maar ook de waardering voor diezelfde politici door het electoraat. Het is mijn overtuiging dat alle politieke partijen hier in meer of mindere mate ‘last’ van hebben. Partijen gericht op het collectief en solidariteit zullen het extra moeilijk hebben.

De vijver om te vissen voor de sociaaldemocratie

De afbrokkeling van de PvdA is een feit. De SP, de PVV en in mindere mate DENK en de nog niet genoemde 50+ hebben van het verlies van de PvdA geprofiteerd en doen dan nog steeds.

We weten daarmee voor een deel wie weg is gegaan bij de PvdA. Wat moeten we doen om deze mensen voor ons terug te winnen? Moet de PvdA weer de taal gaan spreken van het gestaalde vakbondskader spreken om SP’ers terug te winnen? Of moet we internationale idealen laten varen om de meer nationaal denkende kiezer te bedienen en daarmee de angst voor onomkeerbare ontwikkelingen bevestigen? Moeten we Wilders toch maar een beetje gelijk geven door groepen weg te zetten? Of gaan we ouderen en Turkse Nederlanders naar de mond praten om zo 50+ en DENK leeg te zuigen. Al met al een groep te winnen, goed voor laten we voorzichtig schatten, zo’n 20 zetels.

En dan hebben we het nog niet gehad over GroenLinks en D66. Om met de laatste te beginnen, er is geen natuurlijke overgang van D66 naar de PvdA en andersom. Toch zijn er vanuit het verleden ook veel overeenkomsten tussen beide partijen zeker op immaterieel gebied. Eén ding is zeker, D66 zal bij de volgende verkiezingen zeker verliezen. Hun deelname in het huidige kabinet zal ze duur komen te staan. Dat hebben ze al eerder meegemaakt net als de PvdA. Meedoen met het CDA en VVD levert links zelden iets goeds op en nu hebben ze de ChristenUnie ook nog als bijwagen te accepteren. En de beweging van Jesse Klaver dan, is dat iets om de 29 zetels terug te winnen? Een eenvoudig rekensommetje leert dat GroenLinks, SP en de PvdA samen kleiner zijn dan de PvdA in 2012. De voormalige kiezer van de PvdA in 2012 is niet massaal overgestapt naar de Groene Beweging van Jesse. Dat betekent buiten dat de linkse politiek over de hele linie heeft verloren, maar ook dat vermoedelijk het inzetten op groen voor de PvdA ook maar beperkt iets zal opleveren. Bovendien welke partij en welke kiezer is tegenwoordig ecologisch nog onwetend?

 

Dus op de vraag Wie wil de PvdA bereiken kunnen we kunnen concluderen dat het op basis van de cijfers een zeer beperkte groep is geworden. Hierbij gaan we uit van de bestaande status quo in politieke idealen en presentatie. Wil je een grotere groep gaan aanspreken dan moet er dus iets gebeuren met de (presentatie) van de idealen.

De idealen herzien?

Als het om de vraag gaat ‘Wie wil de PvdA bereiken?’ moet dat volgens de partijideologie, in mijn woorden vertaald, die groep mensen zijn met een internationale wereldvisie die zich verantwoordelijk voelt voor mensen in nood in binnen- en buitenland, opkomt voor de zwakkeren in de samenleving en voorwaarden wil scheppen voor zelfontplooiing voor iedereen. Dat lijkt me een warme boodschap voor kiezers van de SP, 50+, Denk en met wat meer overredingskracht ook voor een deel van de PVV. En toch lukt dat niet, de verdeeldheid is blijkbaar te groot. De PvdA wil verbinden, maar het lukte blijkbaar niet om die groepen binnen de PvdA te houden. De wens om je vertegenwoordigd te zien in je eigen bloedgroep is blijkbaar groot. Liever groene, arbeideristische, op ouderen gerichte, Turkse of veganistische politiek dan een politiek die meer op het algemene belang gericht is. Als je de afsplitsingen van de PvdA bekijkt, zoals ik ze hier beschrijf, dan lijken dat ook niet zo gemakkelijk te verbinden groepen. Je politiek op deze groepen afstemmen is dan ook een onmogelijk taak. De veelgehoorde leus na een verkiezingsnederlaag dat we de boodschap beter moeten overbrengen, of dat we beter naar de mensen moeten luisteren ergert me. Welke mensen, naar de wat bange ex-pvda’er uit een volkswijk? Naar het gestaalde vakbondskader die nog een ouderwets idee heeft van ‘Jan met de Pet’? Of naar de mondaine grachtengordelbewoner die van de Dokkemer melkboer verlangt dat Zwarte Piet afgeschaft moeten worden?

Op Wie de PvdA zich moet richten is beperkt geworden, maar als je kijkt naar de groepen van voormalige PvdA-ers, dan is het overbrengen van een eenduidige politieke visie ook geen eenvoudige opdracht. De tegenstellingen tussen de weglopers lijkt wel onoverbrugbaar. Er is onvoldoende consensus en die PvdA kan die blijkbaar ook niet brengen.

Conclusies

Ik zou niet weten waar de weg heen leidt voor de PvdA. De voorwaarden om deze vraag te beantwoorden was immers op wie de PvdA zich moet richten en wat de politieke boodschap moet worden om zich te onderscheiden. In het huidige versnipperde politieke landschap zit groei er op korte termijn niet in. Niet voor links als geheel, maar zeker ook niet voor de PvdA. In een cynische bui vraag ik me af of mensen wel buiten hun bubbel verbonden willen worden. Er zijn voldoende maatschappelijke factoren die verbinding in de weg staan. In een meer optimistische mood weet ik dat de sociaaldemocratie een uitstekende maatschappijvisie heeft die vroeg of laat weer grote groepen mensen gaat aanspreken, als alle bubbels en hypes een beetje doorgeprikt en overgewaaid zijn. Dan is er weer ruimte om te verbinden. Mogelijk zullen ze dan weer denken en zelfs zeggen, ‘Mag ik dan bij jou’.

Einde van de tocht door stemmig Nederland….morgen D-day.

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

Na veertig dagen is het morgen zo ver. Ik ben er uit. Het was niet gemakkelijk. Een aantal partijen viel als heel natuurlijk al af ondanks de stemwijzer. Artikel 1 nam ik niet serieus, Denk vind ik ronduit gevaarlijk, 50+ ronduit belachelijk. Verder hoeft de PVV geen betoog en hetzelfde geldt voor allerlei lelijke klonen op dit gebied. En ondanks Kees van der Staaij heb ik de rest van mijn leven de SGP uitgesloten. Degene die met mij mee zijn gewandeld de afgelopen dagen, weten dat ik ondanks de ogenschijnlijk sympathieke standpunten de Partij van de Dieren ronduit verwerpelijk vind. De kieswijzer, mijn verstand en mijn gevoel hebben nooit een hoge waardering voor de VVD gegeven. Voor het CDA geldt eigenlijk hetzelfde. GroenLinks neem ik pas serieus als ze eindelijk eens regeringsverantwoordelijkheid nemen, kunnen we eens zien hoe lekker dat verhaal van Jesse Klaver blijft klinken. Een de socialisten? De SP is voor mij geen vervanger van de PvdA, want dat was de zoektocht. Wie gaat mijn automatische stem voor de PvdA krijgen.

 

Uiteindelijk bleven over de Piratenpartij, de ChristenUnie, D66 en toch nog steeds de PvdA over. Heel lang neigde ik naar de ChristenUnie. De Piratenpartij viel na het weekend af in verband met hun nodeloos genuanceerde standpunt met betrekking tot Erdogan. En toen ging ik nadenken. Zou D66 het zo anders hebben gedaan de afgelopen periode in vergelijking met de PvdA? Dezelfde vraag gold voor de CU. Het antwoord was nee, driewerf nee. Dus…….stem ik op de partij die het ronduit beroerd heeft gedaan qua het verkopen van de standpunten. De marketing was ronduit beroerd en of het nu regeergeilheid was of verantwoordelijkheid nemen in 2012, ze zullen morgen verliezen. Dat verlies is echt eigen schuld dikke bult, maar ondanks bijna de hele regeerperiode bashen mijnerzijds, blijf ik mijn eigen politieke standpunten gewoon trouw. Ik bereid me morgen maar eens voor op een dag als verliezer. Het maakt me niet eens meer uit of Asscher het vanavond nu wel of niet goed gaat doen.

Nieuw Peil Medium 11 maart 2017

/ sprakeloosid / 1 reactie

In onderstaande peilingen zijn de actuele zogenaamde Turkijerellen nog niet meegenomen. SI&GV (peilingen gebaseerd op Sprakeloze intuïtie en Gezond Verstand) hebben gemeten tot aan zaterdagochtend. Bij de laatste peilingen voor de verkiezingen van 15 maart sluiten de peilers met name rondom de PVV, VVD en CDA mogelijke verschuivingen. Zoals gezegd, onderstaande peilingen zijn zonder de langverwachte gamechanger.

 

tabel2

Bron: SI&GV-quote

De laatste peiling is op 14 maart 2017 met daarin de laatste verschuivingen met daarin verwerkt de twee zogenaamde premiersdebatten en de gevolgen van de toestand rondom de Turkijerellen. Uitleg bij de voorgaande peilingen, volg de link

VVD

Zit met zijn 26 zetels aan zijn maximum, maar afhankelijk van de acutele politieke situatie zou een groei mogelijk kunnen zijn. De vraag is hoe het in Rotterdam uit de hand gaat lopen en  hoe ‘presidentieel’ Rutte zich gaat weren.

PvdA

Zit zelf bij de ‘linkse’ omroep in het verdomhoekje en dat doet imago niet goed. Ik geef ze net zo’n grote kans om derde van de linkse partijen te worden dan toch net de grootste. Er zullen in het stemhokje toch spijtoptanten komen die uiteindelijk toch PvdA zullen stemmen. Meer dan 16 zal het niet worden. De 9 of 10 in andere peilingen waag ik te betwijfelen.

PVV

Zouden bij 20 aan de max hebben gezeten en misschien nog minder als er de nieuwe premierstrijd tussen Rutte en Buma zou komen. Ze kunnen profiteren van de Turkijerellen de komende dagen.

SP

Ik zou zeggen de derde linkse partij, maar het kan net zo goed de eerste worden. Meer dan veertien zetels zal het niet worden. Mijn verwachting is dat vooral het CDA de kiezers in het Zuiden gaat herwinnen. Niet de SP of PVV.

CDA

Er zat een kleine maar groeiende kans in dat CDA de grootste zou worden. Ik denk dat de Turkijerellen roet in het eten gaan gooien. Als er nog uitruil gaat plaatsvinden tussen de partijen dan wordt dat toch tussen VVD en PVV.

D66

Het premiersdebat van Pechtoldt met Buma zal niet veel extra opleveren. Turkijerellen  geeft geen groei meer. Alleen een rechtstreekse liberale confrontatie met Rutte zou hem kunnen helpen om de echte liberaal te worden.

ChristenUnie

Een zeteltje er bij of eraf is afhankelijk van de overtuiging van ‘minder’ christelijken ten op zicht van het groene en sociaaldemocratie programma in het voordeel van de partij. Toch zullen zij als ‘rekkelijke gristenen’ ook verliezen aan de SGP. Het worden er 6 of 7.

GroenLinks

Groei is evident, media aandacht gigantisch maar in het stemhokje zullen ze echt niet richting de twintig komen. Waarschijnlijk de grootste linkse partij, maar zeker is dat nog zeker niet.

SGP

Met hun vaste door geboorteoverschot groeiende achterban zit groei erin met een beetje overloop van CU-ers.

50+

Ik denk dat ze bij vier stoppen met de groei, mogelijk vijf.

PvdD

Te vroeg gepiekt, overtuiging van media optreden GL werkt in hun nadeel. Meer dan vier zit er niet in. Eerder minder.

Overige

DENK 1 of 2, Forum voor Democratie 1 al ben ik er niet van overtuigd. Mediatechnisch doen zij vooral aan zelfbevlekking. Verder geloof ik het niet zo Jan Roos of Geen Peil? Ik denk het niet.

 

 

 

 

 

Nieuw Peil Medium 8 maart 2017

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

tabel1

 

SI &GV quote staat voor Sprakeloze Intuïtie & Gezond Verstand quote

Omdat peilers er ook maar vaak naast zitten is mijn ervaring, we kennen inmiddels de Brexit en het Trumpdebacle, leid ik mezelf naar de Tweede Kamerverkiezingen om 15 maart niet helemaal voor een verrassing te komen. Ik laat me daarbij leiden door mijn eigen (onder)buikgevoel, maar het corrigerende mechanisme zit in mijn gezond verstand. Met een in voldoende mate aanwezige introspectie, poets ik wishthinking zo veel mogelijk weg, probeer antipathieën geen rol te laten spelen en mijn eigen voorkeur minimaliseer ik. Ik gebruik de bestaande peilingen vooral als trendmeters, maar met de kennis dat nog 50% zweeft, is er letterlijk geen peil op te trekken. Mijn (levens)ervaring en een pietsie kennis moeten zorgen voor enige betrouwbaarheid. In ieder geval niet minder betrouwbaar dan de bestaande gerenommeerde instituties.

 

Korte verklaring deze peiling:

De trend is dat de PVV naarmate de verkiezingen dichter bij komen aan het dalen is. Dit fenomeen zagen we in 2012 ook. Ontevreden en ongeremd zijn, is gemakkelijker bij peilingen dan in het stemhokje. In mijn optiek zal de PVV wel groeien in verhouding met 2012, maar niet zo spectaculair als ze zelf hopen. De vraag is waar al die ontevredenheid uiteindelijk zijn weg gaat vinden. Ik denk niet dat de splinters uit de PVV en aanverwante partijen kunnen aanhaken in de Tweede Kamer. Als het er een is dan zou het Forum voor Democratie kunnen zijn. Thierry Baudet heeft het meeste potentieel.

Optie is natuurlijk de VVD. Rechts voor binnenlands gebruik om potentieel PVV op te pakken. Maar de VVD is ook medeverantwoordelijk voor het afgelopen kabinet. De verwachting is dat de gemiddelde VVD-er hier toch iets tevredener over is dan de stemmers van coalitiegenoot PvdA. Zij zullen massaler terugkeren naar de VVD in het stemhokje. De premierbonus speelt een rol. Mijn verwachting is dat de VVD ruim de grootste gaat worden, de invloed van strategische stemmers in de zogenaamde strijd om het premierschap met Wilders zie ik niet echt gebeuren. De groei van de VVD de laatste dagen is mede afhankelijk van Buma van het CDA.

Het CDA heeft de afgelopen vijf jaar haar wonden gelikt en heeft weinig constructief meegewerkt met de huidige regering. Dat wil zeggen, als oppositiepartij gingen ze er in woorden vaak met gestrekt been in, maar bij de stemmingen in het parlement vaak meegestemd. De vraag is vooral hoe gaan de Brabanders en Limburgers het doen. Afgelopen jaren het bolwerk van de PVV terwijl hun natuurlijke habitat toch CDA-gronden zijn. Gaan ze met hun oorspronkelijkheid de Friese Buma uiteindelijk steunen? In mijn optiek wordt het CDA de tweede partij, maar ik sluit niet uit dat ze de VVD kunnen overtreffen al zal dat nipt zijn.

 

Dat de PvdA gaat verliezen is heel duidelijk. De vraag is hoeveel. Ze hebben in 2012 maximaal geprofiteerd van de premiersstrijd. Veel linkse stemmers hebben toen al strategisch gestemd. Hoeveel zijn er bereid dat nog een keer te doen? Ze claimen dat ze het land in moeilijke tijden door de crisis hebben geholpen, maar wel ten koste van met name hun eigen electoraat. Ze hebben het objectief misschien niet slecht gedaan, maar verkiezingen zijn niet alleen objectief. Ze zullen niet de kans krijgen, zoals Asscher hoopt, om na de politieke ontberingen in het kabinet Rutte, te gaan profiteren. Het is zuur, maar waar. Ze hebben het marketingtechnisch ontzettend slecht gedaan en daar worden ze voor afgestraft. Ik vraag me af of ze echt onder de tien gaan komen, maar veel meer dan zestien zetels zitten er niet in.  Maar de spijtoptanten die nu GroenLinks zeggen stemmen kunnen deels terugkomen.

Omdat de Jesse Klaver show zijn hoogtepunt wel heeft bereikt en mensen, potentiële linkse stemmers uiteindelijk in het stemhokje wel tot inkeer zullen komen, kan Jesse mooi dromen van het premierschap, maar ik denk dat de veel stemmers hem niet premierwaardig zullen vinden. Deze eeuw heeft GroenLinks ook steeds bewezen op landelijk niveau terug te krabbelen als het op regeringsverantwoordelijkheid gaat. Ze kunnen niet polderen en dat weet/voelt de kiezer. De meer principiële GL-ers hebben nu trouwens definitief een alternatief gevonden in de PvdD die zeker zullen verdubbelen, misschien wel meer.

D66 groeit, maar heeft het tij niet mee. Hoewel op een wat megalomane manier, zijn ze de Europapartij van Nederland. In potentie hebben ze daarmee best een groot electoraat. Maar Europa is niet hip. Bovendien kunnen echte liberalen van de VVD herbergen, ze kunnen ontevreden PvdA-ers aantrekken, maar toch het lukt ze maar niet om echt groot te worden. Is Pechtold te lang in de oppositie geweest om geloofwaardig te zijn?

De overloop van PVV-ers naar de SP zie ik nu niet gebeuren, hoewel ze uit dezelfde ontevredenheid van met name voormalige PvdA bolwerken putten en ook hier in populisme veergelijkenissen tonen, zie ik weinig groei. Ze zullen met de PvdA en GL strijden wie de grootste op links zal worden. Ik denk dat ze derde zullen worden.

Hoewel de babyboomers waar Henk Krol het rijkst zijn, afficheert 50+ zich vooral met de steeds kleiner wordende arme groep ouderen, en probeert dit beeld te verkopen. Ik weet niet hoe of hij dat blijvend kan doen, maar hij zal groeien, maar hooguit met twee zetels.

DENK zal mogelijk 1 of 2 zetels gaan krijgen, ik verwacht dat Artikel 1 het niet gaat halen. Ook de Piratenpartij zal het niet halen, hoewel zij dicht in de buurt zullen komen.

 

VVD minimaal 23 zetels, maximaal 32 zetels

CDA minimaal 19 zetels, maximaal 27 zetels

PVV minimaal 19 zetels, maximaal 26 zetels

D66 minimaal 15 zetels, maximaal 22 zetels

PvdA minimaal 9 zetels, maximaal 19 zetels

Groenlinks minimaal 11 zetels, maximaal 18 zetels

SP minimaal 11 zetels, maximaal 17 zetels

ChristenUnie minimaal 5 zetels, maximaal 7 zetels

SGP minimaal 3 zetels, maximaal 5 zetels

PvdD minimaal 4 zetels, maximaal 8 zetels

50+ minimaal 3 zetels, maximaal 5 zetels

Denk minimaal 1, maximaal 2 zetels

In de buurt van een zetel Forum voor Democratie, Artikel 1, Geen Peil en de Piratenpartij .

 

 

 

De volgende SI & GV quote is gepland voor zaterdag 11 maart.

 

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland….. nog 11 dagen te gaan

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

 

Ik heb de krant net uit. Dat wil zeggen stukken gelezen die de moeite waard zijn en in gedachte de stukken die ik morgen nog wil lezen. Vaak komt het er niet van. Alles wat met de verkiezingen te maken heeft sloeg ik over. Had er even geen zin in. Zo las ik dat er in Servië een gehucht is dat zich Poetindorp heeft genoemd. De bewoners hebben het niet zo op met het geflirt met Europa van de regering in Belgrado. Nu hoef je hier ook niet echt bang voor te zijn. Het Slavische bloed kruipt waar het moet kruipen, dus van een daadwerkelijke vrijage met Europa zal niet zo snel sprake zijn. Bovendien hoe lekker is Europa nu als huwelijkspartner. Maar toch, een symbolisch afscheiding van het moederland, gedreven door haat tegen de Turken en Poetin als verlosser. Ook las ik in de krant dat er serieus werk gemaakt gaat worden van Calexit. Het liberale Californië overweegt serieus de weg in te slaan zich af te scheiden van Trumpland. Zo ver zal het wel niet komen, maar de onrust is duidelijk en het signaal evident.

 

Kom ik toch weer uit bij de Nederlandse verkiezingen. Moet ik ook een plan B (niet die van Marianne Thieme!) gaan bedenken? Als het eens mis gaat in Nederland, moet ik ook niet een eigen minirepubliek gaan uitroepen? Hoe groot is de kans dat het mis gaat. Theoretisch is de kans dat Wilders de grootste wordt aanwezig, al heb ik mijn geld op de VVD gezet. Maar hoe geloofwaardig zijn Rutte en Buma als het gaat om het zich houden aan hun belofte? We weten wat er met de 1000 euro voor de hardwerkende Nederlander is gebeurd. Verder hoor ik dat Buma een ballonnetje heeft opgelaten om de Nederlandse jeugd weer te laten staan voor de les en het Wilhelmus moet gaan zingen.

Eerst zien en dan geloven, dus een alternatief plan om te voorkomen in een tweede gedoogconstructie te moeten leven is hard nodig. Maar hoe doe ik dat? Met een bevolkingsdichtheid van 410 inwoners per vierkante kilometer geeft dat mij recht op 2440 m2 Nederland dat ik kan opeisen. Dat is meer dan mijn eigen perceel, maar wat doe ik met een stuk grond van laten we zeggen 50 bij 50. Niets, zo autarkisch ben ik niet. Ik moet dus medestanders gaan vinden om een eigen vrijstaat uit te roepen. Wie wil? Ik hoef helemaal niet de baas te worden, misschien wil Arjen Lubach wel de Farao zijn? Van mij mag hij, graag zelfs. Ik moet er nog maar eens over na denken, eerst 15 maart maar afwachten.

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland…..nog 24 dagen te gaan

/ sprakeloosid / 3 reacties

 

 

Ik had me zo voor genomen niet strategisch te gaan stemmen. Toch overvalt het me steeds vaker de afgelopen dagen dat het toch nog een optie kan zijn. Juist het feit dat geen enkele partij me echt past en het zijn er zoveel. En als een partij van keuze slechts een beetje zou schuren, dan kan ik me over mijn eigen schaduw heen zetten. Voorlopig kom ik qua verstand en gevoel het dichtst bij de ChristenUnie. Dat is een behoorlijke stap als dwalende sociaaldemocraat kan ik u vermelden. Toch de mate van integriteit die ik bij hen bespeur spreekt me aan. Vanzelfsprekend is de ChristenUnie misschien wel de partij die op sociaaleconomische vraagstukken lijkt op de PvdA. Maar wat doe ik met de rest van hun standpunten? Ik weet het nog niet, hoewel een belangrijk motto bij mij is ‘Erst das Fressen und dann die Moral’. Om het Fressen kan ik op ze stemmen. Dat is ook waarom ik altijd heel veel moeite heb met GroenLinks.

 

Strategisch stemmen is goed voor mensen die een uitstekende glazen bol tot hun beschikking hebben. De plotselinge hausse van de PvdA bij de vorige verkiezingen is waarschijnlijk het gevolg van veel linkse kiezers die, nadat Emiel Roemer voor zijn rekenexamen was gezakt, een strijd tussen de VVD en de PvdA voorzagen. En die is er gekomen, al heeft de PvdA het bijna gelijke electorale gewicht amper weten te gebruiken. Het resultaat in de polls is er dan ook naar. De laatste tijd hoor ik steeds vaker de gedachte dat mensen overwegen VVD te stemmen om Geert Wilders niet de grootste te laten worden. Op zichzelf een nobel streven zou je denken. Gemakshalve vergeet ik dan maar even dat de partijprogramma’s van VVD (en ook CDA) eng dicht benaderen. Populistische standpunten zijn al ingezet om Wilders te attaqueren. Maar toegegeven, liever Mark Rutte nog vier jaar dan Wilders.

 

Toch zie ik gigantische nadelen. Gaat het uiteindelijk echt tussen Rutte en Wilders? We denken van wel, maar hoe zeker is dat? Wat als de VVD daadwerkelijk geen echte tegenstander meer heeft bij de formatie, of in het ergste geval Wilders qua zetels op de hielen zit van de liberalen, wat dan? Hoe geloofwaardig is Rutte in zijn toezeggingen om niet met Wilders te regeren? Wie zal het zeggen? En als Rutte zijn woord gaat houden en moet gaan samenwerken met CDA, D66 en zeker nog een derde partij (GroenLinks, SP, PvdA, 50+, ChristenUnie), hoe zien die partijen eruit bij de volgende verkiezingen. Een partij als de PvdA kan nu als bijna gelijkwaardige partij de komende jaren niet meer serieus genomen waarden.Niet op inhoudelijk gebied en waarschijnlijk ook niet op kwantitatief gebied, of alle strategische stemmers uit 2012 moeten op 15 maart toch weer tot inkeer gaan komen. Ik zie het niet gebeuren. De samenwerkingspartners van de VVD zullen in ieder geval kleiner dan de helft van de liberalen zijn, bovendien zijn het er minimaal drie waarbij de VVD het spelletje Divide et Impera kan spelen, verdeel en heers. Sta je toch mooi te kijken als links liberaal, overtuigd christen of GroenLinkser.

 

Ter plekke denk ik zomaar een andere manier van strategisch denken voor mensen met een te groot onderbuik gevoel. Als zij willen dat er iets moet gebeuren in Nederland, dat de boel opgeschrikt moet worden, een anti-establishment stem willen laten horen, kunnen SP-ers ook nog overwegen om PVV te stemmen. Om Rutte een hak te zetten.

RTL 4-debat wordt vervangen door genereus aanbod blogger Sprakeloos

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

Wat jammer, er komt geen clash tussen Geert Wilders en Mark Rutte bij RTL4. De omroep zou zich niet aan de afspraken houden zeggen de beide heren eensgezind. Tja, ik was er niet bij en of dit nu de waarheid, de halve waarheid of een gemankeerde waarheid, dan wel een alternatief feit is, ik durf het niet te zeggen. Voor de Nederlander, of ze nu Henk en Ingrid heten dan wel Anna-Therèsa en Jaap-Sjoerd, is het jammer. Wie ook verantwoordelijk is voor dit echec, de politici of de omroep, het is een gemiste kans in ons democratische bestel. Ik roep daarom beide heren op, de leegte op te vullen via mijn blog.

Ik stel een aantal vragen en poneer een enkele stelling en via de officiële twitterkanalen geef ik beide lijsttrekkers de kans om ze naar eigen inzicht en behoefte in te vullen. Voor de goede orde, ik zal op geen van beide partijen stemmen. Ik ga louter voor het democratische proces. De antwoorden komen integraal op mijn blog. Degene die het eerst reageert komt bovenaan. De enige tekst die ik zal toevoegen is dat de verantwoordelijkheid voor de inhoud in zijn geheel ligt bij de PVV of VVD of diens lijsttrekkers.

Daar gaat ie:

 

  1. Wat is programmatisch de beste samenstelling van het komende kabinet, even los van de uitslag van de verkiezingen. Dat is (uw eigen partij) met ………(2 andere partijen).
  2. In de media is het al vaker benoemd, maar noem maximaal twee partijen met wie u niet gezien wil worden in een volgend kabinet?
  3. Wat is het grootste misverstand wat een belangrijk deel van het electoraat dat niet op uw partij stemt, heeft?
  4. Is twee miljard euro voldoende om de nood te lenigen in de ouderenzorg voor de komende jaren?
  5. Wat denkt u van een zakenkabinet als de versnippering van het politieke landschap gaat worden zoals de verwachting is?

Stellingen eens of oneens. (een beknopte toelichting, maximaal drie regels, is toegestaan)

a. Meer of minder politieke partijen?

b. Nederland is sterk genoeg om zelfstandig in mondiaal verband economisch de broek op te houden?

c. De komende tijd krijgen we meer last van verbrokkelende vriendschappen dan van aanvallen door vijanden?

d. Over tien jaar zal er geen moslimterrorisme meer zijn?

e. Hoewel ik een groot voorstander ben van de commerciële omroep, vallen ze me vies tegen. Zo slecht is de NPO nog niet.

f. Een bijdrage op dit blog is veel leuker en inhoudelijk sterker dan zo’n bokito-optreden bij RTL4.

Heren grijp uw kans, vul deze korte vragen in en beantwoord de stellingen. Laten we zeggen maximaal 1000 woorden in totaal en doe dat voor 25 februari 2017. Ik zal uw antwoorden in zijn geheel overbrengen in mijn serie ‘Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland’, op 26 februari 2017. U hoeft niet bang te zijn voor de kijkcijfers, die zijn laag. Maar dat geeft nu juist de kans om uw ware ik te tonen al is het maar aan deze zwevende kiezer en zijn beperkte bereik van vooral ook andere zwevende kiezers.

SPRAKELOOS, blogger.

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland…..nog 31 dagen te gaan

/ sprakeloosid / 1 reactie

OPEN BRIEF AAN LODEWIJK ASSCHER

 

Geachte heer Asscher,

Volgens de fatsoensnormen had ik u moeten aanspreken met Zijne Excellentie, maar dat is nog maar een paar weken. We houden gemakshalve maar geen rekening met de schier onmogelijke taak om een degelijk kabinet in elkaar te timmeren na 15 maart. Ik denk dat we het daar volledig met elkaar eens zullen zijn. En premier Asscher zal er niet komen. En mocht het wonder geschieden dan zal ik als een van de eersten u feliciteren en in kapitalen het briefhoofd voorzien van Zijne Excellentie. Via deze open brief spreek ik u aan als (hoofd) initiatiefnemer van ‘Wij zijn Nederland’.

Laat ik voorop stellen dat ik de PvdA een warm hart toedraag in principe. Het venijn zit in de laatste woorden natuurlijk. Als voormalig lid van de PvdA heb ik al meerdere verkiezingen een haat-liefde verhouding met de PvdA. Voor de goede orde, ik blijf mezelf wel als sociaaldemocraat beschouwen. Bij de laatste verkiezingen heb ik mezelf aangemeld als potentieel Tweede Kamerlid via een ludieke sollicitatiebrief. Ik ben het niet geworden, want niet genoeg kilometers gemaakt langs de deuren, geen eelt op mijn kont van het vergaderen en misschien ook wel niet de juiste kwaliteiten. Ik kon met de afwijzingen heel goed leven en vol enthousiasme heb ik andermaal voor de PvdA gestemd. Dit was op inhoud, maar ook op stategische gronden. Het heeft geen windeieren gelegd gezien de verkiezingsuitslag.

Bijna vijf jaar later zit ik weer voor dezelfde opgave en ik zal u heel eerlijk zeggen, er moet wel heel veel gebeuren wil ik andermaal in het stemhokje met mijn verstand PvdA gaan stemmen. Met het hart lukt het in ieder geval niet meer. Juist de advertentie in de Volkskrant, die ik als sociaaldemocraat ook al niet meer lees, dwong mij nog een keer kritisch naar de PvdA te kijken. En uiteraard onderschrijf ik het manifest met hart en ziel. Maar hoe geloofwaardig is de onderschrijving door de PvdA na deelname aan dit kabinet? Hoe kan de PvdA zich op enigerlei wijze zo profileren door vijf jaar lang de ondersteuner te zijn van de VVD, het onbetaalde propagandamaatje voor een populistische en visieloze premier? Ik trap er niet meer in.

Uiteraard heeft u vijf jaar lang heel hard gewerkt met uw partijgenoten in het kabinet en het parlement. Ik twijfel daar geen moment aan. Maar als dan het uiteindelijke resultaat is dat er hier en daar wat accentverschillen gelegd kunnen worden dan is de opbrengst erg pover. En natuurlijk zult u aan kunnen dragen welke bijdrage de PvdA heeft geleverd, maar gelooft u nu echt dat als de PvdA niet had geregeerd, Nederland nu echt zo veel slechter was geworden? Zonder iedere bewindsman of vrouw tegen mijn sociaaldemocratische meetlat te leggen, zijn er voor mij wel een paar te noemen. Ik hoef u maar in herinnering te geven de ontmoeting tussen staatssecretaris van Rijn en zijn vader. De economisering van de zorg, een paradepaardje van uw coalitiepartner, is geen glorieus hoofdstuk van dit kabinet en dus de PvdA. Collega Klaver, de PVV en de SP maken goede sier met het fletse profiel van de PvdA op dit hoofdstuk. Mevrouw Kleinsma en u hebben het sociaaldemocratische profiel op sociale zaken ook niet waar kunnen maken. Daarnaast msschien wel de meest gelouwerde minister in de kabinet, Jeroen Dijsselbloem, heeft de sociaaldemocratische traditie van het leveren van uitstekende ministers van Financiën door de PvdA met verve waargemaakt. Maar houdt sociaaldemocratie dan op buiten onze landsgrenzen, zijn de Griekse bakker en fabrieksarbeider dan geen rechthebbende op een stukje van de wereld? Goed, zij zijn geen Nederland en vallen blijkbaar buiten de doelgroep van het manifest.

Ongetwijfeld was u met uw collega’s gebonden aan het regeerakkoord en nam u de verantwoordelijkheid om Nederland door een moeilijke tijd te loodsen zo serieus, dat er een bepaalde beroepsdeformatie ging optreden. Heel begrijpelijk, maar hadden dan de Tweedekamerleden van de PvdA u en de uwen niet meer moeten corrigeren en de sociaaldemocratische vergezichten niet moeten voorhouden? Ik heb het niet gehoord, of in ieder geval te weinig of te slap. Met de kennis van nu ben ik heel blij dat ik niet in aanmerking ben gekomen om op de lijst van de verkiezingen in 2012 te staan. Ik vraag me oprecht af of ik dan nog naar mezelf had kunnen kijken in de spiegel. Met nadruk zeg ik dat ik niet de PvdA de schuld heeft van alles wat fout is in de Nederlandse samenleving. Ze hadden wel het verschil kunnen maken de afgelopen jaren en hebben dat veel te weinig gedaan.

WIJ ZIJN NEDERLAND, het manifest ondersteun ik van harte. Ook ik heb genoeg van het geschreeuw, het gebrek aan respect voor elkaar en de goedkope praatjes. Populistische oplossingen bestaan niet, dus inderdaad ik ben ook Nederland en met mij de Groninger, de Zeeuw, de Limburger en de Rotterdammer en ja, zelfs de grachtengordel, hoewel die naast de populisten wel heel nadrukkelijk Nederland de maat neemt. Ik overweeg het manifest te ondertekenen, maar ben als sociaaldemocraat wel heel hard op zoek naar een alternatief voor de PvdA. Dat is niet eenvoudig, sterker nog: het is er niet in Nederland. Maar op dit moment sta ik op het standpunt, liever een alternatief dan een onzichtbare fletse PvdA. Misschien gaat het nog veranderen?

Met respect en stille hoop dat ik u na 15 maart als Zijne Excellentie mag feliciteren, groet ik u.

SPRAKELOOS, blogger

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland…….nog 34 dagen

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

 

 

Er is eigenlijk maar een juiste manier om je stem op 15 maart in overeenstemming te laten komen met jezelf. Dat is de politiek volgen, je geheugen gebruiken en nadenken wie je stem het meest verdiend heeft. Een bijkomend voordeel is dat we verlost worden van infantiele en ongeloofwaardige campagnes. Geven we dezelfde mannen en vrouwen nog een kans of heeft een andere partij het toch beter gedaan? Zo simpel is het eigenlijk.

 

Je kunt je ook laten leiden door valse beloftes (o.a. Mark Rutte), een gladde toekomstvisie (Jesse Klaver), bewust onrust zaaien en liegen zonder alternatieven (PVV) om maar wat te noemen. Je kunt een man of vrouw een lekker ding vinden en/of geloofwaardig. Je kunt pijltjes gooien op een dartbord of hopen dat de Allesbestierende de juiste weg wijst. De stemwijzer kan een hulpmiddel zijn en er zijn inmiddels meerdere mogelijkheden. Zo kreeg ik gisteren via mijn zoon De Wijze stem, gebaseerd op een filosofische achtergronden. Dus niet de onderbuik, niet de ratio maar je onderliggende al dan niet onbewust levensvisie als stem-raadgever.

 

Ik kwam uit op John Stuart Mill en dat zou corresponderen met D66. Weer een nadenker erbij. Als verweesde sociaaldemocraat moet je toch wat. En ik durf te stelling te verdedigen dat sociaal-liberalen en sociaaldemocraten in de praktijk niet zo veel verschillen. De aanvliegroute is wat ander. De een gaat uit van individuele vrijheid, maar zal consciëntieus waken voor uitwassen. De ander gaat uit van grote mate van gelijkheid, waarbij de individuele ontplooiing nadrukkelijk ook het doel moet zijn. D66 dus? Wat was er ook al weer mee wat me niet beviel buiten de referenda? O ja, ze waren maximaal voorstander van TTIP.

 

Hiebij de link naar de Wijze Stem

 

 

Een persoonlijke tocht door stemmig Nederland…..nog 35 dagen te gaan.

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

Met één opmerking voorzien van een getrainde marketinglach, wist Mark Rutte bloot te leggen waarom het bij de PvdA fout is gegaan. Gisteravond bij Jinek beloofde hij twee miljard voor de ouderenzorg. Natuurlijk ongeloofwaardig, we weten wat de beloftes van Rutte waard zijn. De Mark Rutte die de opvolger van Joop Den Uijl wil zijn door Sinterklaas te spelen. Twee miljard is natuurlijk het bedrag waarmee de afgelopen maanden Hugo Borst terecht furore heeft gemaakt. Het is Rutte niet kwalijk te nemen dat hij de ouderenzorg als speerpunt maakt. Hij moet de PVV-kiezer gaan verleiden. De PVV doet uiteindelijk niets voor de ouderen is de afgelopen jaren al gebleken, maar ook de VVD is niet echt begaan. Dat is de tragiek van de PvdA.

De sociaaldemocraten zeggen door hun deelname aan het huidige kabinet dat ze hun verantwoordelijkheid hebben genomen! We hebben Nederland door de crisis geholpen door niet weg te kijken. We hebben daarvoor soms pijnlijke maatregelen moeten nemen. Maar Nederland is er nu weer boven op! En de VVD kan gaan oogsten en de PvdA kan in een hoekje verongelijkt zitten wezen. Twee miljard, dat is een hoop geld zal staatssecretaris Van Rijn verzuchten, met in zijn gedachte de publieke veeg uit de pan van zijn vader. Misschien is het waar dat de PvdA verschrikkelijk zijn best heeft gedaan de scherpe kantjes van het VVD beleid er af te halen. Maar zij worden afgerekend op de pijnpunten, de VVD gaat zich beroepen op de economische verbetering. En dat is echt eigen schuld, dikke bult. Ze hebben te weinig smoel laten zien.

Ze zijn druk bezig geweest in de luwte enkele minder ter zake doende pijnpunten te verzachten, maar het bleef pijn doen. In de Tweede Kamer werd de scheur niet open getrokken. Bijna vijf jaar lang heeft de PvdA gefungeerd als gratis propagandamachine voor de VVD door hier en daar een pleister op de sociaal maatschappelijke wonden te plakken, terwijl een stevig drukverband of meer nodig was om daadwerkelijk tot veranderingen te komen. We zien nu het resultaat, ze worden door hun potentiële electoraat afgerekend en de ideologische versplintering in Nederland gaat op aan het populisme. Mark Rutte heeft dat begrepen en trakteert op 2 miljard voor de ouderenzorg. We hebben immers allemaal vaders en moeders die vroeg of laat zorg behoeven. Misschien moet de PvdA wel 4 miljard gaan bieden?