Poetin

Begrip, van de dag (147) Jan Roos bedankt

/ sprakeloosid / 5 reacties

 

 

JAN ROOS BEDANKT

 

Ik wilde er niet meer over nadenken, maar dat lukt niet. Het referendum van 6 april a.s. nadert en je komt het toch tegen in kranten, sociale media en aan de koffietafel. Ongewild moet ik toch weer aan die lul met kapitalen denken, Jan Roos. Ik dacht dat ik er uit was, ik stem gewoon niet. Ik ben tegen referenda, dat is zo’n D66 relikwie, zoals de onbevlekte ontvangenis dat is voor de katholieken. Je weet dat het onzin is, maar er afstand van nemen durven echte gelovigen niet. Goed, een volksraadpleging plan a of b voor het winkelcentrum in Ergensachterafferveen kan een referendum geen kwaad. Maar met een referendum zaai je valse democratische verwachtingen en je oogst verderfelijk populisme.

Ik ben niet zo’n besluitvaardige krachtpatser als mijn zoon, die heeft meer erover gelezen. Ik noem dat jeugdige overmoed. Maar ook hij is tot de slotsom gekomen dat hij niet gaat stemmen. Hij heeft resoluut zijn stembewijs verscheurd en hoeft er niet meer over na te denken. Ik heb de mogelijkheid nog wel en als mij als politicoloog wordt gevraagd wat ik ervan vind kan ik niet meer zeggen dat ik tegen een referendum ben, afwacht of de opkomst wel hoog genoeg is en dan bij voldoende opkomst op het laatste nippertje het stemlokaal in ren en ja ga stemmen. Maar liever doe ik dat niet.

Natuurlijk is Jan Roos een LUL, nu ook daadwerkelijk met kapitalen en liegt hij alles bij elkaar. Maar ook de voorstanders hebben geen ijzersterk verhaal al denk ik dat wij als Europa met wel meer enge regiems afspraken maken. Ik gun ieder Oekraïner zijn welvaart en vrede, maar weet ook dat ethisch gezien de Westers gezinde regering in de Oekraïne net zulke grote schurken zijn dan mijnheer Poetin en dat het aantal miljardair in het straatarme land procentueel exceptioneel hoog is. En natuurlijk wil ik best een beetje Poetin treiteren door ja te stemmen, maar dat is toch niet genoeg? Toch moet ik LUL Roos bedanken, 6 april heeft ook iets gebracht of zoals de onlangs de overleden Ziener het zei: ,,Ieder nadeel heb zijn voordeel.” Ik weet nu waar de SP staat en ze bewijzen maar weer eens dat met ‘eigen proletariaat eerst’ ze ook maar heel weinig afstand hebben van het xenofobe PVV gedachtegoed. De SP is dus zeker geen alternatief voor een afvallige PvdA-er en die kennis is winst.

 

Europa aan de keukentafel

/ sprakeloosid / 2 reacties

Peinzen aan de keukentafel met een kop koffie boven de krant, al het wereldleed gecomprimeerd in één mensenhoofd! Kent u dat zou dominee Gremdaat zeggen? Ik kan dat volmondig beamen. Zo lees ik bijvoorbeeld dat het economisch beter gaat en dat onze coalitie-partijen een vrijage aangaan met alle gewilligen in ons Polderland om de belastinghervorming erdoor te krijgen. We gaan er in 2016 minimaal €800, – op vooruit. Het is me een feest, dolletjes! De cijfermeesters zullen dat wel kloppend maken voor 2016, daar twijfel ik niet aan. Maar economen hebben zo’n slecht kompas voor de toekomst en al helemaal geen gevoel voor de geschiedenis, maar dit terzijde. Kijken ze wel naar het heden? Aan de keukentafel zie ik allemaal beren op de weg, om te beginnen met de Russische Beer.
GEVAAR UIT HET OOSTEN
Hoe zou je dat anders moeten omschrijven? De Russen hebben het vast over het gevaar uit het Westen. Neem het ze eens kwalijk, maar mijn keukentafel staat nu eenmaal in het Westen. De hoogstaande Russische literatuur ten spijt, maar gechargeerd vinden we toch stiekem dat de communisten de Russen uit het feodale tijdperk hebben gehaald. Dit is niet volledig gelukt en onder Poetin vervallen ze weer terug naar de hun bekende mechanismes van horigheid en gehoorzamend aan maffialeider Vladimir. Zo kunnen we ons vijandsbeeld tenminste koesteren met de oorlogen in de Kaukasus, de inname van de Krim en de Russische ondersteuning van rebellen in de oostelijke Oekraïne. Wat we ook van ze mogen vinden, ze hebben wel hun mannetjes in de ruimte gestuurd en zijn in het bezit van gevaarlijke oorlogsraketten. En die beloven ze bovendien te gaan vernieuwen tegen de imperialisten uit het Westen. Op hun beurt sturen die wapens naar de Oekraïne, steunen groepen vrijwilligers in Polen en de Baltische staten verwelkomen de NATO strijdkracht, althans dat deel dat niet Russisch is. Onderzeeboten worden in de Oostzee waargenomen door de Scandinaviërs en de Finnen zijn bezig 900.000 militairen in te schrijven, voor het ooit zo ver mocht komen. Ondertussen boycotten we Russische producten om in ieder geval de economische oorlogsvoering niet te verliezen en natuurlijk om onze Oekraïense vrienden te helpen. Europese VVD-parlementariërs hadden immers beloofd dat Kiev nergens bang voor hoeft te zijn. Trouwens het gerucht gaat dat de boycot de zoon van de Amerikaanse vicepresident Bidon al miljarden heeft opgeleverd door de winning van schaliegas in de Oekraïne en laat het merendeel nu in het oostelijk deel van het land liggen. Ik weet niet of het waar is, misschien is het wel oorlogsretoriek om elkaar zwart te maken. En Poetin blijft soeverein aan de macht, terwijl Europa amper een lijn kan trekken tegen het gevaar uit het Oosten omdat ieder land zijn eigen belangen afweegt tegen de nadelen van een boycot.

GEVAAR UIT HET WESTEN
Is er dan gevaar uit het Westen? Daar zitten toch onze bevrijders en natuurlijke bondgenoten? Klopt, maar Amerika is ook het land van de Latino’s en de groeiende populatie van succesvolle Aziaten. Bij een veranderende demografische samenstelling kan de belangstelling voor Europa wel eens minder prominent worden. Voorlopig hebben we op militair gebied Uncle Sam nog hard nodig, al is het maar omdat we als Europa geen eenheid (willen of kunnen) vormen. Het gevaar uit het Westen, laten we omdat we toch in de dieren zitten ze maar (geld)wolven noemen. Gevaarlijke wolven die hun economische moraal middels TTIP proberen op te dringen. Hoe lang kan het verdeelde Europa standhouden, maar belangrijker nog, hoe lang heeft de grootste economie nog belangstelling voor een innige vriendschap terwijl ze wel varen bij een verdeel & heersstrategie en bovendien hun vizier gericht hebben op Zuid-Amerika, India en China?

AFRIKAANSE HONGERIGE LEEUWEN
Dit impliceert een eenheid op het continent, van Marokko tot Zuid-Afrika, die er uiteraard niet is. Gemakshalve generaliseer ik Afrika met de symbolische leeuw, maar dan wel een hongerige leeuw of in ieder geval een dier dat door een variatie aan gevaren op de vlucht is, op zoek naar betere bestaansgronden. Afrika is een continent dat boordevol grondstoffen zit, die begeerlijk worden afgenomen door de voormalige kolonisator (Europa) en de nieuwe kolonisators (Amerikaanse multinationals en China). Rijkdom is er wel, maar in veel landen heel ongelijk verdeeld al dan niet middels scheidslijnen die te maken hebben met oude stamverbanden. Locale machthebbers worden in het zadel geholpen (of gehouden) door de belangen van grote en machtige bedrijven. Honger, armoede, stammenoorlogen als gevolg van de ongelijke verdeling in Afrika zelf is een belangrijke drijfveer om te vluchten, te vluchten naar het luilekkerland dat Europa heet. Met gevaar voor eigen leven bevaren ze de Middellandse Zee, zich nog niet bewust van het kille onthaal. Maar zolang de mondiale ongelijkheid geografisch zo nabij is, zullen ze blijven komen.

HET KAMELENGEVAAR UIT HET MIDDEN-OOSTEN
Naast de ‘hongerige’ leeuwen uit Afrika worden de “kamelen” uit het Midden-Oosten over die zelfde Middellandse Zee gedreven op zoek naar geluk, maar vooral veiligheid. Op de vlucht voor oorlog, geloofsblindheid van velerlei soorten en op de achtergrond vooral ook mondiale machtspolitiek vanwege de aanwezigheid van olie. Wie nog weet, wie tegen wie strijd en door wie wordt ondersteund dan wel tegengewerkt, mag het zeggen. Ik zie dat niet meer en ik kan me voorstellen dat op het moment dat je er midden inzit er maar een ding geldt en dat is lijfsbehoud. Ook hier, nog meer dan in Afrika, is de tegenstelling tussen puissante rijkdom en totale havenots gigantisch. Met het gevaar van o.a. de Islamitische Staat als meest misselijkmakende toonbeeld van verdorvenheid puur sang, heerst er volledige perverse anarchie. Wie doet er wat aan? Europa? Inmenging vanuit het zogenaamde vrije Westen is mogelijk een van de grootste oorzaken van de middeleeuwse geweldsorgie in die contreien. Massale vluchtelingenpaniek is het gevolg, allen op zoek naar veiligheid. Europa lonkt, maar fort Europa geeft niet thuis en heeft al helemaal geen gezamenlijk (humaan) antwoord op de immense tragedie. We laten de Grieken en Italianen stikken met hun probleem en zien toe hoe Hongarije, na Duitsland de grootste vluchtelingenmassa herbergend, een nieuwe muur bouwt om in te dammen. De grens met het ‘niet’ Europese Servië is de sluiproute voor velen. Een vier meter hoge muur moet dit tegengaan.

DE APENROTS EUROPA
Gevaren komen van alle kanten, de beer, de wolf, de leeuw en de kameel. Allen willen ze op de Apenrots, maar Europa ziet heel goed dat het geen apen zijn. Ze vormen ieder op hun beurt een gevaar voor de orde op die apenrots. Orde op de apenrots? Is dat niet het grootste gevaar voor Europa. Aan mijn keukentafel denk ik dat wel. Er is helemaal geen orde, in ieder geval geen ordentelijke orde. Er wordt gemarchandeerd met gezamenlijke afspraken over vluchtelingen. De Engelsen gedragen zich nog steeds als eilandbewoners alsof ze nog in het tijdperk van de 100-jarige oorlog leven. De Grieken drijven we gewoon in de handen van Poetin met de bankenspelletjes die de gewone Griek moet bezuren. TTIP is vooral een machtig ondemocratisch middel voor groot-kapitalisten. (Wat gaan ze betalen aan de verschillende presidentskandidaten en hun campagnes? Ik heb al bedragen gehoord van meer dan 8 miljard om elkaar zwart te maken via de meidia.) Dat soort grappen willen we toch niet in Europa, als ze er al niet zijn door die onderlinge Europese broedertwisten? We oefenen nu nog wel in NAVO-verband in Polen en de Baltische Staten, maar als Poetin echt een speldenprik gaat uitdelen in bijvoorbeeld Estland, hoe solidair zijn we dan? En de onenigheid wordt alleen maar versterkt door mediageweld waarbij nationale staten vooral hun eigen deelbelang voorstaan en in hun midden extremisten verdere verdeeldheid zaaien en pleiten voor ommuring van hun eigen speeltuin met de idee dat je alleen wel verder komt. Nederland voor de Nederlanders is op de eerste plaats niet alleen racistisch, maar vooral oer- en oerdom. Mensen als Wilders en Le Pen en hun xenofobische vrienden voelen al dat gevaar rondom Europa heel goed aan, maar beseffen niet dat zij dat gevaar uiteindelijk alleen maar aanwakkeren. Of erger, misschien beseffen ze dat wel en gaat het hen om louter kortzichtig electoraal gewin.

Zoals gezegd, ik word niet vrolijk van al deze overpeinzingen, maar gelukkig wordt mijn gedachtestroom onderbroken door de chaos op de keukentafel. Het lijkt wel oorlog, ik moet eerst hier maar eens vrede stichten en in conclaaf gaan met de wanordelijke huishoudelijke elementen. Dat kan ik bevatten, niet al die gevaren die op me afkomen als solidaire Europese wereldburger. En gelukkig krijgen we volgend jaar ook allemaal nog een extra centje erbij, een doekje voor het bloeden om mijn zielenleed te stelpen.

Kakelkrant van Sprakeloos 74: Och arm, arm Europa

/ sprakeloosid / 4 reacties

 

Laat ik beginnen met een duidelijke stelling:,,Europa redt het niet zonder Europa te zijn!” Als we met zijn allen gaan acteren als kleine petieterige landjes die, als ze afzonderlijke in de spiegel kijken, denken dat ze heel wat zijn in het mondiale speelveld, gaan we er met zijn allen aan. We worden uitgespeeld onder het mom ‘divide et impera’ en gaan ten onder aan rampzalige broedertwisten. En mensen met een beetje historische kennis weten hoe dat in ons werelddeel kan uitpakken. Daarentegen mensen met een verwrongen historische blik die denken dat Europa de wereld nog beheerst, zitten er wel heel ver naast.
Als warm voorstander van een verenigd Europa, de vorm maakt me nog niet eens zo heel veel uit, als er maar progressie in de samenwerking is, zit ik in toenemende mate in mijn maag met Europa. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik in 2005 tegen de grondwet heb gestemd, maar vooral met het idee dat een verenigd Europa  een vereniging en samenwerking moet zijn op alle gebieden en vooral voor alle Europeanen. Mijn volmondige nee was gestoeld op de eenzijdige economische profilering die vooral een eerlijkere verdeling in de weg stond. Daar bouw je geen Europa mee op. Maar het marktdenken vierde hoogtij en het kapitalisme had gewonnen na de Val van de muur. Ik begin te twijfelen aan die overwinning van het kapitalisme als ik om me heen kijk, maar ik krijg vooral een misantropisch gevoel bij de staat van Europa, juist nu eenheid zo hard nodig is.

 

EUROPESE GROEISTUIPEN
Het feit dat Brussel en Straatsburg uit hun voegen barsten vanwege de welig tierende bureaucratie en fungeert als een baantjesmachine voor soms hele groepen incompetente mensen is soms tenenkrommend. Ik kan er mee leven als er maar een beetje controle komt, vroeg of laat. Het feit dat in de euforie landen mogen toetreden die eigenlijk niet economisch rijp zijn om volwaardig mee te doen. it’s all in de game. Het is ook wel roerend al dat enthousiasme en blinde geloof in meer leden en samen delen. Het gaat met vallen en opstaan.
Als het dan echt mis gaat zoals bij de Grieken de afgelopen jaren dan zien we pas echt hoe broederlijk we met elkaar omgaan en hoe de Griekse equivalent van Jan met de pet de rekening betaalt, terwijl een kleine groep blijft profiteren. Hoe we met zijn allen de bankencrisis te lijf gaan is een ander voorbeeld hoe je het Euro-cynisme kunt opstuwen. Maar nog steeds dacht ik, het gaat met vallen en opstaan en zo’n mondiale crisis is voor het jonge Europa ook geen kattenpis. Misschien moeten we dan maar wat dieper vallen, als we maar weer opstaan.

 

VERANDERENDE WERELD
Ondertussen verandert de wereld om ons Europa heen nog harder dan we na de val van de Muur hadden kunnen bedenken. Met mijn simpele verstand denk ik dan dat we elkaar des te harder nodig hebben. Armoede in het nabij gelegen Afrika noopt ons tot samenwerking niet in de minste plaatst met de Afrikaanse landen zelf. De stromen vluchtelingen blijven bij onveranderd beleid toch wel komen. Bovendien hebben we als oud koloniale machten niet meer het ‘alleenrecht’ om ze uit te buiten. De VS doen dat al sinds de Eerste Wereldoorlog in toenemende mate, maar uit het boek van David van Reybrouck over Congo heb ik geleerd dat de Chinezen inmiddels ook zeer bedrijvig zijn in bilaterale samenwerking en/of uitbuiting. Een ander boek, dat van Geert Mak over de VS, ‘Reizen zonder John‘ laat zien dat de samenwerking tussen de VS en Europa op termijn echt niet zo vanzelfsprekend is, terwijl we gevoelsmatig altijd nog uitgaan van de politierol die de VS, ook namens ons, mondiaal zal blijven spelen. Hoe lang accepteren ze nog een ‘coalition of the willing’ als er ergens weer belangen moeten worden verdedigd?
Recente ontwikkelingen in Rusland en de Oekraïne, maar vooral ook het ontstaan van een Islamitisch Kalifaat dat ook een aantrekkingskracht heeft op ‘onze’ moslim medelanders, getuigen van nog meer noodzaak tot samenwerken. Wat we vooral keer op keer zien is dat Europa behoorlijk faalt in het tonen van eendracht. Ik vind het in toenemende mate beschamend. De laatste week zijn er twee gebeurtenissen aan te wijzen die mijn twijfel over Europa hebben doen omslaan in ronduit cynisme. Zal ik op mijn oude dag me nog wel een echte Europeaan voelen zoals ik me dat gewenst had. Dat niet alles van een leien dakje zou lopen, lijkt me evident. Maar er doemen denkbeelden op van een armetierig Europa dat alleen voor de happy few een wingewest is, terwijl het gepeupel, waar ik mezelf ook gemakshalve toe reken, sterft als ‘gewoon’ Nederlander met de rug naar de buren toe.

 

CENTENKWESTIE
Naar aanleiding van de recente herverdeling van de nationale afdrachten naar Europa is me er een gênante poppenkast ontstaan die alle anti-Europese politieke partijen doen smullebaarden. En helemaal ongelijk hebben ze niet. Voor de helderheid, ik vind dat rijkere landen meer moeten afdragen dan minder welvarende landen, maar hoe dat nu voor de publieke opinie wordt uitgespeeld is ronduit stuitend. Ik kan geen oordeel vellen over de verdeelsleutel van afdrachten. Ik besef dat in tijden van crisis 600 miljoen heel veel geld is voor Nederland en die twee miljard die de Engelsen moeten afdragen zorgt er mogelijk voor dat de tunnel naar Frankrijk per direct met beton wordt volgestort. Als er nieuwe rekenmethodes worden gebruikt, zullen daar ongetwijfeld goede redenen voor zijn, maar mijn gezonde verstand zegt dan dat dat niet met terugwerkende kracht moet worden ingevoerd. Nieuwe omstandigheden, nieuwe inzichten moet leiden tot nieuw beleid en niet tot een herinterpretatie van het oude beleid. Ik vind dat niet logisch en wilde middels een blogje al van leer trekken. Maar als ik lees dat ‘Europa’ zich voor dit beleid verdedigt, nadat premier Cameron uit zijn voegen barst en nadat zelfs de uiterst eurofiele Nederlandse minister van Financiën Dijsselbloem zeer kritisch vragen stelt, met de mededeling dat zij ook niet precies weten hoe de cijfers tot stand zijn gekomen dan……ja dan? Dan is het mijn heilige plicht om mijn pro-Europese ideeën in de ijskast te zetten en een blogje te schrijven. Dat totale gebrek aan transparantie, gebrek aan democratische controle en vooral een volledig falen in PR naar de Europese burgers toe, speelt de Wildersachtigen gigantisch in de kaart. En op zich hoeft dat geen probleem te zijn, maar een partij als de PVV biedt helemaal geen alternatief voor een vrede en veiligheid voor Europa, integendeel.
Maar er is misschien nog wel iets ernstigers dan een ondoorzichtige boekhouding?

 

DE VIJFDE COLONNE IN ONS GELEDEREN
Zelf heb ik nooit geloofd in de overwinning van het kapitalisme op het dogmatische Sovjetcommunisme. En zoals hierboven al is aangegeven, de wijze waarop we onze overwinning vierden door het ene na het andere voormalige Oostblokland in onze armen te sluiten is twijfelachtig. We zouden ze onze welvaart wel laten voelen, als ze maar willen werken. Maar de survival of the fittest had zijn keerzijde. Het is niet zo gemakkelijk om al die versufte communisten van weleer binnen het marktmechanisme te trekken. Het riep weerstanden op in Oost Duitsland, maar ook in Tsjechië, Slowakije en Hongarije. Afgelopen zaterdag las ik in de Trouw dat met name deze voormalige Sovjet satellieten aan de lopende band deals sluit met Poetin, de leider van het land dat we boycotten sinds enige tijd. Ik stel niet meteen een oordeel over nut en noodzaak van boycotten van een land dat eigenlijk ook maar de ‘gewone’ machtspolitieke lijnen uitvoert van eigen (Poetin)belang. Het stuit me vooral tegen de borst dat we een Europese Unie zijn waarin de mogelijkheden besloten liggen om ‘de vijand’ te steunen en daarmee je ‘vrienden’ af te vallen. Misschien is het standaardwerk van Samuel Huntington toch niet zo onwaar, dat er niet alleen een grote scheidslijn loopt tussen het christendom en de islam, maar dat er ook een enorme barrière is tussen het westerse christendom en de Oosterse Orthodoxen. Misschien is dat ook wel de reden dat de Polen zich veel gemakkelijker voegen naar Europa.

CONCLUSIE
Groeistuipen in de ontwikkeling van Europa kan ik hanteren, zelfs een tijdelijke stilstand kan ik accepteren, maar als je ziet dat de Europese instituties uiterst dom handelen naar de afzonderlijke lidstaten en dat lidstaten zonder scrupules onze gezamenlijke tegenstander mogen en kunnen ondersteunen, dan is Europa geen knip voor de neus waard. Het probleem alleen is dat er geen alternatief is met al die brandhaarden in de buurt. En als we ons blijven wentelen in onze verschillen dan sluit ik niet uit dat we heel vertrouwd zoals onze geschiedenis heeft geleerd, onze eigen brandhaarden met gemak weer op zullen poken.

Engelsen proberen wereldvrede te bewerken

/ sprakeloosid / 2 reacties

In het diepste geheim is er wekenlang gewerkt aan een vredesplan in Engeland. De Engelse premier David Cameron heeft opdracht gegeven om alles in het werk te stellen om een allesomvattend vredesplan voor Europa, Afrika en het Midden-Oosten te ontwikkelen. Naast electorale motieven in eigen land, ziet Cameron nadrukkelijk een rol weggelegd voor de Britse diplomatie. Terrorismedreiging in eigen land, mogelijke nieuwe militaire missies in Irak, Afghanistan en Syrië en mogelijk een directe ‘tour de force’ met de NAVO tegen de Russische Beer zien ze niet zitten in Engeland.
Vroeger toen alles nog beter was en de Britten de baas waren over de zeven zeeën, was militair tromgeroffel voldoende om de wereldgeschiedenis in het eigen voordeel te laten verlopen. Tegenwoordig werkt het niet meer zo.
De cumulatie van brandhaarden noopt de Engelsen, net als alle andere bevriende naties tot stringente maatregelen. In Londen doen ze er een schepje bovenop.

Bron foto: nu.nl
‘Iedereen weet dat het al heel lang geleden vijf voor twaalf is geweest en eigenlijk de diepe donkerte van middernacht aanstaande is.’
De Engelsen zetten met man en macht de tijd terug ter eer en glorie van het Britse Rijk en de uiteraard de wereldvrede.

Conchitta bevrijdt Europa!

/ sprakeloosid / 2 reacties

Europa is tevreden. Het statement staat. De Oostenrijker Conchita Wurst heeft het Eurovisie Songfestival gewonnen. Buiten het feit dat onze Ilse en Waylon daardoor ‘slechts’ op een eervolle tweede plaats zijn geëindigd, kan Europa zichzelf complimenteren met het statement vóór het vrije woord, de vrije daad en de vrije expressie. ‘De vrouw met baard’ heeft een alom bevrijdende werking gehad, de altijddurende vrede kan nu beginnen. Hoezee.

 

In genoeglijk gezinsverband hebben we de verrichtingen van de onzen bekeken. In deze multimediale tijd is dat een unicum. dus koesteren we dit soort momenten. Taartje, zoutje en biertje zorgden voor een fijne avond. Over Conchita Wurst liepen de meningen uiteen, al was er min of meer consensus dat ze muzikaal misschien wel de op één na beste bijdrage heeft geleverd en dus terecht grote kansen maakte. Toch vind ik ook wat van hem/haar, maar meer nog over de hype rondom het fenomeen. Ik heb geen gevoelens om in vrouwenkleding te moeten lopen, maar als een ander dat wel heeft is mij om het even. Zelfs als die kleding extravagant is met bijbehorende make-up, ik heb er niets mee, maar ‘ieder zijn meug sprak de boer (en maakt u de uitdrukking zelf maar af). Ik word onpasselijk van onechte, onoprechte theatrale emoties die de heer Wurst liet zien in de zogenaamde ‘Greenroom’. Hoewel hij niet de enige was, lag het er bij deze artiest wel heel dik bovenop. Ik kan er niet tegen, dat bijna ziekelijke theatrale gedrag Maar ik heb niet de behoefte om de persoon de kapittelen. Mijn weerstand mag er net zo goed zijn als haar overdreven gedrag. Bovendien, muzikaal torende ze hoog boven de meeste flapdrollen uit, dus een tweede plaats was heel terecht geweest. Ze werd eerste, dank zij Europa.

Oostenrijk, niet bekend om de vrijzinnigheid der geesten, blijkt in staat te zijn iemand af te vaardigen waarvan vooraf bekend is dat hij weerstand zal oproepen. Eigenlijk is dat al een ‘valse nichtenstreek, maar dat terzijde. De Oostenrijker krijgt een klinkende Spaanse voornaam en een dubieuze achternaam in deze context. (Mogelijk is het ook zijn ware naam.) Een heel frivool en vrijzinnig Europa mag vervolgens laten zien hoe vrijgevochten ze zijn. Een woord van kritiek is geen optie, je wordt subiet bij de conservatieven, homofoben en zelfs oorlogszuchtigen geschaard, want daar in Oost-Europa zijn ze zeker tegen, dat zien we wel aan Poetin met zijn maffe wetgeving. Naast de discriminerende wetgeving jegens homo’s in Rusland, is die Poetin bovendien een gevaar voor de wereldvrede. En passant hebben we dat in Europa ook nadrukkelijk weggehoond, want zodra de engelachtige tweelingzusjes, die Rusland vertegenwoordigde, in beeld kwamen of punten kregen, riepen we heel hard boe. Boe tegen Rusland, boe tegen Poetin met zijn misleidende hetero-propaganda en boe tegen het gevaar van een Derde Wereldoorlog? Wat zijn we flink.

Wij hebben die Russen een poepie laten ruiken en hebben aangetoond hoe vrijdenkend we met zijn allen zijn. Wij wel, maar ik vind die massale steun wel heel bedenkelijk. Ik verdenk de meerderheid net zo ‘narrowminded’ te zijn dan de oerconservatieven en homofoben. Het showen van de vrijgevochtenheid en progressieve mensvisie is in veel kringen verworden tot een must. Groepsdruk dicteert hoe je moet acteren in het leven, wat je moet moet vinden en dat je je per definitie moet afzetten tegen het kleinburgelijke middle of the roaddenken van conservatieven en Russen. We hebben ons punt gemaakt en de vrede kan dus vandaag aanvangen. We hebben de middelvinger opgestoken naar alle bedompte geesten en zij zullen met Conchita Wurst wel ervaren hoe bevrijdend het is om in vrouwenkleren te lopen en hoe bevrijdend het is je theatrale persoonlijkheid(sproblematiek) publiekelijk te maken. (Ik weet ,dit lijkt wel een pleonastische uitspraak). Massaal zullen we uit onze vastgeroeste feniks verrijzen. Ik kan niet wachten.

Of is het stilte voor de storm en zullen Ilse en Waylon hun woordspeling Calm after the storm moeten herzien. Och, het zal me een worst wezen. Ik houd niet zo van statements, dat zorgt altijd dat Neanderthalers aan beide kanten zich etaleren met de grootst mogelijk intollerantie. Een ieder is zo overtuigd van zijn eigen gelijk. Mijn verwijt in deze aan de bekrompen vrijdenkers is echter velen malen groter, dan aan die angstige ‘domme’ fobische conservatieven.