Europa is tevreden. Het statement staat. De Oostenrijker Conchita Wurst heeft het Eurovisie Songfestival gewonnen. Buiten het feit dat onze Ilse en Waylon daardoor ‘slechts’ op een eervolle tweede plaats zijn geëindigd, kan Europa zichzelf complimenteren met het statement vóór het vrije woord, de vrije daad en de vrije expressie. ‘De vrouw met baard’ heeft een alom bevrijdende werking gehad, de altijddurende vrede kan nu beginnen. Hoezee.
In genoeglijk gezinsverband hebben we de verrichtingen van de onzen bekeken. In deze multimediale tijd is dat een unicum. dus koesteren we dit soort momenten. Taartje, zoutje en biertje zorgden voor een fijne avond. Over Conchita Wurst liepen de meningen uiteen, al was er min of meer consensus dat ze muzikaal misschien wel de op één na beste bijdrage heeft geleverd en dus terecht grote kansen maakte. Toch vind ik ook wat van hem/haar, maar meer nog over de hype rondom het fenomeen. Ik heb geen gevoelens om in vrouwenkleding te moeten lopen, maar als een ander dat wel heeft is mij om het even. Zelfs als die kleding extravagant is met bijbehorende make-up, ik heb er niets mee, maar ‘ieder zijn meug sprak de boer (en maakt u de uitdrukking zelf maar af). Ik word onpasselijk van onechte, onoprechte theatrale emoties die de heer Wurst liet zien in de zogenaamde ‘Greenroom’. Hoewel hij niet de enige was, lag het er bij deze artiest wel heel dik bovenop. Ik kan er niet tegen, dat bijna ziekelijke theatrale gedrag Maar ik heb niet de behoefte om de persoon de kapittelen. Mijn weerstand mag er net zo goed zijn als haar overdreven gedrag. Bovendien, muzikaal torende ze hoog boven de meeste flapdrollen uit, dus een tweede plaats was heel terecht geweest. Ze werd eerste, dank zij Europa.
Oostenrijk, niet bekend om de vrijzinnigheid der geesten, blijkt in staat te zijn iemand af te vaardigen waarvan vooraf bekend is dat hij weerstand zal oproepen. Eigenlijk is dat al een ‘valse nichtenstreek, maar dat terzijde. De Oostenrijker krijgt een klinkende Spaanse voornaam en een dubieuze achternaam in deze context. (Mogelijk is het ook zijn ware naam.) Een heel frivool en vrijzinnig Europa mag vervolgens laten zien hoe vrijgevochten ze zijn. Een woord van kritiek is geen optie, je wordt subiet bij de conservatieven, homofoben en zelfs oorlogszuchtigen geschaard, want daar in Oost-Europa zijn ze zeker tegen, dat zien we wel aan Poetin met zijn maffe wetgeving. Naast de discriminerende wetgeving jegens homo’s in Rusland, is die Poetin bovendien een gevaar voor de wereldvrede. En passant hebben we dat in Europa ook nadrukkelijk weggehoond, want zodra de engelachtige tweelingzusjes, die Rusland vertegenwoordigde, in beeld kwamen of punten kregen, riepen we heel hard boe. Boe tegen Rusland, boe tegen Poetin met zijn misleidende hetero-propaganda en boe tegen het gevaar van een Derde Wereldoorlog? Wat zijn we flink.
Wij hebben die Russen een poepie laten ruiken en hebben aangetoond hoe vrijdenkend we met zijn allen zijn. Wij wel, maar ik vind die massale steun wel heel bedenkelijk. Ik verdenk de meerderheid net zo ‘narrowminded’ te zijn dan de oerconservatieven en homofoben. Het showen van de vrijgevochtenheid en progressieve mensvisie is in veel kringen verworden tot een must. Groepsdruk dicteert hoe je moet acteren in het leven, wat je moet moet vinden en dat je je per definitie moet afzetten tegen het kleinburgelijke middle of the roaddenken van conservatieven en Russen. We hebben ons punt gemaakt en de vrede kan dus vandaag aanvangen. We hebben de middelvinger opgestoken naar alle bedompte geesten en zij zullen met Conchita Wurst wel ervaren hoe bevrijdend het is om in vrouwenkleren te lopen en hoe bevrijdend het is je theatrale persoonlijkheid(sproblematiek) publiekelijk te maken. (Ik weet ,dit lijkt wel een pleonastische uitspraak). Massaal zullen we uit onze vastgeroeste feniks verrijzen. Ik kan niet wachten.
Of is het stilte voor de storm en zullen Ilse en Waylon hun woordspeling Calm after the storm moeten herzien. Och, het zal me een worst wezen. Ik houd niet zo van statements, dat zorgt altijd dat Neanderthalers aan beide kanten zich etaleren met de grootst mogelijk intollerantie. Een ieder is zo overtuigd van zijn eigen gelijk. Mijn verwijt in deze aan de bekrompen vrijdenkers is echter velen malen groter, dan aan die angstige ‘domme’ fobische conservatieven.
sprakeloos verhalen 