Kakelkrant van Sprakeloos 15: IKEA met Man Cave grootse innovator

 

Soms zijn er innovaties bij grote bedrijven die net zo doeltreffend als simpel zijn. IKEA heeft er zo één bedacht. Ik ben jaloers op de genialiteit van hun nieuwste service. Iedereen, die regelmatig bij IKEA komt, weet dat bijna iedere relatie op hoogspanning komt te staan. Ik heb me laten vertellen dat in Stockholm de vestiging aldaar een heuse psycholoog in dienst heeft om relaties die op knappen staan te redden of huiselijk geweld te voorkomen. Voor de kinderen hebben ze al een oplossing bedacht, zoals meer gerenommeerde bedrijven, namelijk een speelpaleis met ballenbak. De IKEA-variant heet Småland.

Nu hebben ze iets gecreëerd voor mannen, want mannen komen nu eenmaal van Mars en vrouwen van Venus. En omdat IKEA nu eenmaal meer heeft met Venus, worden de Marsianen in Australië op een speciale manier bediend. Down Under is in de eerste IKEA vestiging een heuse Man Cave gemaakt. Voor een half uurtje krijgen vrouwen een buzzer mee, terwijl ze er zeker van zijn dat hun man prettig vermaakt wordt. Samen met andere ‘slachtoffers’ kunnen ze flipperen, tafelvoetbal spelen, mannenmagezines lezen en ze worden gefêteerd op heuse hotdogs. Hun partners kunnen ontspannen winkelen, de relatie loopt niet op de klippen en na een half uur zal iedere man met plezier de rekening van hun koopzieke echtgenote betalen en de dozen inladen. Zelfs het gevecht met de schroefjes en nippeltjes is op deze wijze voor de mannen gemakkelijker te dragen. Leve IKEA.

Voor het bijbehorende propagandafilmpje, gebruik de volgende link: ballenbak voor mannen

 

Nu nog de poppenhoek in garages voor vrouwen en in de voetbalstadions een huiskamer waar vrouwen die tijdens de voetbalwedstrijd alleen maar kakelen, kunnen kijken naar herhalingen van Hart voor Nederland en GTST terwijl ze bladeren in hun bijbel, de nieuwste IKEA catalogus. Wat kan de wereld toch mooi zijn.

Kakelkrant van Sprakeloos 13: Europa blues op vrijdag

 

De vrijdagmiddagblues, kent u dat? Na een week intensief werken is het op. Misschien kent u het niet, want u heeft ongebreideld calvinistisch arbeidsethos of bent aanhanger van de neo-kapitalistische sekte: Time is money. Ik niet, want op is op en als je met mensen werkt, is dat soms een hele zinvolle constatering. De rek voor deze week is er uit. Ik droom een beetje weg en ga een collega lastig vallen die ook van de vrijdagmiddagblues is. Samen ‘jammen’ we een beetje over de bureaucratisering van de zorg, de politiek en ongemerkt komen we te spreken over de Europese geschiedenis. Onze conclusie is dat Europa altijd internationaal is geweest in zijn oriëntatie, dat er altijd uitwisseling is geweest van goederen, mensen, kennis en wat al niet meer. Het anti-Europese geouwehoer van o.a. de PVV is maar larie. Nationale staten zijn kunstmatig en hebben de laatste 200 jaar alleen maar ellende gebracht. Nu beweer ik niet dat er geen ellende is zonder nationale staten, maar verschillen tussen wij en zij zijn niet gelijk aan nationalisme. Zo keuvelen we over Teutonen, het vroeg Frankische Rijk, Merovingen, de opkomst van de Hanzesteden en de Elizabethsvloed van 1421. In tien minuten tijd hadden we de grote lijnen van de Europese geschiedenis te pakken en beseffen dat nationalisme binnen Europa een gevaar is voor ons allen.

We zitten in een schip dat dreigt te zinken als we niet uitkijken, we zullen dus met zijn allen moeten hozen.. Doen we dat alleen of wijzen we een enkeling aan, dan gaan we met zijn allen….naar de Filistijnen. We verworden dan mondiaal gezien een toeristisch historisch armlastige pleisterplaats, Europa.’

 

Het is even stil, we baden in ons absolute gelijk. Dan gaat de telefoon. Een indicatieorgaan belt en vraagt waarom dat ene kruisje niet gezet is op het formulier X. Het antwoord is duidelijk, omdat het nog niet bekend is. Ze namen er geen genoegen mee, attendeerden ons dat indien het kruisje over een week nog niet gezet is, de aanmelding ongeldig wordt. We moeten dan het formulier opnieuw invullen of we kunnen gebruik maken van procedure Y, dat zou sneller gaan, maar geeft geen garanties.

De vrijdagmiddagblues is weg en gaat over tot het gebruikelijke fabrieksgeluid van de machinerie der radertjes, ook in de zorg. Er gebeurt niets, als het ene radertje niet precies in het andere past. Niemand weet meer de grote lijnen, het hoe en waarom.

In ons professionele kruis getrapt over dat enige kruisje, dragen we manmoedig ons loonslavenkruis. We weten dat het formulier over drie weken pas volledig ingevuld kan worden, maar dan is het te laat. We kunnen vanmiddag niets meer doen, maar de vrijdagmiddagblues komt niet terug, al dromen we ieder apart nog wel over een begrijpelijk Europa. Dat snappen we, ons werk niet meer.

EUROPE -THE FINAL COUNTDOWN

 

Kakelkrant van Sprakeloos 9: Aanbieding, marketingstrateeg voor RKK (in Liempde)

 

Ik heb mijn roeping gevonden. Ik word vrijwilliger in Liempde bij de Sint Jans Onthoofding Kerk van pastoor Norbert van der Sluis. Alle vrijwilligers zijn zo ongeveer weggelopen na de onbezonnen actie van mijnheer pastoor. Nu hoorde ik gisteren een bedachtzame pastoor op de radio die deed vermoeden dat hij een weloverwogen beslissing nam door de kerk op slot te doen voor een gelovige. Een Liempdenaar die bij de laatste passen van het tijdelijke een kleine versnelling heeft ingezet om het Eeuwige te bereiken. Euthanasie mag niet in de strakke Roomse kerkleer en met de flexibiliteit van tropisch hardhout, misbruikt de pastoor zijn machtspositie. Hij denkt dat de dociele volgelingen wel weer terugkomen door incestueuze regels te hanteren.

Ik besef dat het niet netjes is om andersdenkenden incestueus te noemen, want van mij mag Norbert van der Sluis zijn rechtlijnige kromdenken tot in de eeuwigheid hanteren voor zichzelf. Laat hij als zijn tijd gekomen is, zich maar verantwoorden bij de Grote Regisseur. Ik wens hem dan al het goede, ik ga er niet over. Maar laat hij niet over anderen beslissen. Laat hij naar buiten kijken hoe de wereld is veranderd de afgelopen decennia. Laat de RKK eens te rade gaan hoe vanaf de jaren zestig ieder menselijk geluid binnen de Rooms Katholieke Kerk is verdwenen. Wat overblijft is een geraamte van leerstellingen die in de donkere Middeleeuwen zijn bedacht en die door de ‘Kettersen’ 500 jaar geleden al zijn verworpen.

Nu verdenk ik de kerkelijke gemeenschap in Liempde niet van grootschalige nieuwlichterij en het aantal revolutionairen zal met één vinger te tellen zijn. De brave gelovigen die zich met ziel en zaligheid inzetten voor de restauratie van hun orgel, worden door één botterik gebruskeerd. En hij heeft het niet eens door, want hij gelooft in zijn Zalige Gelijk.

Zomaar een gedachte die bij me opkomt, maar een onderzoek waard: ‘Hoe zit het met de uitvaartdiensten van al die broeders en zusters die jongelingen hebben bezoedeld in de laatste vijftig jaar, of werkt bij de Norbertachtigen het aflaatsysteem nog goed?’

Ik bied me dus aan als vrijwilliger door mee te denken over de marketing van de RKK. Bij de gemeente sta ik nog ingeschreven als katholiek al zou ik dat liever willen vervangen door MKK waarbij M staat voor: Mijn of Medemenselijk. Het gaat om medemenselijkheid, vergeving en liefde. Zo heb ik het tenminste geleerd. Dus hebben ze mij wel nodig, want de basis van het katholieke geloof, of eigenlijk ieder geloof, is zo kinderlijk eenvoudig. Dus mijn aanbod is al overdaad. Na deze boodschap in de kakelkrant, trek ik mijn roeping in en wens de Liempdenaren veel wijsheid toe.

Kakelkrant van Sprakeloos 6: Vrouw met de 3 borsten, nu op Twitter

 

Het moet me van het hart, na een momentje van relevatie ten aanzien van Twitter en andere sociale media. Een klein momentje maar hoor, want sinds een half jaar, geen dag zonder, met uitzondering van de vakantie. De paar minuten van inkeer bracht mij terug naar afgelopen week en het Pukkelpopgebeuren. Ik kwam er achter door een beetje oplettendheid op Twitter. In no time was de timeline een en al pukkelpop. Het kon niet missen. Toen had ik al zoiets, raar eigenlijk. Half Nederland lijkt mee te lijden of misschien wel te genieten. Hoe het met onze Zuiderburen is, kan ik niet zeggen, maar ongetwijfeld niet veel anders.

Genieten, lees ik dat goed? Ja, dat leest u goed. Want naast een ongeëvenaarde hoeveelheid repeteertweets van het nieuws, komen meteen de ‘ach’ en ‘wee’ tweets, alsof we er zelf bij zijn.’Heb je het gelezen van #pp11? ‘Eruggg hè? Ja, heel errugg. Een soort wedstrijd wie het meeste medeleven kan tonen. Dan komen de discussies op gang hoeveel doden en van welke betrouwbare bron is geraadpleegd. Wie geen kaartje had voor het popfestival, kan de volgende dag op school in ieder geval alle ins en outs ‘waarheidsgetrouw’ doorkleppen. Hoewel ik het nut van de sociale media niet wil onderschatten, krijg ik ook een vieze smaak in de mond.

Het is botweg virtueel ramptoerisme en doet me denken aan het rariteitenkabinet heel vroeger op de kermis, kijken naar de vrouw met de drie borsten of andere mismaakten à la Quasi Modo. Een ranzige nieuwsgierigheid die mensen drijft naar het leed van de ander te kijken. Opwinding en afkeer wisselen elkaar in een ongelooflijk tempo af. Het kan allemaal met de sociale media.

Ook ik ben verslaafd aan nieuws blijkbaar en zal mezelf niet boven de flow op twitter stellen. Ik zal zeker geen vergelijk maken met andere rampen en gebeurtenissen die niet op de sociale media terechtkomen en daardoor minder belangrijk lijken. Ik verbaas me alleen, ben even sprakeloos, heel even maar en daarna kakel ik gewoon weer mee.

Lees ook hierover in de volgende link.

Kakelkrant van Sprakeloos 1: Op naar 2012

 

Het is me het nieuwsjaartje wel, heftige gebeurtenissen volgen elkaar in een rap tempo op. Als er geen sprake is van een ad hoc (humanitaire) ramp, dan zijn er politieke en economische schandalen en rampen die zich aandienen. En ontbreekt de spreekwoordelijke komkommertijd, dan treedt een echte komkommerhype nadrukkelijk op de voorgrond. Zouden alle negatieve noviteiten iets met elkaar te maken hebben? Deels natuurlijk wel als het om de economie gaat. Hoewel ik geen econoom ben, is het economische leven voor een deel afhankelijk van de politieke besluitvorming. Of was het nu andersom? De marktwerking blijkt al jaren niet meer goed te werken en hoe hier adequaat op te reageren? Nog geen politiek econoom heeft een syntese kunnen maken tussen de geleerdheid van Keynes, Marx en Milton Friedman om maar wat namen te noemen, daar zullen de machtige machthebbers wel voor zorgen.

Er zijn mensen die 2012, vrij naar de Maya-kalender, als het ultieme rampjaar bestempelen. Anderen zien het als het overgangsjaar, waarbij toenemende rampjes, rampen en catastrofes, de mensheid naar een andere dimensie zullen brengen en daarmee dus verlichting. Ik geloof er niet in, maar bij het maken van een korte opsomming, raak ik bijna van mijn ongeloof af. Om zo maar eens een aantal voorvallen, totaal 2012 zal me niet lukken, te noemen: Amerikaanse politici die elkaar in gijzeling nemen, Europese politici die uitblinken in dadengebrek, een Nederlands kabinet dat gegijzeld wordt door een rechtse populist met een arbeideristisch gedachtengoed, met als gevolg besluiteloosheid en gebrek aan visie. Syrië, Libië, de Hoorn van Afrika, toenemende onvoorspelbaarheid van weersgesteldheden over de hele wereld, noem het van mijn part opwarming van de Aarde, loslopende gekken over de hele wereld buiten die regeringsverbanden om welteverstaan, Amerikaanse schietlustigen, Nederlandse schietlustigen en inmiddels ook Noorse schietlustigen. En recent opgekropte ontevredenheid in Engeland. In dat geval is er een lichtpuntje. Een meerderheid in het Britse koninkrijk wil dit niet en via de sociale media zijn er meteen oproepen geweest de rotzooi op te ruimen.

Nee, ik geloof niet in 2012, maar we hebben volgens mij wel mondiaal de behoefte aan gecoördineerde schoonmaakacties tegen de ongelooflijke rotzooi die ook namens ons wordt gemaakt. Geen populisten die inspelen op angst en onwetenheid, gewoon gezond verstand aangelenkt met een kleine schoonmaakneurose. Zou niet verkeerd zijn en laat 2012 dan maar komen.