55. INTROSPECTIEF ROKEN uit de serie de kabbelende 100

november 1, 2015 / sprakeloosid / 1 reactie

Heb ik het in de kabbelende 100 wel eens gebabbeld en gekabbeld over roken? Vast niet, al houdt het me iedere dag bezig. Weet je wat het voordeel van roken is? Het geeft je een aantal introspectieve momenten op de dag. Voor niet rokers heet dat dagdromen of nietsnutten, voor rokers zijn dat een aantal sacrale momenten die ik voor geen goud zou willen missen. Ondanks een tijdelijke vermindering van zuurstof, ook in mijn hersenen, heb ik oprecht het idee dat geniale vondsten bij mij vooral tijdens het roken plaatsvinden, en natuurlijk vlak voor het inslapen. In beide gevallen ben je ‘het ei van Columbus’ meestal snel weer kwijt. Bij het slapen gaan natuurlijk omdat je dan echt op een andere modus overstapt. Maar bij het roken, dwingt de realiteit zich weer aan en kost het mij moeite om de gedachten vast te houden, of ik zou natuurlijk moeten kettingroken. Er zijn trouwens schrijvers die beweren zonder sigaret geen roman te kunnen schrijven. Het is maar dat u het weet.

Niet alleen scherpe gedachten, ook de opmerkzaamheid en het waarnemen van je omgeving wordt groter door roken. En daar dan weer van genieten is ook een kwaliteitsmoment van grote waarde. Zo had ik op zondagochtend de rozen in mijn eigen tuin nooit zo nadrukkelijk gezien en ervan kunnen genieten. Het voordeel van deze esthetische momenten is dat je ze vast kunnen leggen in tegenstelling tot gedachten die bij mij minder fotografisch blijven hangen. Zo ziet u, ieder nadeel heb zijn voordeel, al is de uitspraak van Johan Cruijff heden ten dage wel een beetje wrang natuurlijk. De diagnose bij de nationale nummer 14 heeft mij ook wel weer aan het denken gezet, vooral denken tussen de sigaretten door en dat is gelukkig nog wel het grootste deel van de dag. Misschien moet ik eens een serie maken de ‘Rochelende 100’ over roken en niet roken? Dat is voor later. O ja, ik wil u een fotogeniek momentje niet onthouden, zeker als niet roker zult u er zelden mee van doen hebben. Ook dit geeft aanleiding tot overpeinzing. Mijn introspectieve momentjes tijdens het wachten op de trein.

18. ROOKVRIJE KRAAIEN uit de serie de kabbelende 100

januari 13, 2014januari 13, 2014 / sprakeloosid / 1 reactie

Veel van mijn blogs worden gemaakt met de sigaret als aanjager. Tenminste dat maak ik mezelf wijs. Ik rook niet binnen sinds ik verantwoordelijk ben voor mijn kinderschare. Nu de verantwoordelijkheid nog voor jezelf hoor ik mijn alterego zeggen c.q. mijn vrouw, maar dit terzijde. Ik zal u een schets geven van ons huis. De huiskamer is een rechthoek, maar aan de zuidzijde zit een extra vierkant, de voorkamer. Aan de noordzijde zit een soortgelijke puist, maar daar is een deur gemonteerd. Met wat fantasie kun je je er vast een voorstelling van maken. Aan de noordzijde heb ik mijn ‘hok’ die ik soms studeerkamer noem. Hier schrijf ik mijn schrijfsels. Omdat ik zuchtig ben naar nicotine verdwijn ik soms even naar buiten. Als het koud is of regent, of ik heb mijn schoenen niet aan, hang ik in de deuropening. Even roken vlak bij de plaats van het delict.

Het introspectieve moment duurt meestal kort vanwege de regen of koude. ’s Zomers duurt het wat langer. Zo had ik jaren geleden vast gezelschap van een bruine kikker. Wanneer ik er was, zat zij er ook met haar kontje naar me toe gedraaid. Ik heb er een sprookje van weten te maken. Ik durf te stellen dat het een aardig blogje was (en is). En dat allemaal dankzij de sigaret. Zondagochtend stond ik er weer. Mijn schoenen had ik nog niet aan, bovendien was het fris. De zon scheen al wel uitbundig, want nog steeds beginnen de zondagen bij mij meestal niet zo vroeg. Ook die zondag zag ik een vaste bezoeker in een van de belendende tuinen. Hoog in de boom zat een grote zwarte vogel. Vraag me niet welke vogel, als ik zou moeten gokken zeg ik een kraai. De kraai zit er vaker, soms in gezelschap van twee kleinere vogels van een ander merk. Misschien wel zijn lakeien, wie zal het zeggen. Ik weet niet zoveel van vogels. Vandaag was het beest alleen. De kraai zit meestal met zijn rug naar mij toe, ook in gedachten zo te zien, al rookt ze niet. Wellicht is zijn alterego strenger, of heeft mevrouw de Kraai de broek aan. Wat zou het spannend zijn om inzage te krijgen in de gedachtespinsels van de vogel. Zou hij ook blogjes schrijven? Wellicht over die in de deur hangende man een paar huizen verderop. Gelukkig heeft ze geen mobiel om foto’s te maken.

3. HET BRILLENPERSPECTIEF uit de serie de kabbelende 100

oktober 26, 2013oktober 30, 2013 / sprakeloosid / 17 reacties

Het is de leeftijd des onderscheid, want mijn verzameling brillen begint uitbundig te worden. Nu was ik anderhalf toen ik mijn eerste brilletje kreeg. Een lui oog en loensen, als je het netjes uitdrukt. Het is nooit meer goed gekomen, het luie oog noch mijn loensende blik op de wereld. Ik heb er weinig last van, want dubbel zien met een blind oog is moeilijk. Zodra de financiën het toelieten, heb ik lenzen genomen. Meestal ideaal, maar sinds enkele jaren heb ik ook weer een leesfok. Geen nood, voor een paar grijpstuivers heb je al een exemplaar. Natuurlijk heb ik er meerdere. In mijn jaszak, op het werk en in de auto. Daarnaast heb ik ook een reservebril voor mijn reguliere oogafwijking en sinds kort een computerbril. Ik werd namelijk knettergek van die overgangen van lezen naar beeldscherm. De vraag is nu steeds, welke bril zet ik op.

Met het klimmen der jaren mag je aannemen dat ook het onderscheidende vermogen van de mens groeit. Je weet steeds beter hoe je situaties moet inschatten en hoe te reageren. Het is allemaal al een keer gezien. Je kunt dat heel negatief duiden als het lopen op platgetreden paden. Of erger nog het risicoloze leven leiden van een inflexibele penopauzer voor wie alles vast staat. Iemand die zijn leeftijd gebruikt als schaamlap voor onwetendheid maar tegelijkertijd wijsheid veinzend. Zo kun je het zien, ik noem het een vermogen om te weten wanneer je welke bril moet opzetten. Het geeft een hoop rust. Dat wil nog niet zeggen dat je nooit mis tast, tenminste ik niet. Regelmatig komt het voor dat ik door de verkeerde bril kijk of helemaal niet goed kan zien als de juiste bril ontbreekt. Dit geldt zowel visueel als ook mentaal. Onlangs in de Zwartepieten discussie had ik een bril op die mij een hele scherp blik verschafte en op andere momenten een troebele blik waarbij ik dingen zag die mogelijk niet waar zijn, maar wel een nieuwe waarheid creëerde. Dat is geen ramp hoor, het geeft me even een inkijkje in mijn eigen zielenroerselen. Een soort ‘introspiegeling’ noem ik het maar. Toch is het voor je rust veel beter om de juiste bril bij de hand te hebben. Een troebele, of juist een verscherpte blik op de wereld, dat moet je psychisch wel aankunnen. Een kwestie van organisatie dus, om altijd de juiste bril bij je te hebben.

Eerder verschenen in de kabbelende 100

1. KNIPBEURT

2. PEURNO AAN DE MUUR