Arrivederci Papa: 144 woorden voor het hier en nu

Buenasera, zo begon Paus Franciscus. Een vriendelijk en oprecht man, wie of wat hij ook vertegenwoordigt. Ik ga niet een potje vuilspuiten over misstanden binnen de katholieke kerk. De Argentijn was een mensenpaus en had oog voor de zwakkeren, daar kan menig (kerk)leider nog van leren. Ik was fan, zoals mijn opa fan was van Paus Glimlach (Paus Johannes Paulus 1) Een gevoelskwestie zullen we maar zeggen. Toch had hij binnen zijn eigen club niet louter vrienden. In 2013 bezocht ik mijn doopkerk in Heel. De pastoor van dienst was heel zuinig over zijn baas. Later ervoer ik dat ook bij nog jonge paters in het klooster van Tongerlo in België. De eenheid van de kerk was in gevaar vonden ze. Ik vind dat we een fijn mens verloren zijn. Arrivederci Jorge, doe daarboven een goed woordje voor de wereld. We hebben het nodig.

Pittig of Smakeloze politiek: Het hier en nu in 144 woorden.

Na een week vakantie zonder nieuws, word je geconfronteerd met zoet en zuur. Ieder journaal ging er over. Is Jan-Peter Balkenende teruggekeerd met ‘eerst het zuur, dan het zoet?’ Maar dat was niet zo. Wat was hij een klasbak trouwens, als je de huidige mafkezen beziet. De inzichten zijn sinds Balkenende veranderd. Nu is het eerst het zoet! En de huidige hoofdrolspelers doen niet eens hun best om hun leugens te verdoezelen. Ze doen alsof de kiezer dom is. Ze claimen de winst en daarna zullen ze het zuur bij het stemvee neerleggen. Eerst de leugen, daarna de gevolgen. Dit is zo on-Nederlands en bovendien gaat het zoet niet naar de groepen die het nodig hebben, zij krijgen het zuur. Als we het smakenpalet verder aanvullen:  Ik vind het heel bitter dat  de regeringspartijen schaamteloos zout in de wonden strooien van de verweesde kiezers.

Botsende Beschavingen?: 144 woorden voor het hier en nu.

Na de Koude Oorlog was de verwachting dat alle mondiale strijd langs culturele en religieuze scheidslijnen gaat lopen. Hiermee kwam de Amerikaanse politicoloog Samuel Huntington. Zijn boek Botsende Beschavingen’ vond breed aftrek. Nadat we gewonnen hebben van de commies, creëerden we een nieuw houvast om de wereld te begrijpen. Het neokapitalisme slaat overal zijn overwinningsslag. Ook in de voormalige Sovjetstaten heerste jarenlang een jolig anarchistisch-kapitalistische feeststemming. Zelfs de Chinezen hebben van de leidende communistische partij een mondiaal filiaal van Grijpen en Graaien gemaakt. 9/11 zou nog een argument kunnen zijn van ‘clashes of civilization’. Maar geldt dat ook voor de clash binnen de christelijke orthodoxie, Oekraïne vs. Rusland? En hoe moeten we de clash binnen de ‘Vrije Westerse Wereld, Europa vs. de Verenigde Staten duiden? Clashes between Civilizations?  Totale Lulkoek!!!

De human civilization clashed! It’s all about the money, geciviliseerder is het echt niet.

BLUE MONDAY:144 woorden voor het hier en nu!

Blue Monday is een wereldwijd begrip. Het staat voor de meest deprimerende dag van het jaar. De dagen zijn nog donker, het geld van de feestdagen is op en de goede voornemens mislukt. Afgelopen maandag was het zover. Onzin natuurlijk, aan de andere kant van de evenaar zijn de dagen juist lang en het geld altijd op. Toch?  20 januari 2025 had ook Brown Monday genoemd kunnen worden. Er was ongelooflijk veel media-aandacht voor The Donald. Krachttermen bij zijn tegenstanders waren niet van de lucht.  De term Brown Monday gelukkig niet. Een paar dagen later liep ik bij de Muur van Mussert. Gewoon even kijken in het donkerbruine verleden van Nederland. De muur staat op instorten trouwens. Hoop maar dat dit symptomatisch is voor de koude mondiale wind. Ik troost me met de gedachte dat het zonnetje dapper bleef vechten om door te breken.

Een gros woorden voor de week (9 oktober 2021)

Dit is de week van de honderden dillema’s die al jaren duidelijk waren en waarmee we nu geconfronteerd worden. Oorzaak, de explosie van de gasprijzen. Hadden we al niet lang echt moeten vergroenen? Hadden we kernenergie niet zo snel moeten opgeven? Hadden we wel moeten luisteren naar al die klagende Groningers? Hadden we de subsidies voor zonnepanelen en isolatie niet dwingender moeten gebruiken? Hadden we vriendjes moeten blijven met Poetin? Hadden we niet zulke grote groepen Nederlanders tegen de armoedegrens moeten laten zitten met hun tochtige huizen? Hadden we sowieso al lang afscheid moeten nemen van al die schurftige huisjesmelkers? Het is maar een beperkte greep van mijn vragen? En zullen we Rutte weer de schuld geven? Wel gemakkelijk, maar ik denk dat we vooral bij onszelf, het electoraat, te raden moeten gaan. We hebben wel weer een project om verder te polariseren. Gezellig!

Een gros woorden voor de week (12 juni 2021)

FEEST, er is een medicijn tegen Alzheimer. Aducanumab heet de wonderpil. Dit is een naam die iedereen voor in de mond heeft, gelijk Pfizer en Moderna. En we zullen zeer kritisch zijn. Nieuwe wappie’s mogen bewijzen dat ze al Alzheimer hebben. Maar ik vind het fantastisch nieuws. Alzheimer is een ziekte die iedereen vroeg of laat op een dramatische manier zal meemaken of zelf krijgen. Als we met zijn allen achter de wetenschap van het Alzheimer-onderzoek staan, kunnen ze het verder ontwikkelen om ook de varianten te bestrijden. Bijvoorbeeld voor vijftigers die ergens geen actieve herinneringen aan hebben kunnen gereset worden, of scheldende CDA-ers kunnen……nee die moeten gewoon hun mond spoelen met groene zeep. Aducanumab, onthoudt die naam nu het nog kan. Wat zal de wereld mooi worden. Mocht ik volgende week uit enthousiasme weer over Aducanumab ratelen, reserveer dan vast wat voor mij.

Een gros woorden voor de week (6 juni 2021)

We zijn open, het grote zomerse Sodom en Gomorra 2021 kan beginnen. Komkommertijd in de nieuwsgaring is daarmee aangebroken. Maar waar moeten achterdochtigen en anderen met kilte in hun hart zich nu op richten? 5G is immers zo 2020. Komkommertijd en dat terwijl het  kabinet gevormd moet worden. Geert Wilders deed de afgelopen dagen een duit in het zakje om de journalistiek allemaal tuig van de richel te noemen op Twitter!!!!, misschien houdt Geert niet van komkommers? Je zou zeggen, de formatie geeft voldoende aanleiding om alle complottheorieën op te richten. De grote formatie blackbox, we weten niet wat er in zit, maar wel dat niemand elkaar echt leuk vindt en de relatief minimale verschillen gepolariseerd worden. Rutte doet alsof PvdA en GroenLinks een Stalinistisch bolwerk vormen, dus wordt het wederom een monsterverbond met rechts? Markie,  zoek eens naar het tuintje in je hart!

Een gros woorden voor de week (23 mei 2021)

Niemand gelooft nog ergens in behalve de jongens en meisjes van het Songfestival. Die geloven vooral in zichzelf. Het geloof in de wetenschap is verdwenen, maar geloof mij maar, Covid-19 is op zijn retour dankzij de wetenschap en niet door het neerdalen van de Heilige Geest op deze Pinksterdag. Voor Jeangu Macrooy kwam de Heilige Geest te laat. De culturele elite had hem al een plaats bij de eerste tien toegedicht, maar ik was niet onder de indruk. Europa was ook niet woke genoeg trouwens. De afterparty gisteravond was stuitend. Jeangu mocht aanschuiven, maar de ego’s wilden vooral zichzelf horen. Tussendoor werd er nog met stront gegooid naar het Twentse Enschede. Het zal mij niet verbazen dat de BBB van Caroline terecht blijft groeien. Tegen Jeangu zou ik zeggen ‘Yu no man broko mi’ of in mijn eigen dialect ‘Ie kriegt mie nie kapot’

Een gros woorden voor de week (24 april 2021)

Wat smullen we van maffiaseries waar de onderwereld en de bovenwereld door elkaar lopen. Netflix kent veel van zulke series, rijke mannen, grof taalgebruik, chantage en vooral veel geld en seks. Afgelopen week konden we het in het echt meemaken. Een clash tussen verschillende maffiabendes in Europa zorgde dat het voetbal bijna ter ziele werd gedragen. Gelukkig hadden we de UEFA-koorknapen die op geheel eigen ethische wijze het voetbal hebben gered. Het was de ultieme afleiding voor de ontmanteling van de lockdown, terwijl de ziekenhuizen  volstromen. Of we hoefden niet na te denken over de zoveelste misstap van Rutte c.s. Want als ik daarover had moeten schrijven, was ik helemaal losgegaan en mezelf verloren in vuilspuiterij naar het demissionaire kabinet of het zwabberende coronabeleid. Dan had ik mezelf moeten sensibiliseren. Maar ik heb genoten van de voetbalsoap. De rest kan me toch niet schelen.

Een gros woorden voor de week (17 april 2021)

Na de ontmaskering van onze premier als leugenaar, was ik benieuwd hoe ik naar zijn persconferentie zou  luisteren. Veel van de voorgaande afleveringen vond ik goedkoop. Eerst een week ‘lekken’, kijken hoe het valt en dan pas optreden. Het is een soort  stoer achter de troepen aanlopen van Rutte. Iedere vorm van kordaatheid en regie is afwezig. Met de kleurloze inhoud had ik me al verzoend, de vorm van de ‘persco’ trof me echter onaangenaam. Ik heb ooit geleerd, ongeacht je professie, dat je altijd naar je doelgroep toe moet praten. Inleven in je doelgroep is een eerste vereiste. De wijze waarop Rutte ons toespreekt doet vermoeden dat hij de Nederlanders randdebielen vindt. Zo kinderlijk met die pictogrammen op het katheder: wassen, afstand en testen. Walgelijk. Mark Rutte doet me denken aan het aardvarken in het centrum van Arnhem. Onaantastbaar, zelfvoldaan, maar vooral schaamteloos.