Politieke vluchtigheid leidt tot Sappige politiek

Alles wordt vloeibaar onder grote druk. Dat is wat het Kunduzakkoord ons taalkundig heeft geleerd de afgelopen dagen. Principes moeten wijken. De modegril is ineens dat politici verantwoordelijkheid moeten tonen. De onverwachte meegaandheid van een drietal partijen met de regering is niet meer dan machtswellust, maar wordt beloond met verantwoordelijkheid. En met dit compliment wordt dus alles vloeibaar.

Ik zie wat anders dan vloeibaarheid. Ik zie vooral vluchtigheid. En eigenlijk al wat langer dan afgelopen weekend. Door met de PVV in zee te gaan heeft het CDA haar christelijke idealen verkwanseld. Vluchtigheid. Een objectieve kijk op de VVD van Mark Rutte heeft niets meer te maken met liberalisme. Eveneens vluchtigheid. Tegelijkertijd heeft de PVV met een sociaal verkiezingsprogramma zonder problemen een keihard saneringsbeleid gesteund. Henk en Ingrid hebben de idealen van de PVV zien vervliegen. En dan de arm om de schouder van Wilders door een amicale Mark Rutte. Allemaal vluchtigheid.

En nu is het bij de oppositie niet anders hoor, dat hebben we dus bij de vorming van het Kunduzakkoord kunnen zien. D66 en ChristenUnie hebben zich minimaal vloeibaar getoond, maar met name Groen Links van Jolande Sap is vluchtigheid in optima forma. Linkse idealen werden ingeruild voor deelname aan het Kunduzakkoord. Maar daarmee hield het niet op. Tijdens het debat toonde ze zich ook nog een zeer onbetrouwbare huwelijkspartner. ,,Ik ben dan wel met jullie in zee gegaan, maar als er een mooiere man langs komt, dan ben ik pleiten.” Een ongrijpbaar wijffie moeten de ministers van VVD en CDA hebben gedacht, maar laten we maar niet moeilijk gaan doen, het is nu gewillig en vloeibaar.

Ik ben geen natuurkundige, maar heeft vluchtigheid wel een schaduw? Volgens mij niet, dus je kunt dan helemaal niet over je schaduw heen stappen. Je kunt alleen vervliegen. Toevallig zijn er nu vijf partijen die even dezelfde kant op vliegen. Een beetje tegenwind en het hele Kunduzakkoord is vervlogen. En dan, dan kan GroenLinks die paar verkregen kruimels van de regering op hun buik schrijven.

Pro hoffelijkheid en burgerzin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Een Surinaamse klootzaak, is ook gewoon een klootzak.’

We schrijven 1986, mijn iets jongere broer is net in Amsterdam gaan wonen om te studeren. Zijn fiets is onder bedreiging van hem afgenomen door een Surinaamse junk. Ik gaf hem broederlijke troost. Iets later, 1988, krijgt hij een lezing van een bekende GroenLinkser Mohamed Rabbae, toen nog directeur van het Nederlands Centrum Buitenlanders. Rabbae liet zijn gehoor, aankomende leraren, weten wat ze allemaal moesten doen voor allochtonen in de klas. Mijn broer had de euvele moed om te vragen wat de allochtonen moesten doen om mee te komen in de Nederlandse maatschappij. Uit tweede hand, mijn broer dus, gaf te kennen dat Rabbae dit af deed als een domme vraag. Mijn broer wist wel beter.

We waren beide toen enigszins politiek geëngageerd en we neigden steevast te stemmen voor die minderheid die nu de Linkse Kerk wordt genoemd. Het was vaak de PvdA, maar soms ook een andere partij. Een enkele negatieve ervaring was geen reden om van ons ‘geloof’ af te vallen, maar we waren zeker niet blind, toen al niet. Wat mijn broer nu stemt, weet ik niet, maar ik durf mijn hand in het vuur te steken dat het geen gedoog- of regeerpartij is. Zelf heb ik me verzoend nog immer op die minderheid te stemmen, die nooit een meerderheid is geweest en voorlopig ook niet zal worden. Ze hebben volgens de vuilspuitende propaganda van de Rechts conservatieve Kerk wel heel Nederland naar de verdoemenis geholpen.

Bovenstaande voorbeelden in mijn dagelijkse leven van weleer drongen zich weer op, na lezing van een opiniestuk van Bart Jan Spruyt in de Volkskrant van vandaag (25 mei 2011). Ik ken de heer Spruyt van af en toe een interview op de radio en, hoewel ik het zelden met hem eens ben, herken ik de gave van een intellectueel debater. Het stuk in de Volkskrant, natuurlijk opiniërend, doet afbreuk aan dat intelectuele imago.

Allereerst verbaas ik me altijd over de enorme invloed die Spruyt, maar ook veel PVV-ers, de linkse partijen toedichten. Ik herinner vanuit de jaren tachtig al dat de SP kritische geluiden liet horen ten aanzien van het multiculturele vraagstuk, de PvdA was op economisch gebied al behoorlijk aan het liberaliseren, hetgeen ze nu duur is komen te staan. En dan GroenLinks en al hun voorgangers. Acht zetels, hooguit, zijn dus verantwoordelijk geweest voor het multiculturele drama. Goed misschien onder toeziend oog van een aantal theedrinkende PvdA-ers. Maar links heeft nooit en te nimmer een meerderheid gehad, in de verste verte niet. In sommige steden waaronder Amsterdam wel. Maar Amsterdam is Nederland niet al denken veel autochone Amsterdamers daar beslist anders over. Schuld of verantwoordelijkheid is dus niet een beperkte groep aan te rekenen, hooguit de Nederlandse samenleving als geheel.

Het tweede tegenvallende in het betoog van de voorzitter van de Edmund Burke Stichting is het feit dat er zo weinig originaliteit en eigenheid tot uiting komt. De eigen mening is gebaseerd op wat de ander niet goed doet vanuit de conservatieve optiek, of het maken van, in dit geval, vermeende fouten.

Met de heer Spruyt ben ik het eens dat de hooghartigheid van linkse politici af en toe stuitend kon zijn, maar zeker niet stuitender dan die van rechtse politici. Naast humor had Hans Wiegel bijvoorbeeld niet alleen een zweem van hooghartigheid, hij was de verpersoonlijking ervan. En voor degene die wel eens in rokerige zaaltjes heeft gezeten met plaatselijke MKB-ers, weet dat er ook andere soorten van hoogharigheid zijn dan de zogenaamde linkse hooghartigheid, namelijk de hooghartigheid van ‘wij betalen belasting (maar ontduiken die ook handig.)

Ik vergelijk de linkse hooghartigheid bij sommigen vooral met de christelijke hooghartigheid, ook bij sommigen uiteraard, namelijk het ten onrechte uitgaan van een beter mens te zijn. Bij de meeste christenen is dat gelukkig niet zo, maar ook bij de meeste Linkskerkers is dat evenmin het geval. Een verdere overeenkomst tussen beide groepen, de christelijke en de linkse politici is een mensbeeld dat niet alleen uitgaat van de individu, maar ook kijkt naar de samenleving als geheel. Ik persoonlijk deel dat mensbeeld. De mens als individu is in principe ook (of misschien wel vooral) een sociaal wezen.

Wat ik links in zijn algemeenheid wel verwijt, is het feit dat zij de fatsoensagenda zo sterk door rechts laten bepalen. In die zin waardeer ik het hoofdstedelijke initiatief van Andree van Es in hoge mate. Deze politica kan mijns inziens helemaal niets verweten worden over het maken van fouten, hooguit is er sprake van voortschrijdend inzicht omdat de sociaal maatschappelijke omstandigheden veranderd zijn. Ik zou dat vooral willen kwalificeren als een positieve kwaliteit. Meer linkse politici zouden zich moeten gaan uitspreken over hoffelijkheid of welke andere benamingen iemand er ook aan wil geven. Het is een verantwoordelijkheid van iedere politicus om dit op gezette tijden bespreekbaar te maken. Linkse politici gaan misschien te veel uit van het goede van mensen en minder van de verschillen tussen mensen in de samenleving. In die zin kun je een aantal linkskerkers naïef noemen.

Andree van Es heeft de handschoen opgepakt, maar ze was zeker niet de eerst en zal ook niet de laatste linkse politicus zijn die over moraliteit in de samenleving zal spreken. Gelukkig niet, want misschien is het nu nog wel veel harder nodig, nu het gedoogkabinet wel fatsoen predikt (soms zelf neigt tot repressie), maar dit niet in haar beleid tot uiting laat komen. Integendeel. In een cynische bui denk ik wel eens dat onhoffelijke maatschappelijke zeden, leiden tot onhoffelijke politici en andersom. Ook mijn mensbeeld is niet altijd optimistisch onder dit kabinet.

Bedompte lucht, oftewel hoe koppel ik Randy Crawford aan de NL politiek

Heel af en toe heb ik het wel eens, wegwezen hier. Dan praat ik niet over een enge buurt, een louche kroeg of dat ik met een shirt van mijn favoriete voetbalclub Feyenoord tussen Ajaxfans zit, de F-side bijvoorbeeld. Nee, ik zie het dan groter en doel op Nederland als geheel. Gisteren was zo’n moment bij het zien van de tronie van Geert Wilders en de scherpslijperij van advocaat Moszkowizc. In wat voor land leven we, denk ik dan. Ik hoor hele volksstammen dan zeggen, ‘och, zo slecht is het hier niet’ of ‘rot dan op als je het hier zo slecht vindt’. Het blijft ook het land waar ik geboren ben en mijn wortels heb. Echter die hele rechtszaak rond Wilders is wel een van de oorzaken dat mijn wortels af en toe wel los komen te zitten.

Hoe is het toch mogelijk dat honderden zichzelf serieusnemende politici zich laten gijzelen door een man die meent de mening van Henk en Ingrid te moeten vertolken? Vroeg of laat zullen Henk en Ingrid er wel achter komen, ik vrees toch laat. Maar het is niet alleen de PVV natuurlijk. Die partij bestaat ook alleen maar door heel goedkoop islamietje pesten en bij de gratie van onvoldoende politieke volwassenheid bij de andere partijen.

Zou Mark Rutte zichzelf nog serieus nemen met zijn ingestudeerde gesticulatie en verwrongen glimlach? ‘Ik ben premier, dankzij de PVV, hieperdepiep!’ Zouden de oude machtspolitieke wellustelingen van het CDA zich prettig voelen dat ze alleen nog maar mogen regeren door te kruipen voor het gedachtengoed van de PVV?

We krijgen natuurlijk de regering die we zelf verdienen, want je hoort mij niet zeggen ‘of je nu door de hond of de kat gebeten wordt, het zijn allemaal zakkenvullers.’ Integendeel, we zijn geen haar beter als ‘het gewone volk.’ We schreeuwen maar wat, zijn onbehouwen en we hebben in de zorg, onderwijs, politie en of welke publieke sector dan ook een bureaucratie weten te scheppen die zijn weerga niet kent. De helft van de mensen werkt er om de andere helft aan het werk te zetten, houden of te ondersteunen en dat moet dan ook nog weer massaal gecontroleerd worden. Passie en mededogen sijpelt langzaam maar zeker uit deze belangrijke overheidstaken, met als gevolg dat we met zijn allen alleen maar ontevredener worden.

Het antwoord komt dan van links, oftewel door de rechtse Telegraafpropaganda uitgeroepen Linksche Kerk? Ik geloof er niets van. GroenLinks onder Jolande Sap grijpt de eerste de beste aanleiding om de rol van ‘vijfde colonne op zich te nemen’, de PvdA lukt het al jaren niet om het neo-liberale gedachtengoed dat ze stiekem hebben omarmt van zich af te schudden en de SP bestaat alleen maar op basis van de onmacht van de sociaaldemocraten. En de rest? Een paar christelijke splinters en god beter het, een heuse dierenpartij om de doorgedraaide decadentie van onze westerse maatschappij nog maar eens te onderstrepen. En met bovenstaande opsomming mag D66 amper een redelijk alternatief heten.

Het zou toch mooi zijn als iedereen weer normaal doet. De liberalen gaan staan voor individuele vrijheden voor iedereen, de christelijke partijen moeten vooral de 10 geboden eens tot zich nemen en ter linkerzijde maakt een combinatie van deze twee uitgangspunten, noem dat dan maar sociaal-democratie. Dat zou mooi zijn. Ik moest er gisteren aan denken toen ik die slecht geregisseerde ‘Drei groschen Oper’ voorbij zag komen. Het liefst zou ik dan maar heel snel weggaan, in de hoop dat mijn azijnpisserij zal stoppen, want dat is zo slecht voor je gemoedsrust. Het nadeel van vluchten is dat je jezelf altijd meeneemt. Maar als je niet van opera houdt, dan is de dagelijkse portie vaderlands volkstoneel echt afzien. Voorlopig zal ik het nog wel volhouden en steek mijn kop maar in het zand, maar het moet niet gekker worden, dan vlieg ik erop uit.

One Day I’ll FLy Away

I make it alone
When love is gone
Still you made your mark
Here in my heart

One day I’ll fly away
Leave your love to yesterday
What more can your love do for me
When will love be through with me

I follow the night
Can’t stand the light
When will I begin
My life again

One Day I’ll fly away
Leave your love to yesterday
What more can your love do for me
When will love be through with me
Why live life from dream to dream
And dread the day that dreaming ends

One day I’ll fly away leave your love to yesterday
What more can your love do for me
When will love be through with me
Why live life from dream to dream
And dread the day that dreaming ends

One day i’ll fly away, fly away, fly away (repeat to fade)

En hoe doen de andere buren het? In Westervoort

Na Duiven was gisteren grote broer Zevenaar aan de beurt, nu kijk ik naar de websites van de politieke partijen in Westervoort. Zijn de websites up-to-date qua communicatie naar de burgers van Westervoort of zijn het niet de visitekaartjes die een website zou kunnen zijn. Ik kijk, evenals bij de gemeenten Duiven en Zevenaar, naar de informatie die de partij verstrekt ten aanzien van het actuele nieuws. Ook vind ik het interessant om te kijken of een toevallig geïnteresseerde veel heeft aan de agenda van de politieke beweging zelf. In Duiven en Zevenaar waren er enkele positieve uitzonderingen, maar over de hele linie zou ik, mocht ik cijfers uitdelen, toch veel onvoldoendes hebben moeten geven. Het idee voor dit onderzoekje kreeg ik door een bezoek aan een collega blogger uit Raalte (Roalte.net). Ik gebruik de websites zoals ze zijn aangegeven op de officiële website van de gemeente Westervoort.

Resultaten van de gemeente Duiven

Resultaten van de gemeente Zevenaar.

CDA

Bij het kopje nieuws zijn bij het CDA in ieder geval vier items weergegeven in 2011, hoewel er twee met de provinciale verkiezingen te maken hadden, is het meest recente nieuwsonderwerp (30 maart 2011) de standpuntbepaling van het CDA Westervoort ten aanzien van herindeling in de Liemers. Wat de agenda betreft, kan gesteld worden dat deze nadrukkelijk aanwezig is, maar er staat niets ingevuld. Bovendien loopt de agenda tot maart 2010.

VVD

Ook het meest recente nieuwsonderwerp bij de VVD is een artikel over de Liemerse herindelingsperikelen. (eind maart 2011) Verder wordt er melding gemaakt van een aantal organisatorische vergaderingen. Uit het archief blijkt dat de communicatie via de website in bijvoorbeeld 2010 frequenter is geweest. De agenda is duidelijk bijgewerkt. Opvallend is dat de fractievergaderingen niet vooraf staan gemeld, maar wel achteraf worden bijgezet in de agenda.

GroenLinks

Direct op de openingspagina van de website staan een aantal artikelen die GroenLinks belangrijk vindt om met de lezer te communiceren, waaronder uiteraard ook de herindelingsdiscussie. Opvallend is een terugblik op 2010. De gemeenteraadsvergaderingen zijn verwerkt in de agenda van GroenLinks, andere zaken op lokaal niveau staan niet vermeld.

PvdA

Met enige regelmaat informeert de PvdA Westervoort de lezer op de standpunten en meningen vanuit de partij. Na de herindelingsdiscussie is op 1 april 2011 al een nieuw stuk over bezuinigen in Westervoort geschreven. Ik heb daarentegen mijn best moeten doen om een agenda te vinden op de site, zonder resultaat helaas.

D66

De lokale nieuwsitems zijn ook op de D66 site te vinden, alleen de lezer moet niet vies zijn van oud nieuws, want het laatste dateert van maart 2010. Ook de voor de agenda is men bij de democraten blijven steken in 2010.

En wat zijn onze lokale bestuurders van plan in Duiven?

Als enthousiast blogger over heel veel zaken, maar ook politiek, kijk ik nog wel eens bij collega bloggers in de keuken en vond bij Roalte.net een onderzoekje over de actualiteit van de websites van politieke partijen op lokaal niveau. Dat moet voor Duiven dan ook maar even gebeuren lijkt me dan. Ik baseer me daarbij op de links die de gemeente Duiven op haar site heeft staan. Uiteraard zal ik alle betrokken partijen berichten van mijn bevindingen.

Inmiddels ook een onderzoekje bij de buren in Zevenaar

Alsmede bij de buren in Westervoort

Resultaten voor Duiven:

CDA

Bij het CDA dateert het laatste nieuws van 28 februari 2011. Op die dag verschenen er twee berichten over actuele zaken namelijk de windmolens in ’t Broek en nieuws inzake Huize Welleveld. Nieuwsbrieven zijn er bij het CDA niet te vinden over eerdere berichten. En voor het plannen van je agenda, kom je met de CDA agenda ook niet erg ver. Eén vergadering van 4 april 2011 staat vermeld, maar verder gaan ze bij het CDA blijkbaar uit van flexibele geesten, die à la minuut worden opgeroepen voor ingelaste vergaderingen, want na 4 april is de agenda helemaal leeg. Niet erg uitnodigend voor passieve leden, belangstellenden of aspirant leden.

GroenLinks

GroenLinks Duiven meldt kort over de samenwerkingsvergadering van de verschillende Liemerse gemeenten. Het nieuws daarvoor is van een maand eerder, te weten 23 februari 2011 toen ze een Linde plantte om de doortrekking van het tracé A15 tegen te gaan. Zou er tussendoor niets gebeurd zijn? En wat de Groenlinksers verder gaan doen, blijft voor de buitenstaander een groot geheim. Of er moeten andere wegen gevonden worden dan de website om erachter te komen. De agenda op de website is namelijk helemaal leeg.

Lokaal Alternatief

De agenda tot aan de zomervakantie is erg duidelijk bij Lokaal Alternatief. Op de homepage staat in ieder geval iets over de carnaval van de eerste week van maart 2011, met daarboven twee stukjes over de aanwijzing van natuurgebieden in relatie met de doortrekking van de A15 en een stuk over de Verordening Leerlingenvervoer. Een datum zou handig zijn geweest. Op de site zijn een aantal Pdf bestanden te vinden vanaf november 2010. Het vermoeden bestaat dat de site nog niet zo oud is.

ProDuiven

Agenda is goed aanwezig en qua standpunten over actuele zaken is er wekelijks wel iets te melden vanuit deze partij. Het meest recente bericht is zelfs van 1 april 2011.

PvdA

Voor de onbekende volger maakt de PvdA er een potje van. De agenda is niet in te zien. Actuele standpunten zijn niet beschreven en het laatste bericht dateert van 21 december 2010. Daarvoor was het ook al weer een half jaar geleden.

SP

De SP site van Duiven is geïntegreerd in de landelijke site. De regionale / lokale items betreffen nog de provinciale verkiezingen en teleurstelling over de Gelderse formatie. Andere informatie is voor een vluchtige lezer niet te vinden op de site. Ook geen agenda, wel veel landelijk nieuws uiteraard.

VVD

Op 28 maart 2011 bericht de VVD hun standpunt over de herindeling binnen de Liemerse gemeenten. Er is een duidelijke agenda aanwezig. Iedere maand verschijnt er wel een bericht over een actueel lokaal item.

Levenslessen aan politieke partijen….over stuurlui en de wal

Hoe anders, dan de inhoud van dit blog aangeeft, is deze zaterdagochtend begonnen. Het is al diep in de ochtend als in gezamenlijkheid de koffie wordt gedronken en de kranten worden geconsumeerd. In ons geval is dat de Volkskrant en tijdelijk ook De Gelderlander. Ook wordt door mij, als nieuwbakken twitteraar en facebookbezoeker, de laatste post bekeken. En zoals het gebruikelijk is om elkaar opmerkzaam te maken over rare nieuwsfeiten in de krant, deel ik ook af en toe een tweet met mijn echtgenote. Zo kom ik deze ochtend een bericht van Wim de Bie tegen en lees die hardop.

Er wordt instemmend geknikt en mijn vrouw gaat door met de krant en ik met mijn nieuwe passie, twitter. Weer even later twittert oud-CDA coryfee Ad Lansink (hij ook al op dit medium) een zeer kritisch berichtje. Ook dat lees ik hardop voor.

‘Ja, die Gerd Leers heeft nog een hoop levenslessen te leren, ‘ krijg ik als antwoord. Ik laat die wijsheid even bezinken en net niet in een reflex is mijn tweet over levenslessen en CDA al wereldkundig gemaakt.

 Ik ken de beperkingen van Twitter en zeker ook die van mezelf. Wie leest nu de berichtjes van een SprakeloosID en wie trekt zich bovendien nog iets aan van levenslessen op een zaterdagochtend boven de koffie de spacewereld in gestrooid? Ik denk geen enkele CDA-er, maar goed ik kan leven met mijn beperkingen, niet met onrechtvaardigheid, dus als het CDA een gratis levensles krijgt, dan ook de andere partijen. En zo ben ik weer lekker drie kwartier bezig met de wereld according SprakeloosID. Ik vind dat Twitter de democratie en de inspraakmogelijkheden dichter bij de mens heeft gebracht. Neem gisteren nu, op het werk, bij het afsluiten van de computer bedacht ik me in een keer: ‘Waarom wordt de ChristenUnie nu niet groter, bij het falende CDA gebeuren.’

 En dat kun je meteen de wereld in gooien. Dat de wereld het niet oppakt, ligt niet aan mij, maar aan de wereld uiteraard. Maar de wereld pakte het wel op, omdat ik mijn schroom overwon en mijn vraag ook richtte aan André Rouvoet.

 ‘Nu, André, bij deze. Ik stel de vraag nogmaals via dit blog.’

Maar nu de andere partijen nog voorzien van levenslessen.

De VVD, hoewel de grootste en Mark Rutte doet het blijkbaar goed, al deel ik die mening niet, blijft zich maar richten op de PVV. Aan de andere kant beweert Rutte dat het hem bijna niet uitmaakt of ze nu CDA, PVV stemmen of zijn eigen partij. Hoe pal sta je achter je liberale gedachtegoed?

 Dan de PvdA. Ik vind ze nogal naïef en te goed van vertrouwen dat redelijkheid altijd bij iedereen aanwezig is. Hoe lukt het ze toch om zich te laten geselen door rechts, al hebben ze inhoudelijk toch punten te maken. Dat lukte zelfs ene Balkenende bij Wouter Bos. Job Cohen wil de boel bij elkaar houden, mijn idee, maar doe dat feller en durf te kapittelen in oneliners. (Kapittelen is eigenlijk eufemistisch voor schelden, dat doen CDA, PVV en VVD ook) De linkse kerk bestaat niet, linkse politiek wel.

Dan de dames en heren van GroenLinks. Jolande Sap was voor mij de aanleiding om eens te gaan kijken op Twitter wat ze daar allemaal doen. Ze staan wat mij betreft op een kruispunt van ‘Dood of de Gladiolen’ als het gaat om het uitdragen van linkse waarden en normen.

 

Voor D66 is mijn levensles simpel en duidelijk, pak nu eens de echte liberalen van de VVD. Volgens mij zijn ze er nog wel, zeker bij de kiezers. Heel mondjesmaat beginnen VVD coryfeeën zich te roeren. Wees het voor, wacht niet totdat er bij de VVD, vroeg of laat, een interne paleisrevolutie gaat plaatsvinden.

Heeft de ChristenUnie levenslessen nodig. Als volger van André Rouvoet concludeer ik dat hij via Twitter zeer actief bezig is, het levert hem nog weinig extra zetels op. Ik denk dat mijn levensles aan CU vooral gezien moet worden als een aanmoediging.

 Het langst heb ik nagedacht over het goede advies aan de Socialistische Partij. De SP oogst ook bij mij vaak waardering, Emiel Roemer doet het goed en ook anderen (Agnes Kant, Krista van Velzen en uiteraard Jan Marijnissen) heb ik hoog staan. Toch schuurt het ook wel eens, ze zeuren me af en toe te veel, zeker op lokaal en regionaal niveau. Goed bedoelt, maar vaak ook: ‘U vraagt, wij draaien.’ Te nadrukkelijk letten op egaliteit is natuurlijk socialistisch, maar niet altijd leuk.

Dan de partij van Geert Wilders. Ik denk dat mijn tweet voor zich spreekt. Ik snap Henk en Ingrid echt niet. Neem nu de villabelasting, ik hoor ome Geert niet, maar het is toch duidelijk dat villabelasting in het voordeel van Henk en Ingrid is. Dus geen levenslessen voor de PVV, zoveel heb ik niet in voorraad.

Uitgangspunten van SGP en fundamenten van PvdD staan zover van mij af, dat ik af zie van levenslessen. Nu weet ik dat alle andere levenslessen ook geen aardverschuiving zullen teweegbrengen, maar de SGP en PvdD lijken voor mij in een ander universum te staan. Argumenten en dus ook levenslessen komen zeker niet aan. Sorry.

 Hebben we ze dan allemaal gehad? O, nee, een groep verongelijkte babyboomers komt met plaatjes van zeer oude vandagen om andermaal alles naar hun hand te zetten. Babyboomers hebben Nederland opgebouwd na de Tweede Wereldoorlog? Dat is toch echt de generatie ervoor. Babyboomers hebben maximaal geprofiteerd, ieder decennium weer. Een babyboompartij is niet nodig.

 Tja, en toen was de koek op, de dagelijkse beslommeringen kwamen op me af. Maar wat schets mijn verbazing, na dat de laatste levensles uit mijn computer de wereld in dwarrelde, was er een grootscheepse storing met Twitter. Ik geloof niet in toeval, maar toch…..wie saboteert hier de boel juist op dit moment? En wie ben ik om levenslessen uit te delen.

Zal ik het twitteren naar alle politieke partijen? Nee, dat doe ik niet.

 

Mijn eerste twitterpasjes, snoezig hè

Laten we vooral eerlijk zijn. Het is Jolande Sap die mij op Twitter heeft gekregen. Die eer komt haar, voor de rest was het louter frustraties als het gaat om Jolande Sap en GroenLinks. Verbijstering en ongeloof waren mijn deel. Eenmaal op Twitter was Sap snel gevonden alsmede het GroenLinks geweten Ineke van Gent. Mijn aanwezigheid heeft de geschiedenis niet kunnen keren. Maar de eerste pasjes zijn gezet, mijn tweet verwijzend naar een galspuwend stukje over GroenLinks. Snoezig hè.

 Twitteren en in het kielzog Facebook, of misschien wel andersom, zijn inmiddels verworden tot de wapens van een volwassen hedendaagse revolutie. Jongeren, ook buiten de Westerse wereld, hebben hun weg gevonden om starre dictators te breken. Soms is de loop van een geweer nog sterker (Iran), maar in Egypte hebben de sociale media een belangrijke rol gespeeld om Mubarak te breken. They walk like real Egyptians. Ook ik heb mijn steentje bijgedragen na bijvoorbeeld de teleurstellende toespraak van 10 februari 2011. Het kan zomaar zijn dat mijn bijdrage een functie heeft gehad?

En toch heb ik Twitteren en Facebook lang afgehouden. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Dat was al bij de mobiele telefoon. Ik lag al snel in een deuk om de pedanterigheid van mobielbezitters eind jaren negentig. Het publieke domein was verworden tot een grote huiskamer waarbij je gewild of ongewild getuige was van de meest genante gesprekken. Ik wilde helemaal niet bereikbaar zijn en eigenlijk wil ik dat nog steeds niet. Mijn naasten dachten daar wezenlijk anders over. In het begin was ik slechts voor hen bereikbaar, maar er is sprake van een glijdende schaal en ook anderen, zelfs zakelijke bellers, weten inmiddels mijn nummer. Ik neem me heilig voor het Twitteren echt alleen vanaf de computer te doen, want de maatschappij is al zo autistisch aan het worden. De druk om van alles te moeten weten en meteen weer uit te spugen naar de rest van de wereld is gekmakend. In de trein kijk ik wel naar buiten of naar anderen. Op vakantie lees ik een boek of bezoek een museum. Hoe zal ik over deze boude uitspraak terugkijken over tien jaar?

 

Goed, het eerste stapje is gezet. En dan is de wereld ineens best groot. Ik denk dat een dreumes zich zo ongeveer moet voelen bij de eerste pasjes. En al snel wil je dan verder. Wie wil je volgen en waarom? Zullen er mensen zijn die jou willen volgen? En als die verhouding erg scheef is, wat doet dat met je ego? Om met dat laatste te beginnen. Het zal me een worst wezen, hoewel? Eén van de doelen is ook om mijn blogs onder aandacht te brengen, nu de volkskrant in al haar wijsheid heeft besloten om de vkbloggemeenschap per 1 maart 2011 op te heffen. Nu is bloggen misschien wel voor oudere jongeren en dus hopeloos ouderwets, maar het was/is wel mijn ding. De veiligheid van een relatief zekere groep lezers is bevredigend geweest de afgelopen jaren. Via Twitter en Facebook probeert een ieder de gemaakte contacten bij het vkblog in leven te houden onder het mom ‘word je mijn vriendje, dan zal ik die van jou worden.’

Ik ben wel dapper genoeg om mijn spamvolgers eruit te wissen ondanks dat daarmee de verhouding wel wat triest is. Kan mij het ook schelen, ik observeer liever, dan geobserveerd te worden. Maar iedereen moet wel naar mijn stukjes komen. Het gemiddelde aantal hits per dag op het vkblog was 150 en daar kom ik nog lang niet aan.

Natuurlijk gaat mijn eerste belangstelling uit naar politici. Wat hebben ze te zeggen en genereren hun tweets nog stukjes voor me? Van de belangrijkste partijen heb ik een aantal twitteraars gevonden. Eigenlijk is dat best raar je zegt daarmee ‘ik vind je interessant om te volgen’. Dat doe je toch niet in het echte leven, tenminste ik niet. En dan zomaar, een wildvreemde aanspreken? Het idee en de brutaliteit. Maar het gebeurt. Zo was mijn verbazing over een stuk in De Gelderlander op de voorpagina erg groot. Nieuwe studies zouden uitwijzen dat scharrelkippen, weidekoeien en varkens in modderpoelen minder welzijn beleefden aan hun leven dan de meer geïndustrialiseerde soortgenoten. Dus meteen reageren middels een blogje en dat via Twitter en Facebook de wereld in geholpen. Blijkt er een groep twitterdieren te zijn die me meteen wisten te spotten. Ik werd al gevolgd door volgzwijn, twarken sprak mij aan en ook volgkonijn meldde zich. Na het stukje verdween volgzwijn echter uit mijn twitterleven, maar toen ik even in de twitterwereld mijn verbazing uitriep, hebben volgzwijn en ik blijkbaar een gedoogakkoord gesloten. Leuk hè. Nu ben ik geen voorstander van de partij van de dieren, integendeel. Volgzwijn gaf echter via een gerichte tweet onderricht aan mij.

Ik blijf echter denken als ik prioriteiten moet stellen, kies ik voor mensen en niet voor dieren. Waarom moet ik me druk maken over het psychisch welzijn van dieren, terwijl onze eigen jeugdzorg niet voldoet of mensen in vele landen op aarde eigenlijk geen humane bestaansmiddelen hebben? Misschien is de mens wel de veroorzaker, maar dan moet je ook beginnen bij de mens en niet gaan projecteren door dieren te vermenselijken.

Ik weet niet of ik bij de twitterdieren nu nog respons krijg of dat na lezing van dit stukje de hele ark van Noach achter me aankomt. We zullen zien.

 

Als ik aangesproken kan worden, misschien durf ik zelf ook wel eens de drempel te slechten. En ja hoor, terwijl Egypte hot news was op tv, facebook, twitter en o ja, zelfs in Egypte zelf, rolden de tweets over Mubarak en Egypte over mijn scherm. De wereld komt letterlijk je huis inrollen en je hebt bijna de indruk deelgenoot te zijn. Heel vervreemdend is dat vind ik. In al mijn spontaniteit reageerde ik op een tweet van Sharon Dijksma (PvdA). Ik heb geen antwoord gekregen, maar misschien doet ze er wat mee. Misschien ook niet.

 Zo moest ik gisteravond glimlachen om Ineke van Gent die moe, maar voldaan haar dag beschreef en opgetogen was met een ‘verse’ NRC die in de trein van Zwolle naar Groningen lag. Zo lief. Maar volgens mij heeft ze de krant niet gelezen, want ze twitterde er nog vrolijk op los.

Even overwoog ik Monique Samuel ook nog aan te spreken. Jeugdig, enthousiast en vooral heel geëmotioneerd was ze bij Pauw & Witteman en loste haar belofte in dat ze zou gaan buikdansen op tafel bij haar gastheren. Het leverde haar honderden nieuwe volgers op en dat zal nog wel even voortduren. Ook ik vond haar in de Twitterarena. Toch is het dan weer gênant om als veertiger haar persoonlijk een tweet te sturen. Ik denk dat haar mailbox vol zit met penopauzers, daar wil ik dan niet bijhoren.

Zo, dat waren mijn eerste pasjes in de wereld die Twitter heet. Ik heb niet jaren onder een grote steen geleefd, maar ik moet zeggen, het is wel een medium dat er voor zorgt dat de wereld anders belicht wordt. Je kunt hier zelf  invloed op uitoefenen. Je komt op terreinen die je anders niet zo snel zou betreden. Zo heeft een tweet bij André Rouvoet er voor gezorgd dat ik nu via de mail het Nederlands Dagblad ontvang. Niets mis mee en een zeer lezenswaardig stuk over de nieuwe media in relatie tot de ‘oude kranten en tijdschriften’ zal op korte termijn nog een blogje opleveren. De arrogantie van redacteuren en de onkunde om de nieuwe media, en daarmee de lezer, niet te kunnen integreren in hun werk, zal ze uiteindelijk de das omdoen. Het volkskrantblog is binnenkort niet meer, maar ik zal mijn best doen mijn pennenvruchten geïntegreerd de wereld in te krijgen, of in ieder geval mijn wereld. Hoe groot die gaat worden, weet ik nog niet. Twitter is in ieder geval een hulpmiddel. De eerste pasjes zijn gezet, nu nog goed leren lopen.

Jolande Sap geeft zich bloot!

Ben ik een voyeur of is Jolande Sap een politiek exhibitionist?  Het eerste is in ieder geval een beetje waar, maar als het om de politiek gaat dan sta ik hierin niet alleen. Of mevrouw Sap, die haar politieke suïcide breed heeft uitgemeten in de media, een politiek exhibitionistische suïcidepleger is, durf ik niet volmondig met ja te beantwoorden. Ik zoek vooral naar de ratio van Groen Links.

Zelf zegt ze een weloverwogen en gewetensvolle afweging te hebben gemaakt. Zelfs dat begrijp ik niet, sterker nog, ik geloof het niet eens. Jammer dat ze het Pinoccio gen mist, want dan hadden we heel voyeuristisch haar neus kunnen zien groeien.

 

Kirrend, en bijna enthousiast deelt ze mede dat ze de missie toch in een heel ander vaatje heeft weten te tappen. Een kwalitatieve verbetering ofwel een Haagse papieren werkelijkheid die ze haar achterban, die voor tachtig procent tegen is, vast wel door de strot kan duwen?

Ik denk het niet, of ze zullen alsnog van mevrouw Sap eisen dat de Afghaanse politie in spé een afspiegeling moet zijn van de Afghaanse samenleving dus ruim baan voor vrouwen, dat de politie huiselijk geweld op de prioriteitenlijst moet zetten en dat ze allen een leuke rugzak van Groen Links moeten dragen met daarin macrobiotische lolly’s om uit te delen aan de kinderen aldaar.

Rare eisen die mevrouw Sap c.s. moeten indienen om alsnog de politieke doodsverklaring binnen de eigen gelederen tegen te gaan. Want geloof mij maar, het rammelt nu intern bij de Groen Linksers. Het regent afzeggingen heb ik al vernomen uit welingelichte bronnen. Hoe gaan al die tegenstanders de politieke markten op om met de Provinciale verkiezingen nog iets klaar te krijgen voor hun partij?

Dat is niet mijn probleem, ik probeer de ratio te achterhalen bij Groen Links in het algemeen en bij mevrouw Sap in het bijzonder. Het lukt me niet. Ik kom tot net zulke stompzinnige stellingen om het gedrag van Sap te verklaren als het stemgedrag van Groen Links zelf.

OK, Ineke van Gent is niet meegegaan, dus van een kadaverdiscipline is geen sprake, maar mogelijk wel van een groepspsychose of hysterie?

Ik doe maar eens wat schoten voor de boeg:

Stelling 1.

Mevrouw Sap is jaloers op Femke Halsema en wil dit jaar het predicaat Liberaal van het Jaar verkrijgen.

Stelling 2.

Het CDA en de VVD hebben stiekem toch genoeg van het gedooggedoe met de PVV en geven (volledig in het geheim) CU, Groen Links en D66 alsnog de kans om bij de eerste de beste gelegenheid een regulier meerderheidskabinet te vormen. Lekker zonder de vervelende PvdA en zonder last en ruggespraak bij oom Geert.

Stelling 3.

Femke Halsema zit hier achter, heeft kennis van stelling 2, en wil zo snel mogelijk minister worden.

Stelling 4.

Groen Links wil de stelling bevestigen dat links en rechts niet meer bestaat, net zoals de oude scheiding conservatief en progressief wel heel 2010 is geworden. Als afspiegeling van de hele maatschappij die volgens velen in verwarring is, willen zij daarvan in plaats van leidend te zijn om die verwarring tegen te gaan, die afspiegeling graag zelf vertegenwoordigen. ‘Wij vertegenwoordigen de totale maatschappelijke verwarring en het maakt niet uit met welke bizarre politieke standpunten we dit waar moeten maken.’

Stelling 5.

Job Cohen zit hierachter om zo de PvdA alsnog de grootste partij te maken, want de boel bij elkaar houden begint bij de linkse boel bij elkaar houden. Cohen en in mindere mate Roemer van de SP kunnen zich rijker rekenen bij de Provinciale verkiezingen dan ze dat deden voordat Jolanda Sap zich in de politieke centrifuge liet vernietigen.

GL met zichzelf in de knoop, of ik gewoon Sprakeloos