Out-of-the-box denken, GADVERDAMME

Je hebt jeukopmerkingen, en jeukopmerkingen, maar bij ‘out of the box-denken’ denk ik snel aan een jeukaanval veroorzaakt door de eikenprocessierups. Heel erg dus. Buiten het onnodige engels en het heet eigenlijk outside the box denken, is het een van de meest misbruikte actuele kreten. Te pas en te onpas vindt ‘out of the box-denken klaarblijkelijk plaats. Snelle marketingjongens verklaren hun niet grappige reclames met een nonchalant wegwerp handgebaar: ‘Gewoon, een kwestie van out of the box denken.’ Gadverdamme, rot op man. Politici lopen te hoop omdat hun absurde mening niet wordt overgenomen. Ze verwijten anderen dat ze niet voldoende ‘out of the box-denken.’ Helemaal niet mafkees, denk ik dan, je volstrekt absurde gedachtegang wordt door anderen niet gepruimd.

Out of the box denken’ heeft iets verhevens gekregen, vooral bij degene die zichzelf bestempelt als out-of-the-box-denker. ‘Ik kijk verder dan jullie, ik loop niet op platgetreden paden, en vooral, ik ben geen burgermannetje. Het ergste wat een out-of-the-box denker kan overkomen is voor een ‘into-the box denker’ aangezien te worden. En out-of-the box denken is al helemaal geen exclusiviteit meer voor kunstenaar, schrijvers of grote denkers, integendeel. Hele volksstammen bewandelen de kunst van out-of-the box te denken. Bij bureaucratische beleidsmakers, adviseurs van velerlei kunnen, hulpverleners en onderwijzend personeel wordt het eigen ego opgehaald door te proclameren dat ze uitstekende ‘out-of-the-box denkers zijn. Gadverdamme.

En wat heeft het de mensheid gebracht? Is Geert Wilders het prototype van een ‘out-of-the box denker omdat hij de oude politiek de rug heeft toegekeerd? Dacht het niet. Die hele crisis om Griekenland, er moet een oplossing gevonden worden, maar hoe is het zover gekomen. Misschien wel omdat de Griekse bovenlaag uitstekende ‘out-of-the-box-denkers’ zijn gebleken. Nu weten ze niet hoe ze de geest in de box moeten krijgen. Nog iets ‘geniaals’, de oprichting van de Partij voor de Dieren, dat heeft al menig vervreemde out-of-the-box discussie opgeleverd. Vooropgesteld dat ik een voorstander ben van het netjes omgaan met alles op Aarde, rentmeesterschap in de christelijke traditie. Onlangs stelde ik via Twitter nog voor om 17 juni als wereldmensendierendingendag uit te roepen. Maar als mens zijnde vind ik het niet meer dan normaal om het mens-zijn als uitgangspunt te nemen en te houden, dus of (on)verdoofd slachten nu inhumaan is, voelt voor mij al als een hele foute vraag. Humaniteit betreft mensen en je hoort dieren nimmer te kwellen. En dan de oplossing voor het probleem, vrijheid van godsdienst versus dierenwelzijn, onverdoofd slachten versus verdoofd slachten. Voor mij is het duidelijk, als verdoofd slachten inderdaad minder dierenleed met zich meebrengt, dan hoeven die godsdienstige gedachtekronkels van de Joodse en Islamitische gelovigen niet te prefereren. Is dat nu out-of-the-box denken van mij? Nee, dat is gewoon een beetje bij jezelf blijven. Vaak brengt out-of-the-box denken rare, soms zelfs fundamentalistische ideeën met zich mee, te beginnen bij Adam en Eva. Want bracht Eva niet out-of-the-box een appeltje aan Adam, terwijl ze het zo goed hadden?

Out-of-the-box denken, gadverdamme.

Ik stop maar met dit stukje, want om naast de Wilders adepten, de PvdD, ook de vrouwen nog tegen me in het harnas te jagen, gaat me op een regenachtige zondagavond in juni te ver. Het wekt dan bijna de schijn dat ik als eenling mijn gelijk verabsoluteer omdat ik de gave heb om out-of-the-box te denken. Gadverdamme, out-of-the box denken, ik niet. Dit is gewoon een simpel blogje van associatief denken, dicht bij mezelf en nu ga ik weer terug in mijn eigen box.

Voor de Grieken, of tegen? Misschien wel met?

Als ik ergens een hekel aan heb is het een vrijdagmiddagdilemma. Ze zijn natuurlijk altijd vervelend, maar op vrijdagmiddag kan ik ze missen als oude Griekse druiven. Ben je aan het afronden op je werk, kijk je even op twitter en blijkt er een radioprogramma over Griekenland te gaan. Ik kan niet oordelen over de inhoud, maar het is ‘trending’ op twitter. Het nieuws wordt trouwens al dagenlang gevuld met Griekenland en de centjes. Ik ben er niet over uit wat er van te vinden. Kijk, die flapdrollenacties van Geert Wilders met de teruggave van de drachme is aardig voor een derderangs cabaretvoorstelling. Je neemt het waar, maar echt beklijven doet het niet. Dat de SP tegen steun aan Griekenland is, verbaast me enigszins. Want solidariteit moet toch verder gaan dan onze landsgrenzen? De SP kennende zullen er vast steekhoudende argumenten zijn die ik niet begrijp. Sowieso de macro-economische impact van de Griekenlandcrisis kan ik niet overzien. Mijn middelbare schoolkennis van economie en een paar bijvakken op de universiteit zijn daarvoor niet toereikend. Des te knapper vind ik het dat hele volksstammen het weten waarom ze voor of tegen zijn. Ik niet.

Mijn hart zegt, we zijn met zijn allen het Europese avontuur aangegaan, dan ook in voor- en tegenspoed. Echter mij bereiken ook de wildwest verhalen van de Griekse corruptie die bijna spreekwoordelijk is. Pensioenen die van vader op dochter overerfbaar zijn, klassen van 10 kinderen en een belastingmoraal die in Nederland tijdens de borrelpraat het schaamrood op de kaken van een gemiddelde VVD-er laat kleuren.

Mijn ratio heeft geen flauw idee wat te doen met alle berichten over het Griekse faillissement, domino-effecten ten aanzien van Ierland en Portugal en dat de Nederlandse belastingbetaler er voor op moet komen draven. Gisteren hoorde ik dat de banken en andere grote beleggers in staatspapieren, hard bezig zijn om hun aandeel te verkopen. Dat schijnt terecht te komen bij de ECB en dus uiteindelijk bij de belastingbetaler. Waarom dat zo moet lopen, weet ik niet, maar ik hoor er niemand over klagen. Op zo’n moment gaat er een anti-kapitalistisch laatje bij me open. ‘Verdorie, die banken, de eigenlijke oorzaak van de kredietcrisis, weten met een constructie hun verantwoordelijkheden te verzaken? Ik zei u al, ik snap het niet en daarmee duw ik het anti-kapitalistische laatje maar snel weer dicht. Als mild linkse kerkganger heb ik wel vetrouwen in minister De Jager, mits hij zich niet al te veel laat meesleuren door valse sentimenten van het gedooggedrocht onder leiding van premier Rutte.

 

Ik weet het dus niet, tot ik een verhaal van een collega, net terug uit Griekenland, hoorde. Ik vat haar verhaal samen:

‘Och op de eilanden merk je er niet zoveel van. Ze praten er wel over, maar ze verdienen hun geld met toerisme, dus….. Lachend laat ze weten dat er een bankconferentie was in haar hotel. Het verhaal ging dat een oude man zijn geld van de bank had gehaald en dat daarmee een instabiele bancaire situatie dreigde op het eiland. De oplossing was een conferentie, dat wil zeggen dat er in de hoteltuin rijk gevulde tafels waren, de plaatselijke sirtakimuzikanten werden opgetrommeld en een toespraak van ongeveer vijf minuten van de directeur het startschot was voor een genoeglijke avonddis. Waarschijnlijk het oplossen van de crisis op zijn Grieks.

Ook zal de bonnetjesanekdote nog lang meegaan in haar vakantieverhalen. Op de tweede dag begreep ze het bonnetje na afloop van de maaltijd niet helemaal. De uitleg van de hoteleigenaar ging over kosten, belasting en het eindbedrag. Hoewel het woord belasting onervaren moet hebben geklonken uit de mond van de hotelier, was de uitleg afdoende. Twee dagen later, een nieuwe maaltijd en dus een nieuw bonnetje, maar een andere methodiek. Voor de belasting stond nu nadrukkelijk het getal nul. Wederom nieuwsgierig naar de ratio, vertelde de man zonder blikken of blozen:’De ouderdomsuitkering van mijn vader is gekort, dus de regering krijgt voorlopig geen cent meer van me.’ Hij vertrouwde erop dat zijn Griekse logica ook vanzelfsprekend zou zijn voor zijn Nederlandse gasten. Niet dus. Ben ik nu voor of tegen de Grieken? Ik weet het nog steeds niet, stom hè. Misschien moeten al die serieuze mannen gewoon de sirtake gaan dansen en lekker eten. Klaar is Cees.