In de voetsporen van grote Neef op het Klompenmakerspad

Vorige week rapporteerde grote Neef zijn bevindingen en vooral foto’s van het Klompenmakerspad in Oene. Ik was meteen enthousiast, want grote Neef heeft gezegd en zijn bevindingen hebben enige autoriteit bij mij. Een week later was het ‘monkey see, monkey do’. Hoewel apen, de eerste serieuze gast onderweg was geen aap. Een lieftalig knorretje eiste alle aandacht op. Ik ben sinds de film ‘The unbearable Lightness of Being, helemaal gek op varkentjes, en dan niet alleen op het bord. Als ik later groot ben en een grote boerderij zou hebben, wil ik een varkentje. Vandaag maar even geoefend. Deze zeug kwam meteen nieuwsgierig naar me toe. Ze liet zich even op haar kop aaien en verlangde mogelijk meer genegenheid van mij, echter meer had ik niet. Ik ben niet zo heel erg thuis in de psychologie van varkens en al schuimbekkend vond ik hem best wel een beetje viezig deze ‘Mefisto’. Maar wel lief volgens mij. De wandeling begon dus al goed al was er wel een handicap.

Het maken van foto’s leverde enige problemen op. Sinds enige dagen heb ik een nieuw toestel (mobiel) met wel vier camera’s verzekerde mijn jongste zoon. ,, Poeh hé” dacht ik. Voor dat ik alle mogelijkheden een beetje door heb en ook nog snel kan hanteren, zijn we vier generaties mobieltjes verder. Ik probeer dus maar wat met panorama, afstanden, dichtbij etc……Een beetje op goed geluk. Het Klompenmakerspad leent zich er wel voor om een beetje te experimenteren met knopjes. Bij de ene krijgt je een veel bredere opname dan bij de andere weet ik inmiddels. Nu moet ik het de volgende keer wel onthouden.

Grote Neef ziet me trouwens aankomen, zelf creatief en sterk met camera èn penseel, zit ik maar een beetje te schutteren. Al vind ik ze soms best geslaagd, maar technisch kan en moet het beter. Welk gedeelte van het genensoepje van mijn voorouders heb ik gemist denk ik wel eens. Ook heb ik niet het geduld om de foto’s te verwerken. Het zij zo, dit was mijn 49e klompenpad en dus nog 82 mogelijkheden op verbeteringen.

Meer foto’s zijn te zien, zo ziet u maar, ik schaam me er niet voor, op: Instagram onder mijn account titiissprakeloos

Een week later, op het Schaverensepad

De titel suggereert dat we vorige week ook al op het Schaverensepad zijn geweest. Niets is minder waar. Vorige week liepen we rond Duiven en Loo op sommige plekken tot aan de knieën in de sneeuw, hadden we een dikke trui en de handschoenen aan en konden we niet zonder winterjas. Een week later was een fijne wandeljas ruim voldoende en een deel van de wandeling kon de rits open. Het kan verkeren zei een groot Nederlands literator een paar eeuwen terug al. En de wandeling verkeerde inderdaad in een lenteachtige sfeer. Waarom ik met deze opening niet gewoon met onderstaande foto van honderden krokussen ben begonnen weet ik niet. Misschien wel omdat ik diep onder de indruk was van het kolos van deze koe-achtige verschijning. Wat een pracht beest, zomaar in een weiland op het Schaverensepad in Emst.

Vandaag is mijn klompenpadseizoen officieel geopend, hoewel dit al de derde wandeling van het jaar is. Ik heb besloten dat het vanaf 20 februari 2020 niet meer gaat vriezen of sneeuwen en dat de dagtemperatuur tot dik in de herfst niet onder de 10 graden Celsius komt te liggen. Voldoende regen voor het grondwaterpeil in het algemeen en voor de boeren in het bijzonder. Bij voorkeur in de avond en nacht. Dit weertype nodigt uit tot gezonde wandeling in een rustige omgeving. In ieder geval geen probleem voor het Coronagevaar. Vandaag was het in ieder geval heel rustig.

Goed weer en rust dus op de goed begaanbare zandwegen in het buitengebied van Emst in de gemeente Epe. Een afwisselende wandeling met voldoende afleiding in boerderijen, oud en nieuw, en door kleine stukken bos die doen vermoeden dat de Veluwe niet ver weg is. En voor de topografisch onderlegden van mijn lezerspubliek is dat ook een feit.

Ik ga uit van een gemiddelde van één wandeling per week in 2021, hier en daar een dubbeling misschien om vrienden en bekenden wegwijs te maken in het klompenpad gebeuren. Dat betekent dat ik aan het einde van het jaar tegen de 100 klompenpaden heb gelopen. Het Schaverensepad kan ik in ieder geval afstrepen.

Voor meer foto’s verwijs ik naar mijn Instagramaccount titiissprakeloos