Gerechtigheid / Stieg Larsson deel 3

Het is al weken geleden dat ik in het grote ‘Stieg Larsson’ gat viel. Na bijna 1800 pagina’s te hebben gelezen in een recordtempo, de echte wereld buiten sluitend, je naasten net niet verwaarloosd en je ongecontroleerd laten meevoeren op de vibes van de Millenniumtrilogie, dat kan niet anders dan een leegte met zich meebrengen. De lust om mijn boekervaring over deel 3 ‘Gerechtigheid’ met u te delen, was even niet aanwezig. Echter de druk om mijn blogtuintje te optimaliseren met de afronding van de trilogie, ook op het blog, won het uiteindelijk toch.

Stieg Larsson

 Gerechtigheid

 Millenniumtrilogie (3)

 uitgeverij Signatuur Utrecht 2008

 Na twee goede ervaringen, viel het me een beetje tegen dat het begin van deel 3 trager op gang kwam dan ik verwacht had. De lezer wordt langzaam maar zeker in het ‘Old boys network’ van de Zweedse spionage en contraspionage gebracht. De uiterst ingewikkelde onderlinge connecties en de ratio achter allerlei spionagezaken kostten enige moeite te begrijpen. Dat laatste heeft vooral ook te maken met mijn ongeduld dat het verhaal van Lisbeth en Mikael Blomkvist verder moest. Want er komt gerechtigheid beloofde de titel van dit boek. Als de verwevenheid van het oude mannenbolwerk met de persoon van Lisbeth Salander gaat blijken en ook de media via Millennium en andere landelijke bladen een geheel eigen dynamiek gaan krijgen in het verhaal, dan is het weer ouderwets smullen.

In het laatste deel komen echt alle ingrediënten die een misdaadroman en/of psychologische thriller moet hebben bij elkaar. Naast psychologische spelletjes en scherpslijperij zijn de gebeurtenissen rondom de hoofdpersonen soms knalhard en onmenselijk. De wereld van politiek, business en media worden met minutieuze precisie geweven rondom Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist. Het blijft heel lang spannend wie de goede en de slechte rollen uiteindelijk gaan innemen. En als je in Scandinavische landen aan misdaad denkt, speelt in mijn gedachten de wereld van de motorbendes een prominente rol en ook die krijgen een zeer belangrijke rol in het boek. In mijn optiek zorgt het optreden van brute Vikingmannen op motoren voornamelijk een rol om de gebeurtenissen weer op een Aards niveau krijgen. Met die kanttekening dan dat de hardheid van hun optreden en het gebrek aan geweten je heel goed doet beseffen met keiharde onderwereldfiguren van doen te hebben.

Omdat de hoeveelheid personages en de verbintenissen met de twee eerdere boeken van dien aard zijn, is het voor mij een onmogelijke opgave om ook maar een poging te doen om in de buurt van een samenvatting te komen. Zoals ik in eerdere delen al heb gepropageerd, gewoon lezen. Ook diegene die niet van misdaadromans en thrillers houden en vooral de mensen die de neiging hebben om met een dedain allerlei hypes te omzeilen. Lees vooral.

 Lisbeth Salander & Mikael Blomkvist in de film

 Mevrouw Sprakeloos is met een vertraging van twee weken ook aan de slag gegaan met de boeken en raakte, ondanks een eerdere mislukte poging, in de ban van de Millenniumtrilogie. Vorige week, toen zij deel drie ook uit had, hebben we in de plaatselijke videotheek deel 1 op DVD gezien. Tja, en wat moet ik daar dan over zeggen. In eerste instantie was ik verheugd dat het Zweedse karakter goed is neergezet en dat de casting van de hoofdpersonen geweldig goed is gedaan. Er is specifiek niet gezocht naar mooie en onechte mensen, maar de menselijke maat is maatstafgevend geweest. In die zin, want volgens mij lenen de boeken zich voor Hollywoodachtige films, viel de film me erg mee. Maar met de boeken in het achterhoofd, vond ik filmdeel 1 te fragmentarisch. Als vers lezer van “Mannen die vrouwen haten” kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat het een film van niets zou zijn geweest als je het boek niet had gelezen. De herkenbaarheid vanuit je eigen geheugen maakte voor mij het kijken de moeite waard. Voor mij is daarmee dan ook alles gezegd.

Voor deel 2 en 3 ga ik dus zeker niet naar de bioscoop

Ten aanzien van het boek ook nu weer een hoge waardering, maar omdat het begin moeilijk op gang kwam, een half puntje minder, dus een 8.

deel 1. Mannen die vrouwen haten

zie ook deel 2 

De vrouw die met vuur speelde / Stieg Larsson deel 2

Als de wereld om je heen verandert in een groot wespennest, niet alleen op het grote politieke front en de hoge heren, maar ook in je eigen omgeving; Als er alleen nog maar goed en kwaad is en alle grijstinten verdwijnen en waarbij het goede ver in de minderheid is; Als je achter iedere ruzie in je omgeving schaamteloze machtsspelletjes bevroed en als je je dan ook nog helemaal kunt identificeren met de hoofdpersoon in het verhaal, dan……..dan kun je stellen dat je een heel knap boek aan het lezen bent.

Ondanks het ziekbed, dat buiten vele nadelen, het voordeel oplevert dat je voor zover je fysieke ongerief het toelaat, veel kunt lezen. Het volgende deel van Stieg Larsson dus.

Stieg Larsson

De vrouw die met vuur speelde

Deel 2 van de Millennium Trilogie

Uitgeverij Signatuur Utrecht 2007

12e druk (februari 2010)

Deel twee van Stieg Larssons’ trilogie is qua spanning een evenaring van het eerste boek en op zichzelf is dat al een verdienste van ongekende klasse. In het begin van ‘De vrouw die met vuur speelde’ – wel een typische niet literaire titel die ik vind passen bij het genre van de misdaadroman – lijkt een geheel nieuwe episode te zijn aangebroken in de reeks. De hoofdpersoon, Lisbeth Salander, heeft haar draai gevonden in het leven na het avontuur met Mikael Blomkwist, journalist bij het maandblad Millennium. Ondanks de intensieve samenwerking tussen de twee en een kortstondige liefdesrelatie, is er van enig contact en communicatie (aanvankelijk) geen sprake meer. Integendeel, het wezen van Lisbeth, waarbij de verdenking van het syndroom van Asperger in het verhaal al wordt geopperd, staat geen gevoelens meer toe naar de veertiger Blomkwist. Zij slaat deze deur dicht en is daarin ook heel rigide, totdat de omstandigheden haar dwingen toch op haar wijze het contact weer aan te gaan.

Zoals gezegd, aanvankelijk lijkt een nieuwe episode te zijn aangebroken voor Lisbeth, maar ook voor de loop van het verhaal. Echter langzaam maar zeker komen de oude belevenissen terug in het tweede deel. Personen die in deel een nog een bijrol speelde, worden belangrijker en hoofdrolspelers krijgen bij ‘De vrouw die met vuur speelde’ voorlopig een passende bijrol.

In mijn boekervaring over ‘Mannen die vrouwen haten’ plaatste ik een kanttekening dat de titel suggereerde dat het bekende ‘Huiselijk Geweld’ een belangrijk thema vormde in het verhaal. Mijn idee was dat er eerder sprake was van een gestoorde en psychiatrische achtergrond van de daders die zich verlustigden op vrouwen en hen vervolgens vermoorden. In het tweede deel krijgt het moorden van vrouwen een grotere en internationalere dimensie. De georganiseerde misdaad, met name door het openen van de grenzen met het voormalige Oost-Europa, geeft de handel in vrouwen een grote vlucht. Buiten het leed dat dit betekent voor de vaak nog jonge slachtoffers uit met name de Baltische Staten, is er blijkbaar een grote vraag vanuit de Zweedse samenleving naar ‘onschuldig jong vrouwenvlees’.

Mikael Blomkvist komt in contact met een journalist en een promovenda die de vrouwenhandel ieder op hun eigen wijze aan de kaart willen stellen. Vooral ook de ‘afnemers’ van jonge Baltische vrouwen zullen in een van de volgende nummers van Millennium geopenbaard worden. Hooggeplaatste politici, journalisten en wetenschappers zullen aan de schandpaal genageld worden, een scoop voor het blad van Blomkvist is verzekerd, ware het niet dat nieuwe moorden het plaatsen van het ‘hete’ nieuws ernstig bemoeilijkt.

Als dan ook nog blijkt dat er een connectie is tussen de moorden en het psychische leed dat Lisbeth in haar jeugd is aangedaan, is de link tussen de hoofdrolspelers uit het eerste deel gelegd, zeker als Lisbeth in eerste instantie verdacht wordt van de moorden.

Ook dit deel is een reclame-uithangbord voor het volgende deel waarin de titel de afloop al een beetje verraadt. In ‘Gerechtigheid’  verwacht ik als lezer dat alles goed gaat komen. Ik verwacht ook dat de complexiteit verder zal toenemen, omdat de hint dat de veiligheidsdienst in Zweden betrokken is bij alle verwikkelingen rondom Lisbeth Salander, overduidelijk aanwezig zijn.

Voor degene die ‘into Stieg Larsson’ zijn heb ik nog een vraagje. Ligt het aan mij, maar de ‘ontsnapping’ van Lisbeth, helemaal op het einde van het boek, komt mij een beetje te onwerkelijk over. Het kan ook zijn dat ik nog niet helemaal gewend ben aan het genre misdaadroman. Het laat onverlet dat bij plaatsing van dit blog, ik al begonnen ben in deel 3.

Evenals het eerste deel, vind ik dit boek ongeëvenaard spannend en van gelijke kwaliteit, dus ook een 8,5

deel 1. Mannen die vrouwen haten

zie ook deel 3

Mannen die vrouwen haten / Stieg Larsson deel 1

Je moet vrouwen niet haten, dat is nergens goed voor. Vandaag werd dat maar weer eens bewezen. Toen ik voorvoelde dat het einde van het eerste deel van de Millenium trilogie van Stieg Larsson naderde, raakte ik al in paniek. Ik moest en zou deel 2 hebben en voor de zekerheid ook deel 3. En graag voordat de winkels hun deuren sloten.

 

Stieg Larsson

Ik rukte me los uit het ongemeen spannende verhaal en belde mevrouw Sprakeloos die aan het shopboodschappen was. Een combinatie van het nuttige en het aangename, dat wil zeggen de noodzakelijke boodschappen en het irrationele vrouwenshoppen. En zo blijkt maar weer dat vrouwen meerdere dingen tegelijk kunnen doen. Bovendien werd ze verzocht door mij of ze en passant deel 2 en 3 ook wilde kopen, shoppen dus voor Sprakeloos deze keer.

Geen probleem uiteraard en zo zie je maar dat je vrouwen niet moet haten, dat is nergens goed voor.

Het feit de zekerheid te willen hebben om Stieg Larssons’ deel 2 en 3 ook in mijn bezit te hebben, zou eigenlijk voldoende moeten zijn voor het openbaren van mijn boekervaring en dus het einde van dit blog. Hoeveel reclame heb je nodig en hoeveel nutteloze woorden moet je gebruiken om te zeggen dat ik het boek ‘Mannen die vrouwen haten’ van Stieg Larsson een geweldige ervaring vond.

Nu ik het boek uit heb, zit ik me af te vragen waarom het zolang heeft kunnen duren voordat ik het boek ter hand heb genomen. De hausse is volledig langs me heen gegaan, ik zou niet eens weten wanneer de hype is begonnen. De eerste druk was van oktober 2008 en ik heb een uitgave van augustus 2009. In eerste instantie heb ik mijn exemplaar cadeau willen doen aan een collega. Ik had namelijk de indruk op basis van de kaft en mijn vooroordelen dat het een trendy vrouwenboek was. Enige dagen later kreeg ik het terug met de mededeling dat haar partner diezelfde avond ook dit boek aan haar had gegeven. Nog weken heb ik het in mijn werktas gehad. Toen eiste mijn vrouw het boek op, maar was na enkele bladzijden niet meer geïnteresseerd. En dat is nooit goede reclame.

Van anderen hoorde ik dat je er even doorheen moest komen door de hoeveelheid namen, maar dat het dan wel spannend was. Onlangs griste ik een paar boeken uit de boekenkast voor een weekendje weg. Nog even een bladzijde lezen voor het slapen, waren voldoende om helemaal gepakt te worden.

Ik besef nu dat er ook films zijn en dat de auteur vlak voor de lancering van de trilogie in Zweden, is gestorven. Ook gaan er geruchten dat hij het boek niet zelf heeft geschreven, maar zijn vriendin. Wat ook de achtergronden moge zijn, het is een geweldig spannend boek dat is weggezet als een misdaadroman. En ik houd eigenlijk helemaal niet van misdaadromans.

Stieg Larsson

Mannen die vrouwen haten

Uitgeverij Signatuur 2009 (12e druk)

Waarom dit boek wel? Zijn het de hoofdpersonen, een vriendelijke vasthoudende middle-class onderzoeksjournalist en een instabiele anarchistische vrouw met een ogenschijnlijk gebrek aan empathisch vermogen, maar een zeer rechtlijnige kijk op de wereld en bovenal zeer intelligent? Is het mijn verbazing over de oneindige onderzoeksmogelijkheden van het internet? Of worden mijn onderbuikgevoelens gekieteld wanneer je doorkrijgt dat er pogingen gedaan worden om de vermenging van maffia en grootkapitaal aan de kaak te stellen?

Ik denk dat het een combinatie is tegen de achtergrond van ook een gezellig en kneuterig Zweden uit de jaren zestig en nu, middels de familie intriges van de familie Vanger die een industrieel familiebedrijf runnen dat al ver over het hoogtepunt heen is.

Tijdens het lezen heb ik lang geworsteld met de titel ‘Mannen die vrouwen haten’ en de onderschriften bij het begin van de seperate hoofdstukken waarin de lezer attent gemaakt wordt op de feitelijke gewelderupties waaraan vrouwen blootgesteld worden in de Zweedse maatschappij, die waarschijnlijk ook model staan voor de Nederlandse maatschappij. Door dit aanhangig te maken werd ik als lezer in eerste instantie erg op het verkeerde been gezet. Bij geweld tegen vrouwen denk ik in eerste instantie aan “Huiselijk Geweld” zoals dat nu een hot item is. Beseffend dat huiselijk geweld kan variëren van een eenmalige eruptie tot systematisch misbruik en (sexuele) vernedering, zijn de verwikkelingen bij Stieg Larsson soms bij het krankzinnige af. In het boek van Larsson is dat soms zeer plastisch beschreven, waarbij een religieuze achtergrond wordt opgevoerd. Omdat juist het onderzoek naar de verdwijning van een zestienjarig meisje van de genoemde Vanger dynastie centraal blijft staan, ontaard het boek nooit in een walgelijk satanisch document voor sadisten. Voor mij dus een goede reden om vanavond deel 2 te beginnen.

Boeken vergelijken en cijfers geven is moeilijk, maar de mate waarin het boek een zuigende werking heeft op de rest van het sociale leven is wel heel belangrijk, dus op een schaal van 1 tot 10 wordt het eerste deel van Stieg Larson een 8,5

zie ook deel 2 

zie ook deel 3

Alle boekervaringen van Sprakeloos bij elkaar

Boeken lezen, voor mijn bovenal een prettig tijdsverdrijf. Soms wordt ik er ingezogen, soms koester ik de taal en soms ‘slechts’ tijdspassering. Maar ik vind er altijd wel iets van of het nu literair is of niet. Geheel losgekoppeld van de eisen van de middelbare school beoordeel ik mijn leesvoer. In de volle overtuiging dat mijn eigen socialisatieproces hier debet aan is en vooral ook mijn eigen beperkingen. Het mag de pret niet drukken om cijfers uit te delen.

NB: Nu ook alle filmbeoordelingen te vinden

 

Mijn kleine Waanzin / Jan Brokken                                                                            7+

Winter in Madrid / C.J. Sansom                                                                                   8-

Een keukenmeidenroman/ Kathryn Stockett                                                        7,5

Harry Potter en de relieken v.d. dood /J.K. Rowling                                           7,5

De nazi en de kapper/ Edgar Hilsenrath                                                                    8-

Afrika / Jan Brokken                                                                                                         7,5

Pauperparadijs / Susanna Jansen                                                                              7,5

De Schaduw van de wind / Carlos Ruiz Zafón                                                          8+

De overgave / Arthur Japin (Na 200 pag. opgegeven)                                          5-

Erasmus en het poldermodel / Herman Pley                                                           7

Het woeden der gehele wereld / Maarten ’t Hart                                                   8-

Het verslag van Brodeck / Philippe Claudel                                                          8,5

De hand van mijn moeder / Nafisa Haji                                                                     7+

Knielen op een bed violen/ Jan Siebelink (na 250 pag. opgegeven)               5

Kleine landjes -berichten uit de Kaukasus / J.B. Cortius                                    7

Caesarion / Tommy Wieringa                                                                                        8

Harlekino / Tessa de Loo                                                                                                 8-

Grijze Zielen / Philippe Claudel                                                                                    8

Het Rozeneiland / Sanne Terlouw                                                                                7

Brug der Zuchten / Richard Russo                                                                                8-

Het diner / Herman Koch                                                                                                 7+

IJskastmoeder / Janneke van Bockel                                                                         7,5

God is Gek / Kluun                                                                                                               5

Duel / Joost Zwagerman                                                                                                   6,5

De hand van Fatima / Ildefonso Falcones                                                                 8-

Het zwijgen van Maria Zachea / Judith Koelemeijer                                             7,5

God’s Gym / Leon de Winter                                                                                            7+

Zoete Mond / Thomas Rosenboom                                                                                 7,5

Eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordano                                          8-

 De verborgen geschiedenis van Courtillon / Charles Lewinsky                         8

River van Vergetelheid / Philippe Claudel                                                                 8+

Het spel van de engel                                                                                                           7,5

Quadriga / F. Springer                                                                                                          7-

Sonny Boy / Annejet van der Zijl                                                                                       7,5

Dienstreizen van een thuisblijver/ Maarten ’t Hart                                                    8

De Kraai / Kader Abdolah                                                                                                   7,5 

 Mannen die vrouwen haten / Stieg Larsson                                                                8,5

De vrouw die met vuur speelde / Stieg Larsson                                                          8,5

Gerechtigheid / Stieg Larsson                                                                                               8

Verlovingstijd / Maarten ’t Hart                                                                                        7,5

Een Asielverhaal in Nederland/ Mahmoud Kamarzadeh                                          8

Baltische Zielen / Jan Brokken                                                                                            8-

Een keukemeidenroman / Kathryn Stockett                                                          7,5

Congo, een geschiedenis/David van Reybrouck                                                            8

Het lot van de familie Meijer/ Charles Lewinsky                                                        8,5

Reizen zonder John/ Geert Mak                                                                                       8+

Vijftig tinten grijs/ E.L. James                                                                                              5-

Papegaai vloog over de IJssel/ Kader Abdolah                                 8+

Het achtste leven (voor Brilka) / Nino Haratischwili                     9+

De Kraai / Kader Abdolah

 En wederom heb ik het boekenweekgeschenk in huis en ook nu ben ik vergeten dat dit een gratis dagje reizen is met de NS. Dat is jammer, maar als troost heb ik een klein reisje met Kader Abdolah’s De Kraai in het verschiet. Ik ben benieuwd. Mijn nieuwsgierigheid klinkt benepen, omdat ik niet zo goed weet wat ik van de reis moet denken. Kader Abdolah is al jaren te lezen in de Volkskrant onder het pseudoniem Mirza, ik heb meestal het nagelaten. Zijn verschijning is bekend van tv en ik zag een enthousiaste, maar tegelijk bedachtzaam sprekende man, die van onder zijn karakteristieke snor bloemrijke woorden over ons heen strooide. Ik luisterde vast wel, maar veel is er niet blijven hangen. Kortom, ik ken Kader Abdolah nog niet. Het feit dat hij, misschien gedwongen door de fotografen, ik weet het niet, tijdens het boekenbal op de plek van wijlen Harry Mulish is gaan zitten, pleitte niet voor hem. Ik ben geen fan van de man die nooit de Nobelprijs heeft gewonnen. Maar wie ben ik om hierover te oordelen ten aanzien van Kader Abdolah? Het boekenweekgeschenk van de hand van Kader Abdolah is een mooie gelegenheid om hem in ieder geval beter te leren kennen.

Voor mij kwam De Kraai, na de opzienbarende opening, toch wat langzaam op gang. Zijn openingszin, ‘Lezer, Ik ben makelaar in koffie…..’ vond ik uitnodigend, maar toen liep het toch wat stroever. Ik moest wennen aan zijn, in mijn ogen, toch nog te bloemrijke taalgebruik. Misschien is dat mijn eigen vooringenomenheid, hoewel ik de indruk heb dat als hij over zijn vaderland schrijft, ook het Nederlands bloemrijker is dan wanneer hij later in het boek passages over Nederland beschrijft. Verder ben ik me bewust dat mijn kennis van de literatuur en dan met name de dichtkunst te kort schiet om meteen gepakt te worden door het enthousiasme van Kader Abdolah. Mijn beperkte referentiekader zorgt ervoor dat ik niet meteen kan aanhaken.

Na ongeveer dertig pagina’s vallen bovenstaande bezwaren weg en de schrijver weet me mee te nemen met de hoofdpersoon, ongetwijfeld Kader Abdolah zelf of in ieder geval doordrenkt met vele autobiografische feiten. Het verhaal ontrolt zich dan in het negentig pagina’s tellende boekenweekgeschenk, waarbij politieke omstandigheden in Iran, vluchtverhaal, heimwee naar het vaderland en opbouw van een leven in een nieuw land gemakkelijk verteld worden. Tussendoor blijkt in alles de liefde voor het geschreven woord van de hoofdpersoon. Allereerst in het Farsi, in navolging van een betovergrootvader die ook dichter/schrijver was, later in Nederlands. De wil om het Nederlands te leren en zich hierin zelfs te bekwamen is groot bij de makelaar in koffie, zijn waardering voor de Nederlandse literatuur misschien nog wel groter.

Kader Abdolah

De Kraai

Boekenweekgeschenk 2011

Uitgeverij De Geus BV, Breda

Ik vind het de kracht van De Kraai dat Kader Abdolah in relatief korte hoofdstukjes zijn vluchtverhaal kan vertellen en rake typeringen weet te geven. Zelf heb ik beroepshalve te maken gehad met vluchtelingen, maar zonder die ervaring is het alom bekend dat de lange wachttijden voor een verblijfsvergunning desastreus zijn voor veel vluchtelingen. Kader Abdolah laat via de hoofdpersoon, zonder te oordelen, de lezer weten, hoe het is in een Nederlands vluchtelingenoord. Heel herkenbaar, maar ook een beetje beschamend. Het valt me trouwens op dat de schrijver eigenlijk helemaal geen negatief oordeel velt over zijn nieuwe vaderland, maar wel nauwkeurig observeert.

Ruim over de helft van het boekje zegt de hoofdpersoon:

‘Je schrijft om te delen, anders verstik je in je eigen woorden. Ik had geen lezer, bovendien werd mijn dierbare Perzische taal beheerst door de geestelijken. Mijn taal was giftig en hij beklemde me.’

Ik vond dat misschien wel het mooiste uit het boek en wel om twee redenen. De eerste en de meest belangrijkste is de blijk van zelfkennis, maar ook objectiviteit, of noem het afstand die de hoofdpersoon neemt, om de nieuwe taal onder de knie te krijgen met de wetenschap van zijn eigen taalsocialisatie. Als lezer word je geconfronteerd met een open deur die vaak vergeten wordt. Taal is namelijk meer dan een optelsom van woorden en grammatica, er ligt een heel sociaal en cultureel proces aan ten grondslag. Een proces waardoor jezelf gevormd bent en een onderdeel van uit maakt.

Het tweede dat ik uit de bovenstaande zinnen haal, is meer op mezelf gericht. Iedere schrijver, of het nu een woordkunstenaar is wiens werken geduid mogen worden als literatuur (met kapitalen); of een blogjesschrijver zoals ondergetekende, zonder lezer bloedt het schrijven volgens mij dood. De lezer zorgt voor de broodnodige communicatie, bevestiging en waardering of juist niet. Het gelezen worden is, op welke schaal dan ook, de voeding om verder te schrijven. Voor Kader Abdolah in zijn nieuwe taal, het Nederlands, dat hij ongetwijfeld beter onder de knie heeft dan de meeste Nederlanders. Voor mij als blogjesschrijver zijn enkele lezers vaak al genoeg om ook het volgende blog te schrijven.

De Kraai eindigt met wederom een herkenbaar thema bij veel vluchtelingen, namelijk de desintegratie van het gezin door de nieuwe omstandigheden, ook als het goed gaat met de individuele gezinsleden. Er moet gezocht worden naar nieuwe evenwichten, oude herinneringen moeten verwerkt worden en opnieuw ingekaderd en dat kost tijd, zweet en vooral waarschijnlijk heel veel tranen. Kortom via het boekenweekgeschenk heb ik Kader Abdolah ontdekt en zal beslist meer van hem willen lezen.

Op een schaal van 1 tot 10 waardeer ik zijn werk met een: 7,5

Dienstreizen van een thuisblijver / Maarten ’t Hart

En dan zit daar Maarten ’t Hart bij Pauw&Witteman, voor mij een reden om vooral wel te kijken. Want na lezing van het boek ‘Het woeden der gehele wereld’ dreig ik zomaar een ’t Hart fan te worden. Maarten ’t Hart is aangeschoven, maar maakt vooral duidelijk dat hij er eigenlijk niet wil zijn, maar dat het de uitgeversverplichtingen zijn die hem nopen om rond middernacht nog van huis en haard weg te zijn. Enige misantropie is hem niet vreemd. Hij moet zijn nieuwe boek ‘Dienstreizen van een thuisblijver’ promoten.

Maarten ‘ t Hart

Dienstreizen van een thuisblijver

Uitgeverij Arbeiderspers

2011

 In het gesprek gaat het vooral over observaties van ’t Hart ten aanzien van een aantal Nederlandse schrijvers. Ik krijg de indruk dat hij een soort Story of Privé heeft gemaakt van een hoog literair gehalte en alle saillante details over de literaire ‘fine fleur’ heeft uitgepoept. ‘Dat boek moet ik hebben.’ En toch kom je dan bedrogen uit als consument, want slechts een verhaal gaat echt over een dienstreis naar Göteborg om aldaar het Nederlandse boek te promoten. Inmiddels weet ik hoe ’t Hart denkt over Conny Palmen en hunkerde om van zijn passie voor de Tjechische componist Smetana te delen, tevergeefs blijkt uit lezing van het vermakelijke relaas.

Maar goed, wat heet bedrogen, als naast de dienstreis naar Zweden nog 17 uiterst vermakelijke dienstreizen en andere verhalen geschreven zijn. De lezer wordt meegevoerd naar uiteraard Maassluis en Warmond, maar ook naar Duitsland, Hongarije en Engeland. Grappig zijn ook de perikelen rondom het niet tot standkomen van een biografie over Simon Vestdijk door Maarten ’t Hart zelf. Het vermakelijkst vond ik de beschrijving van zijn verblijf in het ziekenhuis na een noodlottig ongeluk. Verder geeft de schrijver een tipje van de sluier over zijn bemoeienis rondom de zaak Lucia de B., inmiddels weer Lucia de Berk. Kortom, Maarten ’t Hart heeft zich goed verkocht bij Pauw & Witteman, maar levert kwaliteit.

Al schrijvende vraag ik me zo af wat mij nu zo trekt in inmiddels het tweede boek van de schrijver in korte tijd. Ik heb geen uitgesproken passie voor klassieke muziek. Ik ben zelf een uitgesproken gammastudent, al was ik erg trots om mijn 8 voor biologie op het VWO. Ik mag graag een potje voetbal kijken en ik heb helemaal niets met de Partij voor de Dieren. Allemaal zaken waarmee ik me moeilijk kan identificeren ten opzichte van Maarten ’t Hart. En toch lezen zijn verhalen al een trein, een dienstreizentrein welteverstaan.

Wat is het dan wat mij trekt? Ik denk zijn humor en zelfspot, zijn prachtige observaties en brede belangstelling. Ik ben na lezing van dit boek overtuigd dat ik meer boeken van hem wil lezen en die status heeft Maarten ’t Hart voor mij gemeen met Simon Carmiggelt en Philippe Claudel. Hij hoeft trouwens niet bang te zijn dat ik als idolate fan in Warmond zal rondlopen om hem te stalken. Ik zal hem zijn rust gunnen, zodat hij nog vele boeken kan schrijven.

Trouwens hij refereerde in het laatste verhaal, waarbij hij de Duitse fotograaf Tobias Todt ontvangt, aan ‘misschien wel de beste roman uit de Nederlands letterkunde, Tobias en de Dood.’ Mogelijk moet ik me schamen, maar ik heb nooit van het verhaal gehoord, terwijl mijn zoon nog wel zo heet. Bij de naam Oudshoorn gaat vaag een lampje branden, maar ook niet meer dan dat. Dus daar moeten we maar naar op zoek gaan. Hiervoor dank aan de schrijver.

Maarten ’t Hart, als het al een misantroop is, dan wel van het aimabele soort. Ik vind alleen de foto op de omslag al prachtig. Het doet me denken aan beelden uit de Griekse oudheid, al waren dat volgens mij vooral jongelingen en geen mannen met een markante kop.

Mijn beoordeling voor dit boek op een schaal van 1 tot 10: 8

==================================================================

EERDER GELEZEN EN BEOORDEELD

Boeken lezen, voor mij vooral een prettig tijdverdrijf. Soms wordt ik in het boek gezogen, soms koester ik de taal en is het lezen soms ‘slechts’ tijdspassering of heeft een goede marketing me in de greep. Maar ik vind er altijd wel iets van of het nu literair is of niet. Geheel losgekoppeld van de eisen van de middelbare school beoordeel ik mijn leesvoer. In de volle overtuiging dat mijn eigen socialisatieproces hier aan ten grondslag ligt en vooral ook mijn eigen beperkingen hiermee in de etalage komt te liggen. Het mag de pret niet drukken om cijfers uit te delen.

Mijn kleine Waanzin / Jan Brokken                                                                            7+

Winter in Madrid / C.J. Sansom                                                                                   8-

Harry Potter en de relieken v.d. dood /J.K. Rowling                                           7,5

De nazi en de kapper/ Edgar Hilsenrath                                                                    8-

Afrika / Jan Brokken                                                                                                         7,5

Pauperparadijs / Susanna Jansen                                                                              7,5

De Schaduw van de wind / Carlos Ruiz Zafón                                                          8+

De overgave / Arthur Japin (Na 200 pag. opgegeven)                                          5-

Erasmus en het poldermodel / Herman Pley                                                           7

Het woeden der gehele wereld / Maarten ’t Hart                                                   8-

Het verslag van Brodeck / Philippe Claudel                                                          8,5

De hand van mijn moeder / Nafisa Haji                                                                     7+

Knielen op een bed violen/ Jan Siebelink (na 250 pag. opgegeven)               5

Kleine landjes -berichten uit de Kaukasus / J.B. Cortius                                    7

Caesarion / Tommy Wieringa                                                                                        8

Harlekino / Tessa de Loo                                                                                                 7,5

Grijze Zielen / Philippe Claudel                                                                                    8

Het Rozeneiland / Sanne Terlouw                                                                                7

Brug der Zuchten / Richard Russo                                                                                8-

Het diner / Herman Koch                                                                                                 7

IJskastmoeder / Janneke van Bockel                                                                         7,5

God is Gek / Kluun                                                                                                               5

Duel / Joost Zwagerman                                                                                                   6,5

De hand van Fatima / Ildefonso Falcones                                                                 8-

Het zwijgen van Maria Zachea / Judith Koelemeijer                                             7,5

God’s Gym / Leon de Winter                                                                                            7+

Zoete Mond / Thomas Rosenboom                                                                                 7,5

Eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordano                                          8-

 De verborgen geschiedenis van Courtillon / Charles Lewinsky                         8

River van Vergetelheid / Philippe Claudel                                                                 8+

Het spel van de engel                                                                                                           7,5

Quadriga / F. Springer                                                                                                          7-

Sonny Boy / Annejet van der Zijl                                                                                       7,5

Onbekend Suriname met Sonny Boy van Annejet van der Zijl

‘Hoe inferieur zwarte mensen volgens de nationaal-socialistische doctrine ook waren, lastiggevallen door de bezetter werden ze niet. Hun aantal was simpelweg te klein om er een apart beleid voor te bedenken en ze kregen zelfs nog steeds keurig hun extra rijstrantsoenen.’

(pag. 163, Sonny Boy)

Dit vond ik vreemd genoeg de meest opmerkelijke passage van het boek. Het zegt alles over het ‘rücksichlose’ dat het Hitler regiem in zich herbergde, bovendien laat dat ook een stukje onmenselijke efficiëntie en bureaucratie zien. Toen ik wist waar het boek over ging, had ik dit namelijk nooit verwacht.

 

Wat ik wel verwacht had, na het zien van de eerste promo’s van de film, weet ik eigenlijk niet. Een stukje geschiedenis van Suriname misschien en de kleingeestigheid van spruitjeslucht in Nederland waarin een verboden liefde zich ontplooide. Ik wilde het boek lezen voordat ik in de verleiding zou komen de film te gaan zien.

Eigenlijk had ik helemaal geen (voor)oordelen verder en ik verzeilde dan ook al snel in een type boek dat bij me past. Ik lees graag kleine persoonlijke geschiedenissen, afgezet tegen de tijdsgeest en de geschiedenis die op dat moment speelt.

Sonny Boy van Annejet van der Zijl begint in Suriname, bij het stamgezin van Waldemar, de vader van ‘Sonny Boy’. Prettig leesbaar en vooral een openbaring, want wat weet ik nu van de Surinaamse geschiedenis buiten het feit dat de slavernij door de Nederlanders nog lang is volgehouden, de decembermoorden in 1982 en de veroordeling van de president, Bouterse, in verband met zijn aandeel in cocaïnehandel.

Goed, ik had in de jaren zeventig het Gouden Griffel winnende boek Kon Hesi Baka van Henk Barnard gelezen. De periode na de afschaffing van de slavernij tot pakweg de onafhankelijkheid is voor mij eigenlijk een zwart gat. Het inkijkje dat Annejet van der Zijl geeft in haar boek is het begin van de opvulling van dat zwarte gat. 

Sonny Boy

 Annejet van der Zijl

Nijgh & Van Ditmar

 Amsterdam 2007

 

Verder gaat het boek in mijn optiek vooral over een stukje Nederland, beschreven vanuit de ongewone relatie tussen een donkere Surinaamse man en een Nederlandse getrouwde vrouw die bovendien zwanger is van hem, Sonny Boy. Juist die kleine geschiedenis van dit echtpaar tegen de achtergrond van de spruitjeslucht in de jaren twintig, de crisisjaren dertig en vervolgens de oorlogsjaren, heb ik ademloos gelezen. Ik heb me ook verbaasd over de relatieve tolerantie, of zou het onverschilligheid zijn geweest, tegenover de jonge Waldemar. De schrijfster benoemt af en toe wel de vooroordelen en discriminatie, maar het ligt er niet duimendik bovenop. In mijn beleving moest in het Nederland van toen een donkere man of vrouw wel heel buitenissig zijn. Zelf herinner ik me nog de eerste Surinaamse kinderen bij ons op school (1977). We werden als ‘onbedorven’ kinderen uit Raalte de dag ervoor wel door het hoofd der school klassikaal voorbereid. Het wende overigens snel is mijn bescheiden mening, maar dat zou eigenlijk aan die kinderen zelf gevraagd moeten worden, maar dit ter zijde.

 

In Sonny Boy beschrijft Annejet van der Zijl het uiterst trage proces waarbij de kinderen in haar eerste huwelijk wenden aan de onburgelijke status van hun moeder, die tot het laatst toe een onvermoeibare energie en optimisme aan de dag legde om alles en iedereen in haar omgeving te kunnen behouden. En gezien de ongewone samenstelling van het gezin in het toenmalige Den Haag, en later Scheveningen, was dat waarschijnlijk ook wel de eerste voorwaarde om te overleven in het Nederland van toen.

 

Het oorlogsgebeuren brengt toch nare en onverwachte wendingen met zich mee als het gezin van Rika, Waldemar en Waldy (Sonny Boy) wordt verraden omdat er Joodse vluchtelingen bij hen waren verborgen.

Sonny Boy is een aanrader dat past in de traditie van Geert Mak’s De eeuw van mijn vader, maar evenzo goed bij Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeijer.

 

Wat mij rest na het lezen van dit boek is toch dat ik moet zoeken naar updates van mijn kennis over de Surinaamse geschiedenis, maar ook zoeken naar actuele Surinaamse schrijvers, want ik ken er eigenlijk geen. Ik hoor graag suggesties.

 

 Al met al een boek dat de moeite waard is om gelezen te worden, om kennis te nemen van de historische feiten en ter vergroting van het historisch besef.

Ik kom op een schaal van 1 tot 10 tot een 7,5

==================================================================

EERDER GELEZEN EN BEOORDEELD

Boeken lezen, voor mij vooral een prettig tijdverdrijf. Soms wordt ik in het boek gezogen, soms koester ik de taal en is het lezen soms ‘slechts’ tijdspassering of heeft een goede marketing me in de greep. Maar ik vind er altijd wel iets van of het nu literair is of niet. Geheel losgekoppeld van de eisen van de middelbare school beoordeel ik mijn leesvoer. In de volle overtuiging dat mijn eigen socialisatieproces hier aan ten grondslag ligt en vooral ook mijn eigen beperkingen hiermee in de etalage komt te liggen. Het mag de pret niet drukken om cijfers uit te delen.

Mijn kleine Waanzin / Jan Brokken                                                                            7+

Winter in Madrid / C.J. Sansom                                                                                   8-

Harry Potter en de relieken v.d. dood /J.K. Rowling                                           7,5

De nazi en de kapper/ Edgar Hilsenrath                                                                    8-

Afrika / Jan Brokken                                                                                                         7,5

Pauperparadijs / Susanna Jansen                                                                              7,5

De Schaduw van de wind / Carlos Ruiz Zafón                                                          8+

De overgave / Arthur Japin (Na 200 pag. opgegeven)                                          5-

Erasmus en het poldermodel / Herman Pley                                                           7

Het woeden der gehele wereld / Maarten ’t Hart                                                   8-

Het verslag van Brodeck / Philippe Claudel                                                          8,5

De hand van mijn moeder / Nafisa Haji                                                                     7+

Knielen op een bed violen/ Jan Siebelink (na 250 pag. opgegeven)               5

Kleine landjes -berichten uit de Kaukasus / J.B. Cortius                                    7

Caesarion / Tommy Wieringa                                                                                        8

Harlekino / Tessa de Loo                                                                                                 7,5

Grijze Zielen / Philippe Claudel                                                                                    8

Het Rozeneiland / Sanne Terlouw                                                                                7

Brug der Zuchten / Richard Russo                                                                                8-

Het diner / Herman Koch                                                                                                 7

IJskastmoeder / Janneke van Bockel                                                                         7,5

God is Gek / Kluun                                                                                                               5

Duel / Joost Zwagerman                                                                                                   6,5

De hand van Fatima / Ildefonso Falcones                                                                 8-

Het zwijgen van Maria Zachea / Judith Koelemeijer                                             7,5

God’s Gym / Leon de Winter                                                                                            7+

Zoete Mond / Thomas Rosenboom                                                                                 7,5

Eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordano                                          8-

 De verborgen geschiedenis van Courtillon / Charles Lewinsky                         8

River van Vergetelheid / Philippe Claudel                                                                 8+

Het spel van de engel                                                                                                           7,5

Quadriga / F. Springer                                                                                                          7-

Sonny Boy / Annejet van der Zijl                                                                                       7,5

 

Quadriga / F. Springer

In een ode aan Simon Carmiggelt werd F. Springer aangehaald, die de grootsheid van Carmiggelt benoemde. Nu hebben mensen die Carmiggelt prijzen altijd al een streepje voor bij mij. Veelal zijn het intelligente mensen. Ik heb nog nooit iets van Springer gelezen en ik herinnerde me een Boekenweekgeschenk van zijn hand uit 1990. Volgens mij heette het Sterremeer. Ik heb het in mijn bezit gehad, maar kon het niet zo snel vinden. Bij toeval liep ik tegen Quadriga op voor een billijke prijs. Dus aan de slag dan maar met de opdracht aan mezelf of ik een nieuwe held heb gevonden.

Ik heb het uitgelezen en het moet gezegd worden, F. Springer leest vlotjes weg. Geen ingewikkelde zinnen, niet een (te) hoog gehalte aan filosofische beschouwingen die mij nopen het boek weg te leggen en eens de denker te gaan uithangen. Een boek is op de eerste plaats een hulpmiddel om je eigen film af te draaien. Het verhaal was aardig. Een (wetenschaps)journalist komt in 1987 in Berlijn en wordt bijgestaan door een charmante DDR begeleidster die door de communistische partij (SED) aangewezen is. Naast het gedwongen karakter van de begeleiding, ontstond langzaam maar zeker een verliefdheid bij deze journalist (Robert Somers). Het consumeren van zijn verliefdheid ging niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk hebben ze het bed samen gedeeld.

Dan gaat de schrijver Springer in de tijd vooruit en laat hij de hoofdpersoon op zoek gaan naar zijn kortstondige vlam van weleer, die toch in zijn poriën is gaan zitten. In het verhaal identificeert hij zich met een jaloerse hoofdpersoon uit een boek van Ivan Boenin en de DDR gids Monika wordt in zijn beleving Lika.

Zijn motivatie voor bezoeken aan Berlijn na de Wende is gelegen in het feit dat hij zijn Lika wil terugvinden.

Een onderhoudend verhaal van F. Springer die het verder lardeert met wetenswaardigheden over de diplomatieke dienst, een inkijkje geeft in het bijna versleten regeringsapparaat van Erich Honnecker en bovendien de lezer meeneemt in de historische ontwikkelingen van de DDR, de val van de Muur en het Berlijn van na 1989. Leesbaar dus, maar maakt dat van F. Springer een held?

Mijn antwoord is nee, ik was (en ben nog steeds) niet echt onder de indruk. Er was bovendien één aspect in zijn schrijfstijl dat mij zelfs lichtelijk irriteerde namelijk het gebruik van de buitenlandse taal en dan met name het Duits omdat het verhaal zich voornamelijk in Berlijn afspeelt. Soms zijn het korte uitspraken, soms Duitse woorden die goed in het Nederlands vertaald kunnen worden. Het Duits, maar ook het Engels of Frans, is van een dusdanig niveau dat mijn VWO kennis ruim voldoende is om het te begrijpen, maar het is volgens mij niet nodig. In mijn optiek voegt het niets toe aan het verhaal. Als een Libanese bediende van de ambassade zegt: ‘Le diner dans quinze minutes, monsieur l’ambassadeur.’ Waarom?

En ik heb genoeg inlevingsvermogen dat de conversatie tussen de verliefde Somers en Monika in het Duits zal gaan en als het een andere taal zou zijn, vermeldt dat eenmalig en waarom, en blijf gewoon Nederlands schrijven.

F. Springer

Quadriga

 Een eindspel

 Querido 2010

F. Springer, hij schijnt een indrukwekkend oeuvre te hebben. Ik zal ik hem nog beslist wel eens tegenkomen. Ik zal de schrijver niet negeren, maar echt warmlopen voor een man die Simon Carmiggelt ook waardeert, doe ik in dit geval niet.

Mijn oordeel op een schaal van 1 tot 10 is: 7-

===================================================================

ANDERE BEOORDELINGEN

Boeken lezen, voor mijn bovenal een prettig tijdsverdrijf. Soms wordt ik er ingezogen, soms koester ik de taal en soms ‘slechts’ tijdspassering. Maar ik vind er altijd wel iets van of het nu literair is of niet. Geheel losgekoppeld van de eisen van de middelbare school beoordeel ik mijn leesvoer. In de volle overtuiging dat mijn eigen socialisatieproces hier debet aan is en vooral ook mijn eigen beperkingen. Het mag de pret niet drukken om cijfers uit te delen.

Mijn kleine Waanzin / Jan Brokken                                                                            7+

Winter in Madrid / C.J. Sansom                                                                                   8-

Harry Potter en de relieken v.d. dood /J.K. Rowling                                           7,5

De nazi en de kapper/ Edgar Hilsenrath                                                                    8-

Afrika / Jan Brokken                                                                                                         7,5

Pauperparadijs / Susanna Jansen                                                                              7,5

De Schaduw van de wind / Carlos Ruiz Zafón                                                          8+

De overgave / Arthur Japin (Na 200 pag. opgegeven)                                          5-

Erasmus en het poldermodel / Herman Pley                                                           7

Het woeden der gehele wereld / Maarten ’t Hart                                                   8-

Het verslag van Brodeck / Philippe Claudel                                                          8,5

De hand van mijn moeder / Nafisa Haji                                                                     7+

Knielen op een bed violen/ Jan Siebelink (na 250 pag. opgegeven)               5

Kleine landjes -berichten uit de Kaukasus / J.B. Cortius                                    7

Caesarion / Tommy Wieringa                                                                                        8

Harlekino / Tessa de Loo                                                                                                 8-

Grijze Zielen / Philippe Claudel                                                                                    8

Het Rozeneiland / Sanne Terlouw                                                                                7

Brug der Zuchten / Richard Russo                                                                                8-

Het diner / Herman Koch                                                                                                 7+

IJskastmoeder / Janneke van Bockel                                                                         7,5

God is Gek / Kluun                                                                                                               5

Duel / Joost Zwagerman                                                                                                   6,5

De hand van Fatima / Ildefonso Falcones                                                                 8-

Het zwijgen van Maria Zachea / Judith Koelemeijer                                             7,5

God’s Gym / Leon de Winter                                                                                            7+

Zoete Mond / Thomas Rosenboom                                                                                 7,5

Eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordano                                          8-

 De verborgen geschiedenis van Courtillon / Charles Lewinsky                         8

River van Vergetelheid / Philippe Claudel                                                                 8+

Het spel van de engel                                                                                                           7,5

Quadriga / F. Springer                                                                                                          7-

Sonny Boy / Annejet van der Zijl                                                                                       7,5

 

In de schaduw van de schaduw

Voor dat ik ook maar op de inhoud van het nieuwste boek van Carlos Ruiz Zafón in ga, moet ik een citaat kwijt uit ‘Het spel van de engel’. In een vorige boekervaring gaf ik al aan dat de lezer altijd zijn eigen stokpaardjes meeneemt bij het lezen van een boek. Selectieve waarneming is nu eenmaal een constructiefoutje in de mensheid, maar mogelijk ook wel een defensiemechanisme, omdat je als gewone sterveling ook wel gek moet worden om alles bewust te moeten waarnemen. Maar dit terzijde.

Mijn citaat uit het boek

Ik was dus onder de indruk van het volgende citaat, al vrij in het begin van ‘Het spel van de engel’ (pagina 19/20):

‘Jaloezie is de religie van de middelmatigen. Het sterkt ze, het beantwoordt aan de onrust die vanbinnen aan ze knaagt en uiteindelijk verteert het hun ziel, terwijl het ze toestaat hun eigen kleinzieligheid en hebzucht te rechtvaardigen totdat ze denken dat het deugden zijn. Zulke mensen zijn ervan overtuigd dat de hemelpoorten zich slechts zullen openen voor ongelukkigen zoals zij, die door het leven gaan zonder een spoor achter te laten dan dat van hun voddige pogingen te kleineren en buiten te sluiten – zo mogelijk te vernietigen – die puur door te bestaan hun eigen armzalige ziel, geest en esprit aantoont. Gezegend is hij tegen wie de idioten tieren, want zijn ziel zal hun nooit toebehoren.’

Mooi vond ik dit. Heel mooi.

Nu vind ik dat je mensen nooit kwalijk kunt nemen ‘middelmatig’ te zijn. Wie bepaalt dat nu, uiteindelijk heeft ieder mens wel ergens talenten al komen die helaas niet altijd in de schijnwerpers. Dus leven en laten leven ook als mensen zich anders presenteren dan jijzelf gesocialiseerd bent.

Maar vooral het stukje ‘kleinzieligheid en hebzucht te rechtvaardigen totdat ze denken dat het deugden zijn’ zie ik zo vaak om me heen.

Het spel van de engel

 Carlos Ruiz Zafón

 Signatuur 2009

De vergelijking

Zo heeft het boek van Zafón veel onverwachte levenswijsheden en citaten die bij oppervlakkige beschouwing zijn weggepropt in wederom een heel spannende verhaallijn. Uiteraard heb ik het boek gelezen omdat de mondiale bestseller ‘In de schaduw van de wind’ mij heel goed bevallen is. En met mij miljoenen anderen, hetgeen mijn eigen middelmatigheid maar weer eens bewijst.

Ook nu ben ik zeer te spreken over het prachtige taalgebruik, de genoemde wijsheden en vooral de spanning. Maar ook de soms humoristische dialogen geven volgens mij de creativiteit en veelzijdigheid van de schrijver weer.

En toch knaagt er iets. Als het boek ‘In de schaduw van de wind’ niet geschreven zou zijn, mogelijk dat dit boek de mondiale doorbraak zou zijn geweest van Zafón. Geniaal dus, maar te veel een variatie op een thema. Het boek speelt zich ook nu weer af in Barcelona van de eerste helft van de twintigste eeuw. In tegenstelling tot het eerste boek, spelen politieke en sociale factoren hoegenaamd geen rol. De basis is de enorme spanning van deze psychologische thriller met literaire capaciteiten. Ik persoonlijk vind het jammer, want met een stukje tijdsgeest, bijvoorbeeld over Franco en de Spaanse Burgeroorlog, kan het verhaal beter ‘aarden.’ De sinistere feiten komen op die manier beter tot hun recht, omdat het zich afspeelt in de echte wereld. Met tijden kreeg ik het gevoel dat de ‘zwarte magie’ van het boek niet echt is en dat gevoel moet je tijdens het lezen niet hebben, dat leidt af.

Wederom speelt de boekhandel van Sempere & Zoons een belangrijke rol in het verhaal. En ook het Kerkhof der Vergeten Boeken maakt een wezenlijk deel uit van de spannende vertelling van Zafón.

Op zichzelf kan ik het de schrijver niet kwalijk nemen, want na het succes van zijn vorige boek, proeft dat ongetwijfeld naar meer. Ik weet echter niet of ik als lezer zo gemakkelijk een derde boek ga lezen.

Samenvatting

De verhaallijn is vrij simpel. Een arme vrij kansloze jongen met talent voor schrijven, komt bij de redactie van een onbeduidende krant. Zijn talent wordt herkend en de opdrachten stromen binnen, zonder dat dit hem echt de literaire roem geeft die hij als jongeling nog nastreeft. Hij schrijft met name ook voor anderen die daarmee gloreren. Als hij van een onbekende uitgever uit Parijs de opdracht krijgt om een boek te schrijven en een voorschot krijgt van 100.000 peseta’s, volgen de duistere ontwikkelingen elkaar in een rap tempo op. Magie, intriges, corrupte ontwikkelingen, maar ook moord en doodslag zijn het gevolg. Op menig moment duizelde het me voor de ogen en moest ik me letterlijk af vragen, wie nu met wie te maken heeft en wie te vertrouwen was en wie niet.

Maar als rode draad door het hele verhaal staat de liefde voor het geschreven woord centraal. De liefde die Zafón ongetwijfeld met de paplepel heeft binnengekregen en die hij graag met zijn miljoenenpubliek wil delen. Het genoemde Kerkhof der Vergeten Boeken staat symbool voor deze boekenliefde.

Op bladzijde 540 beschrijft hij:

‘Dit oord is een mysterie. Een sanctuarium. Elk boek dat je ziet, elke band, heeft een ziel. De ziel van degene die het heeft geschreven en van degene die het heeft gelezen en ervan heeft gedroomd. Telkens als een boek in andere handen overgaat, telkens als iemand zijn blik over de bladzijden laat glijden, groeit zijn geest en wordt sterker. De boeken die niemand zich meer herinnert, die mettertijd verloren zijn gegaan, leven op deze plek voor altijd voort en wachten erop in handen van een nieuwe lezer te geraken, een nieuwe ziel….’

Of dit ook zo is met een miljoenenoplagen die ook ‘Het spel van de engel’ ongetwijfeld zal krijgen, weet ik niet. Het is in ieder geval een absolute aanraden, al blijft er iets knagen.

Mijn beoordeling voor dit boek is:  7,5

=================================================================

ANDERE BEOORDELINGEN

Boeken lezen, voor mijn bovenal een prettig tijdsverdrijf. Soms wordt ik er ingezogen, soms koester ik de taal en soms ‘slechts’ tijdspassering. Maar ik vind er altijd wel iets van of het nu literair is of niet. Geheel losgekoppeld van de eisen van de middelbare school beoordeel ik mijn leesvoer. In de volle overtuiging dat mijn eigen socialisatieproces hier debet aan is en vooral ook mijn eigen beperkingen. Het mag de pret niet drukken om cijfers uit te delen.

Mijn kleine Waanzin / Jan Brokken                                                                            7+

Winter in Madrid / C.J. Sansom                                                                                   8-

Harry Potter en de relieken v.d. dood /J.K. Rowling                                           7,5

De nazi en de kapper/ Edgar Hilsenrath                                                                    8-

Afrika / Jan Brokken                                                                                                         7,5

Pauperparadijs / Susanna Jansen                                                                              7,5

De Schaduw van de wind / Carlos Ruiz Zafón                                                          8+

De overgave / Arthur Japin (Na 200 pag. opgegeven)                                          5-

Erasmus en het poldermodel / Herman Pley                                                           7

Het woeden der gehele wereld / Maarten ’t Hart                                                   8-

Het verslag van Brodeck / Philippe Claudel                                                          8,5

De hand van mijn moeder / Nafisa Haji                                                                     7+

Knielen op een bed violen/ Jan Siebelink (na 250 pag. opgegeven)               5

Kleine landjes -berichten uit de Kaukasus / J.B. Cortius                                    7

Caesarion / Tommy Wieringa                                                                                        8

Harlekino / Tessa de Loo                                                                                                 8-

Grijze Zielen / Philippe Claudel                                                                                    8

Het Rozeneiland / Sanne Terlouw                                                                                7

Brug der Zuchten / Richard Russo                                                                                8-

Het diner / Herman Koch                                                                                                 7+

IJskastmoeder / Janneke van Bockel                                                                         7,5

God is Gek / Kluun                                                                                                               5

Duel / Joost Zwagerman                                                                                                   6,5

De hand van Fatima / Ildefonso Falcones                                                                 8-

Het zwijgen van Maria Zachea / Judith Koelemeijer                                             7,5

God’s Gym / Leon de Winter                                                                                            7+

Zoete Mond / Thomas Rosenboom                                                                                 7,5

Eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordano                                          8-

 De verborgen geschiedenis van Courtillon / Charles Lewinsky                         8

River van Vergetelheid / Philippe Claudel                                                                 8+

Het spel van de engel /Carlos Ruiz Zafón                                                                  7,5

Quadriga / F. Springer                                                                                                          7-

Sonny Boy / Annejet van der Zijl                                                                                       7,5

 

Philippe Claudel/ Rivier van Vergetelheid

Met een vluchtige blik heb ik wel eens in serieuze recensies gelezen dat Philippe Claudel een meester is in het neerzetten van grijstinten. Ik kan dat in zekere zin beamen na het lezen van zijn Verslag van Brodeck en Grijze Zielen.

Nu ik ‘Rivier van Vergetelheid’ ken, constateer ik dat er sprake is van een diep donker grijze kleurschakering. Ik wist echter niet dat donkergrijs zo mooi kan zijn. En dat is vooral ook te danken aan het feit dat het grijze palet op de meest onverwachte momenten literair wordt opgesierd met felle rode verfspatten, maar ook verstaat Claudel de kunst om verloren hoekjes in het donkergrijs, fijnzinnig te voorzien van pastelkleurige miniatuurtjes.

 

Rivier van Vergetelheid

Philippe Claudel 

Bezige Bij

Amsterdam 

2006

 

Toch overheerst het soms adembenemende grijs bij Claudel. Ook Rivier van Vergetelheid gaat over oorlog. Maar nu niet over die allesvernietigende oorlog van op drift geraakte mensenmassa’s. Nee, het gaat over de oorlog die de ik-figuur voert met en in zichzelf over het intense verdriet na het verlies van zijn levensgezel Paule. Wanneer is hij haar fysiek kwijtgeraakt, bij haar werkelijke dood of al eerder gedurende haar ziekbed? En de centrale vraag in de vertelling is wanneer raakt hij het allesoverheersende verdriet kwijt. Mag hij dat wel kwijtraken? Is dat niet een onwenselijke schoffering aan het adres van Paule en de liefde die hij nog steeds in iedere vezel van zijn lichaam voelt?

In de eerste periode na haar dood zuipt de ik-figuur vooral en is apathisch. Na ruim zestig dagen komt hij op een soort tweesprong in zijn leven. (pag. 20/21)

‘Het zou beter zijn als ik alles van me af had gegooid toen het nog kon. Me had vermand, had geneukt met de eerste de beste griet die ik ontmoette. Weer aan het werk was gegaan, mijn werk dat niet stommer is dan dat van een ander. Me niet te veel gehecht had, afstand had bewaard. Ik had me onnozel moeten houden, en dan hadden de dagen, de rimpels en de glazen wijn de rest wel gedaan. Maar dan had ik de wegen weer moeten nemen die jij had genomen, de gezichten moeten terugzien die jij nog had gekend, vragen moeten beantwoorden; en op die manier zou ik gedwongen zijn om jouw dood steeds weer tegen te komen in de woorden van die anderen, in een eeuwige heropvoeding van jouw dood.’

De ik-figuur kiest voor de vlucht met medeneming van drie brieven van Paule en haar angora trui. Uiteindelijk belandt hij in het nietszeggende dorpje Feil aan de Maas in de Ardenne. Hij neemt zijn intrek bij een hospita, de oudere weduwe mevrouw Outsander en koopt drie schriften bij de neringdoende kantoorwinkel. De schriften zijn van het merk Conquérant. (veroveraar.)

In zijn Conquérants beschrijft de ik-figuur zijn verlies. Het verdriet komt op de meest onverwachte momenten. Iedere eenzame wandeling en ontmoeting met één van de dorpsbewoners kan aanleiding geven voor een flashback met Paule, maar ook met betrekking tot zijn negatieve gevoelens over zijn jeugd. Hij was immers maar een ongewenste hoerenzoon en dat liet zijn moeder maar al te graag weten.

De ik-figuur wordt als vreemdeling op een organische manier opgenomen door de dorpsgemeenschap, dat wil zeggen de klaverjassers in het café, de grafdelver Maltoorp, maar ook door de jonge en mooie Reine, die werkt bij de bakker. Ieder op zijn eigen manier helpt de ik-figuur zijn verdriet een plaats te geven, vaak niet eens bewust, maar gewoon vanuit volkswijsheden of opgedane zelfkennis op basis van hun eigen grijze leventje in Feil.

Als de lange winter voorbij is, komt het punt om het verdriet af te ronden, het is klaar. De relikwieën (brieven, trui en Conquérants) worden in de Maas gegooid. (p. 126/127)

Ik hurkte neer bij het water, ver weg van de pontons, dicht bij de brug. De brieven lagen plat op het wateroppervlak, ze bleven dicht bij de kant en draaiden rond. Het was alsof ze niet zo ver de rivier op durfden te gaan. Toen werd het papier zwaarder, het veranderde van kleur. Al Paules woorden raakten één voor één verstrikt in de blauwgroene netten van uitgelopen inkt, als bewegend, piepkleine delta’s, zo weer verdwenen, van een land dat toen ik ernaar keek mijn eigen beeld terugkaatste, het gezicht dat ik zelf niet kende. Mijn ogen volgden de brieven die wegdreven en uiteindelijk op de stroom werden meegevoerd. Niets kon ze ertoe bewegen kopje-onder te gaan. Ik had graag gezien dat ze in slaap vielen en wegzonken in de loop van de rivier, tussen de warrige algen en de schaduwen van het water, maar ze gingen richting horizon, daar waar hemel en Maas tezamen komen en hun licht uitwisselen, zodat de hemel helder en oneindig wordt en de rivier koud en winderig. Tussen die twee putten met hun onstoffelijke wanden gingen de brieven van Paule uiteindelijk ten onder.

En ik betrapte me erop dat ik helemaal geen verdriet voelde, geen steek in het hart, ook niet toen ik de trui zo ver mogelijk het water in gooide. Even vouwden de trui zich open, met wijd uitgestrekte mouwen, daarna verdween hij als een stuk lood in de diepte.’ 

Hij laat de grafdelver dan nog zeggen: (pag. 127)

‘Ieder op zijn eigen manier, je begraaft zo goed als je kan…’

Een heel fijn en vooral ontroerend boek(je) is dit van Philippe Claudel. Qua dikte denk je het in twee uur weg te lezen, maar zijn schrijfkunst noopte me tot herlezing en nagenieten. In de eerder genoemde werken van Claudel viel mij de relatieve ‘eenvoudige’ stijl op. De kunst om in alle eenvoud een heel levendig verhaal te boetseren. In Rivier van Vergetelheid wordt dat afgewisseld met bijna barokke zinnen en vooral heel gedetailleerde biologische en plantkundige beschrijvingen. Maar ook op culinair gebied laat Claudel zich niet onbetuigd als het gaat om opsommingen van voedsel in literaire hoogstandjes.

Nu wil het toeval dat ik tijdens het lezen van zijn werk een autorit maakte via de E40 van Duinkerken via Brugge, Gent en Antwerpen naar Turnhout, de Nederlandse grens over. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik de autorit dwars door België op zijn minst deprimerend vindt en uitstekend past bij de grijstinten van Claudel, al ben ik ervan overtuigd dat Philippe Claudel ook deze reis kan beschrijven op een manier die uitstekend past bij mijn donkergrijze oordeel. Na lezing van dit werk krijgt een mens sowieso geen vrolijk gevoel bij België. Het Bureau voor Toerisme van Vlaanderen en Wallonië adviseer ik daarop ten stelligste Claudel niet in de huren voor het schrijven een kleurige reclamefolder.

Hoewel, toen ik onderweg, een eind voor Antwerpen de afslag Lochristi zag staan, was ik ervan overtuigd dat ook Feil of de andere plaatsen als Minelseen en Zoosten daadwerkelijk bestonden. Het raadplegen van Google-maps hielp me uit de droom. Want in een melancholieke stemming zou ik graag een tijdje in Feil willen logeren om uiteindelijk mijn zorgen in de Maas te gooien.

Rivier van Vergetelheid, misschien wel het mooiste boek dat ik in lange tijd heb gelezen. In ieder geval voor dit moment.