Begrip van de dag

Begrip, van de dag (165) Groessen rules!

/ sprakeloosid / 1 reactie

20160516_155957

 

 

GROESSEN RULES

 

Het Pinksterweer was ronduit slecht, maar de afgelopen weken waren toch groeizaam geweest. Ik moest de tuin wel in. Beetje vegen, beetje snoeien en hier en daar wat onkruid wieden. Muziek op de achtergrond. Ik hoorde You’ll never walk alone, Status Quo en Bloed, Zweet en Tranen. Toen wist ik het weer, SC Groessen speelt zijn kampioenswedstrijd en kan promoveren naar de 3e klasse. Dan kan ik het mooi bijhouden vanuit mijn tuin in Duiven-Zuid. Tien voor twee en de speaker spreekt, waarschijnlijk de namen van de sterren van die middag. Vuurwerk knalt, de spelers treden waarschijnlijk aan. En dan is er stilte met af en toe een schreeuw van een zenuwachtige supporter of de trainer die aanwijzingen geeft. Om 14.18 uur massaal gejuich, 1-0 voor Groessen. Mijn werkzaamheden in de tuin zijn ten einde. Op Twitter wordt de 1-0 bevestigd.

Zelf doe ik snel de boodschappen voor vanavond. Ik heb geen gejuich meer gehoord. Klopt volgens Twitter, want het is zelfs gelijk doordat HC’03 uit Drempt heeft gescoord. Ik doe het raam van mijn kamer open om op de hoogte te blijven. Tot de 60e minuut is het nog stil. Het zal toch niet gebeuren dat ze nog in de problemen komen? Ik trek mijn schoenen aan en besluit polshoogte te nemen, het is slechts tien minuten doorstappen. Natuurlijk heb ik niets gemist want anders had ik het gehoord. In de 70e minuut is het nog 1-1. Net heb ik een plekje gevonden naast het scorebord en de 2-1 valt in de 71e minuut en twee minuten later wordt het al 3-1. Ik breng de flow mee, want uiteindelijk wordt het 5-1 voor de Groessenaren.

Ik zoek nog wel even uit hoe mijn positieve aanwezigheid zich laat uitbetalen in het nabij gelegen kerkdorp. O, voor wie het niet weet, Groessen ligt onder de rook van Duiven dat weer onder de rook van Arnhem ligt. Amper 2000 inwoners heeft het dorp en bijna iedere week feest. Het Schuttersfeest, Maisfeest, Carnaval, Après-ski, het levenslied en natuurlijk iedere vereniging, en het zijn er veel, viert natuurlijk hun lustrum om de vijf jaar. (Feest)muziek schalt dan over de velden en is in de wijde omtrek te horen. Vandaag juichten de Groessenaren voor het vlaggenschip van de voetbalvereniging en waarschuwen daarmee de Duivenaren: We komen er aan! De fanfare zal ongetwijfeld de toeters poetsen om de helden op de platte kar te vergezellen. Ook dat horen we vanavond. Groessen rules!!!! En mijn tuin, die kan er ook weer een weekje tegen aan. Volgende week hoor ik wel welke muziek mij dan begeleid in de tuin bij ongetwijfeld weer een feest. Handballen doen ze trouwens ook op hoog niveau.

20160516_162136

Begrip, van de dag (164) Verstappen

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

VERSTAPPEN

 

En dat heb ik dan, een historisch moment gemist. Als achtjarige heb ik oranje zien verliezen tegen toen nog West Duitsland. Vier jaar later kopte Rob Rensenbrink tegen de paal in Argentinië, dus andermaal geen wereldkampioen. Zoetemelk heb ik de Tour zien winnen en later werd hij ook nog wereldkampioen. Ik vocht tegen de tranen van ontroering. In 1988 heb ik tijdens de vierdaagse van Nijmegen Duitse soldaten oranje Afrikaantjes gegeven, nog steeds dronken van de euforie en de hoeveelheid bier, vele weken later. Toen werd het stiller met de echte historische momenten, misschien het Olympisch goud van de volleyballers in de jaren negentig.

Vandaag dus Max Verstappen, de eerste Nederlander met een grand Prix overwinning in de Formule 1. En dan ook nog eens de jongste ooit. Ik sliep. Vanochtend was ik redelijk bij tijds wakker, maar na een goed ontbijt dacht ik na een uur ‘het wordt niks vandaag’ , ik kruip met een paracetamol weer onder de dekens. Toen ik weer wakker werd om half vijf, was het historische moment een feit. Ik weet niet of ik anders had gekeken, want ik kijk nooit naar autoraces. Volgens mij bijna niemand, maar vandaag dus wel. We hebben als Nederlanders blijkbaar een fijn gevoel voor historische momenten.

Ik begrijp dat ook wel. Gisteravond hebben we niet gewonnen met Douwe Bob in Stockholm, het Nederlands elftal reist deze zomer niet af naar Frankrijk, dus we zijn noodgedwongen voor de Belgen. Max Verstappen is onze hoop in bange dagen. Dat wil ik niemand afpakken, dus geen flauwe grappen van mij. Goed, eentje dan die ik hoorde via de sociale media en een echte grap voor insiders. Studio Voetbal heeft snel het programma aangepast na de overwinning van Max, ze zenden een documentaire uit over Michel Schumacher. Ik vond hem leuk, heel leuk, subliem bijna. Ik ga nu nog maar snel op zoek naar de beelden, want je moet toch mee kunnen praten morgen of over twintig jaar? Waar was je toen Max zijn eerste Grand Prix won? In dromenland dus.

 

Begrip, van de dag (163) Vrede in Rusland

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

 

VREDE IN RUSLAND

 

Met een romantische bril wordt vaak teruggekeken naar het Wilde Westen. Een tijd van pioniers die zorg droegen voor het genenpakket van het huidige Amerika. We kennen slechts de verhalen van stoere binken en wilde meiden die het hebben overleefd in de wildernis. Maar het kan nog steeds, nu niet in het westen, maar in het oosten als we het bekijken vanuit ons Nederlandse perspectief. Mijnheer Poetin stelt een hectare grond ter beschikking in grote delen van Siberië voor Russen, maar ook voor buitenlanders met pioniersgeest. Siberië moet bevolkt worden, toerisme gestimuleerd, veeteelt versterkt en goed, landbouw is gezien de temperaturen nog te hoog gegrepen. Misschien is dat laatste met de opwarming van de Aarde toekomstmuziek.

We hebben misschien een negatief beeld van Poetin, maar in een tijd waar goed en slecht toch niet zo duidelijk is, moet iemand met een avontuurlijke inborst niet te kritisch zijn. Heb je genoeg van de mierenhoop in het drukke Nederland, kun je je buurman niet uitstaan of ben je door je eigen onaangepaste gedrag sowieso al kansloos in het land van de wetjes en regeltjes, ga naar Rusland van mijnheer Poetin. Je krijgt de beschikking over een hectare grond en na vijf jaar zelfs het Russische staatsburgerschap. Ga aan de slag, neem je vrouw mee of laat haar gewoon thuis en start een nieuw liefdesrijk nestje in het koude Siberië. We zijn per slot van rekening allemaal wereldburgers en moeten ons niet laten leiden door kunstmatige vijandsbeelden. Het is allemaal betrekkelijk met zogenaamde vrienden in Saoedi-Arabië en een toekomstige Amerikaanse president die Trump heet.

En wat kan je nu gebeuren in die koude uithoek nabij Alaska, buiten bevriezing van wat ledematen? Je hebt wel wat anders aan je hoofd dan het uiten van subversieve uitspraken die mijnheer Poetin niet bevallen. Je moet de elementen trotseren, je moet met ware doodsverachting een boost geven aan je nieuwe bedrijf, je moet nieuwe vrienden maken en een bedrijf opzetten waar je nazaten trots op zijn. Een half jaar eerder was het aanbod van Poetin ook al in het nieuws in verband met de oplossing van het vluchtelingenprobleem. Als arme Russen, gefrustreerde westerlingen en gevluchte moslims in hetzelfde schuitje van barre kou, ver weg van de mondiale oorlogsdynamiek zitten, wordt alles vloeibaar. Misschien dat de eeuwigdurende vrede wel eens uit die hoek kan komen. De new frontier is in de maak.

Begrip, van de dag (162) Perfecte Stilte

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

PERFECTE STILTE

 

Geloof me, live heb ik het niet gezien. Ik sluit pas live aan bij de puntentelling aanstaande zaterdag. Geen kwestie van arrogantie hoor, of verheven voelen en al zeker geen homofobe instelling. Ik vind het over het algemeen bagger wat het Eurovisie Songfestival voortbrengt. Muzikaal is het, en ik hou het helemaal bij mezelf uiteraard, over het algemeen fijngemalen artistieke shit van een heel belabberd niveau. In kleding en glitterpakjes ben ik niet geïnteresseerd, bombastische Balkanrock door verwanten van Karadzic laten me koud evenals de persoonlijkheidgestoordheid van de meesten. Het enige wat me nog steeds intrigeert is de voortgang in techniek dat zorg draagt voor adembenemende lichteffecten. Maar om daar nu de hele avond naar te zitten kijken vind ik erg droefsnoetig.

Maar we hebben Douwe Bob die verder mag namens ons allemaal. Links en recht, hetero, homo, bi of fluïde geaard, allemaal houden we van Douwe Bob. Ik ook een beetje, want de puntentelling is zaterdagavond om half twaalf een stuk grappiger met een hoge kwalificering van onze Douwe. Zelf weet ik niet zo goed wat ik van de beste jongen moet vinden. Bij ’s lands grootste inteelt show van Mathijs van Nieuwkerk heb ik hem regelmatig gezien en hij geeft blijk van kwaliteit in huis te hebben in zoverre ik dat kan beoordelen. En dat moet ook wel want als je winnaar bent van ‘de beste singer songwriter dan kun je wel wat. Met Slow Down heb ik niet zoveel, al steekt het nummer volgens mij met kop en schouders boven de gemiddelde kwaliteit uit.

Maar het gaat om de stilte, de perfecte stilte en dat is al meerdere malen geshowd op televisie. Bij dat krijsende circus is de perfecte stilte een farce, ook al heet je Douwe Bob en is je knipoog allerbeminnelijkst. Het publiek ter plekke lijkt nauwelijks geïnteresseerd in de stilte, laat staan de perfecte stilte van Douwe. En toch is het principe geniaal, mits goed uitgevoerd. Jarenlang heb ik genoten van de perfecte stilte van het nummer van De Dijk, Mag het licht uit. Hierin zit de perfecte stilte die bijna magisch is. Maar goed het De Dijk publiek sla ik hoger aan dan de verzameling idioten in Stockholm, dus leuk geprobeerd Douwe. Toch, als Douwe niet wint dan word ik andermaal bevestigd in de mafkezerij van het Eurovisie Songfestival, dan mag van mij het licht uit, want De Dijk zullen ze zeker niet sturen.

 

 

Begrip, van de dag (161) Stropdassenpsychologie

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

 

STROPDASSENPSYCHOLOGIE

 

Vandaag werd ik gewezen op het bestaan van de psychologie achter de stropdas. Ik wist het niet. De aanleiding was een professioneel huisbezoek aan mensen die niets fout hebben gedaan en niet om ons bezoek hebben gevraagd. Ik besloot vanochtend mijn helrode sneakers aan te doen, misschien wat overdreven voor een man van bijna vijftig, maar ze lopen zalig. Mijn collega heeft deze ochtend blijkbaar ook een strijd geleverd en heeft gekozen voor een kittige pump met hakje. Eenmaal op het werk konden we niet meer terug, we moesten wel zo samen op huisbezoek. Ik vond het nogal een entree, een beetje imponerend zelfs.

Mensen doen nogal wat met kleren. Zelf ben ik daar niet zo mee bezig. Ik ken mijn grenzen  en die van mijn omgeving. In de winter een spijkerbroek en trui, zomers wordt de trui verwisseld voor een overhemd en daar mag een fel kleurtje inzitten. Wit vind ik trouwens de mooiste kleur, dat staat fris, hoewel dat ’s avonds na een dag dragen nog wel eens tegenvalt. Ik heb eigenlijk niets uit te drukken met mijn kleding. Een vrouw met een diep decolleté of een strakke jeans is misschien sexy, maar volgens mij niet door de kleding maar door wat ze is. Zo hoef ik niet sexy te zijn, niet opvallend maar ook geen grijze muis. Kleding moet vooral gemakkelijk zitten, al valt dat met wat overgewicht erg tegen. In je blote kont lopen is geen optie. Buiten dat het niet mag, ben ik warm voorstander van enige Victoriaanse normen en waarden. Moet er niet aan denken zeg, met zijn allen in ons niksie. Misschien dan alleen nog een stropdas, want die drukken dus iets uit heb ik vandaag geleerd.

Een rode stropdas staat voor ambitie en macht en wordt gedragen door politici in moeilijke debatten, paars staat voor koninklijk en mondain, blauw daarentegen is meer neutraal en straalt rust en kalmte uit. Nooit over nagedacht, ik draag dan ook geen stropdassen en hoop dat ook nooit te moeten. De psychologie van rode schoenen is nog niet gemeengoed, maar ik hoop dat we geen macht hebben willen uitstralen. Soms denk ik dat al die rare Mao-pakjes of schooluniformen toch niet zo gek zijn, dan kan je je onderscheiden om wie je bent en niet om wat je draagt met een duiding van psychologie van de koude grond.

Begrip, van de dag (160) Monogame Merels

/ sprakeloosid / 2 reacties

20160428_203234

 

 

MONOGAME MERELS

 

Het is weer zo ver dit jaar, het stel zit weer te vozen in de bosjes. Tenminste dat hebben ze gedaan, want nu is het een af en aanvliegen om elkaar te voederen en de eitjes warm te houden. Ik hoor nog geen gepiep, dus ik neem aan dat de jonkies nog niet uit het ei zijn gekropen. Ik bedwing mijn nieuwsgierigheid om te kijken, want ik laat moeder en vader merel maar met rust. Ze zijn zo druk in de weer met hun bedoeninkje, ze schrikken vast als ik een kijkje neem. Ze zullen vast niet begrijpen dat het voor een goed doel is namelijk het 160e blogje in deze serie ‘Begrip van de dag’. U zult aan de hand van de foto moeten geloven dat ze er huizen, misschien dat ik ze nog kan portretteren voordat het donker is en voordat dit stukje af is.

Ik neem tenminste aan dat het ieder jaar steeds hetzelfde koppeltje is. Het schijnt dat merels monogame beestjes zijn, ze blijven bij elkaar en delen lief en leed tot de dood ze scheidt. Dat is in de dierenwereld nogal een dingetje, want volgens mij zijn de meeste zoogdieren, vissen maar ook vogels niet vies van om naast de pot te piesen. Die monogame levenshouding verbaast me, want merels hebben geen waarden en normen die ze ontrouw verbiedt. Merels worden niet geteisterd door een geweten of ego die het verbiedt of juist aanmoedigt om het met de buurvrouw of man te doen. Ze blijven elkaar trouw en hebben daar blijkbaar geen last van.

Die trouw van een merel, zou dat genetisch bepaald zijn? Ze zijn tegenwoordig zo ver in de bepaling van genetische eigenschappen, misschien kan onderzoek via de merel vredelievende toepassingen voor de mens opleveren. Nu ga ik niet prediken dat iedereen netjes met zijn tengels van andermans wijf moet afblijven, maar een beetje meer trouw aan je omgeving of de mensheid zou geen slecht idee zijn. Toch? Trouwens voor de zekerheid heb ik nog even opgezocht of de merel daadwerkelijk monogaam is. De bronnen zijn het er niet over eens. Met zekerheid kan ik stellen dat de knobbelzwaan wel monogaam is. Als die bij mij in de tuin zouden bivakkeren zal dat ongetwijfeld mooiere foto’s hebben opgeleverd. Maar ik moet die beesten niet in mijn tuin. Zwanen zijn agressief als ze broeden, bovendien zijn het verschrikkelijke schijtlijsters.

Begrip, van de dag (159) Oranjeleut

/ sprakeloosid / 4 reacties

 

 

 

ORANJELEUT

 

De vader van Simon Carmiggelt verbood zijn zoon op jonge leeftijd mee te doen met de oranje-festiviteiten rondom Koninginnedag. Dat moet in die tijd op 31 augustus zijn geweest, want de kleine Simon is opgegroeid onder de Wilhelmien. Als rechtgeaard sociaaldemocraat, misschien toen nog socialist, was die oranje-leut volgens ‘de ouwe’ Carmiggelt een schertsvertoning en droeg zeker niet bij aan de heilstaat. De toen nog kleine Simon had het er best moeilijk mee, want hij kreeg geen limonade, mocht niet mee doen met de spelletjes en hij kreeg ook geen herdenkingstegel of andere oranje-prullaria. Graag had ik hem willen citeren hoe hij dat opschreef, maar in zijn oneindige oeuvre is dat zoeken van een speld in een hooiberg. U moet het maar van me aannemen.

Ik denk dat Carmiggelt zijn hele leven Republikein is gebleven, maar zeker geen fundamentalistische anti-oranje adept. Hoe zou hij naar de huidige beelden op tv hebben gekeken van Willem-Alexander, Maxima en de 3-a-tjes? Hoe zou hem dat herinnerd hebben aan zijn anti-oranje opvoeding van huis uit? Mogelijk dat het een mild spottend cursiefje zou hebben opgeleverd, verholen kritisch maar met mededogen. Zelf kijk ik eventjes mee naar het Zwolse gebeuren. Het thuisfront wilde weten hoe ze gekleed zijn. Enige goedkeuring over Maxima’s uitdosting en die van de prinsesjes komt van de bank. Ik denk vooral, wat zullen ze het koud hebben.

Ik vind het vooral een beetje sneue vertoning, maar ik weet niet eens voor wie het sneu moet zijn. Voor de Oranjes? Het zou toch allemaal anders worden, maar volgens mij is het gewoon weer een variatie op een thema met koekhappen en zaklopen. Misschien dat er tijdens de wandelroute meer eigentijdse beats en muziek wordt gespeeld, zodat de Koning en zijn gezin zich ook op zijn 21e-eeuws kunnen tonen. Of is het sneu voor de organisatoren om dezelfde shit te moeten fabriceren? Of misschien wel voor de beveiliging die een zware taak hebben vandaag? Gisteren hoorde ik dat de populariteit van de Oranjes drastisch is gedaald, slechts 65% is positief over onze nationale poppenkast. Het zegt me niet zoveel, Nederland is in zijn algemeenheid ondergedompeld in een nationaal chagrijn, dus ook hier laten we ons niet onbetuigd en blijkt dat de ‘ouwe’ Carmiggelt veel meer medestanders heeft dan een kleine honderd jaar terug.

Begrip, van de dag (158) Pure Sport

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

 

 

 

PURE SPORT

 

Ook zo genoten KNVB Bekerfinale? Ik wel, en zoals een finale moet zijn, meeslepend, spannend, niet fraai en de beste wint. In dit geval Feyenoord en er is weinig op af te dingen. Pure sport in een prima ambiance zoals dat alleen maar in de Kuip kan zijn. Hoe vaak is dat nog heden? Ik herinner me een wedstrijd tegen Roma in Rotterdam een belachelijke Franse scheidsrechter met onnavolgbare beslissingen. “Uefa Mafia” scandeerde het Rotterdamse publiek. Heel mooi dat de Romeinen meededen met ‘Puta Uefa’. We weten inmiddels hoe dubieus de Uefa in elkaar steekt, laat staan de wereldbond FIFA. Al met al moet met deze overwinning van Feyenoord de eerste wedstrijd zonder publiek worden gespeeld.

Pure sport met Uefa en FIFA, maar ook met de enorme belangen voor de bookmakers die iedere wedstrijd verdacht kan maken. Dit jaar is er in Nederland geen nationaal kampioen, de Amsterdammers winnen naar aller waarschijnlijkheid de Makkelie-cup. Misschien flauw, maar de schijn hebben ze wel tegen. Ik hoop de PSV nog een tegenstander vindt om om te kopen met heel veel doelpunten tegen. Maar het kan altijd nog gekker in de sport en dan heb ik het over wielrennen. Nu is dit ook al zo’n tot de verbeelding sprekende heldensport waar de atleten zich het snot voor de ogen rijden. Maar vandaag las ik toch iets onwaarschijnlijks, ik neem die hele tak van sport niet meer serieus.

Nu zijn doping, bloedtransfusie en inmiddels geheime illegale motortjes in de fiets al geen uitzondering meer. Het is een wedstrijd tussen de voortschrijdende wetenschap en de wegkijkende bonden, in dit geval de WielerUnie. Het zal wel allemaal met geld te maken heb. Een aantal journalisten heeft via de wetenschap met warmtebeelden uitgevonden dat er meer wielrenners met een illegale energiebron etappes en wedstrijden winnen. De conservatieve wielerbond beweert dat ze afdoende materiaal hebben om de mechanische doping op te sporen, maar testen wijzen het tegendeel uit. Wat hebben ze te verbloemen. Nee, laat mij dan maar een supporter van Feyenoord zijn, volgens sommige verhevenen,  zijn het voor een deel randdebielen. In een enkel geval hebben ze gelijk, maar het is in ieder geval wel pure sportbeleving en het zijn geen maffiosi.

Begrip, van de dag (157) Aardse nietigheid

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

 

 

 

AARDSE NIETIGHEID

 

,,De Aarde is onze wieg waar we uit moeten.” Dat is nogal een uitspraak, maar hij wordt dan ook gedaan door André Kuipers en die kan het weten. (Trouw, zaterdag 23 april 2016; Sorry, geen link mogelijk op dit moment) Als je eenmaal een tijdje tochtjes hebt gemaakt rondom de Aarde kom je blijkbaar tot dat soort inzichten. Nu hoor ik zeker niet tot die categorie mensen die met zekerheid beweren dat de landing op de maan allemaal trucage is. Integendeel, met enig inzicht in de mensheid geloof ik echt dat het verleggen van grenzen een substantieel deel is in de menselijke aard . Maar op dit vlak pas ik vriendelijk. Star Trek vind ik al een hele vervelende serie en dat zal wel niet voor niets zijn.

Al draaiend rond de Aarde is Kuipers tot de slotsom gekomen dat de Aarde slechts een bolletje is in het grote geheel. Ondanks dat het mooi is, vindt ook Kuipers het ook niet meer dan een bolletje. De mens moet evolueren naar meer, want de Aarde is kwetsbaar. Niet alleen voor een toevallig langskomende komeet, maar vooral door ons eigen toedoen. We moeten ons gaan toeleggen op het exploreren van de Melkweg om als mens te overleven. Door zijn verblijf in de ruimte is Kuipers de nietigheid van de mens en misschien zichzelf gaan ervaren. Ik heb daar minder voor nodig. Ik voel me al nietig bij een poging de relativiteitstheorie van Einstein te doorgronden en de onlangs ontdekte zwaartekrachtgolven, om maar wat te noemen. Of wat te denken van onze gezamenlijke beperktheid om iets van deze Aarde te maken voor alle mensen. Nietigheid troef.

En natuurlijk vind ik het ook mooi om de sterrenhemel te zien op een echte manier. Ik herinner me na afloop van een eindexamenfeestje in 1984 dat de stroom enige uren uitviel. Het was helder weer en dan zie je echt wat anders dan alleen een steelpannetje. Deze zomer hoop ik in Spanje en Portugal ook wat mooie en heldere nachten mee te maken. Mijn hersenen kunnen een verblijf in de ruimte echt niet aan en dat is geen ramp hoor. De eerstkomende generaties zullen vooral nog op moeder Aarde vertoeven. Voor mij zal de Aarde niet alleen mijn wieg betekenen, maar gelukkig ook mijn graf.

Begrip, van de dag (156) Vergankelijkheid

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20160421_130504

 

 

VERGANKELIJKHEID

 

Er zijn van die dagen dat ik mijn centjes mag verdienen in Enschede. Flexibilisering van de arbeid noemen ze dat. Nu moet u niet denken, goh wat sneu Enschede helemaal. Enschede is best leuk, zo af en toe en het is echt niet het einde van de wereld, want daarna komen Duitsland, Polen en Rusland ook nog als je verder oostwaarts gaat. Dus Enschede is geen straf. Ik mag me dan voegen bij collega’s die kantoor houden in een naoorlogs pand dat aan alle kanten wel een uitgeleefde indruk maakt. Het was vroeger een woonhuis en er is qua bebouwing hier en daar wat tegen aangeplakt. Je moet toch wat om de arbeidsproductiviteit gestalte te geven.

Maar om nu te zeggen dat ik voor die misschien tien of vijftien keer dat ik in Enschede ben geweest een binding met het gebouw heb, gaat te ver. In het kader van de stadsvernieuwing en verbetering gaat het gebouw tegen de vlakte. Ik geloof niet dat er zich actiegroepen hebben opgeworpen om het gebouw te redden. 11 mei is de laatste dag in dat pand, mijn volgende gang naar Enschede zal in een arbeidstechnisch verantwoorde kantoortuin zijn. We zullen het wel beleven.

Het gebouw gaat tegen de vlakte. Geen sigaretjes meer roken op het balkon en constateren dat ook een stad als Enschede best veel verkeerslawaai heeft. Geen kijk meer op de Stadsschouwburg of de trein naar Gronau. Maar ik geloof niet dat als ik dertig jaar verder ben, dat ik in een weemoedige bui zal zeggen, dat ik hier heb mogen werken. Maar wat ik wel zal missen is de boom in de tuin. Om de zoveel tijd kwam ik dus en zag de boom in een ander stadium. De laatste keer dat ik rookte op het balkon zei de boom tegen me “nog eventjes en dan sta ik weer te schitteren”. Vandaag bleek dat ik het moment suprême  gemist heb. Je kon nog slechts zien, net zoals bij sommige vrouwen, dat moet een hele mooie vrouw zijn geweest. Ik dacht slechts, wat jammer dat ik je niet in volle tooi heb gezien. Met het gebouw zal ook de boom verdwijnen en daar kan ik dan melancholisch van worden. Niet het gebouw, maar de boom dicteert voor mij het vergankelijke. Ik wist het niet, maar een collega meldde dat het een magnolia was. Nu dan, vaarwel magnolia.