Begrip van de dag

Begrip, van de dag (185) Waar is Silvio

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

 

 

WAAR IS SILVIO

Ik moest vandaag in een keer aan Silvio denken. Nu zijn er gelukkig heel veel dagen dat ik niet aan Silvio denk. Denkend aan Berluconi gaan bij mij de misantropische sluizen wijd open. Liever heb ik dat niet. Ik denk liever niet aan bevriende staatshoofden die bunga bunga party’s geven met minderjarige meisjes gefinancierd met gestolen en/of overheidsgeld. Bovendien moet je in deze dagen nog oppassen met het beledigen van zogenaamd bevriende staatshoofden. Gelukkig is Berlusconi geen staatshoofd meer. Maar waar is Silvio dan wel. Ik hoor niets meer van hem.

In een tijd dat mafkezen, rechtsextremisten, populisten en blinde machtshonger in veel (Europese) landen naar de macht probeert te grijpen of in ieder geval een machtsfactor van belang lijkt te worden, is het in Italië relatief rustig. Ik weet niet of de media andere gekken belangrijker vindt. Poetin, Erdogan, Trump, Le Pen, Wilders om er maar een aantal te noemen, staan nog wel te vaak in de krant. Silvio niet meer. Wat doet Silvio tegenwoordig? Zijn kleine Silvio in conditie houden met Viagra om zijn eeuwige jeugd te bewijzen? Een coup voorbereiden om samen met Poetin een supranationaal bunga bunga party te houden met een geitenafdeling voor iemand in Turkije? (Oef, mijn vakantiebestemming naar dat land kan ik voorlopig op mijn buik schrijven)

De vraag kwam bij me boven toen ik las dat een relatief onbekende frisse dame van 55 jaar de mogelijke burgemeester van Rome gaat worden. Mevrouw Raggi is van de school van Beppe Grillo en zit in de gemeenteraad van Roma. Grillo is een cabaretier die de Italiaanse politiek op de hak nam en omdat het niets was, is en wordt, zelf maar een politieke protestbeweging is gestart. Of mevrouw Raggi grappig is, politiek betrouwbaar en idioten kan weren, ik weet het niet. Mijn zegen heeft mevrouw Raggi zeker. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds niet weet waar Silvio is.

 

Begrip, van de dag (184) Vroeger was alles beter

/ sprakeloosid / 4 reacties

 

 

 

VROEGER WAS ALLES BETER

 

Als ik ergens een hekel aan had, dan is het de opmerking: Vroeger is alles beter. Meestal zijn het zuinige zuurpruimen, uitgedroogde wentelteven of een categorie babyboomers, of een combinatie van deze. Sinds gisteren had ik het ook op de lippen. Ik kon me net inhouden. Ondertussen denk ik het wel. Wat is het geval? Zoonlief was gevallen donderdagavond, sprintend de trein halen om naar zijn lief te gaan. Een gladde putdeksel was hem fataal. Volgens zijn zeggen had hij zich mooi op zijn arm laten vallen een doorgerold. Ik was er niet bij, maar hij deed zich voor als een professional. De volgende dag was zijn elleboog dik geweest. Uit eigen beweging heeft hij een afspraak bij de huisarts gemaakt. Dit volwassen gedrag kan ik waarderen.

Tien voor drie bij de huisarts. Uitloop van twintig minuten, kan gebeuren. Arts in opleiding, weet het niet. Misschien een scheurtje? Toch maar foto’s maken in het ziekenhuis. Half vijf gaat de afdeling fotografie dicht. Er is acuut geen auto ter beschikking, bellen naar werkende vrouw kost tijd en levert op korte termijn niets op. Doktersassistentie bitst tegen minderjarige zoon dat vervoer zijn probleem is. Vijf voor vier besluit ik auto van buuf te lenen, haal mijn zoon bij huisarts en krijg de optie Arnhem of Zevenaar, kan beide. Voor Zevenaar komen we zeker op tijd, richting Arnhem betekent file. We zijn de laatste, mijn zoon glimlacht bij het maken van de foto’s, dat staat leuker. Mogelijk vocht, waarschijnlijk niet gebroken maar doorverwezen naar Arnhem. Vanaf vier uur is er geen beoordelend arts meer, bovendien is de EHBO-post gesloten. Een verzorgingsgebied van bijna 80.000 is niet meer rendabel voor de basiszorg. Op naar Arnhem!

Auto terug naar buurvrouw, eigen auto inmiddels gearriveerd, zoonlief met vriendin als een taxichauffeur gebracht naar Rijnstate. Pondskaart was gelukkig in Zevenaar gemaakt, dus in een streep naar Spoedeisende Hulp. Eerste Hulp Bij Ongelukken is toch een treffender naam. Door een man met weinig arbeidsvreugde worden we achterdochtig binnengelaten en verwijst ons naar de incheckbalie. Een iets vriendelijker dame die laat blijken dat ze de vrijdagavond toch anders had gezien, verwijst ons naar de wachtkamer. Na een twintig minuten komt de intake van een paar minuten. De ernst wordt ingeschat en dan is het wachten in een andere wachtkamer. Geschatte wachttijd is ongeveer anderhalf uur. Met kwetsuren van divers pluimage wachten we ruim twee uur. Dan is hij aan de beurt, samen met potentiële schoondochter, een lief meisje, wachten we op behandeling en definitieve uitslag. Misschien een scheurtje? Drukverband en een stoere blauwe hangsling met de mededeling volgende week terugkomen, er wordt nog een afspraak naar hem toegestuurd.

We hebben zeker dertien medische professionals ontmoet. Om negen uur was ik thuis, we moesten dus wel friet halen. Volgens mij liet vroeger een huisarts de vriendelijke doktersassistent een mitella aanleggen, zo nodig een paracetamol en volgende week verder kijken. Je hoort mij niet zeggen dat vroeger alles beter was. Echt niet. Het gaat overigens al een stuk beter met zoonlief.

Begrip, van de dag (183) Drol op je kop

/ sprakeloosid / 3 reacties

 

 

 

DROL OP JE KOP

 

Ineens was het er. De drol op je hoofd is hip. Uit de boeken over indianen, bijvoorbeeld de laatste der Mohikanen, ken ik de plaatjes van woest kijkende krijgers met een drol op hun hoofd. De lange sluike haren worden tot een klein drolletje verwerkt op de hersenpan. Echt belachelijk zag het er niet uit, want je had immers het beeld van de stoere krijger op je netvlies. Een enkel onafhankelijke autonoom van het type eenling, dwaas of recalcitrant had hem ook. Maar mode was het zeker niet. Nu wel, we zien het dagelijkse op de tv met Zlatan Ibrahimovic en Bale als voorbeelden. Nu schijnt het bij Bale ook bedekking te zijn voor een kale plek. Bij Zlatan weet ik het niet.

Wie bedenkt nu zo iets. Vrouwen hebben ook knotten en knotjes in alle maten. Die zijn niet per definitie mooi, maar de meeste vrouwen hebben voldoende haar om er iets van te maken en ze nemen bovendien de tijd. Mannen hebben de haardos meestal niet en gezien de creaties op hun hoofd nemen ze de tijd ook niet. Waarom dan toch? Met een haardspeld, kram of van mijn part een postbode-elastiek draaien ze een drol op hun kop, of meestal een drolletje. Het ziet er niet uit, ook niet als je de ongenaakbare Zlatan bent. Sterker nog, je weet nu al dat in terugblikprogramma’s op tv in 2031 meewarig wordt gekeken. ”Och weet je nog, 2016 van die uitvergrote konijnenkeutel op de kop!” Hoe konden ze het bedenken?

Dat de meeste mensen niet zelfstandig kunnen nadenken is een publiek geheim. Dat voor het uiten van een geheel zelfgekozen en onafhankelijke zelfbeeld en lifestyle blijkbaar iconen nodig zijn, voetbalsterren of muzikanten, is het logische gevolg. Vroeger zeiden ze nog: “Als Pietje in de sloot springt, spring jij toch ook niet in de sloot?” De levensles was duidelijk, denk zelfstandig na. Nu is dat niet meer. We hebben van overheidswege allerhande schoonheidscommissie als het gaat om woningbouw en regels. Ik pleit niet voor nog meer regels, maar soms zou je toch een soort van commissie van waarden, normen en esthetiek mogen verwachten. Ja, want vooral dat laatste, mensen denken echt dat het mooi is, dat ze origineel zijn en dat ze het bovendien zelf bedacht hebben. Naast strijd tegen de hondendrol, zeg ik: BAN DE KOPDROL!!!

Begrip, van de dag (182) De Flessenlikker

/ sprakeloosid / 5 reacties

 

 

DE FLESSENLIKKER

 

,,Ik begin een ouwe lul te worden.” Ik besefte dat gisteren toen het nieuws van het kabinet naar buiten lekte dat er 1,2 miljard te verdelen is tussen de coalitiepartners. Of eigenlijk werd 1,2 miljard aan bezuinigingen weggestreept. Het woord bezuinigen komt me overigens om puur taal-esthitische redenen al jaren de neus uit. Toen het in de jaren zeventig misging, was het bezuinigen. Toen Den Uyl werd weggestemd bezuinigden de vrienden Van Agt en Wiegel middels Bestek 81. Kent u dat nog? Zo niet, dan bent u ver onder de veertig of politiek analfabeet. De jaren tachtig was een decennium van Koos Werkeloos en bezuinigen. De jaren negentig gaf een klein paars feestje, maar dat was afgelopen dit millennium. De internetbubbel en misschien ook wel het opkomende terrorisme maakte de mondiale economie zwakjes. Wat er na 2008 allemaal gebeurd is, hoef ik niet te vertellen. Het gevolg was wel bezuinigen.

Sinds 1966, het jaar dat ik geboren ben, is het eigenlijk economisch alleen maar beter geworden. Ik besef terdege dat niet iedereen heeft mee kunnen profiteren, de tweedeling is op veel fronten een feit, maar daar mogen we de economie niet alleen de schuld van geven. Zou het typisch calvinistisch Nederlands zijn dat politici alleen maar bezuinigen willen, misschien omdat we zo’n weinig levenslustige inborst hebben? Ik weet het niet, maar het nieuws van gisteren viel op, er viel wat te verdelen. In dit geval de verdeling dus van minder bezuinigingen. Dat dan weer wel.

Wat heeft dat te maken met met gevoel een oud mannetje te worden. Dat zal ik uitleggen. Bij het nieuws gisteren kreeg ik de associatie met een flessenlikker. Het symbool van de Nederlandse spaarzaamheid en zuinigheid. Vergeef me die associatie niet te kunnen duiden, ik begrijp het zelf ook niet precies. Maar naast het woord bezuinigen heb ik een even grote hekel aan het voorwerp ‘de flessenlikker’. Als kind vond ik het nog wel grappig, het schrapen van het laatste beetje vanillevla uit de fles. Zuivel in de fles is er bijna niet meer, de flessenlikker volgens mij ook niet meer. Maar ik vind het zo’n naargeestig huishoudelijk instrument. Ik vroeg me dus af, hoeveel mensen zullen de oer-Hollandse flessenlikker nog kennen? Daarom dus, een ouwe lul.

Begrip, van de dag (181) Je suis gay

/ sprakeloosid / 4 reacties

 

 

 

JE SUIS GAY

 

Na de aanslag op Charlie Hebdo ontplofte internet van de steunbetuigingen en iedereen was Charlie. En terecht, want de godsdienstwaanzinnigheid in combinatie met zich al dan niet terecht achtergesteld te voelen, maakt een dwaasheid los bij groepen mensen die zijn weerga niet kent. Dood en verderf in naam van Allah, slechtere reclame voor een godsdienst kun je je niet wensen. Dus we waren (en zijn) nog altijd Charlie, want de willekeur van aanslagen kan een ieder overkomen. En natuurlijk luisterde ik de volgende dag niet naar de naam Charlie, ik was nog gewoon Vincent. Een klein gebaar, maar een grote betekenis is zo’n klein zinnetje #jesuischarlie.

Later dat jaar moesten we weer, terwijl we nog steeds Charlie waren, werden we ook Parijs. Ook nu explodeerde Twitter al is dat in deze context een ongelukkig gekozen woord. Brussel volgde en ook #jesuisbruxelles werd trending. In het weekend was het weer zo ver, een aanslag van een zogenaamde lonely wolve. Maar wel in de geest van IS en religieuze gekte. Meer dan vijftig mensen werden in koele bloeden afgeslacht een veelvoud is gewond of strijd nog voor hun leven. #JesuisOrlando is verre van trending. Maar misschien is de specificiteit van de plek in Orlando de reden dat #jesuisorlando niet is aangeslagen. Dus je verwacht dan misschien #jesuisgay. Vandaag las ik een tweetje van iemand die zich afvroeg hoe trending, #jesuisgay gaat worden. Ik vraag het met hem mee.

Is het zo moeilijk om te zeggen #jesuisgay. Net als bij Charlie, weet ik morgen best wel dat ik niet ineens een andere doelgroep moet versieren. Daar vergis ik me niet in, maar mijn medeleven met Charlie, Parijs of Brussel is hetzelfde dan met de slachtoffers in de gaybar in Orlanda. Dus het is een hele kleine stap om uit de kast te komen, maar ook hier een groot gebaar. Laat ook dit trending worden, want naast Charlie, Paris en Bruxelles, ben ik ook nu gay. #Jesuisgay.

Begrip, van de dag (180) Festivalgras

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

20160611_215109

 

 

FESTIVALGRAS

 

Nederland wordt steeds minder gelovig. Nederland wordt steeds rechtser, Nederland wordt steeds intoleranter en gisteren hoorde ik, Nederland is in een sneltreinvaart aan het festivaliseren. Een interessant betoog volgde dat vroeger de festivals plaats gebonden waren, een uitspatting voor de lokale bevolking om met elkaar één maal per jaar kermis of iets soortgelijks te vieren. Dat is al lang niet meer, via citymarketing moet een plaatselijk feest exposure genereren en we maken de plaatselijke festivals tot regionale, nationale en zelfs internationale happenings. Gisteren hadden we in Leeuwarden de luchtvaartdagen, Pinkpop is begonnen, op Terschelling zet men zijn beste beentje voor en niet te vergeten het Holland Festival. Als we daarbij de grote sportevents bij tellen en al die festivals die nog niet de landelijk bekend zijn, kunnen we blijkbaar stellen: Nederland is aan het festivaliseren.

Nederland blijkbaar harder dan andere landen om ons heen en ook op een andere manier. Liepen de burgemeester, onderwijzer en timmerman vroeger op de plaatselijke festivals door elkaar als een holistische dorpseenheid, nu is er sprake van een segregatie van het publiek. Soort zoekt soort terwijl we denken erg uniek te zijn. De spreker die dit vertelde op Radio 1 heeft het over tribalisering, waarbij ook een onderscheid in sociale klassen wordt gemaakt. Het Holland Festival is voor de elite en de upperclass, het Oeral voor cultuur en natuurliefhebbers, Pinkpop voor de massa en voor wie de luchtvaartdagen in Leeuwarden zijn kunt u zelf invullen. We denken origineel te zijn, maar we kiezen voor groepsgebonden activiteiten en zijn volgens de spreker helemaal niet origineel.

Zelf ben ik ook niet origineel en heb ik al helemaal geen voorkeur voor massa-activiteiten, lekker samen dollen en gek doen met mijn ‘ons soort mensen’. Eén uitzondering maak ik hierbij, ik vind het heerlijk om af en toe van station Lombardijen naar de Kuip te lopen. In deze tribe voel ik me blijkbaar thuis. Maar het is nu zomerstop. Gisteren heb ik mijn eigen zomerfestival gevierd. Treurig keek ik naar het vorige week gelegde gras in mijn voortuintje, een perkje van amper drie vierkante meter. De lol zou moeten zijn om het gras te zien groeien. Er was weinig te beleven, integendeel. De eerste bruine plekken zijn nadrukkelijk zichtbaar. Tja, dit soort festivals kun je ook maar het beste in je eentje vieren lijkt me zo.

Begrip, van de dag (179) Mondiale realitysoap

/ sprakeloosid / 1 reactie

 

MONDIALE REALITYSOAP

Hoe lang is het geleden dat miljoenen Nederlanders keken naar de ontknoping van Big Brother? Kijken naar slow-tv waarbij uiterst traag het dagelijkse leven van een aantal relatief onschuldige exhibitionisten op een presenteerblaadje werden aangeleverd. Knuffelend won Ruud het net niet van Bart. We mochten met zijn allen meestemmen. We spraken er schande van. Iedereen keek. Later kwam de Bus en tegenwoordig is er al een jaren durend programma waarvan ik de naam niet eens weet. Tussen Big Brother 1 en nu, herinner ik me de verheven scenes met ene ‘Terror Jaap’. Maar het verzadigingspunt is nog niet bereikt.

Reality-tv kent zijn weerga niet. Slechte gebitten, familieruzies, lelijke lichamen, geënsceneerde huwelijken per computer, maagdelijke nerds die moeten krikken op beauty’s, ja zelfs ‘Boer zoekt Vrouw’ hoort wat mij betreft bij deze nog lang niet uitputtende reeks. We willen gluren, we willen net als in de middeleeuwen onze medemens op de mestkar door de stad zien gaan. En last but not least, we willen invloed uitoefenen wie de leukste, de lelijkste of de winnaar is. En natuurlijk spelen de televisiemakers daarin een rol. We krijgen te zien wat de regisseurs willen, alles voor de kijkcijfers. Als iemand niet de X-factor mag hebben, dan laten we toch beelden zien die het imago schaden en massaal stemmen we op een opponent. Name en Shame, exhibitionisme en andere genanteriën worden aan de lopende band geleverd, ook door de zogenaamde serieuze tv.

Ieder zijn meug, maar in de VS gaat het nog verder. Met Trump en Clinton krijgt deze ontwikkeling een nieuwe dimensie. Consumenten die in toenemende mate zijn opgevoed met reality-tv, zien de maatschappij steeds vaker als een spelletje. Politiek als amusement, zonder in de gaten te hebben welke invloed het stemgedrag uiteindelijk heeft. Donald Trump die de wereld gaat leiden als een soort ‘Terror Jaap”. Onwaardig amusement voor tv misschien, maar als hij straks verreikende beslissingen moet nemen, hoe vinden we dat? Hillary Clinton de vleesgeworden vertegenwoordiger van een kliek presidenten die, Republikein of Democraat, stiekem een soort van vrijmetselaarsgroep vormen. Ze mag het glazen plafond willen beslechten, ze heeft ook de grootste trol & treiter campagne op internet. Het wordt wel heel eng als we onze grote beslissingen moeten laten afhangen van het misvormde electoraat, bij wie reality en fictie door elkaar loopt. Als ranzigheid de maatstaf is, dan haak ik ook politiek af, net als bij de reality soaps.

Begrip, van de dag (178) 21e eeuw kan beginnen

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

 

 

21e EEUW KAN BEGINNEN

 

Om te zeggen dat ik een boksfan ben, is zwaar overdreven. Natuurlijk weet ik wie Bep van Klaveren is. Waardering heb ik voor de ideale schoonzoon, Arnold Vanderlyde. Ik ken de minder ideale schoonzoon, Regilio Tuur en de laatste Nederlandse successen kwamen van de Arnhemmer Ohran Delibas. Ik denk dat veel niet-boksliefhebbers mij dit niet na zeggen. Maar daarbuiten ken ik eigenlijk geen boksers bij naam. Sorry. Behalve die ene natuurlijk, door een aantal nog steevast Cassius Clay genoemd, maar een legende geworden als Mohammed Ali. Hij is niet meer, vandaag op 74-jarige leeftijd overleden.

Dan komt de vraag op, wat heb ik met Mohammed Ali, naast het feit dat hij de enige mondiale bokser is die ik bij naam kan noemen. Er gaan dagen voorbij dat ik niet aan hem denk. Vandaag kan ik er niet om heen. Een groot sportman is heen gegaan, dat staat vast. Maar er is meer, hij werd in de jaren zestig al moslim en veranderde zijn naam in zoals de meeste hem kennen, Mohammed Ali. Hij was voorvechter, in de optiek van sommigen, radicaal voorvechter van de strijd tegen het raciale Amerika met zijn segregatie van rassen. Hij was ook een van de eerste sportmensen die een blijvende cult- en heldenstatus om zich heen wist te creëren. Een symbool voor de Afro-Amerikanen, maar ook een symbool voor persoonsverheerlijking en egotripperij. Hij, The Greatest. Een beetje bescheiden mens zou er niet opkomen. Hij vocht een titelgevecht uit nota bene ‘donker Afrika’ tegen George Foreman. (Hé, ik ken toch nog een andere naam en nu vallen ook Frazier en Tyson uit mijn geheugen). Een gevecht in Kinshasa (Congo) is natuurlijk een geweldig statement. Later kennen we vooral de ziekte van Parkinson die onlosmakelijk verbonden is met Mohammed Ali, zijn aanwezigheid bij belangrijke gebeurtenissen en ontmoetingen met vele grootheden.

In mijn optiek staat Mohammed Ali vooral voor de ontwikkeling van in eerste instantie de VS, maar misschien ook wel voor de mondiale verhoudingen. Letterlijk in gevecht, maar ook werkend aan bevrijding en emancipatie en zeker niet zonder een mate van hedonisme voor de oppervlakkige kenner zoals ik. Met Mohammed Ali wordt voor mij gevoel de 20e eeuw afgesloten en de 21e eeuw kan beginnen. Een eeuw die nieuwe gevechten en bevrijdingen zal opleveren, mogelijk kunnen we lering trekken uit het leven van Mohammed Ali.

Begrip, van de dag (177) Het zogenaamde Kiki-oranje

/ sprakeloosid / 2 reacties

 

 

 

HET  ZOGENAAMDE KIKI-ORANJE

 

Langzaam maar zeker bereiden de nationale elftallen zich voor op hun definitieve reis naar Frankrijk om er zo lang mogelijk te blijven. De plaatselijke slager in Albanië moet zijn winkel een paar weken dicht doen om als rechtsback de Albanese trots te verdedigen. Een gymleraar uit Wales heeft eerder vrij gekregen om met zijn team de opereren in Frankrijk. Onze fullprofs hebben het niet gehaald. Gisteren hadden ze nog wel een uitzwaaiwedstrijd, maar niet om hautain het klusje te klaren, maar om de eigen polsjes goed te gebruiken. De Polen moeten immers uitgezwaaid worden. We zijn hard bezig te bedenken voor wie we zijn. De Belgen, de Engelsen of toch op zekerheid voor het altijd sterke en inmiddels al jaren mooi voetballende Duitsland.

Danny Blind is inmiddels voorgedragen voor de Nobelprijs voor geneeskunde, hij heeft immers in korte tijd Nederland van de Oranjekoorts afgeholpen. Hulde daarvoor, maar wat zie ik? Het virus van de Oranjekoorts is gemodificeerd en neemt geheel andere vormen aan. Hadden we een paar maanden terug nog Daphne Schippers die ons blij maakte met bovenaardse prestaties en dat in Rio misschien weer gaat doen, ruim twee weken geleden wist Max Verstappen het virus weer boven tafel te krijgen. Hele volksstammen die amper wisten dat Formule 1 niet alleen een hotelketen in Frankrijk is, oreert nu over het lef en stuurmanskunst van de jongeling Verstappen. En passant lullen ze over PK’s en andere technische hoogstandjes.

Wat was het een aangename verrassing dat de Giro in Nederland start en jawel, met een Nederlands succes in Nederland. Dumoulin dagen in het roze en toen dat niet meer houdbaar was hadden we Stephen Kruiswijk. Een sneeuwwal was de spelbreker anders hadden we met zijn allen in roze met oranje petjes en shirtjes gelopen. We houden van Oranje. Het mocht niet zo zijn, maar sinds jaar en dag stellen we in de tenniswereld weinig voor, zeker niet bij de vrouwen en hoppa……we toveren Kiki Bertens uit de hoge hoed. Andere maal een modificatie van het Oranjevirus, andermaal hoog oplopende koorts en de winst is slechts een kwestie van formaliteit. De serieuze media plopt op, Kiki is door naar de halve finale op Roland Garros. Wat hebben we de koorts blijkbaar nodig voor ons zelfvertrouwen. Dus ik zou zeggen, go Kiki, go girl, kleur het land oranje.

Begrip, van de dag (176) Veelzijdig stukje grond

/ sprakeloosid / 1 reactie

20160529_201134

 

 

VEELZIJDIG STUKJE GROND

 

Mijn gedachten laten waaieren over een palet van zaken tijdens het tuinieren, brachten me bij de middeleeuwen. Bij het klaar maken van een piepklein stukje grond voor gras, schiet mij de term wisselbouw naar boven. In de Middeleeuwen begrepen ze al dat je niet ieder jaar hetzelfde gewas op een stuk grond moest verbouwen anders wordt de grond eenzijdig geexploiteerd. Je moet steeds een stuk opschuiven. Dit werd tijdens de geschiedenisles verteld, maar omdat de basisschool (toen nog lagere school) in een agrarisch gebied lag, wisten veel jongens en meisjes van hun eigen landbouwpratkijken thuis te vertellen. Het is me dus bijgebleven en moest er aan denken bij de zoveelste bestemming voor een klein stukje tuin aan de straatkant.

Aanvankelijk stonden er wat onbeduidende planten, volgens mij wisten de vorige bewoners ook niet zo goed raad met dit stukje grond. Woonachtig in een appelbuurt, heb ik een heuse appelboom geplant met naar het zich laat aanzien veel vruchten dit jaar. Op de voorgrond staat een zusje van een boom verderop, ineens was ze er en binnen drie jaar al flink op lengte. In een hebberige bui ook twee conifeertjes gekocht, ooit om toch iets te maken van het onkruidperkje en ook die groeien lekker door. Maar de rest van de grond, het bleef behelpen.

Drie jaar geleden kreeg ieder bewoner van Duiven een zakje bloemzaad van de afscheidnemende burgemeester Zomerdijk die fervent imker is. Het gaat slecht met de bijenstand, dus we zaaien de gift van de burgemeester onder de appelboom. Rotzooi kwam er van, geen weelderige bloemenpracht. Vorige jaar veel onkruid, zevenblad zeggen verontruste kenners. Ik heb het weg gespit. Dit jaar weer wat anders, smeerwortel. Kruidenvrouwtjes als Klazien uit Zalk zullen er gek mee zijn, maar ik heb er genoeg van. Ik wil gras om de appels zacht te kunnen laten vallen in het najaar. Kortom een veelzijdig stukje grond…….. Grond. Wat wordt het volgend jaar?