Vandaag was de dag waarvan je wist dat ie zou komen. Als klompenpadliefhebber had ik natuurlijk het Husloapad al gelopen. Dat was in de zomer van 2019. De aanlooproute loopt bijna langs ons huis, dus je moest wel. Maar ik zat te wachten op de juiste dag om het pad nog een keer te lopen, maar dan in de sneeuw. Eerst dacht ik heel stoer te doen op de dag dat de sneeuw met bakken uit de lucht zou komen, afgelopen zondag. Zo stoer ben ik dus niet geweest, maar vandaag was het zover, met mijn lief heerlijk verstillen en verkillen. Echt koud was het niet, en we waren niet de enige die de winterse rust opzochten. Ik kan het de rest van de mensheid ook niet kwalijk nemen dat ook zij naar buiten wilden. Meestal wil ik wel een stukje tekst meegeven, maar ik laat nu vooral de foto’s het werk doen. Dus niet louter verstillen en verkillen, maar taalkundig bekt het wel lekker.