
,,Och” zegt Struis terwijl ze olijk in de verte staart zonder echt iets te zien. Ze denkt na over de vraag terwijl ze zich in woestijnen en steppen van Australië ziet rondrennen in de verzengende hitte. ,,Och” zegt ze nog een keer terwijl ze het antwoord wel weet, maar het nog even voor zich houdt. Misschien om de nieuwsgierigheid van het lieve wollige vriendinnetje op de proef te stellen. Mogelijk is het ook omdat ze zich schaamt voor het antwoord. Maar ook Struis beseft dat een goed begin van de vriendschap belangrijk is nu ze de rest van haar leven verbonden is met dit kwetsbare, maar o zo charmante wezentje. Ze wil hun relatie niet op een valse manier starten. ,,Het allerfijnste is om je kop in het zand te steken en de hele wereld bestaat niet meer, alleen jij met je eigen gedachten.
Elskuiken kijkt verbaast op en kan zich er weinig bij voorstellen. Zij weet niet beter dan het genieten van de, inmiddels blijkbaar niet zo ijskoude bries om haar hoofd. De frisse gedachten komen dan vanzelf. ,,Waar denk je dan aan?” Struis zwijgt weer en zegt: ,,Dat komt later wel, we hebben nog tijd genoeg. Elskuiken vindt dit een verfrissende gedachte, de rust en wijsheid van Struis is als een rustgevende poolwind. Samen zwijgen ze tevreden in de wetenschap dat ze hun zwijgen nooit meer in eenzaamheid hoeven door te brengen.
CONTEXT
Een befaamde kunstenares in familiekring en tevens dierenvriend trok zich het lot van huisdieren in Kyiv aan. Ze bood een aantal kunstwerken te koop aan om plaatselijke dierenartsen en vrijwilligers te steunen. Elskuiken en Struis zijn derhalve voor eeuwig verbonden met elkaar en bewaken de nachtrust van o.a. ondergetekende en zijn partner. Het heeft even geduurd voordat ik de moed had gevonden om de boormachine ter hand te nemen. Dat vind ik namelijk niets aan. Vandaag is dat gelukt en zoals je op de achtergrond ziet, ook meteen de stofzuiger gepakt om het gruis op te ruimen. Dat ben ik natuurlijk wel verplicht aan onze nieuwe kamergenoten.
