Een hele strenge en boze onderwijzer van de lagere school viel eens uit naar de klas. ,,Ik spreek toch geen Spaans, of is hier iemand in het buitenland geboren?” Hij keek dreigend de klas in, maar de blik interpreteerde ik als een wijsgerige vraag. Ik antwoordde: ,,Ja ik, bijna in België!” Hij reageerde niet, hoewel de rest van de klas door had dat hij echt boos was. Schoolvriendjes droegen mij nog jaren na dat ik een Belg was als ik iets stoms zei. Omdat ik niet zo heel vaak dom was, kon ik het scheldwoord goed hanteren. Och, en in Raalte was het toentertijd best bijzonder om in Limburg te zijn geboren, bijna op het smalste stukje Limburg. En ieder kind wil bijzonder zijn, al is het maar om uitgescholden te worden als Belg.

In deze dagen moest ik er aan denk. Een ultra-korte powervakantie had ik me uitgedacht in Schin op Geul. En zo gek zag ik het als 8-jarige helemaal niet, want daar in het Zuiden van Limburg is het gevoel van buitenland nooit ver weg. Heuvels, de Geul en op de eerste avond, na een korte wandeling, een heerlijk groot glas bier tegenover het ‘Frater Venantius Heukske’ in Schin op Geul. Dan is met dat liedje van Wim Sonneveld Schin op Geul niet alleen buitenlands, maar ook lichtjaren verwijderd van vandaag.

Maar het hotel was dan weer heel eigentijds. Een voormalig boeddhistisch bezinningsoord, met de entourage van een chique familiehotel straalde een geheel eigentijdse knusheid uit. Een vriendelijke Chinese uitbater met zijn familie, geholpen door de plaatselijke bevolking, runde de zaak. Hij had een plaatselijke meester-kok aangetrokken. (een absolute aanrader, fenomenaal) Verder ook nog een Pools of Oekraïense vrouw in dienst en we hoorden ook nog Spaans en ondanks personeelsgebrek zelfs nog een onvervalste Limburgse serveerster. De voertaal was Engels, maar de nostalgische Limburgse hotelsfeer van vroeger tijden werd wel geraakt. Er was bovendien iets aparts met het hotel, de uitbater vertelde dat er geen ‘muscito’s’ zijn! De ramen hebben we open gelaten en de lampen niet angstvallig gedoofd. Geen lastige muggen die je uit de slaap houden. (Ik moet denken aan mijn studententijd, een Brabantse huisgenoot plachtte nog wel eens te zeggen: ,,Wat is nog erger dan muggen?” ………Ik weet het inmiddels en ik vind het nog steeds grappig. ,,Niet mugge!!!!!’’ Maar misschien is mijn humor te plat en flauw. Het hotel Geulzicht lag blijkbaar in een microklimaat, geen muggen ondanks de rivier die er langs liep.

Trouwens heel Zuid-Limburg ligt in een soort van microklimaat. Mogen er in Schin op Geul dan geen muggen zijn, er zijn kevers in overvloed in alle soorten en maten. Hele gevaarlijke, zelfs levensgevaarlijke exemplaren, kevers die in groepen leven en solitaire kevers in allerlei kleuren. Dit behoeft natuurlijk enige uitleg. Mijn partner moet altijd lachen om groepjes mannen die met zijn allen een zelfde shirtje en met dikke buiken heel hard fietsen door de landerijen. Een sliert van testosteron in haar optiek. En met al die helmpjes op lijken het net kevers. Op een zonnige zomers zondag heb je in de Limburgse heuvel een overvloed aan kevers. Sommige geheel ongevaarlijk, anderen lijken levensmoe zeker als ze zich voortbewegen op een elektrieke fiets. Ik ga niets over leeftijd zeggen. Voor mij was de vakantie van twee nachten echt een power shot in het buitenland, ondanks de kevers.