Verbazing en verwondering zijn eigenschappen die in de wetenschap hoog in aanzien staan. Naast doorzettingsvermogen zijn het deze eigenschappen die de mensheid verder brengen. Tenminste zo heb ik het altijd begrepen. Nu ga ik met dit stukje niet beweren dat dit een eerste aanzet is tot wetenschappelijke vooruitgang. Integendeel, eigenlijk is het een heel vies praatje. Toen ik hierover begon tijdens het eten, werd mijn betoog een halt toegeroepen. ,,Zoiets zeg je niet tijdens het eten.” Misschien hebben ze gelijk, maar mijn staat van verwondering was groot. En waar het hart van vol is, loopt de mond van over. Eigenlijk moet de titel ‘de wondere wereld’ heten, maar voor het aantal hits bekt, vieze praatjes toch beter. Het is aan de lezer om dit te beoordelen.

Wat is het geval? Onze hond heeft maag/darmproblemen. Dat is vervelend voor ons en onze viervoetige huisgenoot. Als de nood ’s nachts onhoudbaar is, blaft ze één keer kort en we weten dat ze er even uit moet. De volgende dag vinden we op verschillende plekken, bruine pannenkoekjes. De pannenkoekjes zijn mooi gekleurd besuikerd met een zwerm strontvliegjes. Groen, blauw en violet contrasteren met de bruine substantie die onze Pippa had achtergelaten. Tot zover is er geen sprake van verwondering, slechts louter feitelijk constateren. Ook dit is een belangrijk onderdeel van het wetenschappelijk proces trouwens. Wat mij enorm intrigeert is de snelheid waarmee hele volksstammen strontvliegen hun buit opsnorren. Ongelooflijk vind ik dit fenomeen. Je ziet ze niet, je huisdier ontdoet zich van zijn last in de vorm van poeppaté of poepsoep, en nog geen tien seconden later toont zich het Walhalla van de strontvlieg.

Waar komen die beestjes vandaan. Ik zie ze normaal gesproken nooit, maar ze moeten ongemerkt toch in de buurt zitten. Terwijl je rustig de krant leest in de tuin staat een compagnie strontvliegen klaar om alle overlast tot een feestmaal te verklaren. Ze verstoppen zich blijkbaar goed, of ik kijk niet goed? Af en toe een enkel exemplaar kom je wel eens tegen zonder enige aanleiding, maar verder. Ik vrees trouwens dat als iemand ze vaker om zich heen heeft dwarrelen een kritische zelfcontrole over de eigen hygiëne noodzakelijk is. Hoe doen die strontvliegen dat in zo’n drastisch tempo? Waar verstoppen ze zich? En welke beestjes zijn er nog meer zo talrijk om ons heen, zonder dat we het opmerken.  Mijn tijd voor wetenschappelijk onderzoek is geweest, zeker op biologisch gebied ben ik nooit verder gekomen dan zes VWO. Maar ik houd me aanbevolen als iemand in dit stukje de aanzet ziet voor enig promotieonderzoek. Graag hoor ik de resultaten. En wees nu eerlijk, dit is toch geen vies praatje?