Half oktober, woensdagmiddag, de trage dag wordt onderbroken door de deurbel. Een donkere man, met enthousiast voorkomen, wil mij duidelijk iets verkopen. Met een gezond argwaan, niet omdat hij donker is, wel om vlotte babbel, hoor ik hem aan. Hij is van Eneco en wil dat wij zijn stroom gaan kopen. Ook het gas wil hij aan ons wil kwijt, maar dat kan niet, we hebben stadsverwarming van Nuon. Gevoelig voor de argumenten, goedkoper en groene stroom, laat ik de man binnen. Een twintig minuten later, gezellig keuvelend aan de keukentafel, weet ik dat hij een Nederlandse moeder heeft, een Braziliaanse vader, op de Antillen en Brazilië heeft gewoond en veel talen spreekt. Het Nederlands is hij, weliswaar met accent, goed machtig. Zo goed zelfs dat ik een contract teken met de belofte dat de elektriciteit minimaal 10% goedkoper kan. We besparen dus snel zo’n €10, – tot €15, – euro per maand en dat gedurende 3 jaar. Reken uit je winst. Daarnaast is er nog een groenbonus als het veel waait. De overstapboete van €125, – is voor Eneco uiteraard.

Ik had een goede middag, nu alleen moeder de vrouw nog overtuigen van mijn overstap. Haar wantrouwen is mogelijk nog groter, maar gedane zaken nemen geen keer. ‘Als je het zelf allemaal maar regelt.’ Eind november 2011 lijkt alles ten goede gekeerd en we kunnen gaan besparen en ons gemoed is nu een stuk groener met Eneco.

Hedenavond wordt ik ruw wakker gemaakt tijdens een hazenslaapje, een mijnheer van de Nuon. Of hij bruin is en afkomstig uit Zuid Amerika weet ik niet, hij is wel enthousiast. Hij begrijpt wel dat een gewone sterveling voor zijn portemonnee kiest. Zou hij ook gedaan hebben. Dus hij doet een tegenbod. 10% van onze elektriciteitsprijs die we hadden en nog eens vijf procent van de stadswarmte. Snel rekenend komt dat uit op een besparing van ongeveer €25, – . Ik geef mezelf een week bedenktijd (lees overlegtijd). Volgende week woensdag belt hij terug en als het aanbod ook voor 3 jaar is, denk ik na twee dagen bij Eneco, terug te gaan naar mijn Nuon en hoop door mijn ontrouw zo’n €900, – te sparen. Gelukkig ben ik op het liefdespad trouwer, want ik zou het wel weten als ontrouw zoveel positieve zaken zou opleveren.

Toch wringt er iets. Diep in mijn hart vind ik dat nutsbedrijven van de overheid moeten zijn, zonder winstoogmerk. Maar, met deze concurrentie moet gesteld worden dat de markt zijn werk doet. Of niet, want hoeveel winst maken die bedrijven niet op eenvoudige stervelingen. Als ik niet ontrouw was geweest, zouden ze €900, – meer hebben gekregen en zelfs nu zullen ze me de energie echt niet onder de kostprijs weggeven. Energie is eigenlijk net als de liefde, ondoorgrondelijk. Het voordeel daarbij is dat ik vreemd durf te gaan.