EXIT BREXIT
De laatste dagen is me een nieuw politiek fenomeen opgevallen. In Europees verband vinden we elkaar minder leuk dan een aantal jaren geleden. De EU als een synergetische economische motor voor alle leden is een achterhaald wensbeeld. Na de wittebroodsweken kwamen de economische problemen, de verschillen tussen oost en west, tussen noord en zuid en vooral het ontbreken van een passend antwoord op de vluchtelingencrisis. De rekenmeesters van ieder land bouwen op de sentimenten van de anti-Europese menigte in het eigen land handige sommetjes om de EU de rug toe te keren. Groot-Brittannië doet het anders.
De Britten dreigen met een Brexit en sturen Cameron naar de Europese bobo’s om een eisenpakket neer te leggen. Als ze hierin tegemoet gekomen worden, dan overwegen ze te blijven. Ze eisen iets met migranten en hun uitkeringen, minder Brusselse regels en de zekerheid dat ze ondanks de opgeëiste voordelen, niet achtergesteld worden ten opzichte van andere Europese landen. De achterliggende gedachte is om Cameron in het ja-kamp te trekken om in de EU te blijven door de Britten voordelen te geven. De Engelsen moeten vertrouwen krijgen in het Europese project. Dat dachten de Grieken vorig jaar ook, ze kregen geen voet aan de grond.
Ik denk dat we Rutte ook maar eens op pad moeten sturen om het wantrouwen in Nederland te verminderen. Op de eerste plaats waar bemoeit Europa zich mee als wij al die grote multinationals binnen onze grenzen willen hebben door de belastingvoordelen te gunnen. Als wij met een beetje belasting tevreden zijn is dat toch ons goed recht. En ik denk dat we ons opgebouwde pensioenen zeker moeten stellen. We hebben er immers toch met zijn allen voor gespaard, niet dan? Of dit nu uitvoerbare eisen zijn of terechte eisen doet er niet toe. Het gaat er slechts om het wantrouwen in Nederland weg te halen en vertrouwen te houden in het Europese traject. Ik zou zeggen, Rutte aan het werk, je bent nu immers een half jaar voorzitter van de club.
sprakeloos verhalen 