vivaldi

Begrip, van de dag (132) Toverpaal

/ sprakeloosid / 3 reacties

20160306_094936

 

 

TOVERPAAL

 

En het leven heeft weer een hele andere wending gekregen, met nieuwe mogelijkheden, maar misschien ook wel met nieuwe frustraties. Sinds gisteren hebben wij de toverpaal gekocht, een dingetje dat echt alles kan. We hebben hem gekocht bij de MediaMarkt, niet bij Christien Le Duc, voor mensen met een zondige kronkel die dat soms dachten. Na jarenlang gekloot met snoertjes die niet weggewerkt konden worden door iemand met twee linkerhanden, periodes zonder muziek zelfs en behelpen met oordopjes, hebben we nu een eenvoudige box voor slechts €39, – waarmee we alle muziek en radio programma’s kunnen beluisteren die we willen.

Het biedt ongekende mogelijkheden. Met een telefonisch abonnement op Spotify komt de wereld van muziek nu bij ons thuis. De toverpaal is gemakkelijk te verplaatsen, werkt minimaal 6 uur voor dat het opgeladen moet worden. Straks gaan we de een nieuwe kast inrichten op de slaapkamer. U raadt het al, met passende muziek. Ik had zelf “Men at Work” in gedachten, maar dat kan ter plekke nog veranderen. Een tuinfeest deze zomer, geen probleem, we kunnen een setlist klaarmaken en we zijn verzekerd van urenlang muziekplezier op de achtergrond, of dansmuziek voor de liefhebber. Zelfs op vakantie biedt de toverpaal nieuwe dimensies.

Het afstellen, instellen en finetunen is nog wel een dingetje, maar met twee eigentijdse zoons lukt dat uiteindelijk best wel. Je moet het onbegrip en nauwelijks verholen arrogantie gewoon even op de koop nemen, maar sinds vandaag zijn we dus voorzien van de toverpaal in huis. Vanochtend lekker ontbeten met Vivaldi’s Vier Jaargetijden, maar we hadden ook kunnen kiezen voor Vroege Vogels op Radio 1. Met Bluetooth kan alles, ik begrijp er niets van, maar dat heb ik al met elektriciteit en dat is van de 19e eeuw. Zodra ik weet hoe de knopjes moet beroeren, kan ik met de toverpaal overweg.

9. LEVE DE HERFST uit de serie de kabbelende 100

/ sprakeloosid / 3 reacties

Wanneer is het nu herfst? Het meest voor de hand liggende antwoord is wanneer de zomer is afgelopen. Als de blaadjes dus vallen en wanneer bij de melancholieke mens de gemoedstoestand richting een dieptepunt gaat. De nachten worden kouder, de dagen korter en de geneugten van een extra deken zorgen ervoor dat je ’s morgens minder fijn uit bed komt. Bovendien, alsof het niet erg genoeg is, komen de feestdagen eraan, die het toch al niet aangename perspectief van doodgaan en afsterven nog eens extra benadrukken. Kortom we zitten diep in de herfst is mijn conclusie. Van een Indian Summer was helaas geen sprake om het sombere gevoelen te kunnen verstoppen. En tegenwoordig constateer ik dat ook paddestoelen geen houvast zijn voor een goed seizoensgevoel, want ik heb ze her en der al in augustus gezien. Maar zonder dieptepunten geen hoogtepunten zeggen ze wel eens. We dragen ook deze herfst manmoedig.

2013-11-20 13.43.18

We vegen alle bewijsstukken van de herfst weg uit de tuin en zien dat er ook nog heel veel van de bomen en struiken moet vallen. Dus meerdere keren per week snel even met de bezem het terras schoonvegen. Onderwijl vraag ik me af waarom de Voorzienigheid niet gezorgd heeft voor één dag waarop al het blad er ineens af is. Het is dan even doorwerken, dat wel, maar het voorkomt de stroperigheid van wekenlang vallende blaadjes. Echter dat laatste zal wel voor de minder flexibelen van geest zijn, opdat zij kunnen wennen aan de verandering van atmosfeer. Zelf prijs ik me gelukkig zeer snel te kunnen anticiperen op veranderingen, dus die slopende afbraak van tuin en natuur kan wat mij betreft gestolen worden. Ik heb het echter niet voor het zeggen, dus tussen de bedrijven door snel even vegen. Straks vergaat me de lust waarschijnlijk als de zoveelste geplande herfstige regenbui op ons neervalt. Koud, nat en waarschijnlijk met veel wind, want zo zijn die buien in het najaar, leer mij het grijze seizoen kennen. Tijdens het vegen moet ik aan Vivaldi denken. Zou hij bij het componeren van zijn ‘Jaargetijden’ ook zo’n dubbel gevoel hebben gehad bij de herfst. Ik denk het wel. Straks maar eens even opzetten, misschien dat ik dan de vraag kan beantwoorden wanneer het echt herfst is. Maar volgens mij weet ik het wel: Het is echt herfst, wanneer je niet meer met blaadjes kan schrijven door de onvoorspelbare wind en een onstuimige hond.

Eerder in deze serie verschenen:

1. KNIPBEURT

2. PEURNO AAN DE MUUR

3. HET BRILLENPERSPECTIEF

4. CANDY CRUSH CALVINISME

5. ARNHEMSE LUCHTEN

6. PIPPA DE HOND IS ZEN

7. STILLEVEN

8. BITES VAN HUISELIJKHEID

Don’t fuck ‘de weergoden’!

/ sprakeloosid / 1 reactie

‘Don”t fuck with the wethergods’ is mijn devies en u weet wel waarom. In een tijd van vergaande secularisering en ontkerkelijking is het aanbidden van De Allesbestierende geen gemeengoed meer. Maar verder terug in de geschiedenis hadden we de weergoden die we al eeuwen hebben veronachtzaamd. Nu zitten we met de gebakken peren. De ‘vooruitgang’ heeft ons van de natuurelementen afgedreven. Wij als mens hebben de natuur overwonnen en alles is maakbaar. Behalve dus de lente op tijd laten beginnen, zoals de afgelopen weken is gebleken.

We verzuchten nu onder de Gesel van de weergoden, als straf. Volgens mij zit er een gigantische groeimarkt in het onderricht en de evangelisering van de Germaanse, Scandinavische, of van mijn part Romeinse of Griekse weergoden. (Zouden er trouwens Cypriotische weergoden bestaan of vallen die onder de Griekse gesel?)                                            weergod Thialfi,  wie kent hem niet

Volgens mij bestaat er zoiets als een soort van 10 geboden om de weergoden te behagen.

  1. Wij bestaan echt, don’t fuck with us, don’t mess around
  2. Probeer ons niet te verbeteren, te vervolmaken of na te maken in welke vorm dan ook.
  3. Misbruik onze gaven niet
  4. Een regendans of zonneverering is minder ver weg van onze Goddelijke werkelijkheid dan u denkt. Eer onze gaven constant
  5. Heb eerbied voor de herkomst van alle Aardse Gaven verkregen door zon, wind en water.
  6. Ontken ons niet, wij bestaan en zijn niet uit te roeien. Wij zijn als katten en hebben meerdere levens en komen zo nodig in een Geselende verschijningsvorm terug.
  7. Eer ons, wij zijn niet vervangbaar, dus lonk niet met het kunstmatige.
  8. De weergoden zijn voor iedereen, dus deel onze gaven met een ieder.
  9. Gelooft in waarachtige weermannen, niet in commerciële ‘ik voorspel wat u horen wil’- gedoe.
  10. Gun een ieder een plekje in de zon, zoals jij zelf ook een warm plekje wil hebben.

Ik ga bij mezelf na, wat is mijn ecologische voetafdruk. Hoe spaarzaam ben ik? Hoe serieus neem ik het woord broeikaseffect nog? Heb ik meegedaan aan Earth-hour? Europa gaat economisch naar de verdoemenis, dus is verdere groei noodzakelijk om verder ongemak (oorlog!) af te wenden?

Voorlopig zit ik, samen met miljoenen anderen met onaangenaam klote weer en misschien is het wel een beetje ons eigen schuld, sneeuw in Zuid Nederland, bergen sneeuw in Engeland, stormachtige poolwind in de lente, Siberisch koud in Kiev, depressieve storingen over heel Zuid-Europa. Misschien moet ik me eens verdiepen in de kunst en kunde van de IJsheiligen, dat heb ik nog nooit gedaan. Het gevolg is dus dat ik stomme blogjes bij de kachel schrijf in plaats van een frisse lentewandeling te maken of de tuin te bewerken. Komt er nog wel een lente vraag ik me af en zullen de seizoenen met slechts graduele koele overgangen in elkaar overgaan. Is er in het muziekstuk van Vivaldi geen plek meer voor de vier jaargetijden. Is de lente geen toekomstmuziek meer, maar slechts een voetnoot in onze meteorologische geschiedenislessen?