Het verkiezingsreces is aangebroken. Dan moet het jeuken bij een politicoloog, maar dat doet het niet bij mij. Ja, het jeukt wel, maar dat is de genezende wond van de rozenbottelstruik die ik vorige week snoeide. Op een zonnige zaterdagmorgen heb ik tegenwoordig meer zin in stomme tuinwerkzaamheden dan het lezen van de zaterdagkranten. Bij andere verkiezingen wilde ik alles volgen. Vanaf mijn elfde jaar, de verkiezingen van de overwinningsnederlaag van Den Uyl, heb ik geen enkele uitslagavond op tv gemist. En toen was ik nog niet eens politicoloog, moet je nagaan. Later wilde ik ook duiden voor mijn omgeving en toen de blogjes in zwang raakten, blogde ik er lustig op los. Die behoefte is er nu niet. Of beter gezegd, misschien is mijn behoefte er nog wel, maar er is geen lezerspubliek voor de inhoud. Tenminste dat maak ik op uit de vele columns die zijn verworden tot ware juicechannels. Een zichzelf serieus nemende columnist van welke politieke richting dan ook, hekelt geen politieke ideeën of houdt het publiek geen alternatieven meer voor. Nee, het is mijn stellige indruk dat karakterzwakte in welke vorm dan ook het onderwerp van een geslaagde column moet zijn. Of beter nog, we verzinnen de karakterzwaktes van kandidaat 1, de scheve schaats van nummer 2 of het dubieuze verleden van nummer 3. Eigenlijk is de grote groep columnisten in verkiezingstijd een volwaardige collega van Yvonne Coldewijer, Queen of de juicechannels. En de columnisten die over inhoud willen praten? Die worden niet gelezen. Zo is mijn ervaring tenminste als blogger!
Politicoloog zei u? Dan weet u toch dat dat bij uitstek de studie is van macht en invloed. Dus doe niet zo moeilijk over de fakenews-columns, al dan niet gesubsidieerd door het grootkapitaal, de boerenlobby of Poetin himself. Of van mijn part door de ayatollahs uit Iran. Als je macht wil, moet je macht verwerven. Ideeën en visie zijn wel zo van de 20e eeuw en toen was het al ouderwets. Dat weet ook oppergod Trump. Nu mijnheer de politicoloog, doet u zich maar niet interessanter voor dan u bent. Kom met ranzige seks uit de Tweede Kamer, gewelddadigheden uit het kabinet of smeerlapperij van de boeren. Of op zijn minst met een arsenaal aan jeugdzondes van deze of gene. Maar lul niet over inhoud, daar is niemand in geïnteresseerd.
Nou, wat gaan we doen?
Gewoon een ouderwets stukkie plaatsen en als niemand het leest is er één schrale troost, dan gaat het tenminste ergens over. En misschien volgen er nog wel meer zeer zinvolle columns de komende weken. Wie weet, maar waarschijnlijk leest u ze niet.
sprakeloos verhalen 