Een persoonlijke tocht door stemmend Nederland……nog 40 dagen te gaan

 

 

En de winkel is open gegaan vanavond. We kennen nu het definitieve assortiment en voor we echt mogen kopen in de democratisch snoeppot, mogen we genieten van de aanprijzingen de komende veertig dagen. 15 maart weten we hopelijk wat we willen ‘kopen’. We hebben dan de ruzies, leugens, overdrijvingen, valse beloftes, onthullingen en de gladde marketingpraatjes op waarde weten te schatten. Spannend, ik weet nog totaal niet wat ik wil kopen. Of ik weet het eigenlijk wel, maar weet niet of het in de aanbieding is, of blijft. De Tweede Kamerverkiezingen met 28 partijen is natuurlijk een feest der democratie. We weten nog niet of het een beschaafd feestje wordt. Links en rechts, oude en nieuw politiek, grachtengordel, gevestigde orde en protestpartijen; afsplitsingen en nieuwe partijen. Allemaal richten ze hun pijlen op de electorale consument, met meningen, feiten en zo u wilt alternatieve feiten over Europa, vluchtelingen, ouderenzorg, Erdogan, Poetin en Trump. Ik ben een van die consumenten en zal me een weg moeten banen in het exhibitionisme van meningen en bevindingen van de heren en dames politici.

Een tocht dus van veertig dagen om tot een wijs besluit te komen. Ik, autochtone hoogopgeleide witte Nederlander met als extra handicap dat ik man ben, moet aan zelfonderzoek gaan doen. Ben ik multiculti of toch misschien wel representant van ‘de boze witte mannen-pest’? Zal ik gaan voor de nuance en redelijkheid of ga ik me als een recalcitrante stemmer opstellen? Kom ik over veertig dagen met een principieel besluit of laat ik me leiden door strategische overwegingen? Welke strategische overwegingen trouwens, want op grond waarvan zijn de onderzoeken betrouwbaar? De Brexit had de ‘mainstream’ niet voorzien, laat staan Donald Trump. Door wat laat ik me uiteindelijk leiden of verleiden? Angst voor Europa, angst voor oorlog of terrorisme, angst voor het rechtse gevaar, angst voor de grachtengordel en de elite? Of ben ik ook nog ergens voor en voorzie prachtige toekomstbeelden met een van de 28 partijen die zichzelf in de aanbieding gooien om van Nederland een paradijs te maken.?

De komende veertig dagen staan mijn eigen overwegingen, hersenspinsels en de dagelijkse verkiezingsbanaliteit centraal in de serie: Een tocht door stemmend Nederland…..nog 40 dagen.

Begrip, van de dag (140) Netflix disaster

 

 

 

NETFLIX DISASTER

 

Het is zo gemakkelijk een ander de schuld te geven. Toch ligt het niet puur aan mijn eigen discipline of eigenlijk gebrek eraan dat ik de laatste dagen niet mijn dagelijkse begrip weet te produceren. Er vallen gaten en voor het einde van dit jaar, het liefst eerder, moet nummer 366 toch bereikt worden. Het is immers schrikkeljaar! Enige realiteitsbesef heb ik wel, dus af en toe een missen mag, maar in maart heb ik al meer dan tien keer verzuimd. En het is allemaal de schuld van Netflix die een enorme aantrekkingskracht genereert. Aan ‘Begrippen’ schrijven kom ik niet meer toe de laatste weken.

Vorige jaar hebben we al eens een periode in gezinsverband ‘House of Cards’ gekeken. Lekker door blijven kijken, schuldbewust als het al één uur is, elkaar aankijkend:,,Zullen we er nog eentje doen?” Meestal is het antwoord ja natuurlijk. We zijn gebleven bij de laatste drie afleveringen van deel 3. Inmiddels is deel vier van start gegaan en dan is het toch moeilijk om weer terug te grijpen naar waar we gebleven waren. De laatste weken hebben we echter “Narcos” opgepakt en in 3 à 4 dagen geconsumeerd. Nu moeten we wachten tot augustus 2016 om het vervolg van Pablo Escobar te kunnen bekijken. Ook hebben we in het weekend deel 1 van Homeland afgekeken, over terrorisme in de wereld en het Amerikaanse gevecht ertegen. Verschrikkelijk gewelddadig, helemaal niet mijn stijl, maar zo spannend en meeslepend.

Stukjes schrijven en discipline komen op de tweede plaats. En dat ligt natuurlijk niet aan mij, maar aan de verslavende werking van goede series kijken, waarbij je ook nog eens je eigen tempo kunt bepalen. Heerlijk, maar vandaag knaagde het, dus toch maar even snel een begrip geplaatst. Een beetje goedkoop, maar het past wel in de reeks: associëren van de dingen die je bezig houden. Netflix dus en de ramp die het veroorzaakt voor je ascetische schrijfgedrag. Maar voor vandaag is het weer gelukt. Nummer 140 bestaat ook weer.

Begrip, van de dag (34) Terror-Oehoe

 

TERROR-OEHOE

Naast de Pegida-demonstratie in Utrecht en de uitslag van de enige Klassieker in het betaalde voetbal van Nederland, was de terror-Oehoe prominent in het radionieuws van vandaag. Ze zal levenslang in gevangenschap moeten doorbrengen. Eerder dit jaar heeft ze meerdere mensen aangevallen en de verwachting bij vrijlating is dat ze in herhaling zal vallen. Eigenlijk een soort van TBS voor de Oehoe, waarbij ze meteen op de longstay is geplaatst. Ze komt niet meer vrij.

Ik verbaas me er niet meer over dat een enkele vogel het nationale nieuws bepaald. Ik verbaas me er ook niet meer over dat kosten nog moeite worden gespaard om een enkele vogel te redden. Ik verbaas me er niet over dat mensen in verzet komen tegen vluchtelingen in hun nabijheid, maar een longstay afdeling van een Oehoe in hun achtertuin accepteren. Ik constateer slechts dat we met zijn allen wel hele rare prioriteiten zijn gaan maken in onze nieuwsgaring als gevolg van valse sentimenten.

Heel soms zou ik wensen dat er een dienst was in Nederland die dit soort nonsense geruisloos aanpakt. Een dienst die, nadat de terroristische vogel gevangen is genomen, doet wat het moet doen. Een klein spuitje en het beest hoeft niet levenslang te creperen in gevangenschap en de mensheid kan tijd, geld en energie besparen om hier verder geen Partij van de Dieren-sentiment op los te laten. Wat zou de wereld er een stuk leuker, gezonder en vooral minder decadent uitzien. Ik zou toch niet op het idee moeten willen komen een dit soort stukjes te schrijven, maar de maatschappelijke ordening van het moment dwingt me ertoe.