Who the fuck is Lalique? Ik wist het niet, maar op de vraag van Egaa om naar het Lalique-museum te gaan, was ik niet meteen enthousiast, al hadden wij sinds een paar dagen voor het eerst een museum jaarkaart. Hoe stom kun je zijn dat niet eerder te hebben aangeschaft? Dan wist je mogelijk al jaren wie René Lalique is. ,,Er is ook een tentoonstelling over Mucha en tijdgenoten!” Nu was ik om, we gaan naar Doesburg, naar het Lalique-museum kijken naar Mucha en tijdgenoten. Het tijdperk waar posters en reclame-uitingen ook als kunst werden gezien en gemaakt. Jugendstill, art-deco en art-noveau waren juist de onderwerpen die in mijn cursus moderne kunst aan bod kwamen afgelopen week. En eerlijk is eerlijk, al ben ik meer van de schilderijen, de objecten van Lalique waren best mooi.

Een wandeling in Doesburg is altijd een feest, het gebouw van het Lalique-museum was dat ook en ik kon de bescheiden kennis van de kunstgeschiedeniscursus al een beetje verinnerlijken met zowel Lalique als ook met Mucha. Een leuk museum dus.

 En met de vormgever Lalique zijn er nazaten bezig om een parfumlijn te ontwikkelen in de fraai vormgegeven glazen en potjes. Natuurlijk even een monstertje proberen. Een zeer ter zake kundige mevrouw van het museum wist op basis van de lievelingskleur van Egaa een voorstel te doen voor haar. Ze kreeg een passend monstertje mee. ,,Er is ook een mannenlijn!” Ik zeg meteen ‘rood’ mijn favoriete kleur in de hoop ook een passend monster te krijgen. ,,Is mijnheer een volger of een leider,” vraagt ze aan Egaa. Gepasseerd en gepikeerd zeg ik snel, een samenwerker vooral! Of dat de reden is dat ik twee samples mee krijg, een klassiek en een kruidige met de veelzeggende naam ‘L’Insoumis’,weet ik niet. In een later stadium zal ik met Egaa in volledige samenwerking mijn geurkeuze maken.

Voor meer foto’s zie ook Instagram titiissprakeloos