sprakeloos

Alle filmblikken bij elkaar

/ sprakeloosid / 13 reacties

20200420_160030

Hieronder is een lijst van mijn filmervaringen bij elkaar gezet. Als er een ‘eigen filmblik’ van gemaakt is volgt uiteraard de link met beoordeling. De film is echter vaak een consumptie-artikel, waarbij ik niet altijd zin of tijd heb om een stukkie te schrijven. Ze komen dan wel op de lijst. Ook graaf ik in mijn geheugen om waardevolle films te beoordelen volgens mijn eigen onnavolgbare en niet ter discussie staande criteria.

Voor dat ik aan mijn eigen filmblik begon, had ik een top 3 voor mezelf namelijk:

1. The unbearable lightness of being

2. Novocento

3. Der Himmel über Berlin

Misschien komt er ooit een (wisselende) top 10.

Naast films ook boeken uiteraard waar ik wat van vind

 

 

 

 

Parasite –>8 Een vermakelijk Zuid-Koreaanse film die tot nadenken stemt

The Big Short –> 7,5 Boeiend over een onnavolgbaar onderwerp, iedereen gaat het aan en bijna niemand begrijpt het, geld.

 

The Shawshank Redemption –> 8+ Mooi pakkend verhaal, maar toch overall net te glad voor een absoluut goede waardering

Youth –> 8+ Mooie plaatjes van natuur en mens, humoristische conversaties, kortom een hele goede film.

31. Publieke Werken –> 6+ Mooie decors, maar verder zeer tegenvallend. Ik heb het boek niet gelezen, dus vergelijken zal ik niet doen.

30. Er is wieder da –> 8 Geinig, indrukwekkend en veel stof tot maatschappelijke introspectie)

29. Into the Wild –> 7

28. Pride –> 7,5 (geen recensie.) Echt Brits, maatschappelijk geëngageerd, humoristisch met duidelijk een feel-goodrandje.
27. Im Labyrinth des Schweigens –>8,5 Leerzaam om over na te denken, maar zonder depressief naar buiten te komen.

26. Viva la libertà –> (geen recensie) 7,5 Lichtvoetig en amusant met leuke nadenkers

25. Boyhood –> (geen recensie) 8+ , on-Amerikaans, meeslepend en nog veel nadenkplezier achteraf.

24. Aanmodderfakker –> eindbeoordeling 5-

23. Bon Dieu –> 7-

22. Samba –> 8-

21. Clouds of Sils Maria –> 7-

20. Die andere Heimat –> 9,5  Geen echte Filmblik, wel een ode aan de film

19. Nelson Mandela, Long Walk to Freedom –> 7,5

18. The Butler –> 8+

17. Het diner  –> 7+

16. The Great Gatsby (2013) Spat op sommige momenten van het doek, geeft mooi tijdsbeeld –> eindbeoordeling 7,5

15. Hannah Arendt Een film die veel stof tot nadenken geeft op veel gebieden –>eindbeoordeling 8

14. Made in Dagenham Mooie mix van politiek, sfeerplaatjes en menselijk drama –> eindbeoordeling 7,5

13. Mamma Mia Ik ben nu eenmaal een ABBA fan, niet eens meer stiekem –> eindbeoordeling 8

12. Rabat Ik zou graag meegereisd zijn naar Rabat –> eindbeoordeling 7,5

11. Gooische Vrouwen Ik heb Linda de Mol best wel eens goed zien acteren, maar dit is niet aan mij besteed –> eindbeoordeling 5

10. Harry Potter en de relieken van de dood (2) –> Hiermee wordt een tijdperk afgesloten voor mij. Ben beslist niet objectief maar een maximale beoordeling voor het hele oeuvre –> eindbeoordeling 10

9. Cidade de Deus Al was het geweld ongetwijfeld functioneel, het is niet mijn genre daarom misschien onterecht een te lage beoordeling –> eindbeoordeling 7

8. De Tweeling Boek was goed, film ook –> eindbeoordeling 8+

7. Bienvenue chez les Ch’tis Zeer vermakelijke Franse komedie –> eindbeoordeling 7,5

6. Loft Omdat ie spannend was een redelijke film –> eindbeoordeling 6,5

5. De eetclub Ronduit tegenvallend –>eindbeoordeling 5

4. Tirza Ondanks Arnon Grunberg’s roman als basis voor de film, toch een ruime voldoende –> eindbeoordelinig 7+

3. Unter Bauern Onderhoudende historische kijk op een stukje onbekende geschiedenis –> eindbeoordeling 7,5

2. Eat, pray, love Soms aardige plaatjes, maar dat was bij lange na niet genoeg –> eindbeoordeling 5,5

1. The Kings Speech Indrukwekkend, amusant en prachtige historische sfeertekening –> eindbeoordeling 8,5

De kakelkrant van Sprakeloos 70: Het geluk van Nederland

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Het geluk van Nederland is niet meer. De economische malaise ettert als een veenbrand aan de fundamenten van de samenleving, maar Nederland was gelukkig. Sinds 2002 hebben we amper nog een serieus te nemen regering gehad, maar Nederland was gelukkig. Twee politieke moorden, sinds Willem van Oranje niet meer gebeurd, maar Nederland was gelukkig. Geen land ter wereld, behoudens Israël en naar we nu weten ook de Verenigde Staten, zet zoveel spionage in op de eigen bevolking, maar het geluk in de Nederlandse samenleving kon niet op. Wij kennen in Nederland geen corruptie zeggen we, maar daar tegenover hebben we een bureaucratie in de publieke sector weten te ontwikkelen die zijn weerga niet kent. Wachtlijsten in de zorg, jeugdigen kunnen niet naar school en hulpbehoevende oude-van-dagen hebben pyjamadagen, als ze al uit hun poep worden gehaald, maar steevast weet de media ons te verblijden met de mededeling dat we een gelukkig en blijmoedig volkje zijn. Terwijl we ons nog immer presenteren als een tolerante open samenleving weten ze in het buitenland inmiddels beter. Onder aanvoering van Mr. Super NL promotor, de heer Wilders, fronst menig buitenlander zorgelijk de wenkbrauwen bij het aanhoren van de benepenheid en xenofobie waarmee we onszelf opnieuw dachten te moeten uitvinden. Kinderen zitten in vreemdelingenbewaring, illegaliteit wordt strafbaar, maar hulp, alternatieven of een gedegen beleid bleef uit. We keken de andere kant uit en waanden ons nog immer gelukkig.

Wie zal het boek gaan schrijven, Het geluk van Nederland?

                                                                                                                                                                                                  De krant zegt het immers, we staan altijd bovenaan in de lijstjes van gelukkigen als het gaat om welvaart en welzijn. Soms moesten we een Scandinavisch land boven ons dulden, maar die hebben last van lange donkere koude winters. Eigenlijk kunnen die Vikingen daarom niet echt gelukkig zijn wisten we in ons hart. Met name de jeugd in Nederland was extreem gelukkig. En als er al eens een wanklank te horen was, betrof het een algemeen gevoel van onbehagen over de ander. Vanuit het hedonistisch perspectief wisten de onderzoekers blijkbaar altijd de gelukkigen te ondervragen. Misschien kwamen ze allemaal uit Wassenaar, of werden de gymnasiasten op de verschillende witte scholen aan een verhoor onderworpen. Mogelijk waren de onderzoeken helemaal niet zo a-select of in het ergste geval werden de uitkomsten gemanipuleerd door, ja door wie? We moesten immers gelukkig zijn, want dat zorgt ervoor dat we niet hoeven te kijken naar de oorzaken van de economische problemen; dat we geen oordeel hoefden te vormen over het wanbeleid van onze respectievelijke regeringen; dat we schamperden over de vermeende wachtlijsten als een luxeprobleem; dat professionals op de verschillende gebieden die hun zorgen uitte slechts dissonante droefsnoeten zijn; dat de acties van Wilders weliswaar onfatsoenlijk worden bevonden, maar niet meer dan een rimpeling op een smetteloos en gelukkig Nederlands blazoen; dat de Vogelaarwijken met en zonder allochtonen uitzonderingen zijn; dat die tokkies en kut-marokkanen ook maar beter bij elkaar kunnen wonen in hun eigen getto zodat we zonder problemen gelukkig de andere kant op mogen kijken. Kortom, we waren domweg gelukkig.

                                                                                                                                                                        Vandaag komt de aap uit de mouw. We schijnen in Europa het meest depressief te zijn. Nu durf ik te stellen dat het gelukkigst zijn in sterk contrast staat met het meest depressieve volkje in Europa. Of het eerst is gelul, of de wetenschap dat we eigenlijk vrij ongelukkig zijn met zijn allen. Zelf heb ik altijd getwijfeld aan de opgesmukte euforie over ons vermeende geluk. Ik zag het niet in mijn dagelijkse leven, integendeel. We zijn een behoorlijk lomp volkje dat met tijden behoorlijk last heeft van elkaar en om de meest stompzinnige zaken discussies aanzwengelt om de ander de zwarte piet toe te spelen. Inderdaad, om ons blazoen te verschonen heeft de Amsterdamse grachtengordel besloten om één van de weinige ongecompliceerde feesten te bezoedelen met een racismeprobleem. Ja daar word je niet gelukkig van. Het is slechts een voorbeeld.

2013-11-06 18.53.16

De bel gaat, twee meisjes van 9, misschien 10 jaar kijken me verwachtingsvol aan. Heel netjes vertellen ze een verhaal dat ze kaarten hebben gemaakt en dat de opbrengst naar het bejaardenhuis in het nabij gelegen Zevenaar gaat voor uitjes en ontspanning. De kaarten kosten maar één euro! Ik schraap het beperkte kleingeld dat we tegenwoordig in huis hebben bij elkaar en koop twee kaarten van de dames. Verheugd lopen ze verder om elders hun geluk te beproeven.

Kakelkrant van Sprakeloos 62: Lachwekkende Deltawerken

/ sprakeloosid / 2 reacties

 

Voorop gesteld, ik heb absoluut geen technisch inzicht. Mijn schoonvader schrok zich kapot toen hij er achter kwam en mijn eerste verjaarscadeau was een heuse gereedschapskist. Veel wonderen zijn er niet uit die kist gekomen. Daarnaast kan ik ook niet bogen op bovenmatig economisch inzicht. Stel dat ik het wel zou hebben, zat ik nu op de plek van Mark Rutte. Mijn macro-economische kennis is namelijk ruim voldoende om te oordelen dat Mark en zijn clubje er niks van bakt.

 

Dit gezegd hebbende, wil ik spreken over de verwaarlozing van de Zeeuwse Deltawerken. Nu kunt u denken, als je van de essentiële zaken geen verstand heb, zwijg en doe wat nuttigs.

 

Maar ik kon me echter niet inhouden van het lachen toen ik hoorde dat de minister Schultz geconfronteerd werd met ernstig achterstallig onderhoud. Ik neem aan dat zij wel technisch en economisch onderlegd is? Een maand geleden sprak ze nog sussende woorden.

 

 

Mij ontbreekt het dan aan technische kennis, maar basislogica is mij niet vreemd. Als je je onderhoud verwaarloosd, krijg je vroeg of laat de rekening gepresenteerd. In de praktijk kan ik mededelen dat ik dit vandaag nog aan den lijve heb mogen ondervinden. Stevige herfstbuien teisteren Nederland in zijn algmeenheid, maar mijn dak in het bijzonder. Het druppels langs het kozijn. Dit wijst op lekkage. Ik moet een dakdekker inschakelen en dus investeren voor de toekomst. Of ik heb gespaard of ik moet lenen, het maakt niet uit, mijn dak moet gerepareerd worden. Dat is logica die ik ook bij de minister (en haar voorgangers) verwacht. Niets is minder waar. Geruchten gaan dat uit langdurige bezuinigingsdrift en anderszins onverschilligheid de technische kennis bij Rijkswaterstaat is weggesijpeld. Rekenkundig zal het huishoudboekje van de Deltawerken wel op orde zijn. Maar lieve domoren, rekenen is geen economie, zover reikt jullie kennis toch ook wel. Investeren, bijhouden en langetermijnvisie zijn de basis voor een goede economie. Met het wegsijpelen van de kennis, dreigt een (economische) tsunami van rampspoed als je niet uitkijkt. Gelukkig hebben de Zeeuwen een gedegen kennis van het Latijn: ‘Luctor et Emergo’.

 

 

Voorlopig zit is met tranen in de ogen van het lachen te luisteren naar het nieuws. Het is echter zo’n hysterische lachbui die weldra overgaat in verdriet, intens verdriet. Want daar waar we vroeger een langere termijn visie hadden om ons land te beschermen tegen het water, bestaat zoiets niet voor de zorg, het onderwijs en tal van andere publieke sectoren. Sterker nog, om rekening te houden met onze kinderen en kleinkinderen moeten we nu straf gaan bezuinigen. De rekening mag immers niet doorgestuurd worden naar de volgende generatie? Naar mijn bescheiden mening heeft de volgende generatie dus vooral deltawerken nodig om kennis in stand te houden en zorg te waarborgen. Of het met gespaard geld gefinancierd wordt of geleend, het maakt me niet uit. Het is klip en klaar dat het moet gebeuren.

 

 

Het is toch een oud gezegde dat ‘de cost gaet voor de baet uyt’? Daar hoef ik geen technisch kennis voor te hebben, of economisch onderlegd te zijn.

 

Weldadige wereldvrede met kokosolie

/ sprakeloosid / 5 reacties

 

Zeker weten doe ik het niet, maar wij hebben de weg naar wereldvrede gevonden. En dan niet via conferenties op hoog niveau, geheime besprekingen tussen wereldleiders of militaire interventies in de vele mondiale brandhaarden. Gewoon op huis-, tuin en keukenniveau bestrijden wij de mores van het oorlogvoeren. Ze zeggen toch niet voor niets, verbeter de wererld, begin bij jezelf. Sinds dit weekend gaan we dat in gezinsverband in de praktijk brengen, met kokosolie.

 

 

In een aandrang om iets gezonder te leven en onze ecologische voetafdruk te verkleinen, weet de marketing via vele wegen ons te verleiden. Sinds kort hebben wij biologische kokosolie. Gewoon omdat het beschikbaar gesteld was door de dichtstbijzijnde supermarkt. Het predicaat geurloos en biologisch heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat het in ons winkelwagentje belandde. We waren al jaren af van de boter om te bakken en braden, olijfolie gebruikten we. Dat was gezonder. Nu zijn we, naar het schijnt, overgestapt naar de kokosolie om te bakken en braden.

 

Maar wat wil het geval, de kokosolie is voor veel meer geschikt dan alleen bakken en braden. Nu weet ik dat cosmetische producten vaak met kokos wordt aangeprezen. Het ruikt lekker en het geeft in ieder geval een exotisch gevoel als je je haren wast met kokosshampoo. De geur zal ongetwijfeld uit een chemische laboratorium komen, maar voor ons, niet kritische consument, maakt dat weinig uit. Maar sinds vandaag niet meer. Want een klein onderzoekje leert dat de kokosolie ook gebruikt kan worden voor de verzorging van de huid. In één keer kunnen alle huidverzorgende producten van onze badkamer geweerd worden door de Biologische Kokosolie. Twee vliegen in één klap, een sterke vereenvoudiging van ons boodschappenbeleid, ecologisch verantwoord, mogelijk een bezuiniging en heel gezond. Dus eigenlijk vier vliegen in één klap. We winnen in ieder geval tijd door ons nu nog te richten op één product voor de huidverzorging en bakken en braden. Voor alle marketingmanagers ten spijt die ons allerlei vernieuwde en verbeterde producten willen aansmeren voor zowel de keuken als de badkamer, wij hebben de rust gevonden in Biologische Kokosolie.

 

 

Tevreden als we zijn met de zojuist verworven inzichten, speuren we nog even verder op internet om de juistheid van onze beslissing bevestigd te zien. En wat schetst onze verbazing. Het helpt tegen jeugdpuistjes en spataderen, ja zelfs tegen aambeien, psoriasis en ander dermatologisch ongemak. We kunnen nog meer producten verbannen en we geven ons helemaal over op de biologische kokosolie. Maandagochtend, zullen wij met een flinke doos naar het ‘chemisch afval’ rijden om ons te ontdoen van alle rommel die we al jaren gekocht hebben. Daarna zorgen we voor een passende voorraad van het biologische wondermiddel. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn. Een allesomvattend ZEN-gevoel maakt zich meester van me. De inwendige mens wordt aangesterkt door biologische kokosolie waarmee we nu alles bakken en braden, het uiterlijk wordt versterkt en verfraaid door diezelfde olie.

 

Maar dan slaat de schrik om het hart. Zal er altijd wel voldoende kokosolie zijn en dan nog wel biologische? Want als wij enthousiast zijn, zullen ook anderen dit ongetwijfeld worden. Ook zij willen gezonde voeding, een veerkrachtige huid zonder rimpels en een passende olie voor alle dermatologische ongemakken. Ik vrees in eerste instantie het ergste, maar dan komt er ook een Eureka gevoel. De kokosnoot groeit toch vooral in die gebieden die wij ‘de 3e wereld’ plachten te noemen? Een tropisch vakantieparadijs daargelaten, associeer ik de kokosnoot met relatieve armoede en behendige Afrikanen die een klapperboom inklimmen om aan hun dagelijkse voedsel te komen. Ik krijg vergezichten dat juist het arme deel van de wereld door ons kokosoliegebruik, nieuwe kansen krijgt aangeboden. Niets geen acties voor nooddruftigen, maar een krachtige economische impuls door het opzetten van een kokosnootimperium door de derde wereld zelf. Wij moeten met zijn allen aan de Biologische Kokosolie en wel per direct. Geef het een kans voor de wereldvrede of zoals je het met een variant op het nummer van Third World, Now that we found zou kunnen zeggen:

 

 

Let’s give coconuts a try

 

Let coconuts control, control your destiny

 

Owe it to ourselves, yes we do

 

Live happy eternally

 

Om de 2e kamer in gejaagd te worden

/ sprakeloosid / 3 reacties

DRIJFVEREN OF OBSTAKELS ?

Na de ideologische zelftoets en een kritische zelfanalyse om te kijken of ik een goed PvdA politicus in spé ben en dus de moeite ga nemen te solliciteren naar een zetel in de kamer, komt deel drie. Dat zijn de maatschappelijke drijfveren en mijn interesses. Zoals te lezen is zit het ideologisch wel goed, maar karakterologisch mankeert er veel aan mij als politicus in spé.

Zelf ben ik politicoloog, maar ook psychiatrisch verpleegkundige en werkzaam bij de reclassering van het Leger des Heils op dit moment. Mijn huidige baan, maar ook mijn hele CV, heeft mij veel geleerd, of in ieder geval ervaren. Als bestuurskundig politicoloog was ik voorbestemd om beleidsmedewerker te worden. Het is er niet van gekomen, maar ik heb een eerzame boterham verdient tot op de dag van vandaag in het (brede) veld van de GGZ. ‘Tjonge, jonge, jonge wat een bureaucratie.’ Hoe vaak denk ik niet, ik kan het veel beter dan alle die beleidsmedewerkers……..

Eenmaal als consument van de GGZ (zoon) werd het beeld van de bureaucratie versterkt, nee verdiept, of beter gezegd uitvergroot. De jeugdzorg en GGZ is niet een beetje bureaucratisch maar een regelrechte ziekmaker. Zie hier de drijfveer om de politiek in te willen. Als ouders hebben we een eigen weblog waar we af en toe eens spuien. (www.dolgedraaid.wordpress.com)

BLOG VOL FRUSTRATIES

Zo heb ik een flauw stukje geschreven om de bureaucratie te visualiseren middels de mythische figuur “Lange Wapper”. We noemen het natuurlijk de Hollandsche Lange Wapper. Ik heb een even warrig als pretentieus model gemaakt van de organisatie van de GGZ: De Zeven van Sprakeloos of ik vergelijk de GGZ met een heuse Volvo. Heel veel gelezen is mijn maatschappelijke verhandeling over autisme (of autismisering van de samenleving?) Ook wordt ons mikpunt van boosheid, het Leo Kannerhuis, onderworpen aan een kritische blik. We staan stil bij de vierde verjaardag van het niet handelen van duur betaalde professionals. Ook een open brief aan minister Schippers tekent de motivatie om de politiek in te gaan. Zo maar een greep uit onze frustraties.

VERSTANDIGE OUDERS

Gelukkig zijn wij evenwichtige en stabiele ouders en bovenal verstandig. Juist dit laatste is een goed argument om de Tweede Kamer in te willen. Maar is dat voldoende, waar eindigt gedrevenheid en wanneer begint rancune. Hoe blind kun je worden door je eigen negatieve ervaring en vergeet daarbij de grote lijnen te bezien. Kortom genoeg vragen te verwerken voordat ik aan mijn sollicitatie ga beginnen.

Gelukkig vind ik buiten de GGZ ook andere zaken interessant en belangrijk:

  • Internationale Zaken met name Europa
  • Sport (met name Feyenoord)
  • Ruimtelijke Ordening (met name mobiliteit)
  • Generatievraagstukken (met name gekeerd tegen Jeugd en Gezin, maar een ministerie van Demografie lijkt me erg zinvol)
  • Cultuur (met name alles en helaas te veel oppervlakkig)
  • Natuur en milieu (met name het behoud ervan)

etc.

Kortom, toch best veel interessegebieden en vooral (persoonlijke) gedrevenheid die noodzakelijk zijn voor het Kamerlidmaatschap. Tja, nog maar zestien uur te gaan en dan moet de sollicitatie weg zijn. Een hele kluif nog.

Eerder verschenen:

Zal ik Tweede Kamerlid worden?  en Ideologisch geslaagd bij zelfonderzoek Tweede Kamerlidmaatschap PvdA. en Qua karakter een onvoldoende voor het kamerlidmaatschap

Kakelkrant van Sprakeloos 24: Suske & Wiske dreigen uit te sterven.

/ sprakeloosid / 6 reacties

Goed, ik geef het grif toe dat ik ze ook verwaarloosd heb en mogelijk niet zonder reden. De laatste die ik gelezen had, zo’n 25 jaar geleden, vond ik al erg slapjes. Maar tot mijn veertiende heb ik ze verslonden, Suske & Wiske. Spannend en toch voorspelbaar, met een beetje historie en vooral op zijn tijd humor. Tenminste dat vond ik. Tot diep in mijn studententijd vertelde ik na een flinke sloot bier in een melige bui, altijd hetzelfde grapje. Een mopje gestolen van Lambik, ik weet niet meer welk album, maar het ging als volgt:

  • Weet je het verschil tussen een eekhoorn en een vulpen?
  • Nee? Nu, hetgeen het eerst in de boom is, is de eekhoorn.
  • Weet je het verschil tussen twee eekhoorns en een vulpen?
  • De twee die het meest op elkaar lijken zijn de eekhoorns.
  • En weet je het verschil tussen drie eekhoorns en een vulpen?
  • Waarmee je schrijft is de vulpen.

Dit ging dan gepaard met een schaterende Lambik. Eenmaal in de olie had ik jaren na dato nog steeds de slappe lach. Of mijn gehoor dat ook grappig vond, deed totaal niet ter zake voor me.

Hedenochtend hoorde ik dat de nazaten van Willy van der Steen, de schepper van de striphelden, het moeilijk hebben. De nalatenschap bepaalt dat er een vast stramien is, waarin de strips gegoten moeten worden. Het past blijkbaar niet meer in de hedendaagse stripcultuur. En eigenlijk kan ik me er wel iets bij voorstellen. Suske en Wiske zijn brave seksloze kinderen van onbestemde leeftijd. Tante Sidonia een heks met een bijpassende neus, schoenen als surfplanken en een kapsel dat doet denken aan een hedendaags Nederlands politicus. Jerommeke is ook uit de tijd, want de hoeveelheid sportschoolboys die een vergelijkbaar torso hebben en tevens dezelfde herseninhoud, is ook legio. Lambik is mogelijk het meest tijdloos, maar zijn kale kop heeft al jaren navolging in de maatschappij, bovendien wie moppert er tegenwoordig niet. Ik denk dat de mate van identificatie met de hoofdpersonen beperkter is geworden. Lezen kinderen nog wel dat soort strips nu de mogelijkheden van cartoons op tv oneindig groot zijn. Zal de stripcultuur, net zoals de literaire leescultuur, verminderen? Het zou mij best aardig lijken Suske en Wiske in een hedendaagse politieke cultuur te plaatsen. Of dit nu België of Nederland is, maakt niet uit. De eerste versie in Nederland zou kunnen heten: “De meedogenloze gedoger. Helaas kan ik niet tekenen, alleen maar blogjes schrijven. Jammer.

Alle boekervaringen van Sprakeloos bij elkaar

/ sprakeloosid / 8 reacties

Boeken lezen, voor mijn bovenal een prettig tijdsverdrijf. Soms wordt ik er ingezogen, soms koester ik de taal en soms ‘slechts’ tijdspassering. Maar ik vind er altijd wel iets van of het nu literair is of niet. Geheel losgekoppeld van de eisen van de middelbare school beoordeel ik mijn leesvoer. In de volle overtuiging dat mijn eigen socialisatieproces hier debet aan is en vooral ook mijn eigen beperkingen. Het mag de pret niet drukken om cijfers uit te delen.

NB: Nu ook alle filmbeoordelingen te vinden

 

Mijn kleine Waanzin / Jan Brokken                                                                            7+

Winter in Madrid / C.J. Sansom                                                                                   8-

Een keukenmeidenroman/ Kathryn Stockett                                                        7,5

Harry Potter en de relieken v.d. dood /J.K. Rowling                                           7,5

De nazi en de kapper/ Edgar Hilsenrath                                                                    8-

Afrika / Jan Brokken                                                                                                         7,5

Pauperparadijs / Susanna Jansen                                                                              7,5

De Schaduw van de wind / Carlos Ruiz Zafón                                                          8+

De overgave / Arthur Japin (Na 200 pag. opgegeven)                                          5-

Erasmus en het poldermodel / Herman Pley                                                           7

Het woeden der gehele wereld / Maarten ’t Hart                                                   8-

Het verslag van Brodeck / Philippe Claudel                                                          8,5

De hand van mijn moeder / Nafisa Haji                                                                     7+

Knielen op een bed violen/ Jan Siebelink (na 250 pag. opgegeven)               5

Kleine landjes -berichten uit de Kaukasus / J.B. Cortius                                    7

Caesarion / Tommy Wieringa                                                                                        8

Harlekino / Tessa de Loo                                                                                                 8-

Grijze Zielen / Philippe Claudel                                                                                    8

Het Rozeneiland / Sanne Terlouw                                                                                7

Brug der Zuchten / Richard Russo                                                                                8-

Het diner / Herman Koch                                                                                                 7+

IJskastmoeder / Janneke van Bockel                                                                         7,5

God is Gek / Kluun                                                                                                               5

Duel / Joost Zwagerman                                                                                                   6,5

De hand van Fatima / Ildefonso Falcones                                                                 8-

Het zwijgen van Maria Zachea / Judith Koelemeijer                                             7,5

God’s Gym / Leon de Winter                                                                                            7+

Zoete Mond / Thomas Rosenboom                                                                                 7,5

Eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordano                                          8-

 De verborgen geschiedenis van Courtillon / Charles Lewinsky                         8

River van Vergetelheid / Philippe Claudel                                                                 8+

Het spel van de engel                                                                                                           7,5

Quadriga / F. Springer                                                                                                          7-

Sonny Boy / Annejet van der Zijl                                                                                       7,5

Dienstreizen van een thuisblijver/ Maarten ’t Hart                                                    8

De Kraai / Kader Abdolah                                                                                                   7,5 

 Mannen die vrouwen haten / Stieg Larsson                                                                8,5

De vrouw die met vuur speelde / Stieg Larsson                                                          8,5

Gerechtigheid / Stieg Larsson                                                                                               8

Verlovingstijd / Maarten ’t Hart                                                                                        7,5

Een Asielverhaal in Nederland/ Mahmoud Kamarzadeh                                          8

Baltische Zielen / Jan Brokken                                                                                            8-

Een keukemeidenroman / Kathryn Stockett                                                          7,5

Congo, een geschiedenis/David van Reybrouck                                                            8

Het lot van de familie Meijer/ Charles Lewinsky                                                        8,5

Reizen zonder John/ Geert Mak                                                                                       8+

Vijftig tinten grijs/ E.L. James                                                                                              5-

Papegaai vloog over de IJssel/ Kader Abdolah                                 8+

Het achtste leven (voor Brilka) / Nino Haratischwili                     9+

Scharen?

/ sprakeloosid / 1 reactie

De onschuld van een 43 jarige man kan ik met geen enkele formule definiëren, maar er zijn momenten dat ik dat stadium, mogelijk onbewust, wel eens benader. En al klinkt het ongeloofwaardig, hedenmiddag was zo’n moment. Nog snel even een vergeten boodschap doen en met de lentezon op mijn gezicht fiets ik rustig in een zorgeloos vacuüm. Dit is een staat van zijn, die helaas maar zelden voorkomt, bij mij in ieder geval niet.

Bij het naderen van de supermarkt in de buurt zie ik groepjes jeugdigen zich ophouden op het pleintje. Zij hebben ook de lente ontdekt. Nu weet ik dat er mensen zijn bij wie meteen alle alarmbellen gaan rinkelen bij het ontwaren van bij elkaar klittende jeugdpuistjes. Dat gevoel heb ik nooit. En met de huidige eufore stemming al helemaal niet. Ik stal mijn fiets in de directe nabijheid van twee meisjes die zitten te keuvelen met een onnozelaar op een brommertje.

Nu gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat een categorie pupergrietjes nog wel eens heel akelig onverwacht uit de hoek kan komen, zeker als ze met meer zijn. Ze kijken in je richting, lachen soms besmuikt, maar vaker gieren ze het uit van de zenuwen. Meestal blijft het bij een geforceerde groet door de heldhaftigste van het stel die heel hard zegt:

“Dag mijnheer”

Een neutrale droge tegengroet, blijkt meestal voldoende te zijn voor een oorverdovend gegiebel van het hele stel, maar daarmee is voor mij de ergste ellende ook voorbij.

Een van de meisjes zit met de rug naar mij toe op een fietsenrek, terwijl de brommerpukkel van het ene meisje naar het andere meisje kijkt. Mijn inschatting is dat hij een keus wil maken wie hij het leukste vindt. Maar voorlopig zal hij de hond nog in de pot vinden, denk ik. Uit haar ooghoeken neemt het tweede meisje me waar. En ja hoor, daar begint het giechelen al. Ze smiespelt iets tegen haar vriendin, die meteen haar gezicht naar me wendt. Beide meisjes zijn dertien, misschien veertien jaar oud. De hoeveelheid make-up laat ze beslist niet ouder lijken. Nu is het giechelen in stereo, terwijl de jongen op zijn brommer emotieloos blijft kijken. Hij lijkt de lol er niet van in te zien of meer waarschijnlijk hij begrijpt er helemaal niets van. Dat deel ik dan met de jongeman, hoewel ik mezelf veel minder onnozel vind.

Met dat ik naar de winkel loop, vraagt het meisje, nu weer met de rug naar me toe.

‘Mijnheer, mijnheer, weet u wat scharen is?’

De gierende uithaal van beide dames hoor ik amper, terwijl ik wel zie dat de jongen zich ietwat ongemakkelijk begint te voelen.

‘Misschien toch maar geen van beide dames zie je hem denken.’

In mijn inmiddels niet zo zorgeloze gemoedstoestand, werken mijn hersenen op volle toeren. Wat moet ik antwoorden, het mag niet al te sukkelig lijken. Een joviaal antwoord met spitsvondigheden is aan mij nooit besteed. Dat weet ik van mezelf. De humor komt altijd pas achteraf.

‘Scharen’ dat is een woord dat ik diep uit mijn geheugen moet graven. Het woord zoals de premature bakvissen het bedoelen, maakt geen deel uit van mijn dagelijkse vocabulaire. Het staat buiten kijf dat binnen de damesliefde de terminologie uitgebreider is dan ik mogelijk kan bevroeden, maar het woord ‘scharen’ is me bekend.

Ik kan natuurlijk zeggen dat het een naaiwerktuig is, maar in deze context helemaal fout natuurlijk. Bovendien is het in deze tijd ongepast dat een veertiger aan wildvreemde meisjes seksuele voorlichting gaat zitten geven, hoe onschuldig de man ook is.

Deze zaken bedenk ik me in luttele seconden en op de automatisch piloot probeer ik zo olijk mogelijk te zijn door te zeggen:

‘Scharen? Dames, ik zou niet weten.’

Terwijl ik nonchalant doorloop, krijg ik meteen repliek van de kinderen.

‘Dan moet u dat uw vrouw maar vragen, die weet het vast wel.’

Kijk, daar zie ik de humor dan wel weer van in, ondanks de grofheid die de opmerking in zich herbergt. Maar zouden ze wel beseffen hoe onhoffelijk en beledigend zo’n opmerking naar mij is? Ik denk het niet en kijk de meisjes even aan trek mijn wenkbrauw omhoog en loop stoïcijns verder. De jongen wendt zijn gezicht af, want ondanks zijn onnozelheid lijkt hij te beseffen in welke genante vertoning hij zelf onderdeel is geworden. Hoewel ik me afvraag of hij wel weet wat ‘scharen’ is.

Terwijl ik me onder het winkelende publiek schaar, overweeg ik even twee kinderschaartjes te kopen en ze aan de meisjes uit te reiken. Maar ik besef dat dit misschien aanzetten is tot onoorbare acties bij minderjarigen en dat wil ik niet. Ik had ze natuurlijk ook kunnen verbeteren in hun Nederlandse taalgebruik.

‘Scharen is meervoud, dus de vraag moet zijn ‘Mijnheer, scharen wat zijn dat.’ En dat weten jullie toch wel als meisjes van elf of twaalf jaar.’

Want dat vinden ze niet leuk als je ze jonger inschat. Ik voel dat de humor zich in mij begint los te wrikken.

Ik moet echter maar enkele boodschappen, dus ik ben al snel weer bij mijn fiets. De meisjes giechelen nog een beetje en eentje krijgt zelfs blosjes op haar wangen van schaamte. De jongen kijkt omstandig naar het motorblok van zijn brommer. Zelfs daar lijkt hij amper iets van te begrijpen.

En ik, ik stap heel volwassen op mijn fiets, geniet nog wel van de lentezon, maar het onschuldige gevoel is wel helemaal verdwenen.

Laatste t-shirt product + jaarcijfers

/ sprakeloosid / 6 reacties

De directeur van de Sprakeloos T-shirt company maakt gebruik van het onlangs verschenen nieuwste shirt ontwerp om de jaarcijfers over 2010 bekend te maken.

De omzet was precies €20, 05

De netto winst was -€0,05

De ontwikkelingskosten en arbeidskosten zijn hierin niet verdisconteerd.

Aantal dragers van heuse Sprakeloos T-shirts is: 4.

Dat is een spectaculaire stijging in vergelijking met 2009, maar we gaan voor 2011 voor minimaal vier nieuwe ontwerpen en een omzet stijging die minimaal boven het Break Even Point ligt. Moet haalbaar zijn, misschien moet de marketing beter? Zie hieronder, suggesties zijn welkom.

Het regent winterfoto’s en voorlopig vindt iedereen het nog prachtig. Ook ik ben gisteren aan de slag gegaan om de witte pracht voor de eeuwigheid vast te leggen. Het doel was echter wel een foto voor mijn tweede Sprakeloos T-shirt. Om dit te bereiken zijn er nog al een aantal hobbels te overwinnen.

Allereerst natuurlijk de kou, maar daar is iets tegen te doen. Vervolgens heb ik te maken met mijn dinky-toy fototoestelletje, leuk voor vakantiekiekjes, maar tegen het fotografeergeweld op het vk-blog vaak een zwak aftreksel. Ik moet stellen de foto die ik uiteindelijk heb uitgekozen stemde me tot tevredenheid.

Het derde opstakel is de bewerking van de foto. Een beetje snijden, een beetje nuances aanbrengen in het simpele programma van Microsoft (zonder toeters en bellen) leverde voor mij het juiste resultaat.

Dan komt het moeilijkste, de foto bewerken met, wederom een simpel Paint programma van Microsoft. Het was vechten gedurende drie uur om het te krijgen totdat ik enigszins content was. Een van de belangrijkste ‘missing links’ is het ontbreken van een meetlintje en ook de basiskennis van het programma uiteraard.

Op het blote oog en met veel gvd’s uiteraard, staat hieronder het resultaat.

.

(in het echt wel leesbaar)

Vanaf woensdag draag ik dus mijn TWEEDE Sprakeloos T-shirt. Belangstelling? Mail gerust en we overleggen hoe jij het shirt kan krijgen (€20,- euro exclusief € 2,- verzendkosten voor Nederland.)

Reeds eerder verschenen: Wasbordjes

Sprakeloos t-shirt 1: WASBORDJES

/ sprakeloosid / 11 reacties

Tromgeroffel zwelt aan, hooggeëerd blogpubliek, heel trots kondig ik u aan mijn eerste produkt van mijn eigenste huisvlijt. Soms heeft een mens zo’n lampje boven zijn hoofd hangen, maar over het algemeen doe je er niets mee, hooguit een beetje dagdromen.

Twee weken geleden dacht ik, waarom zou ik niet mijn eigen t-shirts gaan ontwerpen? Lijkt me leuk. In tweede instantie bedacht ik allerlei zaken die zoiets in de weg kunnen staan, niet in de minste plaats mijn beperkte belangstelling voor allerlei computerprogramma’s.

Smoesjes, afgelopen weekend een paar ontwerpjes gemaakt, ik heb er inmiddels al wel vijftig in mijn hoofd. Vandaag met behulp van mijn oudste zoon heb ik enig afwerking bewerkstelligd en ik toog met een USB stick, die ik nog snel moest kopen, naar een fotowinkel. En zie hier het resultaat.

Natuurlijk kan het beter, maar voor een eerste shirt ben ik dik tevreden.

 

Op een hangertje in de tuin. Misschien ben ik nog wel het meest trots op de tekst rechtsonder ‘© Sprakeloos T-Shirts’

 

Een echte Sprakeloos wappert in de wind.

 

De echte Sprakeloos wordt bewoond door……een echte Sprakeloos. Zijn buik naar voren geduwd als een echte directeur van zijn eigen T-Shirt company.

Belangstelling, mail gerust deze blogger! Voor twintig euro per stuk exclusief verzendkosten bent u in bezit van een heuse Sprakeloos en nog wel van de eerste persing. (titigo@live.nl)