Vandaag ga ik het eens over de typering van de gemiddelde collega wandelaar hebben. Geen diepgravende studie hoor, maar een hele oppervlakkige beschouwing, daar ben ik veel beter in. En dan met name de mannelijke alleengaande wandelaar. Het is mij de afgelopen jaren opgevallen dat de meeste alleengaande mannen die ik tijdens het wandelen tegen kom een baard hebben. En van die baarden is het overgrote deel grijs. Niet allemaal vader Abraham baarden, vaak netjes verzorgd, soms ook iets minder. In een aantal gevallen is het gewoon een luiheid van enkele weken niet scheren, of niets en niemand dringt aan op een frisse scheerbeurt, of ze zijn stuk voor stuk stronteigenwijs. Voor de stereotypering die mij op dit moment het beste uitkomt: het zijn 50-plus mannen die al wandelend een onafhankelijk beeld van zichzelf hebben en massaal dus met gezichtsbeharing de Nederlandse wandelgebieden intrekken. Zo die staat.

Nu ben ik 50 plus en daar is niets meer aan te doen. Ik trek met enige regelmaat de wandelschoenen aan en ik ben in principe lui aangelegd als het om scheren gaat. Ik heb de onhebbelijke gewoonte om niet graag bij een groepje te horen, zeker geen groepje die door mezelf vilein wordt gedefinieerd. Dus ik neem me na de laatste wandeling voor om me te scheren voor dat ik de natuur in trek. Ja, ik ben me er eentje. 50+, wandelaar en geheel onafhankelijk………

Nu zijn de laatste twee korte wandelingen wat minder afgelopen, ik werd getroffen door hooikoorts. Vorig jaar was het al weer erger, terwijl de laatste tien jaar de klachten toch wat afnamen. 2023 is het jaar van de wedergeboorte van de hooikoorts. Daar horen preventief dus even geen wandelingen meer bij. En als het dan toch kriebelt om in beweging te moeten komen, dan is scheren voor de persoonlijke hygiëne en een zelfstandig ego sterk aan te raden. Dus gisteravond een wandeling in de Achterhoek (Rondje Idinkbos in Sinderen) met naakte wangen. En de hooikoortsduivel heb ik in de luren kunnen leggen. Hedenochtend neemt die wel wraak, dus een tweede wandeling maar even uitgesteld dit weekend.

Het was warm, droog en nog overwegend groen. Bovenal was het rustig, heel rustig en de term rustiek Wandelen in de Achterhoek kwam in me op. Ook geen baardmannetjes gezien trouwens. Ook vrouwelijke wandelaars deze keer niet tegen gekomen. Of ik een typering heb voor alleenstaande dames in de bossen? Jawel, maar in een tijd van #metoo ben ik daar voorzichtig mee. Laten we het er op houden dat ze iets minder tanig zijn dan het gemiddelde baardmannetje.