Begrip, van de dag (116) Buudreedner Mark

 

 

BUUDREEDNER MARK

 

Heel diep gravend in mijn geheugen, kan ik me geen enkele grap herinneren van premier Rutte. Dat is ook niet erg, humor is een glijmiddel met een ernstige en diepere laag, en dit hoeft een politicus ook niet in zijn pakket te hebben. Het helpt hooguit in het overbrengen van je visie en vergezichten. Ik herhaal, visie en vergezichten. Wel heb ik Mark Rutte vaak en veel zien lachen. Dat doet vermoeden dat hij plezier heeft in het leven. Ik gun hem al het plezier en geluk in het leven zonder meer, maar ik moet altijd zoeken waarom hij zo breed grijnst. Ik wil graag mee  lachen, want een echte droefsnoet ben ik ook niet. Ik vind bij Rutte geen humoristische aansluiting en vanavond gaat hij in navolging van de Amerikaanse president lollig zitten wezen in Correspondents’ dinner.

Laat ik voorop stellen dat ik alle na-aperij uit Amerika een aanfluiting vind. Volgens mij doen vooral de Nederlanders dat, Fransen, Duitsers en Italianen hebben blijkbaar meer intrinsieke eigenwaarde. Dus op voorhand ben ik cynisch over dit project, nog daargelaten over het gebrek aan humor en visie van onze premier. Ik ben zo’n zeikerd die Valentijn en Halloween absoluut niet vind passen in onze cultuur, dus ook de Correpondents’ dinner niet. Laten we de globalisering eerst maar op wezenlijke zaken toepassen zoals eerlijke verdeling en niet de premier als een soort buudredner op onze nationale televisie als slap aftreksel van Obama.

Dat is trouwens ook nog een dingetje, die nationale televisie en de VVD. Daar waar staatssecretaris Sander Dekker wil dat al het amusement van de publieke omroep moet verdwijnen, werkt Rutte hem tegen door zelf de pias te gaan uithangen. Of misschien weten ze inmiddels al dat het niet grappig is en dus waardig genoeg voor de publieke zender. Eigenlijk zou RTL 4 dit programma moeten oppakken in de filosofie van de VVD. Ga ik kijken? Ik denk het niet, hoewel het waarschijnlijk talk of the day zal zijn. Het enige waar ik benieuwd naar ben zijn de schrijvers van de speech. Twee komieken en een clubje ambtenaren hebben Rutte geholpen. Als daarbij Herman Finkers zou zijn, dan heb ik goede hoop. Hoewel, Rutte is een man die door al heel hard zelf te lachen in staat is iedere grap om zeep te helpen, zelf die van Finkers.

 

Begrip, van de dag (1) Man bijt Hond

 

Man bijt Hond

Wat is thuis? Het antwoord is vaak pas dan duidelijk, als het er niet meer is, of veranderd. Thuis is een gevoel, onbeschrijfelijk en onverklaarbaar, vaak onbewust. Zo ook Man bijt Hond. Jarenlang op tv en voor velen een vast ankerpunt in de dag, voor anderen een vanzelfsprekendheid die niet iedere dag bekeken wordt, net zoals niet alle kamers in huis iedere dag bewoond worden. Vanavond voor het laatst op tv. De sfeer van: ,,Aan het begin van de avond spoedt Nederland zich huiswaarts….” zal niet meer te zien zijn op tv en belangrijker, niet meer te voelen zijn.

Man bijt Hond is de ideale voyeuristische huiskamer van en voor ons allemaal. We krijgen een inkijkje in de gekte van die ander, die je normaal ontmoet in het verhullende maatschappelijke decor. Man bijt Hond heeft jarenlang gezorgd dat de gewone man of vrouw iets paradijsvogelijks kan hebben en dat de paradijsvogel heel gewoon kan zijn. Met graagte vergaapten we ons aan elkaar, vergetend dat we allemaal bezocht zouden kunnen worden.

Man bijt Hond, breedtetelevisie pur sang is na vanavond niet meer. Ik weet niet welke Dekkerse machten verantwoordelijk zijn voor dit einde. Maar na vanavond voelt Nederland een beetje minder thuis. Na vanavond kunnen we niet meer glimlachen of vertederd zijn bij het zien van al die onbekende Nederlanders, nieuw en oud, jong en belegen, volks of bekakt. De stekker gaat eruit en er zal een leegte achterblijven voor het werkeloze stel dat altijd keek, de zakenman die de stress even achter zich kan laten en voor anderen werd de eenzaamheid kortstondig verdreven. Grootmoeders en kleinzonen hebben geen tv-programma meer om samen van te genieten. Vanavond spoedt Nederland zich voor het laatst huiswaarts om daarna ‘thuis’ gedwongen een andere definitie te moeten geven.