Happy Teeth meets Serious Request 2011

Serious Requist heeft mijn zegen. En dat is heel wat voor een potentieel azijnpisser. Zojuist heb ik €11, – gestort en vraag een nummer aan van Rowwen Hèze aan met de toepasselijke titel “Maria”. Nu is dat geen wereldschokkend bedrag, maar het is een bedrag met een bewogen geschiedenis. Ik denk dat dit om een verklaring vraagt.

Deze zomer was er een grote actie voor de Hoorn van Afrika via giro 555. Tegelijkertijd werd er een personalityshow gecreëerd rondom een stom dier. Ik zeg met klem stom, niet omdat het een dier is of omdat ik een hekel heb aan dieren, integendeel. Stom zeg ik omdat het dier de weg kwijt was geraakt en zand aanzag voor sneeuw. De oplettende lezer weet dat ik het dan heb over ons aller “Happy Feet”.

Voor de goede order, ik ben compleet psychisch gezond, maar als ik hoor dat minimaal €18.000, – nodig is om een pinguïn terug te laten zwemmen naar zijn roots, terwijl tegelijkertijd mensen bij bosjes sterven, ga ik compleet uit mijn plaat. Ik ga stuiteren en vind de hele wereld compleet mesjoche of op zijn minst autistisch.

Om dat negatieve gevoel een beetje te beteugelen heb ik maar een eigen actie opgestart onder de werktitel ‘Happy Teeth’. De werkwijze en voorwaarden staan op mijn blog dat ik toen schreef. Om mijn verhaal kort te houden, mijn actie is compleet mislukt. Ik zelf heb €9, – gedoneerd en mijn oudste zoon ook nog eens €1, 80 omdat hij niet kon leven met het feit dat zijn vader af en toe een weirdo is en bovendien teleurgesteld zou zijn over hierin alleen te staan. Ja, ik houd van mijn zoon.

Met Serious Requist 2011 in Leiden heb ik besloten het luttele bedrag te storten op het gironummer voor deze actie.

Om de stupiditeit van Happy Feet te accentueren hieronder voor de liefhebber mijn meest favoriete gedicht van Erik van Os:

Dag papegaai, zei de pinguïn
Dag papegaai, zei de papegaai
Nee, zei de pinguïn, jij moet dag pinguïn zeggen
Nee, zei de papegaai, jij moet dag pinguïn zeggen
Jij bent een papegaai, zei de pinguïn
Jij bent een papegaai, zei de papegaai
Stomme papegaai, zei de pinguïn
Stomme pinguïn, zei de papegaai

 Omdat €11, 00 misschien wat mager is, doe ik een voorstel. Als dit prachtige gedicht door één van de bewoners van het Glazen Huis  op een dragende wijze weet voor te dragen zal ik nog een bijdrage storten van €1, – ( x het aantal doelpunten dat Feyenoord dit seizoen gescoord heeft.) Ik tel er 34.

Dat de actie Happy Teeth mislukt is, kan ik meeleven. Wie stort er nu op een wildvreemd banknummer als het ook rechtstreeks kan. Mochten er per ongeluk mensen zijn die na lezing van dit blog alsnog storten op het nummer voor Happy Teeth, dan komt dat alsnog op de goede plek terecht beloofd.

Maria, de moeder aller moeder, voor #SR11

]

Vermijdt Prozac! Neem Maria. Die van Rowwen Hèze

Jaloers, stinkend jaloers ben ik op mensen die hun gevoelens kunnen uiten op kunstzinnige wijze. Dat kan een schilderij zijn of een muziekstuk. Ik kan dat niet, helaas. Op de middelbare school heb ik voor het laatst een penceel vastgehouden en een potlood gebruik ik alleen bij het ontberen van een balpen. Als het om mijn muzikale kwaliteiten gaat, ben ik genetisch iets beter bedeeld, maar na drie jaar accordeonles gaf ik de pijp aan Maarten. Zo rond de Sinterklaastijd speelde ik de laatste jaren nog een deuntje voor de kinderen, maar die zijn daar nu te oud voor.

En de kunst van het geschreven woord zult u denken? Ja, dat is ook heel knap, maar als een van de vele wannebeschrijvers droom ik net als meer dan een miljoen andere Nederlanders ooit nog eens iets echt moois op papier te zetten. Mijn waardering voor al die goede schrijvers, ook hier op het blog is er wel, maar stinkend jaloers, dat niet.

Naast jaloezie is er voldoende ruimte over voor bewondering en het puur genieten van met name muziek. Soms omdat een stukje muziek door mij geassocieerd wordt met een bepaalde gebeurtenis of een periode in mijn leven. Soms gewoon omdat het mooi is. Maar er is één moppie muziek dat niets met tijd te maken heeft en ook geen speciale herinnering met zich meebrengt. Graag wil mijn ervaring met u delen.

(Ik adviseer eerst de link te gebruiken en daarna praat ik verder)

Rowwen Hèze met Maria.
Ook zo onder de indruk? Ik gebruik dit nummertje van Rowwen Hèze op momenten van lichte melancholie en vooral in de auto als ik alleen ben. Waar de melancholie vandaan komt maakt niet uit, maar binnen een minuut ben ik op en top vrolijk, bijna bij het manische af. Gevaarlijk rijgedrag tot gevolg? Nee, hoor absoluut niet want op de weg ‘every inch a gentleman’. Het is volgens mij beter dan welk antidepressivum dan ook.

Een liedje met een melancholisch begin, dat dus uiteraard past bij mijn eigen stemming en dan in no time omslaat in een kolk van feest en ritme. Uiteraard zonder tekst, of bijna zonder tekst. Slechts de kreet “Maria” wordt twee keer uitgestoten, heel intens alsof de Moeder der Moeders persoonlijk wordt aangeroepen om te helpen. En dat lukt dan. Tenminste bij mij wel.