regen

Wat moet je nu geloven? Dat is sowieso een belangrijke levensvraag in het leven die tegenwoordig voorafgegaan wordt met wie moet je nog geloven. Maar dit laat ik nu bij uzelf. Ik ben vooral bezig met de vraag is het wel Kerst? Is dit het feest van het licht dat ons moet leiden door de donkere dagen van de zonnewende? Het lijkt eerder dat we te maken hebben met de zondvloed van weleer. Het regent al weken, de sloten zijn vol, de weilanden zompig en het humeur van ons allen daalt verder in tijden van polarisatie. Er is een voordeel, namelijk dat het kutweer is, vindt de overgrote meerderheid van de Nederlanders. Daar hoeven we nu eens geen ruzie over te maken. Wel over de oorzaken ervan.

Ik sla de bijbel er even op na, Bijbelvast als ik ben. De zondige mens is zelf schuldig aan de zondvloed leer ik. Noach of Noë, afhankelijk welke stroming u aanhangt, mocht de overvloedig regen overleven met zijn zonen en hun vrouwen. En natuurlijk van ieder diersoort een mannetje en vrouwtje. Dat laatste zou tegenwoordig minder een probleem zijn, want met de afname van de biodiversiteit is een grote ark niet meer nodig. Ik ging maar eens op zoek naar een bootje in de buurt, want als er ergens narigheid ontstaan met overstromingen dan is Nederland snel aan de buurt.

Welke boot kiezen we?

Een klein onderzoek in Tolkamer leert dat we de kerst nog wel overleven, dus ik ga me opmaken voor de varkenshaas met champignonsaus op kerstavond. Welk van de vier jaargetijden ik moet opzetten van Vivaldi bij het schrijven van dit stukje weet ik dan weer niet. Winter, herfst of toch Lente want ondanks alles blijft onze nationale bloem, de Madelief, ook vandaag gewoon zichtbaar.

Voorlopig zijn we nog veilig in het achterland van de Rijn!

En 2024? Ik weet niet hoe het regenweer zal verlopen? De zonden der mensheid blijven wel voortduren, dus als het blijft regenen, toch maar ergens een bootje zoeken. En als het door blijft regenen, wachten we tot een duif met een madelief naar ons toekomt. Maar dat is voor later, vanavond eerst varkenshaas en All you need is love, met God Robert.

Fijne kerst of veilige zondvloed, u mag kiezen.

Weg met het bier op vrijdagavond, weg met de bijna niet verslaanbare vermoeidheid na de vrijdagmiddagborrel, we kunnen ook gewoon de vrijdagmiddagborrel vervangen door een vrijdagmiddagwandeling. Zo gezegd, zo gedaan. Een flesje water en een paar bakjes overheerlijke salade en je kon me de afgelopen vrijdag vinden op het Kuilenburgerpad in Culemborg. Een heel verstandig alternatief om het weekend mee te beginnen. Nu is verstandig niet altijd per definitie leuk, maar in dit geval was het weer een hele fijn klompenpad. We hadden al goede herinneringen van het Goilberdingerpad in juni 2020. Zo goed dat enkele weken terug ik mijn zoon enthousiast kreeg om naar Culemborg af te reizen. Ik had niet goed op het kaartje gekeken en ik zag een soort van achtje, dus we liepen naar het pondje over de Nederrijn om de eerste lus door de Steenwaard te lopen in de veronderstelling dat we later de tweede lus zouden pakken, het echte Kuilenburgerpad. Hoewel de wandeling door de Steenwaard beslist de moeite waard was, was bij mijn zoon niet te porren om nog zo’n rondje te lopen. En ik dacht, breek het lijntje niet, want anders gaat hij nooit meer mee. Vandaag de schade in mijn eentje in gehaald.

De weersverwachtingen waren niet louter positief, maar boven Culemborg voorzag ik geen rampen. En die zijn ook uitgebleven, hoewel de helft van de tijd was er wel een gestage lichte regen. Een oudere dame spoorde me nog aan door te lopen, maar ik was bezig met fotograferen. Ingespannen was ik bezig met de sluitertijd op mijn telefoon, dat blijkt te kunnen. Nu weet ik, gezien ook de bovenstaande foto, dat bewegingen nog gevoeliger worden meegenomen. Maar omdat onweer dreigde kan ik uitleggen dat het wel heel erg dreigde en dat de zinderende lucht zichtbaar was op de foto’s. Een vrijdagmiddagwandeling oftewel een vrimiwa houden we er maar eens een tijdje in.