Begrip, van de dag (161) Stropdassenpsychologie

 

 

 

STROPDASSENPSYCHOLOGIE

 

Vandaag werd ik gewezen op het bestaan van de psychologie achter de stropdas. Ik wist het niet. De aanleiding was een professioneel huisbezoek aan mensen die niets fout hebben gedaan en niet om ons bezoek hebben gevraagd. Ik besloot vanochtend mijn helrode sneakers aan te doen, misschien wat overdreven voor een man van bijna vijftig, maar ze lopen zalig. Mijn collega heeft deze ochtend blijkbaar ook een strijd geleverd en heeft gekozen voor een kittige pump met hakje. Eenmaal op het werk konden we niet meer terug, we moesten wel zo samen op huisbezoek. Ik vond het nogal een entree, een beetje imponerend zelfs.

Mensen doen nogal wat met kleren. Zelf ben ik daar niet zo mee bezig. Ik ken mijn grenzen  en die van mijn omgeving. In de winter een spijkerbroek en trui, zomers wordt de trui verwisseld voor een overhemd en daar mag een fel kleurtje inzitten. Wit vind ik trouwens de mooiste kleur, dat staat fris, hoewel dat ’s avonds na een dag dragen nog wel eens tegenvalt. Ik heb eigenlijk niets uit te drukken met mijn kleding. Een vrouw met een diep decolleté of een strakke jeans is misschien sexy, maar volgens mij niet door de kleding maar door wat ze is. Zo hoef ik niet sexy te zijn, niet opvallend maar ook geen grijze muis. Kleding moet vooral gemakkelijk zitten, al valt dat met wat overgewicht erg tegen. In je blote kont lopen is geen optie. Buiten dat het niet mag, ben ik warm voorstander van enige Victoriaanse normen en waarden. Moet er niet aan denken zeg, met zijn allen in ons niksie. Misschien dan alleen nog een stropdas, want die drukken dus iets uit heb ik vandaag geleerd.

Een rode stropdas staat voor ambitie en macht en wordt gedragen door politici in moeilijke debatten, paars staat voor koninklijk en mondain, blauw daarentegen is meer neutraal en straalt rust en kalmte uit. Nooit over nagedacht, ik draag dan ook geen stropdassen en hoop dat ook nooit te moeten. De psychologie van rode schoenen is nog niet gemeengoed, maar ik hoop dat we geen macht hebben willen uitstralen. Soms denk ik dat al die rare Mao-pakjes of schooluniformen toch niet zo gek zijn, dan kan je je onderscheiden om wie je bent en niet om wat je draagt met een duiding van psychologie van de koude grond.

Moeten we ineens porno kijken?

 

Soms zijn er van die berichten die mijn wereldbeeld totaal in verwarring brengen. Laatst was er weer zo’n flits op de radio. ‘Porno kijken is goed voor de aanmaak van dopamine en daarmee testosteron’. Viagra is een onnodige toevoeging aan het dieet van de man die minder kan en/of meer wil. Een uurtje porno kijken op het internet heeft dezelfde uitwerking op de testosteronspiegel. Dus de makers van viagra voeren de komende jaren slechts een achterhoede gevecht. Porno is namelijk in grote hoeveelheden zonder al te veel moeite op het internet te vinden.

Dat staat dan haaks op de bevindingen van psychologen die beweren dat er ook zoiets als porno-impotentie bestaat. De overvloed, het onrealistische sexgebeuren dat door de gemiddelde mens niet is na te bootsen, kan alleen maar tot enorme teleurstellingen leiden. En dan hebben we het nog niet over de volmaakte vrouwenlichamen, al dan niet geholpen door de plastische chirurgie, of mannen met jannen van minstens ‘7 inches or more’.

En alsof dat nog niet genoeg is, ook het feministische gedachtegoed uit de zeventiger jaren heeft, al dan niet geholpen door onze calvinistische inslag, geleid tot een ambivalente verhouding ten aanzien van sex in het algemeen en pornografie in het bijzonder. Daarom kijken we het op internet, volgens onderzoeken, massaal. Natuurlijk wel heimelijk, mannen iets meer dan vrouwen. En mochten we de schaamte voorbij zijn en we bekijken het publiekelijk, dan zijn we of geobsedeerd, of viespeuken. Tenzij we kunstminnend zijn, want dan heet het geen porno meer, maar wordt er een maatschappelijk statement gemaakt.

Echter nu met de nieuwe wetenschappelijke gegevens moet porno in een heel ander daglicht gezien worden. Het is goed voor je libido en daarmee goed voor je relatie zoals we in het actuele spotje over libidoklachten moeten geloven. Bovendien houdt het de apotheek buiten de deur, hetgeen ook goed is voor de staatskas en in ieder geval zal je Spamfilter minder overuren hoeven te maken.

In hetzelfde bericht wordt echter ook gewag gemaakt van acties die je niet moet doen. Je kinderen knuffelen is absoluut schadelijk voor je dopamine aanmaak, dus dat is uit den boze. Houd je kinderen dus vooral op afstand.

In verwarring lees ik het bericht na op internet. Ik vraag me dan altijd af welke machten het onderzoek gefinancierd hebben. Zou de porno-industrie om gelden verlegen zitten en hiermee nieuwe bronnen willen aanboren? Of in het geval van porno-impotentie, zou het een stevige feministische kliek paarse tuinbroeken zijn in nauwe samenwerking met christelijke partijen die ons doen laten geloven dat porno je potentie verdrijft?

Ik weet het echt niet. Het is zomaar een berichtje dat ik met u wil delen en ik ga over tot de orde van de dag, ik ga verder met ……….bloggen.