Man bijt Hond

Wat is thuis? Het antwoord is vaak pas dan duidelijk, als het er niet meer is, of veranderd. Thuis is een gevoel, onbeschrijfelijk en onverklaarbaar, vaak onbewust. Zo ook Man bijt Hond. Jarenlang op tv en voor velen een vast ankerpunt in de dag, voor anderen een vanzelfsprekendheid die niet iedere dag bekeken wordt, net zoals niet alle kamers in huis iedere dag bewoond worden. Vanavond voor het laatst op tv. De sfeer van: ,,Aan het begin van de avond spoedt Nederland zich huiswaarts….” zal niet meer te zien zijn op tv en belangrijker, niet meer te voelen zijn.

Man bijt Hond is de ideale voyeuristische huiskamer van en voor ons allemaal. We krijgen een inkijkje in de gekte van die ander, die je normaal ontmoet in het verhullende maatschappelijke decor. Man bijt Hond heeft jarenlang gezorgd dat de gewone man of vrouw iets paradijsvogelijks kan hebben en dat de paradijsvogel heel gewoon kan zijn. Met graagte vergaapten we ons aan elkaar, vergetend dat we allemaal bezocht zouden kunnen worden.

Man bijt Hond, breedtetelevisie pur sang is na vanavond niet meer. Ik weet niet welke Dekkerse machten verantwoordelijk zijn voor dit einde. Maar na vanavond voelt Nederland een beetje minder thuis. Na vanavond kunnen we niet meer glimlachen of vertederd zijn bij het zien van al die onbekende Nederlanders, nieuw en oud, jong en belegen, volks of bekakt. De stekker gaat eruit en er zal een leegte achterblijven voor het werkeloze stel dat altijd keek, de zakenman die de stress even achter zich kan laten en voor anderen werd de eenzaamheid kortstondig verdreven. Grootmoeders en kleinzonen hebben geen tv-programma meer om samen van te genieten. Vanavond spoedt Nederland zich voor het laatst huiswaarts om daarna ‘thuis’ gedwongen een andere definitie te moeten geven.