Begrip, van de dag (197) Carnaval des Idiots

 

 

CARNAVAL DES IDIOTS

Relativering en luchtigheid op de dagelijkse sleur of zo u wilt, de harde werkelijkheid even ontvluchten, dat is het doel van carnaval. Je uitdrukken in overdrijvingen, stereotyperingen en andere hyperbolen is de functie van sprookjes en fabels. Uitvergroten en daarmee onbelangrijk maken is één van de functies van humor. Een groepje fundamentalisten is bezig de volgende stap te zetten om de toch al beperkte humor in Nederland verder uit de maatschappij te persen. Carnaval Festival en Mr. Cannibale, van misschien wel ’s werelds mooiste pretpark, liggen wat hun betreft onder vuur.

Nadat we tot vervelends toe ieder jaar het onwaardige geouwehoer rondom 5 december moeten aanhoren, tegenwoordig begint dat al ongeveer op 31 december het jaar ervoor, wisten ze een maand geleden hele foute verbanden te leggen over een standbeeld van een donkere vrouw in de Keukenhof. Vandaag is het sprookjespark in Kaatsheuvel aan de beurt. Laten we het Carnaval Festival eens nader beschouwen, een mondiale aaneenschakeling van stereotyperingen te zien onder het genot van een ongelooflijk aanstekelijk muziekje. Je zou de briefschrijvers bijna discriminatie en racisme verwijten door één stereotypering eruit te halen en te verbijzonderen.

Dan zouden ze ook letterlijk kleur moeten bekennen en echt rigoureus te werk gaan. Lekker op alle slakken zout leggen, dan is ook echt alle humor weg in ons land. Holle Bolle Gijs deugd niet vanwege het obesitasprobleem, om maar eens in Eftelingsfeer te blijven. Om maar te zwijgen van veel seksistische uitingsvormen in sprookjes van stoere prinsen en zwakke prinsessen. Een aantal jaren geleden pleitte ik gekscherend al voor het opheffen van het Caraïbisch Carnaval in Rotterdam want te veel gericht op de exploitatie van het vrouwelijke lichaam. Natuurlijk is dan onzin, laat ze lekker zwaaien met hun billen, maar met net zoveel recht en net zo weinig te rechtvaardige argumenten moet dat Carnaval in Rotterdam verboden worden net zoals Zwarte Piet, het beeld in de Keukenhof en nu de attracties in de Efteling. Wanneer komt er eens een einde aan dat Carnaval des Idiots?

 

 

Amsterdamse VVD lanceert obsceen voorstel

De Amsterdamse wethouder Eric van der Burg heeft zijn ‘minutes of glory’ in dezer dagen. Hij haalt de landelijke pers met zijn kruistocht tegen dikke kinderen, of moeten we het de Inquisitie tegen ouders van dikke kinderen gaan noemen? De VVD zal eerst eens moeten kijken in eigen gelederen onder het mom ‘Eigen Volk’ eerst. Ik heb nooit een VVD-er horen zeggen dat Erica Terpstra moest afvallen toen ze nog ‘obesed’ was; Ton Elias zou eigenlijk ook de VVD niet meer in de Tweede Kamer mogen vertegenwoordigen vanwege zijn omvang; ik herinner me Pieter Hofstra nog niet zolang geleden rond waggelend in het Haagse. En wat te denken van wijlen Henk Vonhoff? Mijn vader was geen VVD fan en de alliteratie van vet, vvd en Vonhoff was snel gemaakt. Ik ga niet in op de genetische component van het dik zijn bij deze mensen, ik ga niet uitpluizen hoe onevenwichtig deze persoonlijkheden zijn of waren en daardoor mogelijk alle frustraties weg aten. Ik constateer slechts, zonder oordeel over de genoemde individuen.

 

Nu hebben VVD-ers niet het alleenrecht om dik te zijn, dat is te zien in alle partijen. Sterker nog, in heel Nederland is vetzucht een probleem. Nu heeft wethouder Eric van der Burg gemeend met zijn egotripperij, zijn politieke loopbaan een schwung te geven door dikke kinderen en hun ouders te gaan beschadigen, onder het mom we gaan ze helpen. Dikke kinderen zijn het resultaat van kindermishandeling en moeten aangegeven worden bij het Steunpunt Huiselijk Geweld. Proef de laatste zin maar eens goed.

Het is genoegzaam bekend dat Nederland heel hard de Amerikaanse samenleving aan het volgen is. Gebrek aan lichaamsbeweging, zittende beroepen, computerbezigheden voor jong en oud en vooral een zinderend aanbod aan ongezond voedsel. Allemaal waar, maar is dit een losstaand probleem dat door ultieme lompigheid van een arrogante VVD wethouder getackeld kan worden? Zal het maatschappelijke probleem opgelost worden door één groep eruit te plukken als probleemgroep. Of is het beter om de maatschappelijke context te gaan bekijken.

Ik heb niet de pretentie om de toenemende obesitas problemen te verklaren. Welvaart is een van de oorzaken, maar ook armoede. Laat Eric van der Burg eens in zijn eigen stad kijken voor hoeveel gezinnen duurzaam èn duur voedsel niet te betalen is. Hoeveel kinderen kunnen geen lid worden van een sportclub? En voor hoeveel kinderen is de fysieke mogelijkheid om op straat te spelen al een probleem door verkeer of sociale onveiligheid. Dit zijn allemaal speerpunten die bij de VVD nimmer hoog op het prioriteitenlijstje hebben gestaan. Om de economie te stimuleren is consumptie het toverwoord. Meer, meer en nog eens meer. Balans en introspectie passen daar niet bij voor de VVD. Ik kan me zomaar voorstellen dat Eric van der Burg hele leerzame gesprekken kan voeren met zijn partijgenoot Erica Terpstra. Dit had hij moeten doen voordat hij hardwerkende en mogelijk machteloze ouders aan het kruis nagelt en etiketteert als mishandelaars. Denk eens na wethouder van der Burg en maak van de VVD niet helemaal een partij die ‘obesed’ is van obscene voorstellen.

 

Nog zo’n fijne in dit kader, PvdA-er Rob Oudkerk

artikel vanuit het Parool