nivelleren

Leger des Heils wint de verkiezingen bij mij.

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Maurice was dit jaar beter.

Ja, kijk maar goed. Maurice de Hond heeft het beter gedaan dan ik, met die prognoses van de verkiezingen, al was het close to call. Zeker als je in ogenschouw neemt dat mijn eindvoorspelling twee dagen eerder was. Dus de echte hype rond D66 en Volt heb ik niet meer verwerkt, anders had ik natuurlijk gewonnen. In 2017 had ik gewonnen.

Leger des Heils is de grote winnaar.

Zoals beloofd, ik zou voor iedere afwijking een tientje storten voor het goed doel binnen het Leger des Heils. €300,- euro lichter dus. Maar als sociaaldemocraat maakt dat me niet zo heel veel uit. Zeker omdat mijn moeder, toen ze hoorde dat haar zoon een financiële tegenvaller had, geheel spontaan zei, dan betaal ik de helft mee. En wie wil nu niet dat zijn moedertje goed kan doen voor haar eerstgeborene? Ik dus €150,- en mijn moeder €150,- richting het Leger. Ik zal hieronder uitleggen voor welk onderdeel. Eerst moeten jullie nog even door mijn politicologische verklaringen van mijn foute prognose doorploegen en mijn oordeel over de uitslag. Dus waar het geld naar toegaat is een soort cliffhanger. Want ik begrijp best wel dat er mensen zijn die het leuk vinden dat ik moet dokken. Zo zullen er ook mensen zijn die niet geloven dat ik ga storten, maar dat laatste deert me niet.

Waar ging het fout bij mij?

Ik heb de eindspurt van D66 te licht ingeschat en ook een beetje de winst van VOLT. Verder had ik gedacht dat de PVV en FvD toch meer gescheiden circuits waren. Dus niet. Al is de groei van Forum niet alleen aan het verlies van de PVV te denken. Blijkbaar heeft de partij toch veel virusontkenners getrokken. Nu wil het gerucht dat Van Haga mogelijk meer voorkeurstemmen heeft dan Thierry. Het is nog een gerucht, maar dat zou wel weer een grap zijn. Maar dat is dan ongeveer de enige die ik me van deze verkiezingen kan herinneren.

Begrijp jij de einduitslag?

Mijn eerste opwelling is een ruk naar rechts, zo wordt gesproken door menig commentator en ook in mijn omgeving. Even goed inzoomend in de Nederlandse parlementaire geschiedenis leert echter dat Nederland sinds de Tweede Wereldoorlog altijd wat rechts conservatief is geweest ondanks Vadertje Drees en ome Joop Den Uijl. Rechts heeft altijd een meerderheid gehad en die is nu iets groter geworden, dat wel. En ze schreeuwen wat harder. Bovendien zou er een einde gekomen zijn aan de neoliberale koers in de wereld en dus ook in Nederland? Dus niet. D66, VVD en ook Volt laten zien dat we lekker liberaal doorgaan en het wordt vast wel weer neoliberaal als de coronacrisis ook zijn economisch tol gaat opeisen. Wat ik ook niet begrijp is de run van allerlei mensen die dromen van een vrouw als premier. Het is mij om het even, Kaag vertrouw ik meer dan Rutte, maar Kaag wordt het echt niet. Een substantieel deel van bijvoorbeeld GroenLinks schakelt over naar mevrouw Kaag en laat de groene en eerlijk delen norm met groot gemak vallen. Rutte krijgt de winst ondanks alle schandalen in het overheidsvertrouwen (toeslagaffaire, Groninger gas). Niet Renske Leijten of Pieter Omzigt krijgen de credits. Het geheugen is kort van de Nederlandse kiezer, de marketing slecht van de linkse partijen en ik kom daarmee tot de conclusie, het volk krijgt de politici die ze verdienen.

De bloempot van het Leger des Heils in Arnhem

Ga ik nu een potje grienen? Nee, ik blijf het cabaret dat de Nederlandse samenleving heet nog wel een tijdje met verbazing volgen. En laten we nu eerlijk zijn, zolang ik zonder een boterham minder te eten €300, – kan missen voor, laten we zeggen, mijn persoonlijke nivellerende hobby, mag ik niet klagen. Zeker niet als mijn moeder het principe van nivelleren ook goed begrijpt en de helft wil bijdragen. Waar gaat het naar toe? Naar de bloempot. Dat vereist een korte uitleg. Zelf werk ik als reclasseringswerker bij het Leger des Heils. Het moet ongeveer tien jaar geleden zijn dat een enveloppe zonder afzender op de deurmat viel met een bijdrage van €500,- op de locatie waar we toen werkten. Beduusd en met vragentekens is uiteindelijk besloten het geld te besteden aan onvoorziene uitgaven voor cliënten die vaak financieel in de problemen zaten. Foto’s voor een ID kaart, de ID kaart zelf, een ticket voor een noodzakelijke reis of zelf soms een bijdrage om te eten. Gewoon een klein gebaar aan de klanten die bij ons binnen kwamen en die acuut iets nodig hadden en de prijs van het neoliberalisme al hadden betaald. Het geld werd bewaard in een houten wijnbox van slijterij Bloem, de bloempot werd geboren. Helaas heeft de bloempot een zieltogend bestaan de laatste jaren. We gaan er maar weer eens wat leven in brengen, met een bijdrage van €300,- Over vier jaar of zoveel eerder zijn er weer verkiezingen en dan hoop ik Maurice echt weer te verslaan.

Sprakeloos Blogger Speakers-corner 2: Niet lullen maar poetsen

/ sprakeloosid / 1 reactie

Ik ben slecht geluimd. Je hebt wel eens van die dagen dat het niet uit de vingers komt. Vandaag, nota bene een vrije dag. Het werk zeurt hevig op de achtergrond, bovendien heb ik te veel nieuws zitten flitsen op internet, Nederlandse politiek, maar ook Verwegisthan. Het maalt zonder er handen en voeten aan te kunnen geven. Eigenlijk weet ik wel wat er aan de hand is. (3 stapels was, de trap moet gedaan worden, de WC en buiten de herfstbladeren bij elkaar wegen). Vooral dat laatste is misschien wel de oorzaak, een najaarsdipje.

 

Ik moet gewoon schoonmaken in huis, want als dat gestructureerd is, zullen mijn gedachten ook wel weer geordend worden. Ik prijs me gelukkig met het feit dat ik niet de enige ben die aan de slag moet en schoonmaken. Rutte en de zijne moeten ook schoonmaken, want van wittebroodsweken is het niet van gekomen. Daarvoor in de plaats hebben we Spekman’s feest van de nivellering gehad. En dat is een lekker feestje geweest. Ik schat Hans Spekman wel dusdanig in dat hij in staat is om de nivelleringspolonaise in zijn eentje te gaan lopen. De liberalen doen in ieder geval niet mee, maar ik vrees dat veel sociaaldemocraten ook vol vertwijfeling zullen zijn, al zullen ze dat niet laten merken onder het mom: “It’s my party and I cry if I want to”. En voorlopig willen ze nog niet huilen en houden ze zich groot, want de Jan Modaal zit helemaal niet meer massaal bij de PvdA. Die zijn al overgelopen naar de SP of in een eerder stadium naar de PVV. De PvdA snijdt in het eigen vlees, de grote middengroep. In mijn soort dus eigenlijk al moet ik zeggen, er kan best een beetje af, letterlijk en figuurlijk.

Rekensommetjes leren mij dat een inkomensdaling van 10% niet ondenkbeeldig is. Ik ken de feiten natuurlijk niet, want ik mag nog helemaal geen sommetjes maken zegt het kabinet. Zelfs de Tweede Kamer moet nog bediend worden van de juiste doorrekeningen. Misschien word ik met mijn hulpverleningssalaris wel geconfronteerd met mijn eigen egoïsme. Mooie woorden over solidariteit bloggen dat kan ik wel. Maar als het er op aankomt, geef ik niet thuis? Dat is me een partijtje zelfconfrontatie. Aan de andere kant, wat levert die zorgpremie bijvoorbeeld op? Als zorgconsument voor mijn oudste zoon hebben wij de GGZ-wereld de afgelopen jaren gigantisch gespekt*. De premiebetaler heeft er behoorlijk voor krom moeten liggen om de onnodige bureaucratie in stand te houden. Van doeltreffende hulp is echter geen sprake geweest, we hebben het allemaal zelf mogen oplossen. Ik durf te beweren dat ik geen spekkoper ben geweest, integendeel. Misschien dat het daarom zo wringt met die zorgpremie. Laten ‘ze daar in Den Haag’ de bureaucratie als gevolg van de marktwerking maar eens opruimen. Hole frases over productie en doelmatigheid zijn een enorme schaamlap voor het disfunctioneren van de GGZ. Daar wil ik niet voor nivelleren en al helemaal geen feestjes vieren.

Maar ja, ik kan wel wijzen naar ‘hullie’ in Den Haag, ik zit nog steeds met mijn wasjes en de herfstbladeren buiten. Laat ik dan maar het goede voorbeeld geven en mijn eigen rotzooi eens opruimen. Mogelijk dat kabinet Rutte 2 dat dan ook wel doet. Een goed voorbeeld doet goed volgen.

 

 

* Een ouderlijk frustratieblog geeft inzage in de hoeveelheid geld dat de premiebetaler onnodig heeft uitgegeven de afgelopen jaren. We hebben het dan nog niet over onze energie en het lijden van een kind in ontwikkeling.