Begrip, van de dag (177) Het zogenaamde Kiki-oranje

 

 

 

HET  ZOGENAAMDE KIKI-ORANJE

 

Langzaam maar zeker bereiden de nationale elftallen zich voor op hun definitieve reis naar Frankrijk om er zo lang mogelijk te blijven. De plaatselijke slager in Albanië moet zijn winkel een paar weken dicht doen om als rechtsback de Albanese trots te verdedigen. Een gymleraar uit Wales heeft eerder vrij gekregen om met zijn team de opereren in Frankrijk. Onze fullprofs hebben het niet gehaald. Gisteren hadden ze nog wel een uitzwaaiwedstrijd, maar niet om hautain het klusje te klaren, maar om de eigen polsjes goed te gebruiken. De Polen moeten immers uitgezwaaid worden. We zijn hard bezig te bedenken voor wie we zijn. De Belgen, de Engelsen of toch op zekerheid voor het altijd sterke en inmiddels al jaren mooi voetballende Duitsland.

Danny Blind is inmiddels voorgedragen voor de Nobelprijs voor geneeskunde, hij heeft immers in korte tijd Nederland van de Oranjekoorts afgeholpen. Hulde daarvoor, maar wat zie ik? Het virus van de Oranjekoorts is gemodificeerd en neemt geheel andere vormen aan. Hadden we een paar maanden terug nog Daphne Schippers die ons blij maakte met bovenaardse prestaties en dat in Rio misschien weer gaat doen, ruim twee weken geleden wist Max Verstappen het virus weer boven tafel te krijgen. Hele volksstammen die amper wisten dat Formule 1 niet alleen een hotelketen in Frankrijk is, oreert nu over het lef en stuurmanskunst van de jongeling Verstappen. En passant lullen ze over PK’s en andere technische hoogstandjes.

Wat was het een aangename verrassing dat de Giro in Nederland start en jawel, met een Nederlands succes in Nederland. Dumoulin dagen in het roze en toen dat niet meer houdbaar was hadden we Stephen Kruiswijk. Een sneeuwwal was de spelbreker anders hadden we met zijn allen in roze met oranje petjes en shirtjes gelopen. We houden van Oranje. Het mocht niet zo zijn, maar sinds jaar en dag stellen we in de tenniswereld weinig voor, zeker niet bij de vrouwen en hoppa……we toveren Kiki Bertens uit de hoge hoed. Andere maal een modificatie van het Oranjevirus, andermaal hoog oplopende koorts en de winst is slechts een kwestie van formaliteit. De serieuze media plopt op, Kiki is door naar de halve finale op Roland Garros. Wat hebben we de koorts blijkbaar nodig voor ons zelfvertrouwen. Dus ik zou zeggen, go Kiki, go girl, kleur het land oranje.

Begrip, van de dag (94) Genept

20160109_113923.jpg

GENEPT

 

Ik ben zuinig opgevoed durf ik te stellen, maar meestal vergeet ik mijn opvoeding als het om zuinigheid gaat. Ik denk niet zo erg na over veel ogenschijnlijk marginale zaken, hoewel ik weet dat daar zuinigheid in zit. Eén ding probeer ik wel, het combineren van reisjes. Als ik in in Enschede, Zwolle of Deventer moet zijn voor mijn werk ga ik zoveel mogelijk even langs bij mijn ouders in Raalte. Dat combineren was echt iets van mijn ouders. Van de week zag ik op de website van Rohda Raalte dat de B1 tegen een jeugdelftal van Feyenoord zou spelen. Hèt Feyenoord wel te verstaan, de club die ik sinds 1974 aanhang, tegen mijn jeugdclub waar ik tussen 1974 en 1984 heb gespeeld. Op naar Raalte dus, en mijn ouders uiteraard.

Ik droomde ervan als een soort Johan Boskamp goede jeugdspelers te kunnen scouten, je schijnt daar heel leuk mee te kunnen verdienen. Of in ieder geval de sterren voor het wereldkampioenschap in 2022, waar die ook gespeeld mag worden, te aanschouwen. Want laten we eerlijk zijn, met de huidige staat van het Nederlands Elftal moet de hoop toch uit Rotterdam komen. Durf dat maar eens tegen te spreken. Op tijd dus opstaan om vanuit Duiven naar sportpark Tijenraan te rijden met mijn zoon, die ik qua voetbalvoorkeuren netjes heb opgevoed als niet-Rotterdammer. Hij is ook voor de club van Nederland. Vlak voor we in Raalte zijn, kijkt hij op twitter en zegt met een diepe zucht: Rectificatie!

In tegenstelling tot eerdere berichten die ook verspreid zijn in de lokale media, speelt de Rohda-jeugd niet tegen het Feyenoord uit Rotterdam, maar tegen de amateurtak uit Rotterdam, SC Feyenoord. Voor degene zonder voetbalkennis, dat is echt heel wat anders. Rijd ik met mijn zoon dat hele eind om een paar snotneuzen te zien voetballen. Best leuk als het je neefjes zijn, maar toch. Gelukkig bij moeders nog een bammetje eten, dat dan wel, maar toch voel ik me in mijn zuinigheid een beetje genept. Zo hebben mijn ouders me niet opgevoed.

Begrip, van de dag (8) De druk niet voelen

 

DE DRUK NIET VOELEN


Stel, je bent vijf keer op geweest voor je rijexamen en het rijbewijs is een vereiste voor je nieuwe baan. Een goedbedoelde vriend vraagt je of je zenuwachtig bent. Heel laconiek antwoord je: ,, Nou, nee ik voel die druk niet zo.” Of je bent gezonde Hollandse jongen van twintig jaar en gaat al jaren om met dezelfde vriendengroep, tegenwoordig testosteronbommen genoemd. Iedere zaterdagavond is het gezellig, biertjes, lachen en vrouwen. Je vrienden verdwijnen soms om tegen een hekwerk aan te vozen of hun Golf GTI in een dampende condens te veranderen. En jij loopt het ene blauwtje na het andere. Het begint de vrienden op te vallen en kameraadschappelijk proberen ze je aan een chickie te helpen. Op de dansvloer beweegt een schone brunette.  Nonchalant neem je nog een biertje en deelt je kameraden mee dat je geen druk voelt. Nu dan zeg ik, in beide gevallen ben je niet goed bij je hoofd, heb je geen binding met je eigen gevoel en mis je ieder gevoel met de realiteit.

Op weg naar huis hoorde ik een interview met onze bondscoach Danny Blind. Voor de niet voetballiefhebber, het Nederlands elftal speelt wedstrijd na wedstrijd als een dweil, ze verliezen van tegenstanders van wie dit theoretisch niet eens voor mogelijk wordt gehouden, bovendien komt er na de wedstrijd geen zinnig woord uit die duurbetaalde nepvedetten. In de wetenschap dat heel Nederland ons land Oranje wil kleuren, de economie een boost krijgt bij deelname en dat bovendien alle nieuwe Syrische Nederlanders van harte mee zullen juichen. Dat laatste bevordert dan weer de integratie. Op de vraag of onze bondscoach enige druk voelt bij de wedstrijd tegen Kazachstan morgenavond antwoord hij:,, Nee, dit is een wedstrijd als alle anderen, ik voel geen extra druk!” Dan durf ik toch te stellen dat je iedere vorm van realiteitszin verloren bent.

Natuurlijk is voetbal geen zaak van leven op dood, er zijn belangrijkere zaken. Maar als meest belangrijke bijzaak mag mijnheer Blind zich er wel iets meer rekenschap geven dat hij speelt met het humeur van vele miljoenen in ons land. Hij vergooit door zijn lakse en onverschillige houding het cumulatieve effect van Oranje uitgelatenheid in ons land. En Danny Blind voelt de druk niet? Nu mijnheer Blind, ik voel de druk heel erg om die oogkleppen van je kop te halen en om te  winnen voor de laatste kans om Nederland te redden.