Heb ik weer? Tegen de tijd dat de jaren gaan tellen en overtollige kilo’s niet vanzelfsprekend eraf gaan met een weekje rustig aan doen, maar een zwaar ascetisch leven is vereist om niet obesed te worden, komen ze bij De Trouw met een nieuwe kwestie. In het besef dat je richting de vijftig gaat, zijn er momenten dat je je gezondheid gaat overdenken. Sommigen doen dat eerder, ik niet. En als je over je eigen gezondheid gaat denken, probeer ik dat in een breder verband te zien. Daarvoor ben je immers ook in de midlifecrisis beland, om na te denken. In mijn geval niet over motoren of een tweede leg, integendeel. Voor een motor heb ik het geld niet en de eerste leg voldoet nog. Nee, over eten. Langzaam dringt het tot me door dat ik eens kritisch moet kijken naar de herkomst van voedsel. De biologische lobby begint zijn vruchten af te werpen. Ergens in mij ontstaat de behoefte om niet alles op mijn bord als een klakkeloze omnivoor naar binnen te werken. Gezond, biologisch en verantwoord eten zou een onderdeel moeten gaan worden van mijn leeftijdsgebonden contemplatie. Zelfs in de mainstream supermarkten is biologisch een wezenlijke marketingstrategie geworden.

En op zo’n moment komt de Trouw in één van haar bijlagen om mijn wereldbeeld hevig door elkaar te husselen. Biologisch voedsel zorgt voor te veel gebruik van beschikbare gronden. Juist de intensieve landbouw kan een antwoord geven op de armoede en hongerbestrijding in mondiaal perspectief. Ik begrijp dus dat het een kwestie van maanden, hooguit enkele jaren is, dat biologisch, slow voedsel ‘old school’ is. Intensieve landbouw en hoogwaardige technologie heeft de toekomst ook voor de hippe vogels die graag met hun handen in de grond wroeten. De romantiek om enkele armetierige peentjes op facebook te zetten als je stabiele bijdrage aan het milieu is zo 2012. Want er is helemaal geen romantiek te ontdekken in de onthaasting van de stedelijke moestuin als de volgende stelling waar zou zijn: ,,Hoe ethisch is het om je eigen gezondheid te prevaleren, boven de noden van de armen in de Derde Wereld?”

Zoals gezegd, intensieve landbouw is het antwoord. Back to basics is slechts egoïstische zelfontplooiing van de happy few in het rijke westen. Het moge duidelijke zijn dat egoïsme niet hip is, dus voor mij geen onbespoten appels meer en zelfs genmanipulatie begint acceptabel te worden. Alles voor de hongerbestrijding voor alle mensen.

Ik vrees echter de dag dat Trouw met een artikel komt waarbij de acceptatie van de plofkip in het vizier komt, want daar zijn we als weldenkenden in Nederland nog niet klaar voor. We gaan ons toch niet verlagen tot het kopen van een goedkoop kippetje voor het plebs.