Op weg naar het Brücke Museum. Dit was nog elders bij het Techniek-Museum dat we met onze belangstelling links lieten liggen.

De laatste restjes Berlijn vervat in kunst, bekt wel lekker. Het is alleen wel een beetje bezijden de waarheid. Volgens de trouwe logica zou nu Noordwest Berlijn aan de beurt zijn, maar we hebben niet meteen een duidelijk doel voor ogen. Bovendien wat is Berlijn nu zonder kunst. Zeker nu ik een cursus Inleiding in de kunstgeschiedenis heb afgerond. Kan ik de man spelen die Yentl en De Boer zo typerend bezingen “ik heb een man gekend”. Gisteren gingen we op goed geluk naar het Brücke Museum waar een Poolse kunstenares exposeerde met textielcollages. Malgorzate Mirga-Tas. En eerlijk is eerlijk, ik was onder de indruk van deze kunstenares uit Zakopane.

Werk van de Poolse Malgorzate Mirga-Tas

Voor de laatste dag in Berlijn hebben we overwogen om naar Postdam te gaan. De marketing zegt namelijk Berlijn zonder Potsdam is als Parijs zonder Versailles. Bovendien waren de 18 en 19 augustus de grootste jaarlijkse feesten die dit jaar in het teken stonden van Nederland/Oranje. Buiten de entree van €48,- en ongetwijfeld een hoog verantwoord cultureel aanbod, zagen we er van af. Mogelijk krijgen we spijt maar het leek ook iets weg te hebben van een mix van een braderie en een chiquere versie van de Zwarte Cross.

Het reclemadoek was beter zichtbaar dan het echte

Ook de Tentoonstelling van Klimt trok nog steeds aan ons. Het was niet meer mogelijk om kaarten te bestellen en ik had eigenlijk geen zin om een half uur of langer in de rij te gaan staan. Zo besloten we de laatste volle dag in Berlijn, toch maar in de rij te gaan staan voor Gustav Klimt en twee tijdgenoten Max Lieberman en Frans von Stuck. Alle drie hadden ze gemeen dat ze onderdeel werden van een afgescheiden groep kunstenaars buiten de bestaande orde (een secesion). In Wenen was dat vooral vanuit de Jugendstil, in München het symbolisme en in Berlijn het Impressionisme. Mijn kennis gaat nog niet zo ver dat ik de bewering aan durf dat Klimt de puur en alleen Jugendstil vertegenwoordigd, Frans von Stuck het symbolisme en Lieberman het impressionisme. Wel vond ik het werk van Lieberman, de bekendheid van Gustav Klimt ten spijt, het meest indrukwekkend. Frans von Stuck kende ik eigenlijk niet.

Respectievelijk Klimt, Lieberman en Von Stuck

Het “Alte Nationanal Galerie’ op het Museum Insel is sowieso een heel mooi museum qua collectie en gebouw. Het terugkomen meer dan waard. Toch moet ik ook altijd wel lachen om de hype rondom zo’n extra tentoonstelling. Het is er altijd ontzettend druk, mensen willen voorkruipen want niet in de rij willen staan, zijn boos op suppoosten die de orde bewaken die zij denken te moeten ontregelen en last but nog least, iedereen gaat rond het beeld van de tentoonstelling staan, namelijk Judtih van Gustav Klimt. Om de vijf minuten gaat het waarschuwingsalarm af wanneer iemand er te dicht op staat!

Nu nog even iets gemakkelijks eten in de buurt, keus genoeg. Morgen een lang weekend Leipzig.