Gewortelde kinderen, dat is een absurde term eigenlijk. In deze dagen hoor je het best vaak.

Je wordt geboren, een wonder waar je part noch deel aan hebt gehad. Goed, je was erbij, dat wel, maar de natuur ging zijn vrije loop en uiteindelijk kwam je uit de schoot van je moeder en meldde je als wereldburger. Aanstaande maandag zijn er al 7 miljard wereldburgers.

En dan is het je taak om heel hard wortel te gaan schieten, de voorwaarde om ergens te mogen of kunnen zijn. Veelal gaat dit proces buiten jezelf om. Hoe is de grond waarin je wortel moet schieten? Zijn de tuiniers een beetje kundig en hebben ze liefde voor het hoveniersvak? Ook als dat in orde is, kunnen zich nog tal van omstandigheden voordoen die ‘het wortel schieten’ bemoeilijken. Weersomstandigheden en vandalisme van buitenaf kunnen een mooie tuin verstieren en de kans dat de wortels dreigen te verpieteren is levensgroot.

Eenmaal verpieterde wortels, dus wortels waar het ‘schieten’ niet is gelukt, kunnen nog maar moeizaam elders wortel schieten. Het kan wel, maar het vraagt kennis, kunde, wilskracht en misschien wel het meest geduld en liefde. En je hebt natuurlijk toestemming nodig om ‘vreemde wortels te verbouwen. Moeilijk, maar het kan, heel goed zelfs.

Wat ik me nu zit af te vragen, zouden er religies zijn die investeren in excellente tuiniers? Het is heel hard nodig, want naast gewortelde kinderen, zijn er ook oneindig veel ongewortelde kinderen. En zoals bekend, wortelen is liefde, oneindige liefde.