De hele week getwijfeld, de weersverwachtingen waren aanvankelijk slecht voor 9 oktober 2024, de dag dat ik met mijn jongste zoon zou gaan wandelen. Naarmate de dag naderde, namen de neerslagkansen af. Gisteren was het nog nihil, in ieder geval tot in de middag. We gaan er voor, Schalkwijk here we come. Lekker wandelen en alle muizenissen laten verdwijnen, bij mezelf maar ook zoon Sprakeloos kon wel wat afleiding gebruiken. Eigenlijk was er niets aan de hand redeneerde hij, maar soms gaat het in de communicatie op het werk mis en kan het wat stormen in je hoofd. Zo gaat het vaker met en tussen mensen weet ik inmiddels. Een goede wandeling en wat flauwe relativerende opmerkingen van je vader kunnen dan behulpzaam zijn dacht ik zo. Tenminste zo kwalificeer ik mijn eigen kennis en kunde als het gaat om opvoedkundige optreden naar een volwassen zoon. En als het zo niet wordt gezien? Pech, het komt uit een goed hart en we hebben in ieder geval een hele fijne wandeling gemaakt in Schalkwijk, het Lint- en Liniepad.

Behoudens een enkel spatje, bleef het droog en het was bijna windstil, terwijl de mindfuckstormen gingen liggen. Andere stormen zijn wel in aantocht, we krijgen te maken met de naweeën van storm Kirk. Het meeste last krijgt men ten zuiden van Nederland van deze Kirk. En dan de wetenschap dat Milton vannacht in de Verenigde Staten aan land gaat. Kirk is een watje vergeleken met Milton. Deze week berichten de kranten dat de onomkeerbaarheid van ernstige natuurverschijnselen een feit begint te worden. Ik ben benieuwd hoeveel mensen over tien jaar nog wauwelen over ‘klimaatgekkies’  of ‘klimaatdrammers’. Het is immers allemaal toeval? Ondertussen schuift Schoof alle problemen met zijn vier musketiers nog maar eens een eindje voor zich uit.

Ik ga niet zeggen dat het me allemaal niets kan schelen, maar alle parlementaire stormen in Den Haag of waar dan ook, ik laat me de wandeling niet van me afpakken. Ik zoek snel op wanneer het Sinte Pannekoek is. Dat blijkt op 29 november te zijn, maar net zoals vroeger kun je kleine- en grote kinderen altijd paaien met een pannenkoek. Dat kon bij het start- en eindpunt van deze wandeling. We hoeven dus niet te wachten op Sinte Pannekoek . Mijn125^e klompenpad is daarmee maar mooi gevierd.

Tijdens de route, een kunstwerk van Geert Mul, Waterstaat. Voor meer foto’s over de wandeling, zie ook Instagram account titiissprakeloos.