DRENTSE MOERASGEESTEN
Het is niet onwaarschijnlijk dat je in Drenthe wordt meegezogen, de zompige diepte in. Moesasgeesten liggen op de loer, witte wieven lokken je naar onheilspellende godverlaten plekken en je wordt beneveld door de meest giftige en bedwelmende moerasgassen. Je geestesvermogen wordt aangetast en je kan alleen maar hopen dat het allemaal goed gaat komen met je. En het ergste van alles, je wordt aangetrokken door de schoonheid van het landschap en de bijna hoorbare stilte en de lieflijke panorama’s. Schijn bedriegt. Terwijl het spel van donker en licht tegen het nauwelijks zichtbare groen je doet betoveren, liggen de gnomen, dwergen en geesten op de loer. Het is maar dat je het weet.
De plek kwam ik tegen tijdens een wandeling niet ver van mijn yurt. De serene rust en de prachtige compositie vragen om een foto. Of je nu in een Allesbestierende gelooft of een heftig aanhanger bent van de evolutie-theorie, in beide gevallen is er vakwerk afgeleverd. Je kunt je voorstellen dat je een wordt met de omgeving, de energie is er schoon. De geest wordt rustig en je concentreert je op het licht, en laat de donkerte achter je. Immers, de kwade geesten liggen op de loer. Dan loop je verder, niet naar het licht, om de donkerte te vermijden. Gewoon verder.
Een Drentse ven heeft veel overeenkomsten met het echte leven. Licht en donker. Je kunt genieten van het licht als je niet zo vreselijk bang bent voor de donkerte. Een parallelle wereld van donkere gedachten maken angstig. Al lijken ze waarachtige, ze zijn net zo echt als de moerasgeesten en andere monsters uit de zompige moerassen van Drenthe.
sprakeloos verhalen 