krokettenbrigade

Het liep wat minder op het Termatenpad

/ sprakeloosid / Een reactie plaatsen

Soms loopt het lekker, vandaag ff niet. Het begon goed op het Termatenpad in Leusden, met twee kroketten op brood bij Mon-Chouette. Dit klompenpad werd weer belopen door de krokettenbrigade. Ter introductie, samen met een collega verenigen we het nuttige en het aangename, werken en na de pauze in de buurt een klompenpad lopen. We deden het eerder.

Het weer was vandaag geen spelbreker, maar dat wisten we uiteindelijk pas aan het einde van de wandeling. Het bleef op een klein spatje na, de gehele middag droog en zelfs na drie uur wandelen scheen de zon. We konden bij Mon-Chouette op het terras een colaatje drinken. (Voor de luiere lezers, chouette is uil in het Frans, dan weet u dat ook.)

En toch de conclusie dat het niet helemaal lekker liep? Met de kroketten-collega heb ik een wandelmaatje die pittige en snelle pasjes zet. Met mijn lethargische kuiertempo, zal ik normaliter iets langzamer lopen, maar och, we passen ons wel aan, een versnellinkje erbij. Ondertussen lekker lullen over kwaaltjes of bijna kwaaltje, terwijl we voorlopig nog niet gepensioneerd zijn. Maar na ongeveer 10 kilometer ging het lichaam een pietsie protesteren. Bij mij, maar ook bij k(r)okette maatje. Bij mij de lies en heup, bij haar alleen heup. Maar goed ik laat me niet kennen. Een primeurtje is volgens mij dat ik voor het eerst in 126 klompenpaden een blaar op mijn hiel heb.

Het zat niet helemaal mee dus, maar wel uitgelopen en de volgende keer weer. Wel is de sportschool voor verbetering van de conditie nodig. Cardio en sterkere spieren? Bij terugkomst thuis had ik al een afspraak staan. Het is nodig, want spierpijn alom. Maar ik heb een excuus, de blaar heb ik niet voor niet, want mijn schoenen zijn naar zijn grootje. Ik moet nieuwe want er steekt iets uit. Het tweede paar sinds 2019 is versleten. Dus daarom ging het wat minder.

Een enkeltje op ’t Percksepad

/ sprakeloosid / 1 reactie

Ik besef ten volle, een rare titel voor een belevenis op het klompenpad. ‘Een enkeltje op ’t Percksepad’. Het idee dat ik mijn tentje ga op slaan aan de rafelranden van Elst bij dit relatief nieuwe klompenpad kunt u laten varen. Er hoeft geen boterhammetje of biertje gebracht worden, want ondanks het enkeltje Percksepad ben ik gewoon weer thuis. Heel bewust heb ik slechts een deel van het pad gelopen en dat is een primeur na 110 klompenpaden.

Een enkelblessure weerhield me van langere wandelingen, dus ook klompenpaden. Dus de titel is daarmee verklaard, een ongelooflijke flauwe woordgrap. Zo’n vijf kilometer Percksepad was in ieder geval weer een klein stukje klompenpadbeleving. Het voordeel van een tijdje geen klompenpad is dat ik nu zeker weet dat, met ook de aanwas van de vele nieuwe klompenpaden, het zeer twijfelachtig is dat ik in 2024 alle klompenpaden zal beslechten. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ook andere wandelingen in Achterhoek, Salland of elders mijn aandacht aan het opeisen zijn.

Vandaag dus een half klompenpad en dan vooral een rondje Park Lingezegen. Ik vond het er prettig toeven. Over drie weken mogelijk de andere helft met een weer versterkte enkel. Want ook het wandelen was halfslachtig, half werken en half revalideren. Met mijn krokettenmaatje moesten we voor het werk in de buurt zijn. De kroketten waren goed bij Does en Co in Elst. Ook het weer was eigenlijk half, enkel de zon liet het afweten, daardoor was er een wat herfstige indruk, maar de temperatuur was aardig en het was nog overwegend groen. Weer spitsvondig gevonden hè dat woordje achter de komma van de vorige zin.

Ik denk maar zo dat met de tweede helft van het pad erbij, ’t Percksepad een zeer aangename aanvulling is op de toch al vele fraaie paden. Of dat echt zo is zal ik over enkele(!) weken laten weten.